ตอนที่ 5.

ตอนที่ 5.

          “มะ... ไม่มีเลยค่ะ ไม่มีจริงๆ นะคะคุณนน”

เจ้าหล่อนละล่ำละลักปฏิเสธ แววตามีความกังวล

          “คนสวยๆ แบบเธอ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าไม่มีหนุ่มๆ มาตามจีบน่ะ”

          “ผึ้ง... ไม่สนใจใครนี่คะ เลยไม่รู้ว่ามีใครมาจีบไหม และอีกอย่าง ผึ้งก็มีสามีแล้วด้วย”

          คำพูดตรงไปตรงมาของหญิงสาว ทำให้นนนทียิ่งหวั่นไหว

          หรือว่าเขาควรจะหยุดอยู่กับน้ำผึ้ง วางอิสรภาพเอาไว้ในมือของเมียเด็กคนนี้

          ไม่... เขายังสนุกกับชีวิตอิสระของตัวเอง ยังไม่พร้อมจะมีครอบครัว และที่สำคัญน้ำผึ้งบริสุทธิ์เปราะบางเกินไปที่จะรับมือกับผู้ชายเจนจัดเช่นเขา

          เขาจะต้องปล่อยหล่อนไปตามทางของหล่อน เฝ้ามองและหยิบยื่นการช่วยเหลือให้กับหล่อน ในยามหล่อนที่ต้องการ

          “เธอไม่เคยคิดบ้างหรือว่า ฉันแก่เกินไปสำหรับเธอ”

          เจ้าหล่อนส่ายศีรษะทันควัน ก่อนจะตอบออกมาโดยไม่หยุดคิดเลย

          “ไม่เคยค่ะ ในสายตาของผึ้ง คุณนนคือเทพบุตร ไม่ใช่คนแก่ค่ะ”

          “แต่ฉันแก่กว่าเธอเกือบยี่สิบปีเลยนะ น้ำผึ้ง”

          “ต่อให้คุณนนแก่กว่าผึ้ง ยี่สิบสามสิบปี ในสายตาของผึ้ง คุณนนก็ยังเป็นเทพบุตรใจดีเสมอค่ะ”

          “ฉันไม่ใช่คนเดียวแบบนั้นหรอกน้ำผึ้ง”

          “คุณนนคือผู้มีพระคุณของผึ้ง และผึ้งก็... เอ่อ... รักและเทิดทูนคุณนนที่สุดค่ะ”

          “น้ำผึ้ง...”

เขาครางออกมาด้วยความลำบากใจ อะไรที่ตั้งใจเอาไว้ คล้ายจะเลือนรางลงไปทุกขณะ

          “ผึ้งสัญญาว่าจะทำตัวเป็นภรรยาที่ดี จะดูแลคุณนนให้ดีที่สุดค่ะ...” แววตาของน้ำผึ้งเต็มเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น

          “และ... ผึ้งก็... เอ่อ...”

          หญิงสาวก้มหน้าลงมองจานข้าวของตัวเอง แก้มนวลแดงปลั่ง แต่ก็ยังอ้อมแอ้มพูดออกมาจนจบประโยคที่ตั้งใจเอาไว้

          “ผึ้งหมายถึง... ผึ้งพร้อมจะทำหน้าที่ภรรยาของคุณนนแล้วค่ะ...”

          นนนทีนั่งนิ่ง ต่อสู้กับตัณหาราคะที่กำลังทวีความรุนแรงขึ้นด้วยความยากลำบากยิ่งนัก

         แม้จะรู้สึกผิดหวังเล็กๆ กับท่าทางเย็นชาของนนนที สามีที่หล่อนรอคอยมานานกว่าห้าปีเต็ม แต่กระนั้นน้ำผึ้งก็ยังไม่ล้มเลิกความตั้งใจที่จะทำหน้าที่ภรรยาของตนเองลง เพราะบางทีนนนทีอาจจะคิดว่าหล่อนยังไม่พร้อมก็ได้ ดังนั้นหล่อนจะต้องแสดงออกให้เขาเห็นว่าหล่อนพร้อมเป็นภรรยาของเขาแล้ว

          หญิงสาวก้มลงมองชุดนอนผ้าซีทรูบางใสสีชมพูหวานที่ตัวเองคว้าขึ้นมาสวมใส่

          หล่อนซื้อชุดนอนเซ็กซี่ตัวนี้มาเก็บไว้นานแล้ว และก็ตั้งใจจะหยิบมันขึ้นมาใส่ เมื่อนนนทีกลับมาเมืองไทย

          และวันนี้มาก็ถึง...

          พวงแก้มนวลแดงระเรื่อ เมื่อเห็นเนื้อนวลอวบอิ่มรำไรอยู่ใต้ผ้าเนื้อบางใส

          ความจริงแล้วหล่อนรู้สึกประหม่า และอับอายไม่น้อย แต่กระนั้นก็กัดฟันที่จะเป็นฝ่ายเริ่มต้น เพราะรักนนนทีมากนั่นเอง

          “คุณนน... จะชอบร่างกายของผึ้งไหมนะ...”

          หล่อนพึมพำกับตัวเองหน้ากระจก ก่อนจะตัดสินใจหยิบเสื้อคลุมมาสวมทับ และเดินออกไปจากห้องนอน มุ่งหน้าไปยังห้องพักของนนนทีด้วยหัวใจที่เต้นโครมคราม

          ก๊อก ก๊อก

          หลังจากหล่อนเคาะประตู เสียงเข้มของนนนทีก็เอ่ยอนุญาต

          มือเล็กสั่นเทายืนไปจับลูกบิดประตูเอาไว้ ก่อนจะกัดฟันหมุนมันและดึงบานประตูไม้แกะสลักให้เปิดกว้าง

          กลีบปากเม้มแน่น ขณะก้าวข้ามธรณีประตูเข้าไปภายในห้องนอนของนนนที ซึ่งก็เห็นเขาเพิ่งวางโทรศัพท์มือถือลงกับหัวเตียง

          ดวงตาคมกริบจ้องมองมา ก่อนที่น้ำเสียงทุ้มลึกจะดังขึ้น

          “ฉันกำลังอยากคุยกับเธอพอดีเลย”

          คำพูดของนนนทีทำให้น้ำผึ้งคิดว่าเขากำลังต้องการเจอตนเอง

          “เอ่อ... คุณนน... จะคุยอะไรกับผึ้งเหรอคะ”

          หล่อนคาดหวังว่าเขากำลังจะพูดถึงสิ่งที่ตนเองต้องการ

          “เรื่องความสัมพันธ์ของเราสองคน”

          พวงแก้มนวลแดงระเรื่อ เพราะคิดว่านนนทีกำลังจะทำให้ความสัมพันธ์ฉันท์สามีภรรยาระหว่างกันสมบูรณ์

          “เอ่อ... ผึ้งก็... คิดแบบคุณนนค่ะ”

          หัวใจสาวเต้นโครมครามแทบจะทะลุออกมาจากทรวงอก

          นนนทีพยายามที่จะไม่จับจ้องมองน้ำผึ้งต่ำไปกว่าดวงตา เพราะร่างกายของเจ้าหล่อนช่างน่าปรารถนาจนยากจะต้านทานนัก

          เขาถอยหลังออกห่างเล็กน้อย เพราะกลัวใจของตัวเอง และกัดฟันพูดออกไปอีก

          “จริงหรือที่เธอคิดแบบเดียวกับฉัน”

          “เอ่อ... ค่ะ ผึ้ง...  เอ่อ...”

สาวน้อยอ้ำอึ้งด้วยความขัดเขิน แต่ก็ยังฝืนใจพูดจนจบ

“คิดว่าเราควรจะทำให้การแต่งงานของเรา... เอ่อ... สมบูรณ์เสียที...”

          “เธอหมายถึง...?”

          หล่อนกัดฟันช้อนตาขึ้นสบประสานกับคนตัวโตที่เป็นเจ้าของหัวใจ

          “ผึ้ง... พร้อมจะเป็นภรรยาของคุณนนแล้วค่ะ”

          นนนทีรู้สึกไม่ต่างจากถูกกระชากลงไปในเหวลึกที่ภายใต้นั้นเต็มไปด้วยกองไฟ

          เขา...

          เขากำลังต่อสู้อยู่กับไฟราคะที่ร้อนแรง มันแผดเผาเรือนกายหนุ่มจนร้อนรุ่มทรมาน

          แต่หากเขาร่วมรักกับน้ำผึ้ง เขาก็คงไม่อาจจะละทิ้งหล่อนได้

          ชายหนุ่มกัดฟันหมุนตัวหันหลังให้ ซึ่งนั่นก็ทำให้น้ำผึ้งถึงกับหน้าชาดิก รู้สึกเหมือนถูกจับโยนลงไปในเหวไม่มีผิด

          นนนทีแสดงท่าทางคล้ายกับไม่ต้องการหล่อน หรือว่าเขา... ไม่ต้องการหล่อนจริงๆ

          “คุณนน...”

          “ที่ฉันเดินทางมาเมืองไทยก็เพราะว่า...”

          หัวใจของหล่อนเย็นเฉียบ เฝ้ารอคำพูดของ

นนนทีด้วยความทรมาน

         “ฉันต้องการมาคืนอิสรภาพให้กับเธอ”

          “คุณนน?!”

          นนนทีพูดออกไปแล้วก็หมุนตัวกลับมามองคู่สนทนา ก็เห็นหยาดน้ำใสๆ ทะลักออกมาจากสองดวงตาของน้ำผึ้ง

          พระเจ้า... ทำไมเขาจะต้องรู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจถูกเขย่าจนแกว่งแบบนี้ด้วย