บทที่ 2

บทที่ 2 เด็กก้าวร้าว

"ทำอะไรวะ!" มือหนาจับมือเรียวไว้ในตอนที่เธอยื่นมาหมายจะจับริมฝีปากเขาอีกครั้ง มิกิหัวเราะเบาๆ ในลำคออย่างขบขัน ก่อนจะหันหลังเดินออกไป "กลับบ้านได้แล้ว"

"อย่าล้ำเส้น" มิกิหันมาบอกก๊วยเจ๋งด้วยสีหน้าเรียบเฉยแล้วเดินออกไปอีกครั้ง แต่ก็ช้ากว่าก๊วยเจ๋งที่รั้งแขนเธอไว้ทำให้มิกิต้องหันหน้ามาอย่างเลี่ยงไม่ได้

"เป็นเด็กทำไมมาเที่ยวที่แบบนี้วะ นี่แอบหนีเฮียมาเหรอ"

"แล้วเป็นผู้ใหญ่ ทำไมต้องมาเที่ยวที่แบบนี้ด้วย ทั้งที่รู้ว่ามันไม่ดี แต่ทำไมถึงยังมาล่ะ?" เด็กสาวกอดอกถามกลับเสียงเรียบ

"อย่ามายอกย้อน ไม่งั้นฉันจะโทรบอกเฮียว่าเธอหนีเที่ยว"

"หึ..โทรสิคะ" เด็กสาวสะบัดมือออกจากการจับกุมแล้วเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิม กอดอกมองหน้าก๊วยเจ๋งเงียบๆ ขณะที่ชายหนุ่มขมวดคิ้วยุ่ง มึนงงกับพฤติกรรมของเด็กสาว

"..." ก๊วยเจ๋งคลายสีหน้าดุดันแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ ตัวเด็กสาวทำให้เธอต้องเงยหน้าขึ้นมองเขา ชายหนุ่มก้มหน้าลงมาใกล้ๆ จนทั้งสองสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของกันและกัน

"อะไร?" มิกิเอ่ยถามพลางปรายตามองแจ็คเก็ตหนังที่ก๊วยเจ๋งถอดมาคลุมไหล่ให้ แต่ไม่ทันที่จะได้พูดอะไรต่อก็ถูกลากแขนออกไป เด็กสาวขมวดคิ้วมองอย่างโกรธจัด เธอไม่ชอบให้ใครมาบังคับแบบนี้ และไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับชีวิตของเธอด้วย มิกิรั้งตัวเองไว้เมื่อเดินมาถึงลานจอดรถแล้ว

"เด็กอย่างเธอไม่ควรมาเที่ยวที่แบบนี้ ไม่รู้หรือไงมันอันตราย"

"..." เด็กสาวมองหน้าเจ้าของคำห้ามปรามเงียบๆ แล้วชักมือกลับมา เธอปรายตามองแจ็คเก็ตหนังที่อยู่บนไหล่ก่อนจะโยนมันคืนก๊วยเจ๋งแล้วหันหลังเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร

"ที่ทำแบบนี้เพราะเป็นห่วงหรอกนะ ถ้าเฮียเทพรู้ว่าเธอมาเที่ยวในที่แบบนี้ เฮียคงไม่ปลื้ม" คำพูดถัดมาของก๊วยเจ๋งทำให้เท้าเรียวต้องหยุดชะงัก เด็กสาวยกยิ้มมุมปากอย่างยากที่จะคาดเดาอะไรได้ แล้วหมุนตัวเดินกลับไปหาก๊วยเจ๋ง ยื่นมือไปกำคอเสื้อเขาไว้

"อย่าปีนเกลียว" เขาปัดมือบางออกด้วยความหงุดหงิด แต่คนตรงหน้ากลับยิ้มกริ่มก่อนที่เธอจะทำสิ่งที่ไม่คาดคิดโดยการเขย่งปลายเท้าขึ้นไปจูบกลีบปากหนานุ่มละมุน ขณะเดียวกันมือเรียวก็จับมือหนาไว้แน่น

"ทำบ้าอะไรของเธอวะ!" ก๊วยเจ๋งผลักมิกิออกไม่แรงนัก เขาตกใจไม่น้อยกับการกระทำที่ไร้การไตร่ตรองของมิกิ

"แล้วเจ๋งทำอะไรของเจ๋ง! ถ้าคิดว่ารับมือไม่ไหวก็อย่ามายุ่ง!" มิกิตะเบ็งเสียงเกรี้ยวตอบกลับอย่างเดือดดาล มือเรียวกำหมัดแน่น แต่ในจังหวะที่เธอหันหลังให้เขา ก๊วยเจ๋งกลับอุ้มเธอขึ้นมาพาดบ่า "ปล่อยกิ!"

"ฉันจะสั่งสอนเด็กก้าวร้าวอย่างเธอ ว่าอย่าเสียมารยาทกับผู้ใหญ่"

"แล้วผู้ใหญ่ทำไมเสียมารยาทกับเด็กก่อนล่ะ ปล่อย!" เธอกำคอเสื้อเขาแน่นและดิ้นไปมาอยู่บนบ่าของชายหนุ่มเพื่อให้หลุดออกจากพันธนาการ

เพียะ!

"อ๊ะ!" มิกิสะดุ้งโหยงเมื่อถูกฝ่ามือหนาฟาดลงบนสะโพกอย่างถือวิสาสะ เธออึ้งไปชั่วครู่กับการกระทำของก๊วยเจ๋ง "ปล่อยกินะ" มิกิกัดฟันแน่นอย่างโกรธจัดเธอกำหมัดแน่นพร้อมกับง้างมือขึ้น แต่ในจังหวะที่จะฟาดมือลงก๊วยเจ๋งกลับวางเธอลงบนพื้นที่ต่างระดับทำให้มิกิเสียหลักถลาเข้าไปหาชายหนุ่มอย่างเลี่ยงไม่ได้

"..." ใบหน้าสวยเกือบสัมผัสกับใบหน้าคมคายอยู่รอมร่อ แต่เมื่อได้สติเธอก็รีบผละตัวออกห่างจากเขา "อย่ามายุ่งกับกิอีก" มิกิกระแทกหมัดหนักๆใส่แผงอกแกร่งของชายหนุ่มอย่างโกธรเคือง แล้วก้มลงไปถอดรองเท้าส้นสูง

"เด็กก้าวร้าวอย่างเธอต้องมีคนสั่งสอนบ้าง เฮียคงตามใจเธอมากไปสินะ" ก๊วยเจ๋งแสยะยิ้มมุมปากก่อนจะหันไปเปิดประตูรถ แล้วลากแขนมิกิเข้าไปในรถโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันได้ตั้งตัว ทำให้สายเดี่ยวชุดเดรสหลุดออกจากบ่า มิกิกัดฟันแน่นพลางทำเสียงขู่ในลำคอ แต่ก๊วยเจ๋งกลับมองว่านั่นคือเสียงขู่ของลูกแมวน้อย

"จะเล่นแบบนี้ใช่ไหมคะ!" เธอเค้นเสียงถามรอดไรฟันอย่างเดือดดาลเมื่อชายหนุ่มปิดประตูรถใส่หน้า เจ้าของการกระทำแสยะยิ้มแล้วเดินอ้อมไปขึ้นรถ

"คาดเข็มขัด!"

"..."

"บอกให้คาดเข็มขัดไงวะ!" ก๊วยเจ๋งหันไปสั่งเสียงเกรี้ยวเมื่อมิกิยังนั่งนิ่ง เธอกอดอกทำหน้านิ่งโดยไม่ยอมทำตามที่เขาสั่งง่ายๆ ก๊วยเจ๋งมองหน้าเด็กสาวแล้วถอนหายใจเบาๆ ให้กับท่าทางอวดดีของเธอ ก่อนโน้มตัวไปดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้ ทำให้แก้มของเขาเกือบสัมผัสกับปลายจมูกเชิดรั้น

"..." มิกิกำชายชุดเดรสแน่นเมื่อก๊วยเจ๋งเลื่อนใบหน้าขึ้นมา ลมหายใจอุ่นเปารดเหนือริมฝีปากอวบอิ่มเบาๆ เด็กสาวหันหน้ามาสบตากับชายหนุ่มตรงๆ แล้วยกมือขึ้นมากำคอเสื้อเขาไว้ ก่อนออกแรงดึงเบาๆ และมืออีกข้างก็ปรับเบาะให้นอนลง ทำให้ก๊วยเจ๋งเสียหลักโน้มตัวลงไปจนคล้ายว่าเขากำลังจูบเธอ

"ทำบ้าอะไรของเธอวะ ชอบนักหรือไงที่ให้ผู้ชายถูกเนื้อต้องตัวแบบนี้!" เขาดันใบหน้าสวยออกพลางใช้หลังมือเช็ดลิปสติกออกจากริมฝีปากลวกๆ ขณะที่เจ้าของการกระทำเมื่อครู่หัวเราะร่วนราวกับมันเป็นเรื่องตลก

"ชอบจัง..." มิกิเลียริมฝีปากเบาๆ แล้วหันไปยิ้มให้ก๊วยเจ๋ง เธอยื่นมือไปเกลี่ยริมฝีปากหนาอย่างอ่อนโยนแล้วเลื่อนมือลงไปวางบนหน้าอกแกร่ง "รู้ไหมว่าเจ๋งเหมือนไลลากับพี่แม็กมาก...แต่ก็ไม่ได้เหมือนไปหมดซะทุกอย่าง เพราะเจ๋ง.." เธอลากนิ้วชี้ลงไปเรื่อยๆและหยุดไว้ตรงกลางระหว่างร่องอก มองมัดกล้ามเนื้อภายใต้เสื้อเชิ้ตด้วยสายตาที่อยากได้มันมาครอบครอง

"เพราะเจ๋งเป็นได้แค่ลูกแมว ไม่ใช่เสือ"

"อวดดี!"

"กิอยากมีของเล่นชิ้นโปรด"

"เลิกพร่ำเพ้อแล้วนั่งดีๆ โตขนาดนี้ยังจะเล่นของเล่นเป็นเด็ก" มิกิเลิกคิ้วให้แล้วปรับเบาะขึ้น เธอจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อย และในตอนที่ก๊วยเจ๋งเผลอเธอก็กระชากคอกเขาเข้ามาใกล้ๆ จนริมฝีปากเกือบสัมผัสกันอยู่รอมร่อ แล้วเธอจึงเลื่อนใบหน้าไปกระซิบเสียงพร่าข้างใบหูชายหนุ่ม

"เป็นของเล่นของกิได้ไหม..อยากได้"