Share

ลดสถานะ

last update Last Updated: 2025-08-09 21:14:52

"ภูกลับแล้วเหรอ"

"กลับไปแล้ว เจ้าหน้าที่เอารถมารับพ่อแล้วเหรอ" มิราพยักหน้ารับแทนการตอบคำถาม

ในทุกๆ วันพ่อของเธอต้องเข้ารับการฉายแสงประมาณเก้าโมงครึ่งของวันจันทร์ถึงวันศุกร์ การทำรังสีรักษาไม่ได้ให้ความรู้สึกเจ็บปวดในระหว่างที่ทำ แต่เหมือนว่าความคิดของคนป่วยนั่นแหละที่คิดไปเองต่างๆ นานา

ถึงอย่างนั้นแพทย์ที่ทำการรักษาก็แจ้งญาติให้ทราบล่วงหน้าแล้วว่าผู้ป่วยที่ใช้วิธียับยั้งเซลล์มะเร็งในการคีโมและฉายแสง ความอยากในเรื่องของอาหารจะลดลง ปากแห้ง อาจจะมีแผลในช่องปาก การฉายแสงบริเวณลำคอจึงจำเป็นแก่การถอนฟัน ตัดปัญหาฟันโยก และแผลในช่องปากที่อาจนำมาซึ่งความเจ็บปวด

หลังทำการรังสีรักษาในวันนี้ เห็นค่อนข้างชัดว่าผู้ป่วยอาการทรุดลง มิราใช้ผ้าขนหนูที่เปียกหมาดๆ เช็ดไปตามใบหน้าก่อนจะลากลงมาที่ลำคอ แขนและขา ในขณะที่ไอติมบรรจงตัดเล็บมือและเท้า โกนหนวดเคราสั้นๆ ที่เกิดขึ้นใหม่ คอยอยู่ใกล้ๆ ให้ผู้เป็นพ่อได้อบอุ่นหัวใจ

"เที่ยงนี้มีข้าวต้มหมูสับ ใส่ไข่ด้วยนะคะ พ่อกินเลยไหม"

"มิกับไอไปกินข้าวเถอะลูก พ่อไม่หิว พ่อรู้สึกปวดฟัน อยากได้ยาแก้ปวดมากกว่า"

"งั้นเดี๋ยวไอไปขอยาแก้ปวดกับหมอให้นะคะ ถ้าเป็นไปได้พ่อกิ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เมียเสือ   บทส่งท้าย

    สองสัปดาห์ต่อมา"พ่อขา..." เรียวปากเอิบอิ่มคลี่ยิ้มทันทีที่พบกับคนที่เธอสุดแสนจะคิดถึงไอติมก้าวขาเร็วๆ ไปยังบิดาที่ในตอนนี้อยู่ในชุดเครื่องแบบของโรงพยาบาลซึ่งนั่งเล่นอยู่บริเวณสวนด้านล่างที่เต็มไปด้วยต้นไม้ให้ร่ม"คิดถึงจังเลยค่ะ" ไอติมคุกเข่าตามด้วยการสอดแขนเข้าไปกอดผู้เป็นพ่อ ซึมซับความอบอุ่นเอาไว้อย่างรวดเร็ว แม้เธอจะไม่ชอบกลิ่นยาโรงพยาบาลที่ติดตามเนื้อตัวของท่านก็ตาม"รัดพ่อซะแน่นเลยไอ แรงเยอะไปไหมลูก" คำพูดของคนป่วยที่พูดไปยิ้มไปส่งผลให้ทั้งไอติมและภูพิงค์อมยิ้มออกมา หนุ่มหล่อรีบยกมือไหว้ทั้งที่ในมือหิ้วถุงผลไม้ ซึ่งผู้ถูกไหว้ก็ยิ้มให้เขาอย่างอบอุ่นเหมือนที่ผ่านมา"ตัวเล็กแค่นี้แต่แรงเยอะใช้ได้เลย จริงไหมลูก...ภู" "จริงครับพ่อ ไอติมน่ะหญิงแกร่ง" "ฮ่าๆ" ผู้ป่วยเปล่งเสียงหัวเราะอย่างชอบใจ ทำคนที่กอดไม่ยอมปล่อยยิ้มตาม"ก็ไอคิดถึงคุณพ่อม๊ากมากนี่คะ คิดถึงที่สุดเลย" "ปากหวานตลอด ทำเหมือนไม่ได้เจอกันนานแสนนาน ทั้งที่เราสองคนก็มานอนเฝ้าพ่อทุกสัปดาห์" "ใจจริงอยากมาอยู่ด้วยทุกวันเลยนะคะ" "ไม่เอาแบบนั้นหรอกลูก แค่ไอกับภูมาอยู่เป็นเพื่อนพ่อทุกอาทิตย์ เอาอาหารมาส่งพ่อแทบทุกวัน เท่านั้น

  • เมียเสือ   คำทำนาย

    "อยากให้ฉันดูดวงให้ปะ""อย่าไร้สาระน่าภู""แต่ฉันดูแม่นนะ แค่ได้จ้องตาเธอฉันยังรับรู้เลยว่าต่อจากนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ" ดวงตากลมโตที่ถูกโอบล้อมด้วยขนตางามงอนกลอกกลิ้งไปมาตอบรับประโยคที่ได้ฟังเรียวปากเอิบอิ่มเม้มเข้าหากันก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก เรื่องอะไรเกี่ยวกับเธอที่เขารับรู้!และมันเป็นความล่วงรู้ที่เกิดจากความสามารถพิเศษที่เรียกว่าญาณทิพย์ หรือหมอนี่เพียงแค่อุปโลกน์มันขึ้นมา"ว่ามาสิ ฉันกำลังรอฟัง" ภูพิงค์ยกยิ้มที่มุมปากอย่างชอบใจ เวลาที่มีใครสักคนคล้อยตามในสิ่งที่เราพูด มันเป็นอะไรที่โคตรมีความสุขเลย หนุ่มหล่อโน้มตัวไปด้านหน้า กลิ่นหอมสะอาดสะอ้านทำใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นส่ำ ขณะเดียวกัน ภูพิงค์ไม่ได้สนใจว่าการกระทำที่ฉาบฉวย ตรงไปตรงมา มันจะทำให้คนรอบข้างมองมาที่เขาด้วยความสนใจ และก่อนที่หนุ่มหล่อจะได้พูดอะไรออกไป เสียงเรียกจากคนที่เข้าไปเคลียร์กับพนักงานในร้านเพื่อหาที่นั่งก็ส่งเสียงเรียกกลับมาพอดิบพอดี "ตาภู น้องไอ ทางนี้ลูก" ไอติมมองไปตามทิศทางของเสียงเรียกพลางยิ้มกลับไป ไม่นานก็รีบหันกลับมาที่ภูพิงค์อีกครั้ง แอบคาดหวังว่าจะฟังในสิ่งที่ภูพิงค์ตั้งใจจะพูดออกมาก

  • เมียเสือ   เรื่องของเวรกรรม

    "ตกลง มีเรื่องอะไรที่ไม่เข้าใจกันรึเปล่าลูก" เบญญาเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อหญิงสาวที่เธอและสามีได้ไปทาบทามสู่ขอซึ่งไม่นานเกินรอก็จะได้มาเป็นครอบครัวเดียวกันเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพที่เรียบร้อยใบหน้าเกลี้ยงเกลาแต้มรอยยิ้มจางๆ แวบหนึ่งที่ไอติมปรายตามองแฟนหนุ่มตามด้วยการหันไปตอบคำถามผู้ใหญ่ที่กำลังรอคอยคำตอบจากเธอ"ไม่ได้ทะเลาะอะไรกันค่ะคุณแม่ ภูเห็นว่าเป็นวันหยุดเลยชวนไอออกมาเปิดหูเปิดตา คงกลัวว่าการอยู่ที่เดิมมากๆ สมองจะไม่โล่ง และทำงานออกมาได้ไม่ดีน่ะค่ะ""ถ้าเป็นแบบที่หนูไอว่าพ่อกับแม่ก็สบายใจ" ภีมพลแตะเบาๆ ที่ไหล่ของภรรยาตั้งแต่ตอนที่ได้รับโทรศัพท์จากบุตรชายคนกลางว่าภูพิงค์และแฟนสาวมีปากเสียงกัน อกคนเป็นแม่แทบลุกเป็นไฟเพราะบุคลิกที่เคยเจ้าชู้ ไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน มันไม่แปลกหากคนเป็นพ่อเป็นแม่จะกลัวว่าลูกชายตัวดีจะออกลายไปทำให้ลูกสาวเขาเสียใจภีมพลและภรรยาออกจากร้านอาหารทันทีทั้งที่กำลังรับฟังการรายงานจากผู้จัดการร้านอาหารที่ตั้งใจบอกเล่า ทันทีที่มาถึง และหากไม่ได้ยินเสียงบางสิ่งบางอย่างที่เล็ดลอดโดยปราศจากเสียงของการต่อสู้ เขาและภรรยาก็คงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เข้าไปด้านในโดยไม่ต้

  • เมียเสือ   บุคคลปริศนา

    ปึง~ ปึง~ ปึง~เสียงกำปั้นทุบประตูส่งผลให้ภูพิงค์ปรายตาไปยังต้นทางของเสียง ถึงอย่างนั้นหนุ่มหล่อก็ไม่ได้คิดที่จะให้ความสนใจเท่ากับเสียงหอบหายใจถี่ๆ ของคนที่อยู่บนเตียงด้วยกัน"เหนื่อยเหรอ" "อืม" ไอติมขานรับเสียงเบา หลังจากที่คนตัวโตถอดถอนแกนกายใหญ่ออกไปจากช่องทางรัก คนตัวเล็กจึงรวบรวมเรี่ยวแรงเพื่อหันกลับไปเผชิญหน้ากับคนตัวโตตามเดิม"ข้าวผัดเริ่มย่อย เราไปกินกุ้งเผากันดีไหม น้ำจิ้มซีฟู้ดเด็ดๆ กับไวน์เย็นๆ มีร้านหนึ่งที่เด็ดมาก เราสามารถเลือกเมนูได้ทั้งร้านโดยที่ไม่จำเป็นต้องจ่ายตังค์สักบาท" ไอติมขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจหมอนี่ก็คงเวอร์ไปอย่างนั้น ร้านไหนที่เขาให้กินฟรีกันเล่า ยิ่งเป็นร้านที่อยู่ในแหล่งท่องเที่ยวด้วยแล้ว อย่าว่าแต่กินฟรีเลย ราคาก็คงไม่เบาเลยต่างหากล่ะ"นายรู้เหรอว่าคนที่มาเคาะประตูคือใคร" ไอติมดันหน้าท้องแกร่งออกห่าง มวลน้ำหวานที่ไหลย้อนกลับเปรอะเปื้อนขาสวยส่งผลให้ใบหน้าเกลี้ยงเกลาแดงซ่าน"ไม่รู้""อ้าว แล้วทำไมนายกล้าปล่อยให้เขาคอยล่ะ ฉันยังได้ยินเสียงรองเท้าที่หน้าประตูอยู่เลยนะ""อาจจะมีใครสักคนส่งคนมาก่อกวนฉัน แต่ใครสนกัน เมียสวยขนาดนี้ก็ต้องสนใจเมียมากกว่าสิ่งอื่นอ

  • เมียเสือ   ไม่มีใครน่าสนใจเท่าเมีย

    ความสบายใจส่งผลให้ไอติมยิ้มกว้าง ขาสวยแยกออกจากกันเพื่อเปิดทางให้คนตัวโตดันตัวเข้ามาประชิด ท่อนแขนเรียวเกี่ยวกอดลำคอหนาเอาไว้แน่น ภูพิงค์รีบแทรกตัว วางใบหน้าหล่อเหลาที่อกนุ่มอย่างรวดเร็วเห็นว่าบทเข้าอกเข้าใจตามด้วยการออดอ้อนเพื่อสร้างคะแนนไปด้วยจะเข้าท่าไม่น้อยไม่รู้เหมือนกันว่าเขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร รู้แค่ว่าอยากให้เธอรู้สึกดีกับเขาจนขาดเขาไม่ได้ เพราะแท้ที่จริงเขาเองก็คิดแบบนี้เช่นกันเขามั่นใจว่าเขารักเธอ เขาพร้อมที่จะปรับปรุงตัวและเดินหน้าในทางที่มันถูกเพื่อให้เธอรักเขามากๆ ในแบบเดียวกัน"อากาศเย็นไวจัง ฉันว่าเราควรเข้าบ้านนะไอ" "หึ...เครื่องติดไวเสมอเลยนะ" หนุ่มหล่อเงยหน้ามอง จะมีผู้หญิงสักกี่คนที่กล้าพูดอะไรแบบตรงไปตรงมาแบบนี้ และเพิ่งจะค้นพบได้ไม่นานว่าแท้ที่จริงตัวเขาก็ชอบผู้หญิงแบบนี้ แบบที่ไอติมเป็น"เธอก็รู้เก่งใช่ย่อยเลยเหมือนกัน" คนฟังไหวไหล่ เอียงคอเล็กน้อยก่อนจะบอกออกไป"ถ้าอยากให้เข้าบ้านก็อุ้มเองนะ ปวดขา" "สบายมากครับ เดี๋ยวอุ้มเข้าบ้าน จากนั้นก็อุ้มไปที่เตียงต่อเลย" หนุ่มหล่อโน้มตัวขึ้นไปคลอเคลียมุมปากนุ่ม ใช้มือหนึ่งคว้าโทรศัพท์มาปลดล็อกหน้าจอ เก็บภาพจากมุมข้าง

  • เมียเสือ   ความสบายใจ

    "...ขอบคุณค่ะ หากมีคอลเล็กชั่นไหนที่อยากให้ไอดูแลต่อ อย่าลืมกลับมาที่ร้านนะคะ" "แน่นอนค่ะน้องไอ แล้วพบกันนะคะ" ลูกค้าวัยกลางคนเอ่ยขึ้นมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มงานที่ออกมาดีมาก ทุกอย่างลงตัวเพอร์เฟคมากกว่าที่คิดเอาไว้ด้วยซ้ำ ไม่มีสิ่งใดต้องตำหนิ คาดว่าการตัดชุดครั้งต่อไปคงได้กลับมาใช้บริการที่นี่อีกอย่างแน่นอนครืด~ เสียงโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะกระจกส่งผลให้ไอติมละสายตาจากแผ่นหลังของลูกค้า เบอร์โทรของภูพิงค์ที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอส่งผลให้หญิงสาวกดรับสายทันที"ฮัลโหลภู..." [ แวะเอาของมาให้มิเรียบร้อยแล้วนะ พอดีคุยกับพ่อเพลินน่ะเลยออกจากโรงพยาบาลช้าไปหน่อย ] "งั้นเหรอ วันนี้พ่อเป็นไงบ้าง วันนี้ยุ่งทั้งวันเลยภู ฉันก็ยังไม่ได้คุยกับมิเหมือนกัน" [ ไม่ต้องห่วงนะ พ่อยังร่าเริง คุยเก่งเหมือนเดิม นินทาเธอไม่ขาดปากเลยแหละ ] ไอติมระบายรอยยิ้มให้ผุดขึ้นบนมุมปากหนึ่งเดือนกับการกลับไปพักรักษาตัวที่บ้าน เธอพยายามให้เวลากับผู้เป็นพ่ออย่างเต็มที่ หลังจากที่ถึงตารางการนัดหมายครั้งต่อไป มิราก็ยังคงทำหน้าที่ไปดูแลพ่อที่โรงพยาบาลต่อ อาจจะสบายกว่าเมื่อก่อนหน่อยเพราะภูพิงค์และครอบครัวจัดการเรื่องโรงพยาบาล ทั้งการ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status