ログイン共有
Ep.14
最終更新日:
2025-09-22 18:46:44Ep.14
บรรยากาศในรถของกรณ์ในเช้าวันถัดมาหนักอึ้ง เขาขับรถเงียบ ๆ เหมือนทุกเช้า ขณะที่อัยวานั่งเงียบอยู่ข้าง ๆ ไม่แม้แต่จะกล้าหันไปสบตา เมื่อวานหลังจากกลับจากมหาวิทยาลัย เธอนอนไม่หลับทั้งคืน คำพูดของนิ้งเรื่องเบลกับลูกชายอธิการบดีวนเวียนอยู่ในหัว แต่สิ่งที่หนักใจกว่านั้นคือ...ควรบอกกรณ์หรือไม่ “เธอเป็นอะไร?” เสียงของกรณ์ดังขึ้นขณะรถติดไฟแดง “เปล่าค่ะ” อัยวาตอบเบา ๆ “ถ้ามีอะไรก็พูด อย่าเก็บไว้แล้วมานั่งทำหน้าเหมือนจะร้องไห้” อัยวาเม้มปากแน่น ก่อนจะพูดอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ “คุณรู้ใช่ไหมคะว่าคุณเบลกำลังคบกับลูกชายอธิการบดี" กรณ์ชะงักเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะในลำคอเบา ๆ “ได้ยินมาจากใคร?” “เพื่อนที่คณะค่ะ เธอบอกว่าเห็นคุณเบลมาหาลูกชายอธิการฯบ่อยๆ” “แล้วเธอก็เชื่อ?” น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไปทันที แววตาแข็งขึ้น อัยวาสบตาเขาอย่างไม่เข้าใจ “ฉันแค่อยากให้คุณรู้ไว้ ถ้ามันจริง...” “เธอมีสิทธิ์อะไรถึงเอาเรื่องพวกนี้มาพูด? หรือเธอหวังจะให้ฉันเกลียดเบล เพื่อที่เธอจะได้เป็นฝ่ายที่ดูดีขึ้น?” คำพูดนั้นราวกับฟาดใส่หน้าเธออย่างแรง อัยวาอึ้ง คำพูดจุกอยู่ในคอ “เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น” “อย่าทำตัวเป็นนางเอกผู้ถูกกระทำ ทั้งที่ตัวเองกำลังหาโอกาสลดค่าคนอื่น” อัยวานิ่งไป ความเจ็บเริ่มคืบคลานเข้ามาในหัวใจ เธอไม่คิดเลยว่าเพียงแค่ต้องการบอกความจริง จะกลายเป็นการใส่ร้ายในสายตาเขา ในวันนั้น กรณ์กลับบ้านก่อนเวลา พร้อมเรียกเบลมาคุยทันที เขามองเธอด้วยสายตากดดัน “เบล...เธอมีอะไรจะบอกฉันไหม?” “เรื่องอะไรเหรอคะ?” “เรื่องลูกชายอธิการบดี” เธอยิ้มเจือจาง น้ำเสียงยังอ่อนหวาน “คุณไปเอาเรื่องพวกนี้มาจากไหน แล้วคุณเลือกที่จะเชื่อเรื่องพวกนี้จากปากคนอื่นหรอคะ" “ อัยวามาบอกผมไม่ได้เชื่อ แต่ผมถาม เพราะผอยากได้คำตอบจากปากเธอ” “กรณ์คะ ฉันรักคุณนะคะ ฉันไม่รู้ว่าเธอคนนั้นพูดอะไรกับคุณบ้าง แต่สิ่งที่ฉันรู้คือ เธอพยายามแทรกเข้ามาในชีวิตคุณ เธอเป็นผู้หญิงที่น่าสงสาร แต่ในความน่าสงสารนั้นแฝงด้วยความทะเยอทะยาน” กรณ์ไม่พูดอะไร แต่แววตาเขาเริ่มสั่นไหว และนั่นคือสิ่งที่เบลต้องการ คืนนั้นอัยวานั่งอยู่เงียบ ๆ ในห้องอาหาร กรณ์เดินเข้ามาช้า ๆ และนั่งลงฝั่งตรงข้าม “ต่อไปนี้ หยุดยุ่งกับเรื่องของเบล” “คุณยังไม่เชื่อ?” “ฉันไม่ใช่คนที่จะเชื่อทุกคำพูดที่ใครสักคนเอามาใส่ร้ายคนอื่นแบบง่าย ๆ” “แต่คุณเชื่อว่า...ฉันใส่ร้ายเธอ” “เพราะเธอมีเหตุผลจะทำแบบนั้น” น้ำตาเธอรื้นขึ้นมา แต่เธอกลั้นไว้ด้วยศักดิ์ศรี “ถ้าอย่างนั้นต่อจากนี้ ฉันจะไม่ยุ่งอะไรกับชีวิตคุณอีกค่ะ” กรณ์มองเธออย่างไม่อ่านอารมณ์ แล้วลุกจากโต๊ะ ทิ้งเธอไว้กับความเงียบที่บีบรัด.... .......วันถัดมา อัยวาไม่ได้ขึ้นรถของกรณ์มามหาลัย เธอเลือกจะไปมหาวิทยาลัยเอง ไม่ใช่เพราะโกรธ แต่เพราะรู้ว่าใจของเธอกำลังแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ และเธอไม่อยากให้เขาเห็น วายุเห็นเธอเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเศร้า เขาไม่พูดอะไร เพียงแต่เดินข้างเธออย่างเงียบ ๆ “ไม่ต้องพูดก็ได้...ผมอยู่ตรงนี้เสมอ” และนั่นคือสิ่งเดียวในวันที่แหลกสลาย ที่ยังพอทำให้หัวใจของอัยวาอบอุ่นอยู่บ้าง “เขาสงสัยแล้วเหรอ?” “นิดหน่อย แต่ฉันจัดการได้” เธอจิบกาแฟช้า ๆ อย่างพอใจ เพราะเกมยังไม่จบ ตราบใดที่กรณ์ยังไม่รู้ว่า...ใครกันแน่ที่ใส่หน้ากากอยู่ ค่ำคืนนั้น อัยวานั่งอยู่ที่ระเบียงห้อง ใจหนึ่งอยากลุกหนีจากทุกอย่าง แต่อีกใจก็ยังรอ รอให้ใครสักคนยอมมองเธอด้วยความเชื่อใจ ไม่ใช่ความระแวงแต่คนที่ปรากฏตัวกลับเป็นวายุ “ผมรู้ว่าคุณอาจจะไม่อยากเจอใคร แต่ผมแค่อยากให้รู้ว่า...คุณไม่ได้อยู่คนเดียว” อัยวาเงยหน้ามองเขา น้ำตารื้นในดวงตา “ฉันเหนื่อยมากเลยวายุ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าฉันผิดอะไรนักหนา ถึงต้องถูกรังเกียจขนาดนี้” เขานั่งลงข้างเธออย่างเงียบ ๆ ก่อนจะพูดเสียงอ่อน “คุณไม่ได้ผิดอะไรเลย แค่คุณไปอยู่ในชีวิตของคนที่ไม่พร้อมจะเชื่อในความจริง” “แล้วคุณเชื่อฉันไหม?” เธอถามทั้งน้ำตา “เชื่อสิ เพราะผมเห็นความจริงในแววตาคุณ...ตั้งแต่วันแรก” เขาเอื้อมมือไปจับมือเธอเบา ๆ และเป็นสัมผัสเดียวในวันที่แหลกสลาย ที่ไม่ทำให้เธอรู้สึกไร้ค่าอีกต่อไป...... #พูดคุยกันได้นะคะแอดเหงา
最新チャプター
เมียแต่งที่ไร้รัก Ep.60 ตอนจบ
ตอนที่ 60 ตอนจบวันเปิดตัวกิจการใหม่ของอัยวาและกรณ์มาถึงอย่างสง่างาม ภายใต้ชื่อแบรนด์ “ร่มไม้ by ไพศาลทรัพย์” ที่ไม่ใช่แค่คาเฟ่หรือร้านงานฝีมือ แต่เป็นโมเดลธุรกิจเพื่อชุมชน ที่รวมความอบอุ่นของบ้านเข้าไว้กับโอกาสของคนตัวเล็ก ๆทแขกเหรื่อทยอยเข้ามาจนแน่นสวนหน้าร้านมีทั้งนักข่าว ทายาทนักธุรกิจ และผู้คนในชุมชน เบลส่งดอกไม้มาจากต่างประเทศ แนบการ์ดเขียนมือว่า “ร่มไม้...ที่ช่วยให้ใครหลายคนพ้นพายุ”นิ้งและวายุยืนอยู่ข้างกันในชุดเรียบหรู ยิ้มให้กันเหมือนคนที่เคยผ่านพายุด้วยกัน และเลือกจะจับมือไว้แน่นขึ้นในวันที่ท้องฟ้าเปิด เมฆในชุดสูทสีเทาเข้ม ขึ้นกล่าวเปิดงานแทนทั้งคู่“พ่อเคยคิดว่าความสำเร็จต้องใหญ่ ต้องแข็งแรง ต้องเร่งรีบ แต่ลูกของพ่อสองคนสอนว่าความสำเร็จที่แท้จริง มาจากหัวใจที่กล้ารัก และกล้ายืนหยัดในสิ่งที่เชื่อ”เมื่อเสียงปรบมือจางลง กรณ์ก้าวขึ้นเวทีเล็ก ๆ หน้าร้านที่ตกแต่งด้วยผ้าขาวและไม้ไผ่ เขาหยิบไมโครโฟนขึ้นมาช้า ๆ สบตาอัยวาที่ยืนอยู่ริมเวที แล้วเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“มีคนเคยถามผมว่า ผู้หญิงเปลี่ยนผู้ชายได้ไหม วันนี้ผมตอบได้ว่า ได้ครับ แต่ไม่ใช่เพราะเธอพยายามเปลี่ยนผม”เขาหยุด
เมียแต่งที่ไร้รัก Ep.59
ตอนที่ 59ค่ำวันหนึ่งหลังจากฝนตกหนักเมื่อไม่กี่วันก่อน อากาศกลับมาเย็นสบาย ลมพัดเบา ๆ ผ่านร่มไม้ในสวนหลังบ้าน กลิ่นหอมของปีบและมะลิยังคงลอยอวลอยู่ในอากาศกรณ์เดินออกจากครัวด้วยถาดไม้เล็ก ๆ ที่มีขนมปังอบใหม่และชาอุ่นกลิ่นกุหลาบ เขาวางมันลงตรงโต๊ะไม้เตี้ยกลางห้อง ก่อนจะหันกลับไปจุดเทียนบนเชิงเทียนทองเหลืองที่อยู่ใกล้กันอัยวานั่งอยู่ตรงมุมพรม อ่านหนังสือเกี่ยวกับศิลปะเด็กในห้องเรียน เธอสวมเสื้อยืดเนื้อนิ่มกับกางเกงผ้าสีอ่อน ดูเรียบง่ายจนเกือบธรรมดา แต่ในสายตาของเขาเธอคือความสวยงามที่สุด“พี่จะจ้องหนูนานแค่ไหนคะ” เธอเงยหน้าขึ้นยิ้มล้อ ขณะที่เขานั่งลงข้างเธอกรณ์ยิ้มไม่ตอบ เขาหยิบแก้วชาขึ้นมาส่งให้เธอ ก่อนจะนั่งชิดเข้ามาใกล้ขึ้นอีกนิด“คืนนี้พี่ไม่ได้อยากให้มันเป็นคืนพิเศษอะไรหรอกนะ” เขาเอ่ยเสียงนุ่ม “แต่พี่แค่อยากให้มันเป็นของเราแค่ของเราสองคน”อัยวานิ่งไป ดวงตาคู่นั้นวาววับในแสงเทียน เธอวางหนังสือลง แล้วยื่นมือไปแตะแก้มเขา“พี่รู้ไหมหนูไม่เคยรู้สึกปลอดภัยขนาดนี้เลยค่ะ”“กับพี่หนูไม่ต้องฝืน ไม่ต้องแข็งแรง ไม่ต้องสวย ไม่ต้องฉลาด หนูแค่เป็นหนู”กรณ์กุมมือเธอไว้ แล้วโน้มตัวเข้ามาใกล้“และพี
เมียแต่งที่ไร้รัก Ep.58
ตอนที่ 58เสียงฟ้าร้องแรกของค่ำคืนดังขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ลมฝนพัดแรงจนใบปีบปลิวกระจัดกระจาย อัยวารีบเดินไปปิดหน้าต่างทุกบานในร้าน ‘ร่มไม้’ ขณะที่กรณ์วางแก้วกาแฟลงแล้วลุกขึ้นช่วยเธอทันที ไม่นานนัก ฝนก็เริ่มโปรยลงมาอย่างต่อเนื่อง จังหวะตกกระทบหลังคาไม้สังกะสีทำให้ความทรงจำเก่า ๆ ถูกปลุกขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว อัยวายืนอยู่ริมประตู มองออกไปยังสายฝน แล้วหลุดพูดขึ้นเบา ๆ“คืนนั้นฝนตกครั้งแรกที่หนูเข้ามาอยู่บ้านพี่ จำได้ไหมคะ”กรณ์หันไปมองเธอ ยิ้มจาง ๆ“พี่จำได้หนูเปียกทั้งตัว หน้าก็ซีดเหมือนจะร้องไห้”“แต่สุดท้ายก็ไม่ร้องเพราะหนูไม่รู้ว่าตัวเองควรเสียใจหรือควรดีใจที่หนีจากบ้านเก่าได้”กรณ์เดินเข้ามาใกล้ วางมือบนไหล่เธอ“ตอนนั้นพี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าคนที่ยืนตรงหน้าคือผู้หญิงที่จะเปลี่ยนโลกของพี่”อัยวายิ้มบาง ๆดวงตาฉ่ำแสงฝนและความทรงจำ“คืนแรกที่ฝนตกหนูเคยเกลียดพี่” เธอพูดอย่างกล้า“เพราะพี่เป็นคนเดียวที่หนูต้องเชื่อฟัง ทั้งที่หัวใจหนูไม่อยากเชื่อใครอีกแล้ว”กรณ์พยักหน้าเบา ๆ“พี่เองก็ไม่เชื่อในความรักเพราะพี่คิดว่ามันเปลี่ยนคนไม่ได้”“แต่หนูเปลี่ยนพี่โดยที่หนูไม่เคยพยายามเลย”ทั้งสองยืนเงี
เมียแต่งที่ไร้รัก Ep.57
ตอนที่ 57อัยวาเดินตรวจมุมอ่านหนังสือของร้าน ‘ร่มไม้’ ในตอนสาย ขณะที่แสงแดดลอดผ่านช่องไม้ของหลังคาเป็นลำเส้นเล็ก ๆ เธอจัดหนังสือเด็กเล่มใหม่ลงบนชั้น แล้วลูบปกอย่างเบามือก่อนจะถอนหายใจเงียบ ๆบางครั้งความเงียบสงบก็ทำให้เสียงจากอดีตกลับมาดังขึ้นอีกครั้ง เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นในกระเป๋ากางเกง เธอจึงหยิบขึ้นมาดูหมายเลขไม่คุ้น แต่ขึ้นต้นด้วยรหัสประเทศที่เธอรู้ดีว่าไม่ใช่จากใครอื่นเธอลังเลเพียงอึดใจ ก่อนจะกดรับสาย“สวัสดีค่ะ” เสียงเธอเบาลงจนเกือบเป็นกระซิบ“แกจำฉันได้ใช่ไหม อัยวา”เสียงนั้นเย็นชา แต่ยังคงความคุ้นเคยจนเธอขนลุกวาบ“แม่...”ปลายสายเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึก“ฉันรู้ว่าฉันไม่มีสิทธิ์โทรมาแต่ตอนนี้ธุรกิจแม่กำลังจะล้มละลายจริง ๆ แกช่วยอะไรแม่ไม่ได้เลยเหรอ”อัยวากำโทรศัพท์แน่น ดวงตาเธอสั่นไหว“แม่ต้องการอะไรจากหนูอีกคะ”“แค่ให้พ่อของผัวแกช่วยพูดกับธนาคารให้หน่อย ฉันรู้ว่าเขามีอิทธิพลอยู่บ้าง”“หนูไม่ได้เป็นใครในสายตาแม่เลย แต่วันนี้แม่โทรมาเพราะหนูเป็นเมียของลูกชายบ้านไพศาลทรัพย์ใช่ไหมคะ”ปลายสายเงียบกริบ ก่อนจะตอบกลับ“ก็เพราะฉันรู้ว่าแกมันไม่เ
เมียแต่งที่ไร้รัก Ep.56
ตอนที่ 56แสงแดดอ่อนของเช้าวันจันทร์ส่องลอดผ่านช่องใบไม้ของต้นปีบสูงใหญ่กลางสวน บ้านไม้หลังเล็กถูกปรับปรุงใหม่เรียบร้อยด้วยโครงสร้างเดิม เสริมด้วยความรักและความตั้งใจของเจ้าของบ้านคู่ใหม่“ร้าน 'ร่มไม้' พร้อมเปิดพรุ่งนี้แล้วนะคะ” อัยวาพูดขึ้นขณะยืนอยู่ตรงหน้าร้านที่เพิ่งตกแต่งเสร็จเธอสวมผ้ากันเปื้อนสีเบจ มีลายปักคำว่า ‘ร่มไม้’ ที่เธอเย็บด้วยมือลงบนกระเป๋าเสื้อด้านหน้า กรณ์เดินออกมาจากมุมกาแฟของร้านที่เขาทำเองกับมือ สวมเสื้อเชิ้ตพับแขนกับกางเกงผ้าสีเข้ม เขายิ้มแล้วเดินมาโอบเอวเธอ“เราเปิดร้านแต่พี่รู้สึกเหมือนเปิดบ้านเลยนะ”“เพราะมันคือบ้านของเราจริง ๆไงคะ”ทั้งคู่หันไปมองต้นปีบที่ออกดอกบานสะพรั่งเหนือหลังคาไม้ ร้าน 'ร่มไม้' มีมุมอ่านหนังสือสำหรับเด็ก ห้องเล็กสำหรับสอนงานฝีมือ และโต๊ะกาแฟกลางสวน และตรงกลางของทั้งหมดนั้นคือความรักที่เติบโตอย่างเงียบงามเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นขัดจังหวะความสงบชั่วขณะ อัยวาหยิบขึ้นมา ดวงตาสว่างไสวเมื่อเห็นชื่อบนหน้าจอ“นิ้งโทรมาค่ะพี่”กรณ์พยักหน้า “โอเค เดี๋ยวพี่ไปจัดชั้นหนังสือก่อน”อัยวากดรับสายทันที “ว่าไงมึง คิดถึงอะ”เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังจากปลาย
เมียแต่งที่ไร้รัก Ep.55
ตอนที่ 55เช้าวันอาทิตย์ อากาศในสวนหลังบ้านไพศาลทรัพย์อบอวลด้วยกลิ่นหอมของดอกปีบที่ผลิบานตามฤดูกาล เสียงนกร้องและแสงแดดอ่อน ๆ ที่ลอดผ่านช่องใบไม้ ทำให้บรรยากาศรอบตัวเงียบสงบและ เหมาะจะเป็นวันพิเศษแม้จะไม่มีใครเอ่ยออกมาตรง ๆกรณ์ยืนอยู่ริมระเบียง สวมเชิ้ตสีขาวสะอาด ปลายแขนเสื้อถูกพับขึ้นจนถึงข้อศอก เขาเงยหน้ารับแสงแดดบางเบา สูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะหันไปมองหญิงสาวที่นั่งอยู่บนม้านั่งใต้ต้นปีบ อัยวาสวมเดรสลินินสีครีม ผมยาวถูกรวบครึ่งไว้เรียบร้อย มือของเธอกำลังถักพวงมาลัยดอกมะลิเล็ก ๆ อย่างตั้งใจ เธอเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของเขา แล้วส่งยิ้มบาง ๆ ให้"หนูรู้ไหม ว่าวันนี้มันพิเศษแค่ไหน” เขานั่งลงข้างเธอ เอื้อมมือไปรับพวงมาลัยจากมือเธอ“สำหรับหนูทุกวันที่พี่อยู่ข้างหนู มันพิเศษหมดเลยค่ะ”กรณ์หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะวางพวงมาลัยลงบนตักเธอ แล้วล้วงบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อ กล่องกำมะหยี่เล็ก ๆ สีขาวไข่มุก วางอยู่บนฝ่ามือของเขา อัยวาชะงักไป ดวงตากะพริบถี่ราวกับไม่แน่ใจว่าภาพตรงหน้าคือเรื่องจริง“พี่เคยแต่งงานกับหนูแต่ตอนนั้น หนูไม่ได้เลือก และพี่เองก็ยังไม่เข้าใจความรักดีพอ”กรณ์เปิดกล่องอ
あなたも気に入るかもしれません
