All Chapters of เมียแต่งที่ไร้รัก: Chapter 1 - Chapter 4

โรงพยาบาล เคร้งง!!เสียงแก้วและข้าวของหลายอย่างลอยกระทบพื้นแตกละเอียด ทำเอาคนตัวน้อยในชุดนักศึกษาเกือบหลบไม่ทัน ตอนนี้แม่เลี้ยงเธอกำลังโกรธที่เธอมาส่งของกินช้า..... ""แม่คะพอแล้วค่ะ เดี๋ยวพยาบาลเค้าว่าเอาค่ะ"" ""ทำไม กูมีปัญญาจ่าย ใครจะทำไม แกถามตัวเองเถอะว่านี่มันกี่โมง กูรอกินข้าวตั้งแต่เที่ยงจนตอนนี้บ่ายโมงครึ่งมัวไปทำอะไรอยู่"" ""หนูไปส่งของให้ลูกค้ามาค่ะแม่แล้ววันนี้รถก็ติดมากๆ หนูรีบที่สุดแล้วค่ะ"" ""ถ้ารีบแล้วมันได้แค่นี้ก็ไปตายซะ เชื่องช้า น่าลำคาญ"" ""หนูขอโทษค่ะ เดี๋ยวหนูไปใส่จานให้นะคะ"" ไม่มีคำตอบออกจากปากของคนเป็นแม่เลี้ยงที่นอนอยู่บนเตียงมีเพียงสายตาเกลียดชังที่ไม่มีความห่วงใย หรือความรักอยู่ในนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว...... ที่เธอยังต้องทนอยู่ที่นี่ เพราะเธอต้องเรียนให้จบแล้วใช้หนี้ค่ารักษาพ่อที่แม่เลี้ยงจ่ายไป เธอสามารถไปจากที่นี่ได้ในตอนนี้ แต่นั่นเป็นสิ่งที่เธอเลือกที่จะไม่ทำ เพราะตั้งแต่แม่ทิ้งไปมีครอบครัวใหม่ชีวิตของเธอก็ได้แม่เลี้ยงที่ส่งเสียเลี้ยงดูแม่ว่าจะไม่มีความรัก ความห่วงใยก็ตาม ที่พ่อใช้ชีวิตอยู่ต่อได้นานมากขึ้นจากโรคร้ายก็เพราะเงินของเเม้เลี้ยงพิมพา เ

เวลา 02:32 น. อัยวายืนรอรถอยู่หน้าบาร์เพื่อที่จะกลับบ้านเหมือนทุกวัน แต่วันนี้กลับไม่มีรถจอดเพื่อที่จะรับเธอเป็นผู้โดยสารสักคัน ทำให้ปกรณ์ที่แอบจอดรถมองอยู่อีกฝั่งรู้สึกพอใจ เพราะเค้าคิดแผนอะไรสนุกๆ ที่จะแกล้งเธอออก รถยนต์สีดำคันหรูขับมาจอดอยู่ตรงหน้าก่อนจะลดกระจกลง....... ""ขึ้นรถ ฉันจะไปส่ง"" ""คะ"" ""อ้าวอยู่ๆ ก็ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องซะงั้น"" ""เดี๋ยววาเรียกรถกลับเองค่ะ ตอนนี้ดึกมากๆแล้ว วาไม่รบกวนดีกว่า"" ""แต่ฉันเห็นเธอยืนโบกมาจะชั่วโมงล่ะ อันไม่ได้อยากมาแอบดูนะ แต่ฉันกลัวไอ้หมอนั่นมันย้อนกลับมาฉุดเธอไปฆ่าทิ้ง แล้วอีกอย่างเมื่อกี้เธอก็เพิ่งบอกเองว่าตอนนี้มันดึกแล้ว"" ""เอ่อแต่ว่า"" ""ขึ้นรถมาฉันจะไปส่ง""อัยวาทอดสายตาไปที่ถนน ก่อนที่จะยอมขึ้นรถไปกับคนแปลกหน้าเพราะดูเหมือนว่าตอนนี้จะไม่มีแท็กซี่ผ่านมาแล้ว การก้าวขึ้นรถมาของอันวาทำให้ปกรณ์แอบยิ้มในใจเพราะเค้าอยากทำความรู้จักกับเธอที่เป็นสิ่งใหม่ๆ เพราะดูๆไปแล้ว เธอเองก็เหมาะกับการเป็นของเล่นแก้เบื่อของเค้าไม่น้อย........ ""นั่งเงียบไม่พูดแล้วผมจะรู้มั้ยว่าบ้านคุณอยู่ไหน"" ""บ้านวาอยู่ xxx ค่ะ จอดแค่หน้าปากซอยก็ได้ค่ะ เดี๋ย