ตอนที่ 13 งานแต่งแสนขม(3)

คุณหญิงฤทัยไม่พอใจที่ลูกชายของตัวเองทำแบบนี้อย่างมาก 

" ครับแม่ เพื่อนของผมแค่มาแสดงความยินดีในวันแต่งงานของผมก็เท่านั้น ไม่เห็นมีอะไรนี่ครับ " 

มาร์ตินตอบออกไปแบบไม่ทุกข์ร้อน พร้อมกับมองหน้าของเนยหวาน ซึ่งเขาเองก็พอใจผลงานในวันนี้เป็นอย่างมาก หลังจากที่เจอนีน่าในวันนั้นก็ทำให้เขาคิดแผนการบางอย่างขึ้นมา จึงติดต่อเธอไปแล้วเธอก็รับงานนี้แต่โดยดี 

" ถ้าเป็นเพื่อนแกจริงๆแม่ก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่ถ้าจะมาเพื่อมาป่วนงานแล้วล่ะก็ แม่ไม่ยินดีต้อนรับ " 

คุณหญิงฤทัยมองนีน่าตั้งแต่หัวจรดเท้าพร้อมกับทำท่าทางหงุดหงิดเพราะสาวเจ้าแต่งชุดมาไม่ให้เกียรติสถานที่เอาซะเลย 

" สวัสดีค่ะคุณแม่ หนูชื่อนีน่านะคะเป็น... " 

หญิงสาวร่างอวบอัดเลือกที่จะเว้นคำไว้แค่นั้นเพื่อให้ทุกคนภายในงานคิดกันเอาเอง 

" ฉันมีลูกชายเพียงแค่สองคน แล้วก็ลูกสะใภ้อีกสองคน ส่วนคนอื่นเรียกฉันว่าคุณหญิงฤทัยเถอะ เพราะคำว่าแม่ใช้กับแค่คนสนิทเท่านั้นซึ่งฉันคิดว่าไม่ได้สนิทอะไรกับเธอสักเท่าไร " 

คุณหญิงฤทัยตอบกลับจนนีน่ารู้สึกหน้าชาพร้อมกันนั้นก็รีบหันไปจับมือของเนยหวานเอาไว้อย่างเป็นห่วง เธอเข้าใจความรู้สึกของลูกผู้หญิงดี แม้จะแต่งงานโดยปราศจากความรักแต่อย่างน้อยผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีก็ควรจะให้เกียรติตนเองบ้างอย่างน้อยๆก็วันแต่งงานนี่แหละ แต่ดูสิ่งที่ลูกชายเธอทำสิ แบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน 

" หนูโอเคไหมลูก " 

ร่างบอบบางยิ้มตอบกลับไปให้ เพราะเธอไม่อยากทำให้ทุกคนไม่สบายใจเพราะเธอ 

" โอเคสิคะคุณป้า ก็คุณนีน่าเป็นเพื่อนนี่นาไม่ได้เป็นอย่างอื่น " 

คำหลังเธอเน้นย้ำพร้อมกับหันไปมองหน้าของนีน่าพร้อมกันนั้นนีน่าเองก็ทำท่าทางหงุดหงิดใส่เธออย่างเปิดเผย เพราะสิ่งที่เธอพูดมันคือความจริง คุณหญิงฤทัยที่อมยิ้มมุมปากอย่างพอใจลูกสะใภ้ของเธอไม่ได้ยอมคนไปซะทุกเรื่องแบบนี้สิถึงจะสมน้ำสมเนื้อหน่อย ส่วนทางด้านมาร์ตินเองเขาเพียงแค่ยิ้มมุมปากเท่านั้น 

" เข้าข้างในกันเถอะลูก ส่วนใครที่ไม่รู้จักหน้าที่ของตัวเองถ้าอยากทำอะไรก็ทำไป หนูไปกับแม่เดี๋ยวแม่จะดูแลเอง " 

คุณหญิงฤทัยจูงมือเนยหวานเข้าไปภายในงานเพื่อไปทักทายแขกผู้ใหญ่ที่กำลังรออยู่ ส่วนมาร์ตินที่กำลังจะตามเข้าไปแต่นีน่าเกาะแขนเอาไว้ก่อน

" คุณมาร์ตินคะอยู่เป็นเพื่อนนีน่าก่อนสิคะ " 

มาร์ตินหันกลับหลังมามองเธอพร้อมกับดึงมือของตัวเองออกจากการเกาะกุมของนีน่า 

" วันนี้คุณกลับไปก่อนนะนี่น่า ไว้วันหลังผมจะเรียกใช้คุณอีกที ส่วนค่าจ้างผมจะให้เลขาผมส่งเช็คไปให้ " 

คำพูดที่แสนเย็นชาของเขาทำให้นีน่าไม่พอใจแต่เธอจะทำทุกทางเพื่อให้ผู้ชายคนนี้เป็นของเธอให้ได้ 

" ก็ได้ค่ะ ไว้วันหลังคุณเรียกนีน่ามาอีกนะคะ " 

" ครับ " 

มาร์ตินให้บอดี้การ์ดที่อยู่ภายในงานไปส่งนีน่าซึ่งเธอก็ยอมกลับแต่โดยดี เพราะเธอมีแผนการต่อจากนี้ไว้รออยู่แล้ว มาร์ตินเองวันนี้เขาแค่ต้องการให้นีน่ามาแสดงตัวเพื่อให้เนยหวานรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับเขา แต่พอแม่เขาพาเธอเข้าไปในงานโดยไม่รอเขาเขาก็รู้สึกหงุดหงิดที่แม่ไม่เข้าข้างเขาเลย แต่กลับเข้าข้างแต่ลูกสะใภ้คนดีของแม่ 

ร่างสูงเดินเข้ามาประกบกับเจ้าสาวของตัวเองที่ตอนนี้เธอกำลังทักทายแขกภายในงานอยู่ เขาพยายามทำให้เธออยู่ใกล้ชิดกับเขาตลอดเวลาเพราะยังรู้สึกขัดใจกับชุดที่เธอใส่วันนี้อยู่ แต่เป็นเธอเองที่พยายามตีตัวออกห่างจากเขา เธอรู้สึกน้อยใจที่เขาทำกับเธอแบบนี้ แต่เดี๋ยวนะน้อยใจหรอ? เธอจะมาน้อยใจอะไรเนยหวาน เธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ความคิดของร่างบางตอนนี้ตีกันในหัวจนยุ่งเหยิงเต็มไปหมด 

เวลาผ่านไปจนถึงค่อนคืน ตอนนี้ถึงเวลาส่งตัวบ่าวสาวเข้าหอแล้ว ครอบครัวของมาร์ตินรวมทั้งครอบครัวของเนยหวานและเหล่าเพื่อนๆของเขาต่างมาส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าหอ 

" มีความสุขมากๆนะลูก หนักนิดเบาหน่อยอภัยให้กันนะลูก " 

เป็นพ่อของมาร์ตินที่เอ่ยอวยพรให้ลูกเป็นคนแรก 

" ดูแลน้องให้ดีๆนะตามาร์ติน น้องยังเด็กค่อยๆพูดค่อยๆจากกันจะทำให้ความรักยืนยาวแล้วก็มีหลานให้แม่ไวๆนะ " 

คำพูดอวยพรของคุณหญิงฤทัยทำเอาเนยหวานหน้าแดงซ่านอย่างห้ามไม่ได้ 

" ครับพ่อ แม่ " 

" อยู่กับพี่เขาอย่าดื้อให้มากนะลูก พี่เขาพูดอะไรก็ให้เชื่อฟัง หนักนิดเบาหน่อยก็พยายามใช้เหตุผลประคับประคองกัน " 

เป็นพ่อของเนยหวานอวยพร 

" ค่ะพ่อ ,ครับ " 

 " แม่ขอให้ลูกๆมีความสุขมากๆนะ แล้วก็มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมืองเลยนะลูก " 

ชิดจันทร์อวยพรให้กับคู่บ่าวสาว และหลังจากที่ผู้ใหญ่อวยพรให้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็เป็นเหล่าบรรดาเพื่อนๆของเขาอวยพรหลังจากนั้น โดยที่คำอวยพรแต่ละคำทำเอาเนยหวานเขินหน้าแดงไปหมด เพราะพวกเขาไม่วายพูดหยอกล้อเธอ จนบางทีเป็นมาร์ตินเองที่จ้องเธอตาเขม็งเพราะรู้สึกไม่พอใจ และตอนนี้ทุกคนก็ออกไปจากห้องเรียบร้อยแล้วเหลือแค่มาร์ตินและเนยหวานที่อยู่ในห้องที่ทางโรงแรมจัดไว้เป็นห้องหอแค่สองคน 

" เธอไปอาบน้ำก่อนสิ แล้วก็รีบอาบล่ะ ฉันจะได้อาบต่อเหนื่อยมาทั้งวันแล้วฉันง่วง " 

ร่างสูงพูดพร้อมกับนั่งลงที่ปลายเตียงหันมามองเธอที่กำลังพยายามถอดชุดเจ้าสาวออกอยู่แต่ตอนนี้ดูเหมือนเธอจะรูดซิปไม่ถึง แต่ก็ยังไม่ยอมขอความช่วยเหลือจากเขา 

" จะชักช้าอยู่ทำไม ไปอาบน้ำสิ " 

เขายังไม่วายพูดเร่งเธออีก เพื่ออยากแกล้งทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าเธอยังถอดชุดไม่ได้สักที 

" เนยกำลังถอดชุดอยู่ค่ะไม่เห็นเลยมั้ง " 

คำพูดของเธอทำเอาเขาจ้องเธอตาเขม็ง ไม่รู้นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่มีใครมากวนโมโหเขาแบบนี้ 

" เป็นเด็กเป็นเล็กหัดพูดจากับผู้ใหญ่ให้มันดีๆกว่านี้หน่อย หันหลังมา " 

เขาพูดพร้อมกับลุกขึ้นจากปลายเตียง แล้วเดินมาหาเธอพร้อมกับจับให้เธอหันหลังแล้วก็รูดซิปหลังเธอลงมาจนถึงสะโพกงอน ทำให้ชุดแทบจะหลุดออกทันที เนยหวานตกใจรีบจับชายเสื้อเอาไว้แนบอกไม่ให้มันตกลงไปสู่พื้น 

" อุ๊ย! พอแล้วค่ะไม่ต้องทำแล้ว เดี๋ยวที่เหลือเนยจัดการเองได้ ขอบคุณมากค่ะ " 

ร่างบอบบางกำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำแต่เป็นมาร์ตินเองที่หลังจากแกล้งเธอกลับเป็นเขาที่ต้องกลืนน้ำลายลงคออีกใหญ่ พร้อมกับมองแผ่นหลังขาวเนียนของเธอ สติสตางค์ที่มีอยู่ก็เริ่มพล่าเลือนเมื่อเรือนร่างของเธอช่างยั่วยวนเหลือเกิน