Novels by ลูกแมวขี้อ้อน

เขาชายหนุ่มที่รักอิสระ แต่ต้องมาถูกคลุมถุงชนแบบต้านไม่ได้ เขาจึงทำทุกทางเพื่อให้เธอไม่มีความสุขและยอมหย่าไปเอง ความเจ็บปวดของเธอคือความสุขของเขา เธอหญิงสาวหัวอ่อนยอดกตัญญู ทำตามที่บิดาและมารดาบอกตั้งแต่เด็กจนโต จนเมื่อเธอเจอกับเขาชีวิตเหมือนเธอก็ตกนรกทั้งเป็น เขาคือซาตานที่ทำให้เธอทั้งรักทั้งเกลียด ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัด เมื่อไหร่ที่มันหมดลงก็คือไม่เอาอะไรเลยแล้วเหมือนกัน....

เมื่อสาวน้อยแสนหวานต้้องกลายมาเป็นเมียลับของมาเฟียไร้หัวใจ เขาร้ายกับเธอสารพัด ซ่อนเธอไว้ในเงามืด ให้เธออยู่ภายใต้คำสั่งของเขาเท่านั้น ความชะล่าใจคิดมาเสมอว่าเธอไม่มีทางติดปีกบินไปจากเขาได้ แต่สิ่งที่เขาคิดนั้นผิดมหันต์เพราะที่เธอทนทุกอย่างในตอนแรกเพราะความจำเป็นต้องทำ แต่ต่อมาเธอดันรักเขาสุดหัวใจเลยยอมทนต่อไป แต่สุดท้ายความอดทนของคนเรามันมีลิมิตของมันเสมอ เมื่อมันหมดลงและเขาไม่รักก็ต้องปล่อยและเดินจากไป 

" หนูไม่เคยเจอใครโรคจิตเท่าคุณเลย หนูเกลียดคุณ!! " " หรอ? ฉันก็ยังไม่เคยเจอใครน่าแกล้งเท่าเธอเหมือนกัน สนุกดี!! " เขาที่คิดว่าถือไพ่เหนือกว่ามาตลอด Noสน Noแคร์ พอเธอหงายการ์ดใบสุดท้ายเท่านั้น สเตรทฟลัช!!!

เธอช่วยชีวิตผู้ชายคนหนึ่งไว้ด้วยความบังเอิญ แต่ใครจะรู้ว่ามันคือการหาเหาใส่หัวดีดีนี่เอง ชีวิตที่แสนเรียบง่ายของเธอเปลี่ยนไปตลอดกาลและเขากักเก็บเธอไว้ใต้ร่างอย่างเป็นเจ้าของ//ถึงจะดูร้ายแต่ก็คลั่งรัก เมื่อมาเฟียผู้ที่แสนเย็นชาและไร้หัวใจต้องมาเจอกับสาวน้อยผู้ดื้อรั้นและไม่ยอมคน เรื่องราวมากมายเกิดขึ้นจนทำให้ทั้งสองคนได้เรียนรู้ซึ่งกันและกัน ความไกล้ชิดระหว่างชายหญิงมันก็เกินจะห้ามใจ แต่ท้ายที่สุดแล้วชีวิตที่แสนอันตรายของเขาก็ไม่อาจพาเธอไปเสี่ยงอันตรายด้วยกันได้อีก ช่องว่างของการใช้ชีวิตที่ต่างกันมันอาจทำให้คนสองคนไม่อาจอยู่ด้วยกันได้แม้จะรักกันมาก แต่เขาก็พยายามแล้วที่จะทำทุกทางเพื่ออยู่กับเธอหรือที่จริงแล้วเขาต้องยอมปล่อยเธอไปจริงๆ

ภายใต้การกักขังของเสือร้ายที่คิดว่าอันตรายหนักหนาก็ไม่ต่างกับเงื้อมมือราชสีห์ที่ยื่นเข้ามาช่วยสักเท่าไหร่

เธอพยายามหนีเขามาได้ตั้งหลายปี แต่อยู่ๆโชคชะตากลับไม่เข้าข้างเธออีกต่อไปเมื่อเธอเจอกับเขาโดยบังเอิญ เรื่องราวก่อนหน้านี้ผุดขึ้นมามากมายทั้งเรื่องที่เขาทำกับเธออย่างไม่น่าให้อภัย รวมไปถึงเรื่องที่เธอจากเขามาโดยไม่ล่ำลาสักคำทั้งที่เขาเคยช่วยเธอ เรื่องราวมากมายเกิดขึ้นระหว่างที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปี รวมไปถึงในตอนที่เจอกันแล้วมันเหมือนทุกอย่างยิ่งวุ่นวายไปมากกว่าเดิมเสียอีก // หึ! ต่อให้หนียังไงก็ไม่พ้นอยู่ดี

นางบำเรอชั้นสูงแบบนี้ ลองครางดังๆ สิแล้วฉันจะให้พัก " เมื่อไหร่จะปล่อยฉันไปสักที ไอ้ชั่ว ไอ้คนสารเลว แกไม่ตายดีแน่! " อัญชันเอ่ยออกมาด้วยความเหลืออด ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัดเหมือนกัน ซึ่งเธอก็ใช้มันหมดลงไปแล้วในตอนนี้ " หึ! ตอนไหนน่ะหรอ ตอนที่ฉันพอใจแล้ว สะใจแล้ว สิ่งที่เธอทำกับคนของฉันมันมากเกินไป ไม่มีใครเคยทำร้ายคนในตระกูลพิษณุกรแล้วรอดกลับไปได้สักคน เธอลองเดาเล่นๆดูสิว่าเธอจะเป็นอิสระตอนไหน " " นี่คุณกะจะฆ่าฉันให้ตายเลยหรือไงถึงจะพอใจ คุณมันบ้าที่สุด โรคจิต! " " เธอเป็นของฉันตั้งแต่ฉันพามาที่นี่แล้ว ถ้าคิดจะหนีก็แหกตามองดูรอบๆ ถ้ากล้านักก็ลองดู แต่เตือนเอาไว้ก่อนนะที่นี่มันเป็นป่าลึก สัตว์ป่าก็ตัวใหญ่ๆทั้งนั้น ที่สำคัญลูกน้องฉันทุกคนขาดผู้หญิงมาแล้วหลายเดือน คงจะกลัดมันน่าดู อยากเป็นอาหารชั้นเลิศให้พวกมันขย้ำกันเล่นๆก็ไป ไปสิ!!! " เสียงตะโกนขู่ของเขาประโยคสุดท้ายทำเอาเธอสะดุ้งกลัวจนต้องถอยร่นไปชิดกับมุมแคบๆ " ฉันไม่ไปแล้ว ไม่ไป... "