บทที่ 24 ตามตัวคน

เมื่อตกลงแผนการกันได้อย่างลงตัวแล้ว คนทั้งสามก็เดินทางเข้าเมืองเจียงตานอย่างราบรื่น เป็นอย่างที่มู่หลานเฟินเอ่ยเอาไว้จริงๆว่าเมืองเจียงตานค่อนข้างหละหลวมขาดการคัดกรองคน แรกเริ่มเหล่าทหารยังมองพวกเขาด้วยความสงสัย แต่เมื่อพวกเขามอบเงินให้นิดหน่อยทหารพวกนั้นก็ปล่อยให้พวกเขาเข้าเมืองไปได้แล้ว

ก่อนหน้านี้เหล่าชาวบ้านได้มอบเงินไม่น้อยให้พวกเขานำติดตัวมา ประจวบเหมาะกับมู่หลานเฟินนำปิ่นปักผมของนางไปจำนำที่โรงรับจำนำไม่ไกลจากทางเข้าเมืองเจียงตานได้มาอีกหลายสิบตำลึง จึงยังพอจะประทังชีวิตกันไปได้บ้าง รอให้คนของเซวียนซานหลางตามตัวพวกเขาเจอ แน่นอนว่าย่อมไม่ขัดสนเรื่องเงินทอง

ภายในเมืองเจียงตานนั้นค่อนข้างกว้างใหญ่่เป็นอย่างมาก เมืองแห่งนี้ตั้งอยู่ทางใต้ ลมพัดเย็นสบายไม่น้อยเลย มู่หลานเฟินมองไปโดยรอบด้วยความสงสัยใคร่รู้ เหล่าชาวบ้านเองก็มองพวกนางเช่นเดียวกันแต่กลับไม่ได้เอ่ยทักทายปราศรัยอันใด

เซวียนซานหลางพาคนทั้งหมดมาพักที่โรงเตี้ยมเล็กๆแห่งหนึ่ง เถ้าแก่โรงเตี้ยมให้การต้อนรับพวกเขาเป็นอย่างดี นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาและนางอยู่ร่วมห้องกัน มู่หลานเฟินจึงไม่ได้รู้สึกประดักประเดิดอันใด อย่างไรเขาก็ไม่ท