ตอนที่ 17 ช่วยเหลือชาวบ้าน

หลายวันผ่านไปจ้าวซูหลินได้ยินมาว่าสนมลิ่งเฟยมีอาการเหม่อลอยสติคล้ายคนฟั่นเฟือน ฮ่องเต้จึงสั่งกักบริเวณนางให้อยู่เพียงในตำหนักเท่านั้น ซึ่งก็ไม่ต่างจากการถูกกักขังที่ตำหนักเย็นเลยสักเพียงนิด

ในที่สุดนางก็ได้รับผลกรรมที่นางก่อเอาไว้เสียที ชีวิตที่สูญสิ้นของจ้าวซูหลินคนก่อนแลกกับโทษฑัณฑ์ที่นางได้รับก็แล้วกันแม้จะเทียบเคียงกันไม่ได้ก็ตาม

นางรู้สึกสบายใจขึ้นมากกว่าเดิมแต่ก็ยังเมื่อรู้สึกเบื่อๆกับการที่ต้องอยู่แค่เพียงในรั้ววังหลวง วันนี้พวกนางจึงแอบออกจากวังอีกครั้ง

-ท้องพระโรง-

“นางแอบออกจากวังอีกแล้วหรือ”

“พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท”

ฮ่องเต้ที่กำลังนั่งตรวจฎีกาในท้องพระโรงอยู่ก็ถึงกลับทอดถอนพระปัสสาสะทันที

เพราะกลัวว่านางจะไปก่อเรื่องสร้างราวใดๆอีกก็ถึงกับไม่มีสมาธิอ่านฎีกาต่ออีก

“เตรียมตัวออกจากวัง”

“พ่ะย่ะค่ะ”

ด้านจ้าวซูหลินเมื่อเดินเล่นกันทั่วเมืองอย่างพอใจแล้ว นางกำลังจะไปที่โรงเตี๊ยมฟู่อันหลงเพื่อสอบถามการซื้อขายเหล้าองุ่นกับเต้าแก่ต้วนอีกครั้ง แต่เดินไปไม่ถึงไหนก็ได้ยินซั่วอิงเรียกเสียก่อน

“นายหญิงพวกเรารีบกลับกันเถอะเจ้าค่ะ ท่านดูนั่นสิตอนออกมาท้องฟ้ายังดีๆอยู่เลย แต่ตอนนี้เหตุใดถึงได้เป็นเช่