28

“พี่เต วันนี้พระจันทร์เต็มดวงนี่คะ”

เจ้าขาถามขึ้นเมื่อหันไปเห็นพระจันทร์ที่ส่องแสงสว่างนวลตาอยู่บนฟ้า แล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าถ้าเป็นวันแบบนี้เตมินทร์จะต้องกลายเป็นแมวเหมือนเคย ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ทั้งคู่หลงลืมเรื่องนี้ไปราวกับมันไม่เคยเกิดขึ้น

เป็นเวลากว่าสองเดือนแล้วที่คบกันและอยู่ด้วยกันตลอดเวลา จนลืมสังเกตว่าวันไหนที่มีพระจันทร์เต็มดวงบ้าง ที่เแน่ๆเตมินทร์ไม่ได้กลายเป็นเจ้ามูนให้เจ้าขาช่วยกลับคืนร่างสักครั้งตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา จนวันนี้ที่เจ้าขาเผลอเหม่อมองพระจันทร์ถึงเอะใจขึ้นมาได้

“ใช่ครับ”

เตมินทร์ที่ปีนขึ้นมาบนเตียงตอบรับด้วยสีหน้าปกติไม่ได้มีท่าทีแปลกใจอะไร เจ้าขามองอย่างงุนงงจนต้องถามออกมาอีกรอบ

“แล้วทำไมพี่ถึงยังไม่เป็นเจ้ามูนล่ะคะ”

“อ่า นั่นสิลืมไปเลยนะเนี่ย”

เตมินทร์ที่นึกขึ้นได้ก็ชะงักก่อนจะหันมามองเจ้าขาด้วยความแปลกใจไม่แพ้กัน แต่พอนึกถึงเงื่อนไขที่เป็นแบบนี้ได้ก็ยิ้มกริ่ม ในใจฟูฟ่องจนแทบเก็บอาการไม่มิดแต่ก็ยังคงทำเป็นไม่รู้เรื่องแล้วมองเจ้าขาที่ทำหน้าสงสัยด้วยความเอ็นดูต่อไป

“ไม่ตกใจเลยเหรอคะ”

“แล้วหนูตกใจอะไรครับ อยากให้พี่เป็นแมวเหรอ หืม”

เตมินทร์แกล้งถามกลับพลางท