6 นอนก็นอนด้วยกันมาแล้ว

6

นอนก็นอนด้วยกันมาแล้ว

         แม้จะเป็นการถ่ายทอดสด แต่ในบางครั้งก็ไม่มีการติดไมค์ให้กับเหล่าผู้ร่วมรายการ ทำให้บทสนทนาเพียงเบาๆ ของชายหญิงที่กำลังจะก้าวออกมาแสดงเป็นคู่ถัดไปไม่ได้ถูกบันทึกไว้

         เมื่อการร้องเพลงคู่จบลง เหล่าผู้ร่วมรายการก็ตบมือให้พอเป็นพิธี ก่อนที่คู่ของแม่ทัพและเฟรินจะเดินออกไป

         จักรพรรดิภาพยนตร์นั่งลงบนยกพื้นไม้ที่มีระนาดเอกวางอยู่ เขายกมือขึ้นพนมเป็นการไหว้ครูและเริ่มบรรเลงเพลงไทยเดิมออกมา

         เพียงแค่ขึ้นต้น เหล่าผู้ชมต่างก็รับรู้ได้ถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไป

         ลมอ่อนๆ ของยามเย็นพัดให้ชายเสื้อม่อฮ่อมของชายหนุ่มพลิ้วไหว ชุดสไตล์เหนือของชายหนุ่มดูเข้ากันได้ดีกับชุดพื้นเมืองเหนือแบบประยุกต์ของนางงามจักรวาลที่ทีมงานหามาให้ได้อย่างรวดเร็ว

         หญิงสาวเริ่มเอื้อนเอ่ยเนื้อเพลงออกมาด้วยน้ำเสียงไพเราะ สมกับเป็นนางงามที่มีความสามารถพิเศษมากมาย

         นอกจากร้องเพลงแล้ว เฟรินยังขยับกายเบาๆ อย่างอ่อนช้อยเคล้าคลอไปกับท่วงทำนองเพลง

         เหล่าผู้ร่วมรายการต่างนิ่งงันซึมซับความไพเราะของเพลงไทยเอาไว้

         [พระเจ้า ฟังเพลินจนลืมโหวตเลย!]

         [เทพบุตรมาจุติชัดๆ พี่แม่ทัพของฉัน]

         [แม่ทัพสู้ๆ เก่งขนาดนี้ชนะชัวร์]

         [ฉันรู้อยู่หรอกว่าพี่แม่ทัพเก่งดนตรีหลายอย่าง ทั้งกีตาร์ กู่เจิง และระนาด แต่ก็ไม่คิดว่าระนาดของไทยจะไพเราะได้ถึงขนาดนี้ อยากไปฟังแบบสดๆ จังเลย]

         [น้องเฟรินร้องเพราะมาก สมแล้วที่เป็นนางงามจักรวาล]

         “คิดถูกแล้วที่แสดงเป็นคนแรก ยังไงฉันก็ไม่รอดแน่ๆ” ปันปันโอดครวญ

         “เอาน่า กิจกรรมนี้มันอยู่ที่ฐานแฟนคลับ ความสามารถที่เขาแสดงออกมาก็งั้นๆ แหละ” ก้ามปูตบไหล่หญิงสาวพลางเบ้ปาก

         เหอะ! หล่อแล้วไง เก่งแล้วไง สุดท้ายก็แพ้ภัยผู้หญิง มั่วกับแฟนคลับไม่เลือกหน้าอยู่ดี โสมมสิ้นดี

         ภาพของความเข้ากันได้ดีของทั้งคู่ไม่ทำให้ก้ามปูอิจฉาเลยสักนิด กลับรู้สึกสงสารเฟรินเสียมากกว่าที่ตาบอดหลงใหลได้ปลื้มกับคนเจ้าชู้อย่างนี้ได้

         ด้วยความดังของทั้งคู่และการแสดงความสามารถอันโดดเด่นเป็นการปิดท้ายกิจกรรมในวันนี้ จึงไม่แปลกที่ผู้ชนะจากการโหวตจะเป็นแม่ทัพ และผู้แพ้คือปันปัน

         เป็นเรื่องที่ก้ามปูเสียเซลฟ์นิดหน่อยที่แพ้คู่อริ แต่ก็พอจะเข้าใจได้ การแสดงของเธอมันยังธรรมดาเกินไป

         ก่อนเข้านอน กิจกรรมอย่างสุดท้ายที่ต้องทำคือการส่งข้อความนิรนามหาใครก็ได้ที่อยากส่งให้

         ก้ามปูได้รับข้อความถึงสองข้อความ ข้อความแรกแค่อ่านก็รู้ว่ามาจากอี้เฉิน

         (ไม่ต้องเศร้าที่ไม่ชนะในครั้งนี้นะครับ พี่ก้ามปูเก่งที่สุดในใจผม ราตรีสวัสดิ์ครับ)

         (หลับเยอะๆ ล่ะ จะได้พร้อมสำหรับวันพรุ่งนี้)

         ส่วนข้อความที่สองนั้นดูแปลกๆ ไม่รู้ว่ามาดีหรือมาร้ายกันแน่ หรือว่าจะเป็นของทางทีมงานส่งมาแกล้ง?

         [อี้เฉินเทคแคร์เก่งจริงๆ]

         [เดาไม่ถูกเลยว่าใครจะได้เดตกับใครบ้าง]

         เหล่าคนดูไลฟ์สดก็มีโอกาสได้อ่านข้อความและสามารถร่วมคาดเดาด้วยได้เช่นกัน แต่ไม่มีโอกาสได้เห็นว่าผู้ร่วมรายการคนไหนส่งข้อความอะไรไปบ้าง

         ในค่ำคืนนั้น ต่างก็มีผู้ร่วมรายการได้รับข้อความกันถ้วนหน้า รวมถึงแม่ทัพที่ได้รับข้อความแสนหวานถึงสองข้อความเช่นกัน...

         ยามเช้ามาเยือนคฤหาสน์อย่างรวดเร็ว แต่ย่อมไม่อาจทำอะไรเหล่าคนดูที่พร้อมใจกันมาจับจองที่นั่งหน้าจอแต่เช้าตรู่ได้

         ปันปันคนแพ้เดินลงมาจากชั้นสองตั้งแต่หกโมงเช้า มองดูวัตถุดิบที่ทางทีมงานเตรียมไว้ให้ ยังนึกไม่ออกว่าจะทำอะไรดีก็มีผู้ร่วมรายการคนหนึ่งเดินเข้ามาเสียก่อน

         “ให้เฟรินช่วยนะคะ”

         “เอาสิคะ”

         ไม่มีข้อห้ามในการให้คนอื่นช่วยเหลือ เฟรินจึงได้โชว์ฝีมือทำอาหารต่อหน้ากล้อง ทำคะแนนเรียกแฟนคลับหน้าใหม่เพิ่มเข้ามาอย่างง่ายดาย

         “ผมช่วยครับ”

         ผ่านไปสิบนาที ก็มีดาราหนุ่มอย่างภามเดินเข้ามาช่วยอีกคน ทำให้บทลงโทษของผู้แพ้ในวันก่อนดูเบาลงอย่างถนัดตา

         แต่ก็กลายเป็นว่าแทนที่ปันปันจะได้โชว์เสน่ห์ปลายจวักอยู่คนเดียว กลับมีหนุ่มสาวสองคนพากันพูดคุยหนุงหนิงแย่งซีนเธอไปเสียหมด

         เหมือนกับว่าเธอเป็นกอขอคอไปซะงั้น

         “เฟรินพอจะถูกใจใครบ้างหรือยัง” ปันปันถาม เพราะเมื่อวานเฟรินดูเหมือนจะเล็งจักรพรรดิภาพยนตร์อยู่ แต่วันนี้กลับมาก้อร่อก้อติกกับพระเอกคนดังซะงั้น

         “แหม ถามแบบนี้ก็ตอบยากสิคะ ไว้รอทำกิจกรรมอีกสักหน่อยดีกว่า จะได้รู้ว่าใครที่เคมีเข้ากับหนูบ้าง” คนที่เด็กสุดในที่นี้ตอบ

         “นั่นสินะ...” ปันปันยิ้มบางทั้งที่ในใจอยากจะร้องแหมออกมาดังๆ

         ขณะที่ในครัวกำลังทำอาหารเช้ากันอยู่นั้น อี้เฉินและแม่ทัพก็ตื่นเช้าเช่นกัน ทั้งคู่ต่างออกไปวิ่งตั้งแต่เช้ามืดตามทางใครทางมัน ส่วนผู้ร่วมรายการคนสุดท้ายน่ะเหรอ?

         ...ตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้าเสร็จก็ลงมานอนอืดอยู่บนโซฟาแล้ว

         เพราะรู้อยู่แล้วว่าทุกคนจะต้องสร้างภาพ แกล้งทำเป็นคนตื่นเช้า เธอก็เลยตื่นเช้าบ้าง แล้วค่อยมานั่งพักสายตาต่อบนโซฟา

         [นี่คนหรือนางฟ้า ขนาดเพิ่งตื่นยังสวยขนาดนี้]

         [เฟอร์นิเจอร์หรูหราในคฤหาสน์นี้ดูดรอปไปเลยเมื่อเจอออร่าความสวยของก้ามปู]

         [โอ๊ยยย แฟนคลับพวกนี้! ช่วยหยุดพร่ำเพ้อเว่อร์วังสักทีได้มั้ย จากที่ตอนแรกเห็นด้วย ตอนนี้เริ่มจะรำคาญแทนแล้วเนี่ย]

         ห้องถ่ายทอดสดของก้ามปูในตอนนี้ได้รับความนิยมน้อยที่สุดก็จริง แต่เหล่าคนดูก็หาเรื่องมาพูดคุยพร่ำเพ้อกันได้ไม่ขาดปาก

         แต่ทันใดนั้นจำนวนคนดูก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะจอภาพของเธอได้รวมเข้ากับของแม่ทัพเป็นที่เรียบร้อย

         ชายหนุ่มเพิ่งวิ่งเสร็จ เขาเดินเข้ามาในบ้านด้วยสภาพที่ยังหล่อเหลาแม้จะเหงื่อโซกเพียงใด มือแกร่งกำลังยกผ้าขนหนูเช็ดเหงื่อที่ไหลอยู่ตามไรผม ไม่ทันได้สังเกตว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งนั่งเอนหลังพิงโซฟาอยู่

         เพียงแค่ได้ยินเสียงแปลกปลอม ดวงตาทรงอัลมอนด์ก็ลืมขึ้น

         เธอจ้องแม่ทัพพร้อมกับคิ้วที่ขมวดมุ่น ไม่ได้บ่งบอกถึงความเคลิบเคลิ้มหรือพิสมัยอย่างที่หญิงสาวคนอื่นมักเป็นยามเห็นภาพอันสุดแสนเซ็กซี่ของเขา

         “ไม่เคยเห็นคนหล่อหรือไง”

         “เหม็น”

         พรึ่บ!

         ผ้าขนหนูถูกโยนเข้าคลุมหน้าของดาราสาวได้อย่างตรงเผง

         “หอมจนอึ้งไปเลยหรือไง”

         “อะ อะ ไอ้บ้า!” ก้ามปูปาผ้าขนหนูทิ้งทันทีที่ตั้งสติได้

         ถ้าไม่ติดว่าถ่ายทอดสดอยู่ เธอจะกรี๊ดๆๆ แล้วก็พุ่งไปบีบคอไอ้หมอนั่นเสียให้ตาย ไม่สิ ไม่เอา ไม่แตะตัวมันเด็ดขาด เธอจะปาข้าวของทุกอย่างที่หยิบได้รอบตัวใส่แทน เอาให้เลือดตกยางออกกันไปเลย

         [เสียดายผ้าขนหนู ปาทิ้งทำไม]

         [ฉันขอๆ ฉันขอดมบ้างงง]

         [กลิ่นของพี่แม่ทัพเป็นแบบไหนเหรอ บอกหน่อยสิ]

         “หึ ถ้าฉันบ้า เธอก็ติดเชื้อบ้าไปจากฉันแล้วล่ะ”

         ไม่ว่าเปล่า ชายหนุ่มยังย่างสามขุมเข้ามาด้วยท่าทางเป็นต่อจนเจ้าแม่ดราม่าถอยร่นจนหลังชนพนักวางแขนของโซฟาอีกฝั่ง

         “ไปไกลๆ เลยนะ ไอ้ตัวเหม็น”

         “สมองของเธอแยกแยะกลิ่นผิดหรือเปล่า ไหนลองดมดูอีกทีสิ เหม็นแน่เหรอ?”

         ท่วงท่าเหมือนพระเอกที่กำลังกดดันนางเอกละครทำให้เหล่าคนดูกรีดร้อง เริ่มอยากเกิดเป็นก้ามปูอยากสิงร่างก้ามปูกันหมด

         “นายน่ะสิโง่ คนเหงื่อออกมันก็ต้องตัวเหม็นทั้งนั้นแหละ”

         “เหงื่อคนอื่นอาจจะเหม็น แต่เหงื่อฉันไม่เหม็นแน่นอน”

         เขาเดินไปหยุดอยู่ข้างหน้าก้ามปูที่กำลังพยายามเช็ดหน้าตัวเองอย่างรังเกียจและกังวลว่าตัวเองจะสิวขึ้นหรือไม่ “มาทำไม ไปไกลๆ เลยนะ ชิ่วๆ”

         “สร้างโมเม้นต์ให้คนดู”

         ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ประมวลผลคำพูดของอีกฝ่ายเสร็จ เขาก็โน้มตัวลงมาเท้ามือทั้งสองข้างกับพนักโซฟา กักตัวเธอไว้ในอ้อมแขนจนร่างกายอยู่ห่างกันเพียงคืบ

         เป็นครั้งแรกที่พวกเธอได้อยู่ใกล้ชิดกันโดยไม่ได้ถูกบังคับด้วยกติกาของรายการ

         สายตาของก้ามปูอยู่ที่ระดับอกของเขา มองเห็นคอเสื้อที่หย่อนลงมาเผยให้เห็นกล้ามหน้าอกที่อยู่ข้างใน กลิ่นเหงื่อผสมกับกลิ่นกายที่โชยมาไม่มีความเหม็นเลยสักนิด

         เหงื่อเขาไม่เหม็นก็จริง แต่ก็ไม่ได้หอมสักหน่อย ขี้โม้สุดๆ

         “หึ อึ้งจนทำอะไรไม่ถูกเลยสินะ” แม่ทัพเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา เขาเลื่อนริมฝีปากไปกระซิบข้างหูหญิงสาว “นอนก็นอนด้วยกันมาแล้ว หัดทำตัวให้ชินเสียบ้างสิ”

         คำพูดนั้นดั่งจุดสวิตช์ไขลานให้ตัวเธอขยับได้อีกครั้ง ก้ามปูออกแรงผลักหน้าอกแกร่งออกไป แต่เมื่อมันไม่ขยับเลยสักนิด เธอจึงมุดลอดใต้วงแขน และวิ่งหนีขึ้นบันไดแทน

         “ยี้~ สกปรก! นายทำให้ฉันต้องอาบน้ำใหม่เลยเนี่ย”

         เพราะเธอมัวแต่ขยะแขยง ห่วงว่าหน้าจะเป็นสิว ขี้กลากจะขึ้นตัว ก็เลยไม่ได้หันกลับมาเห็นภาพคนหล่อที่หัวเราะขำขันเธอไม่หยุด

         ทางฝั่งเฟรินที่แอบกดมือถือซึ่งแอบเก็บไว้อีกเครื่องทั้งที่ตอนถ่ายทำรายการไม่ได้รับอนุญาตให้จับ ก็ได้เห็นข้อความจากผู้จัดการที่บอกว่าห้องถ่ายทอดสดของเธอในตอนนี้ได้รับความสนใจน้อยลงมาก เนื่องจากคนแห่กันไปดูคู่อริประจำรายการที่กำลังปะทะกันอยู่

         ทั้งที่เธออุตส่าห์ไปเรียนทำอาหารมาเสียตั้งหลายวันเพื่อโชว์ความสามารถในรายการนี้โดยเฉพาะ แต่กลับถูกเรื่องไร้สาระมาดึงดูดความสนใจไปแทนเสียได้

         หญิงสาวเดินออกไปยังห้องนั่งเล่นทันได้เห็นก้ามปูกำลังโวยวายเสียงดังลั่นพอดี

         นี่ก็อีกคน... เธอไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่ได้ชื่อว่าเป็นนางเอกชื่อดัง ถึงสามารถทำกิริยาทรามๆ ใส่คนที่ไม่ชอบอย่างออกนอกหน้าได้ขนาดนี้และก็ไม่โดนคนอื่นด่าเสียด้วย

         เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ