แรดจนได้เรื่อง : 5 (จบ)

ตะวันสาดแสงแยงผ่านผ้าม่านเข้ามาในม่านตาทำให้ฉันหยีตาบิดตัวอย่างเกียจคร้าน

“ห๊าววว...ง่วงจัง” ขณะสะลึมสะลือก็จำได้ว่าตัวเองยังอยากจะล้มตัวลงนอนต่อแล้วก็เลยหมุนตัวลงคว่ำหน้ามุดไปกับหมอนใบใหญ่กลิ่นหอมสะอาด

“หึหึ” เสียงหัวเราะในลำคอดังแว่วมาในขณะที่ฉันเลิกสนใจแล้ว

ก็ใครใช้ให้เขาเอาแต่ใจกับฉันนักล่ะ กว่าจะได้นอนขาฉันเปลี้ยไปหมด แถมกลางกายยังเหนียวเหนอะหนะไปหมดจากคราบขาวขุ่นที่เขาขยันปล่อยทิ้งไว้ให้โดยที่ไม่ได้ป้องกัน

แต่ฉันก็ไม่ได้ซีฯเพราะช่วงนี้ช่วงปลอดภัยของฉัน แต่การที่เขาไม่ได้ป้องกันก็ไม่รู้ว่าฉันจะไว้ใจเขาได้ไหมเห็นหล่อๆดูดีแบบนี้ใครจะรู้เขาอาจจะเป็นโรคติดต่ออะไรมาบ้างก็ได้

คิดได้ดังนั้นก็หาตาสว่างวาบขึ้นมาทันที ไอ้ช่วงความอยากเข้าครอบงำมันก็ไม่ได้คิดอะไรแต่พอความอยากหายไปอาการรักตัวกลัวตายก็เข้ามาแทนที่ทันที

“คุณ!คุณ!ทำไมคุณไม่ป้องกัน!” ฉันโผเข้าหากระชากเสียงถามอย่างโมโห

“ทำไม?กลัวท้อง?” แต่เขากลับถามกลับสีหน้าไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลย

“กลัวติดโรคน่ะสิ!คุณเป็นโรคร้ายอะไรหรือเปล่า!ฉันลูกมีพ่อมีแม่นะจะมาทำร้ายกันแบบนี้ไม่ได้นะคุณ!” ฉันก็ฉอดๆใส่จนแทบจะหายใจไม่ทันใส่เขา

“โอ๊ยคุณมียังไงนะแทนที่จะกลัวท้องดันกลัวติดโรคจากผมเสียนี่ แต่จะบอกอะไรให้นะผู้หญิงส่วนใหญ่มีแต่อยากให้ผมสดใส่ทั้งนั้นแหละ มีแต่คุณที่เล่นตัวกลัวนั้นกลัวนี่ไปหมด” เขาบ่นสีหน้าระอาใส่ฉัน

เอ้า!นี่ฉันผิดอะไร! จะท้องหรือไม่ท้องจะติดโรคไหมฉันก็ต้องกลัวอยู่แล้วป่ะ มีแต่คนบ้าเท่านั้นแหละที่คิดแบบเขาได้น่ะ 

จ๊อก!จ๊อก!

ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อบางอย่างจากท้องฉันก็ส่งเสียงร้องประท้วงขึ้นมาเสียแล้ว ก็หิวน่ะใครจะไม่หิวเสียพลังงานไปตั้งเยอะแถมตอนเย็นไม่ได้กินข้าวเท่าไหร่ด้วย

“คุณ!ฉันหิวอ่ะ”

“ไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาก่อนไปเดี๋ยวผมทำอะไรให้กิน” เขาบอกพร้อมกับขยับตัวลุกทั้งที่ยังเปลือยเปล่าเดินแก้ผ้าโทงๆไปหยิบชุดคลุมมาสวมโดยที่ฉันนั่งมองตาปรอยเลือดกำเดาแทบไหล

“อย่าบอกว่าให้ฉันไปอาบที่บ่ออีกนะ!”

“ไม่ต้อง!นู่นอาบได้” ฉันพยักหน้าไปทางประตูห้องอีกด้านที่อยู่ในห้องนอนเดียวกันนี่แหละ ฉันพยักหน้ารับแล้วรอเขาเดินออกจากห้องไปก่อนแล้วฉันก็รีบวิ่งไปหยิบเสื้อคลุมกับผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องนั้น

‘อ๊าคคค...เขาหลอกฉันไอ้เราก็นึกว่าห้องน้ำไม่มีที่ไหนได้ห้องน้ำเขามีทุกอย่างครบครันทั้งฝักบัวทั้งอ่างล้างหน้าทั้งอ่างอาบน้ำ แล้วเมื่อคืนเค้าพาฉันไปทำไมที่ท่าน้ำกันไอ้คนบ้านี่!!!’

ฉันก็รีบอาบน้ำลวกๆถูเนื้อถูตัวให้สะอาดแล้วรีบเช็ดตัวสวมเสื้อคลุมไปรอกินข้าว ไม่ใช่อะไรก็ฉันหิวทั้งๆที่ความจริงอยากนอนแช่น้ำอุ่นๆในอ่างอาบน้ำวนเพื่อช่วยนวดให้ร่างกายมีเลือดไหลเวียนได้ดี

แต่ตอนนี้หิวข้าวแล้วเรื่องอื่นค่อยว่าแล้วกัน! ฉันสวมแค่เสื้อคลุมตัวเดียวติดกายเท่านั้นแหละตอนนี้ไม่มีอะไรให้ต้องอายอีกแล้ว ในเมื่อเขาเห็นฉันไปทุกสัดส่วน แถมยังกลืนกินไปแล้วด้วยถ้าแค่จะเห็นคงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

เดินออกมาจากห้องนอนก็ตอนเขาจัดโต๊ะเสร็จพอดี เขาทำอาหารง่ายๆอย่างผัดกระเพราไก่ไข่ดาวราดจ้าวคนละจานให้ฉันกินแต่ว่าหน้าตาและกลิ่นหอมชวนหิวจริงๆ คงต้องลองชิมดูถึงจะรู้ว่ารสชาติดีเหมือนหน้าตาไหม?

“อื้อ...อร่อย” ฉันถึงกับยกนิ้วโป้งให้เลยเมื่อเขาทำกับข้าวได้น่ากินและอร่อยมากจริงๆ

“อื้มม...กินๆไป” เหมือนเขาจะเขินที่ฉันชมแอบเห็นโหนกแก้มเขาแดงๆอยู่

หลังจากจัดการอาหารบนโต๊ะจนหมดเกลี้ยงฉันก็เป็นคนเอามันไปล้างเองแล้วก็ไปนั่งย่อยที่โซฟาหน้าทีวีพลางแอบมองสำรวจไปรอบๆบ้านก็พบว่าเวลามองตอนกลางวันบ้านเขาก็น่าอยู่มากเหมือนกัน แม้จะเป็นบ้านไม้ทรงเรือนไทยก็ตาม

“ว่าน”

“ขา”

“ไปเล่นน้ำไหม?”

“ในบ่อนั้นหรอ?หึไม่เอาอ่ะน่ากลัว” แม้จะอยากนอนแช่น้ำเล่นก็ตามแต่นึกถึงบ่อน้ำสีดำๆเมื่อคืนฉันก็กลัวแล้วอ่ะ

“ลองไปดูใหม่ก่อนแล้วจะเสียดายที่ไม่ได้เล่น” เขาบอกสีหน้าเชิญชวนสุดขีด

“งั้นลองไปดูก่อนก็ได้” ฉันบอกพร้อมกับยอมเดินตามเขาไปที่บ่อน้ำเมื่อคืนที่เราไปอาบน้ำด้วยกันมา

พอไปเห็นก็ต้องอุทานว้าวในใจ จริงอย่างเขาว่าถ้าไม่มาคงจะเสียดายน่าดูบรรยากาศกลางวันผิดกับตอนเห็นกลางคืนคนละโยชน์ เรียกว่าเป็นคลองดีกว่าน้ำใสแจ๋วจนแทบเห็นตัวปลาเล็กๆที่แหวกว่ายกันไปมาอย่างสนุกสนาน

ขนาดคลองไม่เล็กไม่ใหญ่เรียกว่าพอดีนั่นแหละ แต่ก็ไม่แน่ใจว่ามันจะลึกมากไหมเท่านั้นแหละ

“คุณ!มันลึกไหมอ่ะ?”

“ดูจากขนาดของผมก็น่าจะลึกนะ” เขาพูดกับเหลือบตาลงมองไปที่ตัวตนของเขาที่เหยียดยาวขยายเป็นลำโผล่ชุดคลุมออกมา

“คนทะลึ่ง!ว่านหมายถึงน้ำมันลึกไหม?” คนอะไรหื่นที่สุดเลยเมื่อคืนก็ทั้งคืนไปแล้วเช้ามาก็ยังแข็ง..แรงไม่ตกอีก

“หึหึ!ไม่ลึกหรอกลองลงดู”

“ไม่เอาคุณลงก่อน”

“งั้นลงพร้อมกัน”

“กรี๊ดดดด!”

ตู้ม! เสียงน้ำแตกกระจายพร้อมกับแหกปากโวยวายของฉัน

“แค่ก แค่ก” พร้อมอาการสำลักมาเยือนเมื่อถูกเขาอุ้มโยนลงน้ำพร้อมกันกับตัวเขาโดยไม่ทันต้ังตัว

“คุณ!จะฆ่าว่านหรอ” ฉันตีหน้าอกเขาแรงๆอย่างโมโหสำลักน้ำจนหน้าดำหน้าแดง เมื่อตั้งหลักยืนในน้ำที่สูงแค่ช่วงอกได้พอดี

“ฮ่าๆๆๆใจเย็นๆหายใจลึกๆ” เขาลูบหลังลูบไหล่ให้พร้อมกับขำ

“แค่ก แค่ก”

“นี่เอากันก็หลายครั้งแล้วเรียกแต่คุณๆอยู่ได้!”

“อ้าวก็ว่านไม่รู้ชื่อคุณนี่นา”

“ยัยผู้หญิงบ้าเอากันตั้งหลายครั้งไม่คิดจะถามชื่อกันบ้างเลยรึไง!” เขาดุเสียงเข้มใส่

“แหะๆคุณก็บอกมาสิว่านจะได้เรียกชื่อคุณถูก”

“ธันวาเรียกว่าคิมก็ได้”

“ค่ะคุณคิม”

“น้ำเย็นไหม?” อยู่ๆเขาก็ถามเปลี่ยนเรื่อง

“ก็เย็นค่ะสดชื่นดี” ฉันบอกพลางกางขาตีน้ำใส่หน้าเขาเล่น

“แต่ผมหนาวนี่นา”

“เอ้าหนาวแล้วชวนว่านมาเล่นน้ำทำไมอ่ะ?” อะไรของเขา! ฉันเลิกตีน้ำอล้วยีนเท้าสะเอวมองหน้าเขาแทน

“อยากชวนว่านมาเปลี่ยนบรรยากาศเฉยๆ” เขายิ้มกริ่มมุมปากกระตุกยิ้มร้ายๆให้แวบนึง

“อย่าบอกนะว่า...บ้า!ไม่เอาอายปลามัน” ฉันส่ายหัวยิกๆพลางว่ายหนีเขา

“เฮ้ยจระเข้!”

“ไหนๆอร๊ายยย!” ฉันกระโจนเข้ากอดหนีบขาเข้ากลางลำตัวเขาฉับพลัน พอได้ฟังเสียงหัวเราะในลำคอถึงรู้ว่าโดนเขาหรอก

“อ๊ายยย!คนบ้าในน้ำใครเค้าให้พูดถึงจระเข้กัน!” ฉันทับไปที่กลางหลังเขาอย่างโมโหก็คนมันกลัวจริงๆนี่นา

“โอ๋ๆขวัญเอ๋ยขวัญมาขอโทษครับ” คงเพราะเห็นว่าฉันตัวสั่นเพราะความกลัวล่ะมั้งเขาถึงกอดกระชับตัวฉันเอาไว้แล้วใช้มือลูบหลังปลอบประโลมเบาๆ

เท่านั้นไม่พอคนเจ้าเล่ห์ฉวยโอกาสปลดสายรัดเสื้อคลุมฉันออกแล้วสอดมือรั้งสะโพกฉันเข้ามาแนบชิดกับท่อนลำอวบยาวของเขา จากนั้นก็พรมจูบไปทั่วทั้งใบหน้าจนจากที่หนาวสั่นกลับกลายเป็นเร่าร้อนจนแทบจะลุกเป็นไฟ

“นี่ปากหรือน้ำตาลทำไมหวานจังหื้มม!” เขากระซิบถามชิดใบหูขาวขณะสอดมือเข้าไปบดขยี้ที่จุดอ่อนไหวใจกลางกายของฉัน

“คะ..คุณคิม~คุณคิมขาว่าน..ว่านอ๊าาาห์~”

ใต้น้ำยิ่งทำให้ร่องฉันฝืดมากขึ้น แต่นิ้วเรียวยาวของเขาก็ทำให้ฉันปลดปล่อยหยาดน้ำหวานออกมารับนิ้วยาวๆของเขาจนได้

“ชอบไหมแบบนี้...เสียวหรือเปล่า?” เขากระซิบถามเสียงกระเส่าในขณะที่ฉันพยักหน้ารับอย่างลืมตัว

นาทีนี้ไม่มีความอายเหลืออยู่อีกแล้วล่ะและคาดว่าคงไม่มีใครกล้าเข้ามาที่นี่อยู่แล้วในเมื่อทั้งตัวบริเวณบ้านรวมถึงในคลองแห่งนี้มีรั้วรอบปิดมิดชิดสูงเป็นเมตรไม่มีทางที่คนข้างนอกจะเข้ามาเห็นได้

การทำรักท่ามกลางธรรมชาติและป่าเขายิ่งทำให้รู้สึกตื่นเต้นขึ้นอีกเป็นเท่าตัวการได้มารู้จักเขาทำให้ฉันได้พบประการณ์ใหม่ๆมากมายมีทั้งดีและร้ายปนกันไป

ยอมรับว่าเมื่อก่อนเป็นคนเจ้าชู้เพราะฉันเคยถูกทิ้งมาก่อนเลยทำให้ไม่อยากไปผูกตัวและหัวใจไว้กับใคร แต่หลังจากนี้คิดว่าคงจะหยุดเจ้าชู้แล้วล่ะ ไม่ใช่ว่าหยุดเพราะเขานะ แต่เป็นเพราะเขาที่ทำให้ฉันรู้สึกอยากหยุดมากกว่า

เพราะฉันไม่รู้ว่าถ้ายังสนุกแบบนี้ไปวันๆฉันจะเจอแจ็ตพอจแบบนี้อีกเมื่อไหร่ ถ้าเกิดไม่ใช่เขาแต่เป็นคนอื่นที่ร้ายๆเหมือนในข่าวที่ฉันเคยอ่านเจอขึ้นมาจะทำยังไง...

“อ๊ะ...อ๊าาาห์

เผลอคิดอะไรไปเรื่อยแป๊บเดียวเขาก็ไถลพาตัวเขาและฉันไปตรงริมตลิ่งแล้วหันหลังฉันให้ชนกับแผงอกเขาเอนตัวฉันไปข้างหน้าแล้วกดคงวามแข็งขืนเข้าแทรกไปในตัวฉันจากด้านหลังอย่างช้าๆเพราะว่ามันค่อนข้างฝืดเนื่องจากยืนอยู่ในน้ำทั้งคู่

“ซี๊ดด~เสียวหัวชิบหาย!!อ๊าาาห์~ว่านจ๋า~ทูนหัวรัดแน่นเสียเหลือเกินอื้มมม~” เขากระเด้าเอวสอบใส่ไม่ยั้งเสียดแทงตัวตนของเขาเข้าออกในตัวฉันด้วยความรุนแรงและร้อนเร่า

“อ๊าาา~ว่าน...ว่านจะเสร็จไม่ไหวแล้ว!” ปลายทางของฉันมาถึงไวเหลือเกินเมื่อเขากระหน่ำสะโพกเสียดสีร่องคับแน่นของฉันไม่ยั้ง ส่วนฉันก็เด้งบั้นท้ายรับการกระแทกอย่างไม่ยอมแพ้เหมือนกัน

“ปล่อยออกมาทูนหัวซี๊ดดด~เอามันเหลือเกินแม่ตัวร้ายของผม!” เขากระซิบครางหอบกระเส่า แม้ในน้ำจะหนาวแต่ทว่าเนื้อตัวของเธอกับเขากลับร้อนผ่าวราวกับคนจะเป็นไข้ไปหมด

“คะ..คุณคิมขาา~อร๊ายยย~อ๊าาาห์~” ฉันทนไม่ไหวหนีเขาขึ้นไปป่ายปีนคว้าความสุขสมได้ก่อนเขา

“อ๊าาาห์~ชิ่งไปก่อนแล้วหรอหื้มม~ซี๊ดดด~ตอดแน่นเหลือเกินอ่าาาห์~” เขากระแทกสะโพกเข้าทางข้างหลังไม่ยั้งริมฝีปากก็พรมจูบไปตามแผ่นหลังที่ถูกเขาเลื่อนชุดคลุมลงเล็กน้อยสองมือก็บีบขยำไปตามหน้าอกอวบใหญ่อย่างเมามัน

ไม่นานเขาก็ตามฉันมาติดๆเช่นกันเมื่อภายในร่องฉันตอดรัดเขาแน่นแล้วรู้สึกว่าส่วนนั้นของเขามันกระตุกอยู่ในตัวฉันก่อนจะพ่นน้ำอุ่นร้อนใส่ทุกหยาดหยด

คาดว่าคงเพราะมันเป็นกลางแจ้งทั้งเสียวทั้งตื่นเต้นเลยทำให้เขาค่อยข้างเสร็จไวกว่าทุกที พวกเราเล่นน้ำในคลองกันต่อส่วนฉันก็เล่นน้ำเขาต่ออีกรอบกันไป กว่าจะได้ขึ้นจากน้ำขาฉันก็สั่นจนเขาต้องอุ้มเอาฉันพาดบ่ากลับบ้านไปด้วย...

พวกเราใช้เวลาอยู่ที่นี่ด้วยกันจนกระทั่งเย็น...

“คุณคิมขาพรุ่งนี้ว่านต้องไปทำงานนะ...พาว่านกลับบ้านได้แล้วค่ะ” ฉันบอกในตอนที่เขานอนหนุนตักฉันดูหนัง

“ก็ได้แต่ขออะไรอย่างได้ไหมว่านอย่าไปทำตัวเหมือนแบบนี้กับใครอีกนอกจากผมคนเดียวว่านทำได้ไหม?” 

“ว่านก็ตั้งใจว่าจะเลิกทำตัวแบบนี้สักทีแล้วเหมือนกัน” ฉันพยักหน้ารับเบาๆ

“จริงหรอว่าน?ถ้าว่านทำได้มันก็จะดีกับตัวว่านเองรู้ไหมมันเสี่ยงกับอะไรหลายๆอย่างเลยนะ ถ้าว่านไปเจอคนอื่นที่เค้าร้ายๆกว่านี้ว่านจะเป็นยังไง แล้วที่ผมทำไปทั้งหมดไม่ได้อยากจะทำร้ายว่านเลยจริงๆ”

“ว่านรู้ค่ะ...แล้วว่านก็เข็ดแล้วด้วยเอาเป็นว่าว่านจะเลิกนิสัยแรดๆแบบนี้สักทีแล้วกันนะคะ” ฉันบอกพร้อมกับนึกขำตัวเองนี่ฉันแรดจนได้เรื่องจริงๆนะ ถ้าเป็นอื่นที่ร้ายๆเค้าอาจไม่ได้จบดีๆแบบที่คุณคิมทำอยู่ก็ได้

“ดีมาก...ป่ะเดี๋ยวผมไปส่งบ้านแต่ตอนนี้ขออีกทีแล้วกันดูสิมันแข็งอีกแล้ว” แล้วคนหื่นเขาก็จับมือฉันไปลูบคลำตรงส่วนที่เขาบอกว่าแข็งแล้วก็จับฉันกินอีกรอบก่อนที่จะพาไปส่งที่บ้าน

ก่อนจะกลับเขาขอฉันคบด้วยให้ฉันมีเขาแต่คนเดียวส่วนเขาก็จะมีฉันแค่คนเดียวเหมือนกันซึ่งฉันก็ตกลงเพราะยอมรับเลยว่าติดใจลีลารักที่เร่าร้อนของเขาเหมือนกัน แม้จะยังไม่รู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหนทำอาชีพอะไรแต่ทว่าฉันก็เลือกแล้วที่จะให้โอกาสตัวเองได้ลองศึกษากับเขาและเลือกที่จะให้โอกาสเขาได้ได้มาศึกษากับฉันเหมือนกัน...

.

.

จะบอกว่าเหมือนพรหมลิขิตมันก็ดูจะน้ำเน่าเกินไปแต่เรื่องแบบนี้มันมีจริงๆนะ เมื่อในเช้าวันจันทร์ที่ฉันมาทำงานที่บริษัทฉันก็เตรียมรับหน้ากับท่านรองที่จะมารับตำแหน่งใหม่ บังเอิญเหลือเกินที่เจออีเปิ้ลที่แอบมาสอดส่องอยากรู้อยากเห็นหน้าท่านรองคนใหม่เข้าก็เลยมาเสนอหน้าแถวๆแผนกฉันพอดี

“แหม!กลัวคนเค้าไม่รู้หรอว่าโดนเอามาน่ะไม่อายคนเค้าบ้างเลยเนอะผู้หญิงสมัยนี้” อีเปิ้ลเบะปากใส่ฉันพลางจิกกัดใส่ราวกับชาติที่แล้วเกิดเป็นไก่ก็ไม่ปาน

“ก็ธรรมดาคนเค้าสวยมีเสน่ห์ผู้ชายก็อยากจะฝากรอยไว้ให้เป็นธรรมดาใช่ไหมวะอีว่าน”

นี่เป็นเสียงอีฝ้ายที่ตอกกลับอีเปิ้ลด้วยความหมั่นไส้แทนฉัน เรื่องก็มาจากที่คุณคิมทิ้งร่องรอยสีกุหลาบเอาไว้ให้ฉันดูต่างหน้าเล่นจนแดงเถือกไปทั้งซอกคอ

ถามว่าอายไหม?

แม่งโคตรจะอายเลยล่ะ!

แต่ว่าขัดใจเขาไม่ได้เพราะมันคือความสุขของฉันเหมือนกันนี่นา ตัวก็ตัวของฉันแต่แปลกทำไมชอบไปหนักหัวคนอื่นนักก็ไม่รู้แฮะ!

“ไม่เสือกสิอีฝ้ายไม่ใช่เรื่องของมึง” อีเปิ้ลขึ้นเสียงใส่ในขณะที่ฉันดึงแขนอีฝ้ายเอาไว้

“ไม่เสือกไม่ได้อีว่านเป็นเพื่อนของกูใครมาว่าเพื่อนกูก็เหมือนว่ากูนั่นแหละดังนั้นกูถือว่าเป็นเรื่องของกูเหมือนกัน!” อีฝ้ายถกแขนเสื้อขึ้นเตรียมพร้อม

อีนี่ก็เก่งเหลือเกินตัวเท่าลูกหมานี่!

“มีเรื่องอะไรกันครับ!” เสียงทุ้มดังมาจากทางด้านหลังของพวกฉัน

ว่าแต่ทำไมมันฟังเสียงดูคุ้นๆแฮะ!

“อ๋อไม่มีอะไรค่ะพอดีตักเตือนกันนิดหน่อยนะค่ะตามประสาเพื่อนร่วมงานที่เดียวกัน เปิ้ลเห็นว่าว่านเค้าทำอะไรไม่ค่อยให้เกียรติบริษัทเลยดูสิไปนอนกับผู้ชายแล้วก็ให้เขาทำรอยเพื่อประกาศว่าตัวเองสวยสินะมีรอยแดงเป็นจ้ำๆจนเต็มคอไปหมดมันน่าเกลียดน่ะค่ะ”

อีเปิ้ลจีบปากจีบคอรู้ลึกรู้ดีราวกับยืนอยู่ใต้เตียงฉันเหลือเกินแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงก็ตาม

แล้วฉันก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นหน้าท่านรองประธานคนใหม่เหมือนกัน

“ผมว่าผู้ชายคนนั้นเค้าอาจจะตั้งใจทำก็ได้...” คุณคิมพูดน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่นัยน์ตาแฝงไปด้วยความสนุก

“โรคจิตหรือเปล่าก็ไม่รู้ดูดซะแดงถึงขนาดนี้อึ๊ยน่ากลัว!”

ยัง...ยังไม่รู้ตัวอีกอีเปิ้ลเอ้ย!

“ผมว่าเค้าคงไม่ได้โรคจิตหรอกเค้าทำก็เพราะเค้ารักหรือเปล่า...” คุณคิมยังพูดแก้ต่างให้ตัวเองอีกเรื่อยๆในขณะที่ฉันแอบเห็นว่าเขาขบกรามแน่นขึ้น

“แล้วท่านรองรู้ได้ยังไงล่ะคะ?” อีเปิ้ลถามสีหน้างงงวย

“ก็เพราะรอยที่คอว่านทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะฝีมือของผมเองไง” เขาบอกพร้อมกับขยิบตาให้ฉันเล็กน้อย

“ห๊า!..อะเอ่อพอดีเปิ้ลนึกได้ว่ามีงานต่อขอตัวก่อนนะคะ” อีเปิ้ลรีบชิ่งไปก่อนทันทีทันใด

ส่วนเขาก็หันมาถามฉันว่า...

“ไล่ออกเลยไหมครับทูนหัว” แค่นั้นอีฝ้ายก็เบิกตากว้างมองฉันจนตาแทบถลนหมดแล้ว ถึงเวลาต้องเล่าทุกอย่างให้เพื่อนอย่างพวกมันฟังแล้วสินะ

“อย่าเลยค่ะเก็บไว้ลับริมฝีปากด้วยก็สนุกดีคลายเครียดได้” ถ้าไม่หายก็คงจะเครียดกว่าเดิมแหละ

สรุปก็คือคุณคิมก็คือท่านรองคนใหม่ของที่บริษัทฉันจุดใต้ตำตอจริงๆดูท่าคงจะหนีจากเขายากแล้วล่ะ!...

.

.

.

(จบ)

“