บทที่ 3 แผนเผด็จศึกเพื่อน้อง

เขาไม่ได้พูดอะไร แค่เพียงยกรายงานการประชุมนั้นออกอ่านผ่านๆ  “ ตอนนี้คุณได้พบกับพาทิศอยู่ไหม ” อยู่ๆเขาก็เอ่ยเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับงานเลยสักนิดขึ้นมา “ ก็พบบ้างค่ะ ” เมื่อได้ยินคำตอบจากเลขาสาว กรามแกร่งของเจ้านายหนุ่มก็ขบเข้าหากันแน่น  รู้ก็รู้ว่าเขามีเมียแล้วยังไปนัดพบกันอีกหรือ  ไม่รู้จักศีลธรรมบ้างเลยหรือไง  

เขาครุ่นคิดและจ้องมองใบหน้าที่สวยงามของเลขาใหม่ของเขา  แล้วก็เลยเหลือบตามองเรือนร่างของเธอ แล้วก็กลืนน้ำลายเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้เป็นคนสวยมาก และรูปร่างก็ดีอีกด้วย ไม่ได้ผอมบางจนเหมือนนางแบบจนเกินไป  หุ่่นกำลังดี เขาชอบผู้หญิงหุ่นแบบนี้เพราะเต็มไม้เต็มมือดีไม่ผอมบางจนเกินไปนัก อยู่ๆความคิดเช่นนี้ก็ผุดขึ้น และทำให้ท่านประธานหนุ่มรีบสลัดมันออกไปจากความคิดทันที  

เขาเองก็ไม่รู้ว่เขาเกิดบ้าอะไร  ตั้งแต่พบหน้าหล่อนในครั้งนั้นแล้ว  เขามักจะแว๊บไปคิดถึงหล่อนอยู่บ่อยๆ  เหมือนเขาเกิดติดใจหล่อนขึ้นมา  ทั้งๆที่เขาเองก็รู้ว่าหล่อนเป็นผู้หญิงแพศยา แย่งสามีของน้องสาวตนเอง และเขาก็ไม่รู่้อีกด้วยว่าหล่อนกับเจ้าพาทิศนั่นมันไปถึงไหนๆ กันแล้ว  

ทั้งๆที่เขาเองก็มีผู้หญิงไม่ได้ขาด  แต่คงจะเป็นเพราะหล่อนคือสเปคของเขา สวย เย้ายวนและที่สำคัญรูปร่างดีมาก แม้สำหรับคนอื่นอาจจะบอกว่าอวบไปนิด แต่เขาชอบหุ่นแบบนี้ จึงคิดว่ากำลังดี  ขณะที่ท่านประธานหนุ่มจ้องมองเรือนร่างของลินดาและกำลังคิดเรื่อยเปื่อยที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องงานเลยสักนิด เสียงกระแอมจากเลขาสาวก็ดังขึ้น 

ทำให้ท่านประธานหนุ่มได้สติขึ้นมา  “ ท่านประธานมีอะไรจะสั่งงานดิฉันอีกหรือไม่คะ ดิฉันจะได้ออกไปทำงานข้างนอก ” ลินดาเอ่ยขัดขึ้นเพราะเห็นเขาเอาแต่จ้องมองหล่อนไม่คลาดสายตา แต่ก็ไม่พูดอะไรสักที แถมตาคู่คมของเขามันมีประกายอะไรบางอย่างที่ลินดารู้สึกไม่ไว้วางใจเลยสักนิด  

“ เย็นนี้ไปพบลูกค้ากับผม ผมนัดลูกค้ากินอาหารค่ำกัน และคุณต้องไปด้วย ” ลินดารับคำเขา เพราะมันเป็นเรื่องปกติที่เลขากับเจ้านายต้องไปกิินอาหารกับลูกค้า บางครั้งก็ต้องไปงานเลี้ยงตอนกลางคืนกับเจ้านายด้วย ซึ่งลินดาก็เห็นเป็นปกติเพราะเธอก็เคยติดตามคุณสมพงษ์ไปในบางครั้ง แต่ก็ไม่ได้บ่อยนัก สำหรับงานเลี้ยงตอนกลางคืน เพราะดีน่าเป็นบริษัทขนาดเล็ก มีลูกค้าเป็นทั้งรายย่อยและกิจการขนาดเล็กเป็นส่วนมากไม่ใช่บริษัทใหญ่ๆ  จึงไม่ค่อยมีงานเลี้ยงพบปะกันตอนกลางคืนบ่อยนัก  

หลังเลิกงานลินดาเดินตามบอสคนใหม่ของตนเองไปขึ้นรถเบนซ์รุ่นใหม่ล่าสุดของเขาที่หน้าตึก  คนขับรถขับรถของเจ้านายขับมาจอดรอเอาไว้แล้ว  แต่วันนี้กลับเขาที่ขึ้นไปขับรถคันนี้ด้วยตนเอง ลินดาชะงักไปครู่หนึ่ง  แต่เมื่อเจ้านายเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งแล้วเธอจึงได้เปิดประตูรถด้านของตนเองแล้วก้าวเข้าไปนั่งเคียงข้างเขา  เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอจะได้ออกไปพบลูกค้าข้างนอกกับบอสใหญ่  

ตอนที่เดินมาตามหลังเขามาขึ้นรถก็มีสายตาของพนักงานหลายคู่มองตามเลขาคนใหม่ของบอสใหญ่ไป  เพราะอยู่ๆเธอก็เป็นม้ามืดมาแย่งตำแหน่งสำคัญขนาดนี้ไป  ทั้งๆที่ในสำนักงานมีพนักงานที่เหมาะสมกับตำแหน่งเลขาชั่วคราวของท่านประธานใหญ่มากมาย แต่เขากลับไม่เลือกมาสักคน กลับไปเรียกเลขาเล็กๆของบริษัทที่เขาพึ่งจะซื้อกิจการมาได้เพียงไม่กี่วันมาเป็นเลขาชั่วคราวของเขา

ถึงแม้จะพากันแปลกใจและซุบซิบกันเบาๆ ในออฟฟิศ แต่ก็มิมีใครหาญกล้าไปสอบถามบอสใหญ่ตรงๆถึงเหตุผลที่เขาเลือกผู้หญิงสวยคนนั้นที่ก็ต่่างยอมรับว่าหล่อนสวย สวยพอที่จะตกเป็นเป้าสายตาของผู่้ชายในสำนักงานนี้หลายๆคน แต่ก็ยังไม่มีใครกล้าไปจีบเพราะต้องรอดูท่าทีของเจ้านายใหญ่ก่อน  

ว่าเขาเลือกเลขาคนนี้เพราะอะไร เพราะทำงานเก่งหรือว่าเพราะว่าสวยถูกใจ  แต่จะว่าไปปกติแล้ว บอสใหญ่ก็ไม่เคยเป็นสมภารกินไก่วัดมาก่อน  เขาไม่เคยเสียชื่อเรื่องนี้ เพราะผู้หญิงของบอสส่วนมากจะสวยๆ ทั้งนั้น  และบางคนก็มีชื่อเสียงอีกด้วย  แต่ก็ควงกันเพียงไม่นานก็เลิกรากัน และบอสก็เปลี่ยนผู้หญิงคนใหม่มาควงอีก  พวกเขาเห็นกันจนชินแล้ว เขาไม่เคยมีแฟนเป็นตัวตน มีเพียงคู่ควงที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆเท่านั้น 

บอสหนุ่มขับรถพาเลขาสาวไปถึงร้านอาหารกึ่งผับชื่อดังแห่งหนึ่ง ลินดากวาดตามอง แต่ก็ไม่แปลกเขาอาจจะนัดดื่มกับลูกค้าก็เป็นได้  เมื่อล็อครถแล้ว ลินดาก็เดินตามเจ้านายหนุ่มเข้าไปในร้านอาหารกึ่งผับแห่งนั้น  พนักงานพาพวกเขาไปยังห้องวีไอพี ที่เจ้านายหนุ่มคงจะมาบ่อยเพราะพนักงานต้อนรับจำเขาได้  และก็เดินกันขึ้นไปบนชั้นสอง เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งรออยู่ก่อนแล้ว “ ต้องขอโทษด้วยนะครับ รถติดมากไปหน่อย  ผมเลยมาช้าไปนิด ” ท่านประธานหนุ่มออกตัวกับชายคนนั้น ลินดาคิดว่าคงจะเป็นลูกค้า 

หลังจากทั้งสองสนทนากันด้วยเรื่องธุรกิจส่วนลินดาก็คอยบันทึกสิ่งที่สำคัญเอาไว้อย่างละเอียด จนเมื่อการพูดคุยตกลงเกี่ยวกับธุรกิจนั้นเสร็จสิ้นลงแล้ว ลูกค้าชายคนนั้นก็ขอตัวกลับไปก่อน เพราะเขาบอกว่านัดกับเพื่อนเอาไว้อีกร้านหนึ่ง ส่วนบอสของลินดายังไม่มีทีท่าว่าจะกลับ 

ลินดาจึงได้ถามขึ้น “ บอสคะ ถ้าดาจะขอตัวกลับก่อนจะได้หรือเปล่าคะ ตอนนี้ยังไม่ดึกนะ ดาคงจะกลับเองได้  หากว่าบอสไม่มีอะไรจะใช้ดาแล้ว ” ใบหน้าหล่อคมคายที่กำลังยกแก้ววิสกี้ขึ้นจิบ พยักหน้าช้า ๆ เอาละคุณดื่มไวน์แก้วนี้ให้หมดก่อนนะ แล้วก็ค่อยไป เสียดายของมันราคาแพงมากนะ แต่ผมดื่มวิสกี้ไปแล้ว ไม่อยากดื่มหลายอย่างเกินไป  "  ลินดาเห็นว่าแค่ไวน์แก้วเดียวคงไม่เป็นไร หล่อนเองก็จิบไปแก้วหนึ่งแล้ว ส่วนแก้วนี้พนักงานเสิร์ฟเพิ่งจะรินให้ใหม่ก่อนที่ลูกค้าจะขอตัวกลับไปนี่เอง

หล่อนจึงยกขึ้นจิบช้าๆ  แล้วในที่สุดก็ยกแก้วดื่มจนหมด เพื่อจะได้รีบกลับห้องเร็ว ๆ วันนี้เธอเหนื่อยเหลือเกิน แม้ว่ามันจะเป็นวันศุกร์สุดสัปดาห์แต่เธอเกร็งเพราะทำงานกับเขาเป็นวันแรก  ไม่แน่ใจในทีท่าของเขา  แถมยังต้องออกมาพบลูกค้ากับเขาอีกด้วย ทำให้เหนื่อยกว่าปกติ  ขณะที่ลินดาหันไปรวบกระเป๋าถือของเธอเพื่อจะได้ลุกขึ้นจากโซฟาที่เธอนั่งอยู่ข้างเจ้านายหนุ่มคนใหม่อยู่ๆ เธอก็วูบหมดสติไปทันที

และเมื่อรู้ตัวอีกที เธอรู้สึกเหมือนกับว่ามือคู่หนึ่งกำลังบีบเค้นอกอวบใหญ่ของเธออยู่  แล้วฟอนเฟ้นมันเบาๆ สลับกับสะกิดที่ยอดอกของหล่อนไปมาทั้งยังบีบบี้มันอย่างหมั่นเขี้ยว “ อ๊า อ๊าา อ๊ายย อ๊าา ” ลินดารู้สึกได้ว่าเธอคราง  เธอหยุดตัวเองเอาไว้ทันทีที่ตั้งสติได้   เธอนอนนิ่งเพื่อตั้งสติให้ตื่นเต็มตา  ปากอิ่มของเธอครางเบา ๆ ออกมา เพราะเหมือนกับร่างกายมันร้อนรุ่มและรู้สึกเสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูก    

“ ว๊าย อะไรกัน เกิดอะไรขึ้น  ”  หล่อนหันหลังกลับมามองร่างล่ำสันที่ซ้อนอยู่ด้านหลังของเธอและก็เป็นเจ้าของมือคู่ที่กำลังฟอนเฟ้นอกอวบหยุ่นของเธออย่างเมามันอีกด้วย 

เมื่อลินดาหันกลับมาก็พบเข้ากับใบหน้าหล่อเหลาคมคายของบอสหมาดๆ “ คุณธนาคิม คุณกำลังทำอะไร อ๊ายย ปล่อยฉันนะ คนบ้า อย่านะ อย่า "  ลินดาพยายามดิ้นหนีออกจากอ้อมแขนที่โอบรอบตัวเธอเอาไว้ ขณะที่มือหนาก็ฟอนเฟ้นอกอวบใหญ่ของเธอไปมา และที่สำคัญเมื่อก้มลงมองอย่างชัดเจน  เสื้อผ้าของเธอไม่มีติดร่างกายเลยสักชิ้นเดียว  

ร่างอวบผุดลุกขึ้นทันที  เธอพยายามจะกระเถิบตัวลงจากเตียงหลังใหญ่นั้น  ที่ไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหนกันแน่   แต่มีหรือที่เจ้านายหนุ่มที่ตอนนี้พรักพร้อมเต็มที่แล้ว   จะยอมปล่อยเหยื่อสาวเนื้อหวานเช่นนี้หลุดมือของเขาไปหรอก   มือหนาคว้าร่างอวบอัดของเลขาสาวเอาไว้  แล้วกระชากกลับเข้าประชิดอกกว้างทันที  ร่างอวบอัดของลินดาปลิวติดมือของเขามาซุกอกกว้างในทันที