“เขาไม่ได้บ้า แต่แกต่างหากที่บ้า” “อะไรของแกพลอย” “แกบ้า ที่ไปท้าทายคนอย่างนายฌอน เปรมธาราโชติเจ้าของบริษัทที่มีเงินเป็นหมื่นๆ ล้านไง เงินแค่สิบล้าน มันก็แค่เศษเงินของเขาแหละแก” “อ่าว...ก็ใครมันจะไปทันคิดล่ะ เพราะความโมโหของฉันเองแหละ เงินสิบล้านมันเยอะมากสำหรับคนจนอย่างฉัน มันก็ถูกของแกนะ ฉันโมโหจนบ้าลืมคิดสนิท” “ตอนนี้ฉันไม่สงสัยเรื่องของท่านประธานแล้ว ว่าทำไมเขาถึงชอบตอแยแก” “ยังไง” “เขาติดใจแกไง จำเมื่อสี่ปีที่แล้วได้มั้ยล่ะ เขาเคยกลับมาขอซื้อแกอีก ใช้เงินฟาดแกสองล้าน แต่แกกลับไม่แลน่ะ จำได้หรือเปล่า” “จำได้ แต่แกว่ามันแปลกไปมั้ยพลอย เขามาติดใจอะไรกับฉันขนาดนั้น ผู้หญิงคนอื่นก็ให้ความสุขเขาได้ ทำไมเขาไม่ลืมฉัน มันผ่านมาตั้งนานแล้วนะ” “อืม ก็แปลกจริงแหละ อันนี้ต้องหาข้อมูลนะ ฉันก็ไม่สันทัดเรื่องรักเรื่องเพศสัมพันธ์ด้วยสิ มีแต่อ่านจากตำรา” “และแกรู้มั้ยพลอย...ว่ายิ่งไปกว่านั้น...คือฉัน...เอ่อ...ดันรู้สึก...แบบ...มีความสุขอีกอ่ะแก”เปรมมิกาหน้าแดงทันที เธอไม่เคยรู้ว่าความสุขของชายหญิง ที่เวลาร่ว
[ณ ห้องSuite...โรงแรมxxx...มาเลเซีย]บนเตียงกว้างขนาดคิงไซต์กลางห้อง ร่างกำยำของชายหนุ่มยังคงทอดกายอยู่บนที่นอนนุ่ม สายตาคมกวาดไปทั่วบริเวณห้อง ‘ว่างเปล่า’ ไม่ปรากฏเรือนร่างของใครบางคนอยู่ ชายหนุ่มเหลือบมองเวลาบนสมาร์ทโฟนของเขา ‘10.20น.’ นี่สายขนาดนี้เลยเหรอนี่ เขานอนไปนานเลยทีเดียว ร่างสูงผุดลุกขึ้นจากเตียงในสภาพที่เปลือยเปล่านิ้วเรียวแกร่งกดสมาร์ทโฟนเพื่อต่อสายหาคนเมื่อคืนฌอนมีความสุขจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาบรรยายได้อีกแล้ว เธอคือคนที่เติมเต็มชีวิตของเขาในช่วงเวลาที่ผ่านมาจนสุขล้นตึ๊ด! ตึ๊ด! ปลายสายกลับไม่ว่าง!‘อะไรกัน...เธอคุยกับใครอยู่’ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เมื่อรู้ว่าปลายสายนั้นกำลังติดสนทนาและไม่ว่างสำหรับเขาที่จะโทรหาเธอติ๊ด! ติ๊ด! สายต่อไปถูกกดทันที...ไม่นาน“เฮ้ย! นี่ฉันฝันไปหรือเปล่าวะ...นายฌอนมีเวลาว่าง Call หาเพื่อนแล้วโว้ย”“อะไรของนาย...เดียว”“ก็ฉันพึ่งคุยกับไอ้ภัทรไปเมื่อวาน บ่นถึงนายอยู่ ว่านายหายเข้ากลีบเมฆไปเลยไม่อัพเดทข่าวคราวให้เพื่อนรู้บ้างเลย เออ ว่าแต่ตอนนี้นายมีเวลาแล้วหรือไง อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนหนัก เสียงของนายเหมือนพึ่งตื่นนอนเลยว่ะ”“เออ ฉันพึ่งจะตื่น”ส
เปรมมิกาตกใจกับการกระทำของเขาเป็นอย่างมาก เขาจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ ถึงแม้ว่าเมื่อคืนเธอกลับเขาจะสนิทแนบชิดกันแล้วก็ตาม แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว “เรียกผมใหม่” “คุณฌอนคะ กรุณาออกไปนะคะ นี่มันห้องของดิฉันนะคะ” “และก็แทนตัวเองใหม่ด้วย” “เอ๊ะ! คุณนี่ยังไงคะ ทำไมต้อง...อุ้ย!”โดยไม่ทันระวังตัวร่างของเธอถูกชายหนุ่มรวบในทันใดพร้อมกับล้มลงไปอยู่บนตัวเขาทันที “ไม่ไปเที่ยว งั้น ทำอย่างอื่นดีกว่า”จมูกโด่งสูดดมความหอมจากพวงแก้มสาวหนึ่งทีโดยไม่สนใจในท่าทีต่อต้านของอีกฝ่าย เมื่อคืนที่ผ่านมา นอกจากที่ฌอนจะพิสูจน์ร่างกายสำเร็จแล้ว เขาก็ยังรู้บางอย่างในจิตใจของเขาอีกด้วย ว่าเพราะอะไร ทำไมต้องเป็นเธอ “คุณฌอน! ปล่อยดิฉันนะคะ คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะทำกับฉันแบบนี้นะคะ ปล่อยค่ะ”เปรมมิกาดิ้นขลุกขลักอยู่บนเรือนร่างกำยำ “ไม่ปล่อย...สิทธิ์ของผมมันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว คุณจำไม่ได้เหรอเบลล์ ว่าเมื่อคืนเราทำอะไรไปบ้าง”ใบหน้าคมซุกไซร้เข้าไปยังซอกคอขาวผ่องของเธอ ปากเขากำลังจูบซับไปทั่วลำคอ “ดิฉันบริการ คุณจ่ายเงินมันก็จบแล้วนี่คะ คุณยังจ
“อึ้มมม์ เบลล์ คุณช่างร้อนแรงจริงๆ”เสียงครางกระเส่าแหบพร่าของชายหนุ่มดังขึ้น เมื่อนิ้วเรียวแกร่งกำลังเร่งจังหวะไปที่เม็ดทับทิมสีสด ในขณะที่ปากร้อนของเขากำลังลากไล้มาที่ปทุมคู่งาม เขาปล่อยมือเธอเป็นอิสระ เมื่อเห็นว่าร่างบางนั้นกำลังสั่นสะท้านเพราะสัมผัสร้อนจากเขาแล้ว “อ๊า!” กายสาวเด้งขึ้นอย่างอัตโนมัติเมื่อปลายนิ้วเรียวเร่งจังหวะ ความซาบซ่านหาที่สุดไม่ได้ทะยานขึ้นเรื่อยๆ มือของเธอคว้าไปที่ผ้าปูที่นอน และจิกมันเอาไว้แน่น เมื่อความซ่านสยิวแผ่เข้ามาในร่างของเธอ ‘นี่มันเธอเป็นบ้าอะไรเนี่ย ทำไมถึงได้รู้สึกดีไปกับสัมผัสของเขา’“อึ้ม คุณคือยัยแม่มดตัวร้าย...เบลล์”เสียงทุ้มแหบพร่าสกัดกั้นความปวดหนึบของตัวเองเอาไว้ เมื่อน้ำหวานจากดอกไม้นั้นเริ่มทะลักเต็มมือของเขาแล้ว ชายหนุ่มรีบผละออกจากร่างบาง เพื่อปลดเสื้อผ้าของเขาออกอย่างรวดเร็ว โดยครั้งนี้ไร้เครื่องป้องกันใดๆจากเขา “ดูสิ...ว่าผมต้องการคุณมากขนาดไหน”ฌอนคว้ามือของเธอมาสัมผัสกับเจ้ามังกรใหญ่ของเขาที่กำลังผงาดชูชันพร้อมรบ“อุ้ย!! คุณฌอน! คนบ้า!!”เปรมมิกาตกใจกับแท่งเหล็กร้อน เธอรีบชักมือกลับใบหน้าสวยร้อนผ่าว ‘คนอะไรหน้าไม
“เดียวไหนเหรอคะ? เอ่อ ต้องขอโทษด้วยนะคะ คือดิฉันไม่รู้จักคุณค่ะ” “ผมเป็นเพื่อนหมอภัทร และเป็นเพื่อนกับฌอนเจ้าของบริษัทที่คุณทำงานไงครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้คุณตกใจ”ความใจร้อนของพิรัชย์ที่รู้ว่าเพื่อนรักของเขาแอบใจกระตุกเมื่อเจอสาวคนนี้ ปกติณภัทรจะไม่เคยมีปฏิกิริยากับสาวคนไหนเลย มันเลยทำให้เขาอยากช่วยให้เพื่อนของเขาให้สมหวังเร็วเป็นพิเศษ “อ่อค่ะ งั้นเชิญนั่งค่ะ” แต่พลอยไพลินก็ยังงงอยู่ดี แล้วเขาจะมาหาเธอทำไมกัน“คุณแม่ของคุณป่วยใช่มั้ยครับ แล้วไอ้หมอเพื่อนผมมันกำลังรักษาแม่ของคุณอยู่ ภัทรมันเป็นคนใจบุญนะครับ ชอบช่วยเหลือคน”พิรัชย์ของเกริ่นสรรพคุณเพื่อนของเขาหน่อยก็แล้วกัน “เอ่อ คุณจะมาทวงค่ารักษาของแม่ดิฉันเหรอคะ ดิฉันขอผ่อนจ่ายไปแล้วนี่คะ ไม่ทราบว่า...” “เอ้ย! ไม่ใช่นะครับผมไม่ได้มาทวงหนี้ เอาไงดีล่ะครับ ผมกับคุณก็พึ่งจะเจอกันครั้งแรกด้วยสิ”ถ้าพิรัชย์รู้จักเธอคนนี้มาก่อนล่ะก็ คงไม่พูดพร่ำทำเพลงแบบนี้หรอกนะ “แล้วคุณมาทำอะไรคะ ถ้าไม่ได้มาทวงหนี้ มีเรื่องเดียวที่ดิฉันกับคุณหมอภัทรเกี่ยวข้องกันก็คือเรื่องที่ดิฉันค้างค่ารักษาของแม
[ณ ร้านอาหารอาหารอิตาเลียนสุดหรู...ใจกลางเมืองกรุง] บรรยากาศภายในร้านอาหารอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของความเป็นชาติยุโรปตะวันตกเป็นอย่างมาก ทุกอย่างถูกเนรมิตให้ราวกับการยกห้องอาหารของเจ้าของประเทศมาเลยทีเดียว ผู้คนที่มาส่วนใหญ่ก็ระดับไฮโซกันทั้งนั้น ช่างผิดกับพลอยไพลินตอนนี้ที่เป็นเหมือนกับ ‘อีกาในฝูงหงส์’ ^^ “ทำไมดูเริ่ดหรูอลังการขนาดนี้”พลอยไพลินพึมพำกับตัวเอง เมื่อเธอมาถึงก่อนเวลานัดหมายเกือบชั่วโมง เหตุก็เพราะความตื่นเต้น ประกอบกับชุดที่เธอสวมใส่นั้น มันทำให้เธอดูไม่ใช่ตัวเองเลยสักนิด แต่ก็มีพี่พนักงานที่คอยแต่งตัวให้กับเธอนั้นยังเอ่ยให้กำลังใจกับเธออยู่นะ ‘น้องใส่ชุดนี้แล้วเหมาะมาก สวยจนพี่*จึ้งไปเลยนะ จากเด็กกะโปโลกลายเป็นเจ้าหญิงไปเลย’ พลอยไพลินก้มมองชุดเดรสเข้ารูปสีชมพูพาสเทล ช่วงอกค่อนข้างลึกไปหน่อย เธอรู้สึกเหมือนตัวเองโป๊ะท่ามกลางสายตาใครหลายคนที่กำลังมองมา “ขอโทษนะครับ คุณคือ คุณพลอยหรือเปล่าครับ”บริกรคนหนึ่งเอ่ยทักเธอ “ใช่ค่ะ” “งั้นเชิญทางนี้เลยนะครับ คุณผู้ชายมารอคุณแล้วเหมือนกันครับ เชิญครับ” ‘หือ? คุณผู้ชายมารอแล
“มาเลยครับ” ณภัทรรีบคว้าแก้วน้ำเย็นที่บริกรส่งให้แทบจะทันที ไม่ไหวแล้ว ปากเขาแทบไหม้แล้ว “รับอีกมั้ยครับ” ปริมาณยาแก้วแรกใส่ไปเต็มสูบ ส่วนแก้วที่สองใส่ไปนิดหน่อย ‘รู้สึกสงสารผู้หญิงคนนี้จัง ^^’ “ครับ” ณภัทรฟังอะไรไม่รู้เรื่องแล้ว เขาต้องการความเย็นเข้าไปภายในปากของเขาเพื่อดับความเผ็ดร้อน ‘ไอ้เดียว! นายจะไม่ตายดีแน่!’ “เอ่อ ค่อยๆ ดื่มค่ะคุณหมอ”พลอยไพลินเห็นสภาพคนทานเผ็ดแล้วอดขำไม่ได้เลย ดูจากลักษณะของเขาแล้ว ไม่น่าที่จะทานของเผ็ดได้ แต่ที่เขาทำไป ก็น่าจะเป็นเพราะเจอเพื่อนเขาแกล้ง ก็เลยไม่อยากเสียหน้าแหละมั้ง ‘ตลกดีเหมือนกันนะ หมอสุดหล่อเนี่ย...น่าร้ากกก!’ “ครับ” ณภัทรไม่น่าใจร้อนและโมโหเพื่อนของเขาเลย ความจริงเขาทานเผ็ดไม่ได้เลย เพื่อนตัวร้ายจะรู้จุดอ่อนเขา และชอบเอามาเล่นงานเขา อืม เขาเองนี่แหละที่โมโหจนขาดสติ “ดีขึ้นบ้างยังคะ” “เริ่มเบาลงแล้วครับ เอ่อ คุณทานเลยนะครับ”ณภัทรรู้สึกเหมือนตัวเองเสียหน้าอย่างแรง เพราะความใจร้อนของตัวเอง ทำให้หลงกลไอ้เพื่อนบ้านั่น “ค่ะ ดิฉันยังไม่หิวเท่าไหร่ค่ะ” “งั้น คุณดื่
ณภัทรยอมรับแต่โดยดี หลักฐานปรากฏชัดเจนขนาดนี้ ก็คงต้องยอมรับแล้ว พิรัชย์ทำอะไรไม่ปรึกษาเขาก่อนเลย จะให้เขากับเธอมีอะไรกันเนี่ยนะ “อุ้ยตาย! ทำไมแกล้งกันแรงขนาดนี้คะ แล้วคุณหมอ โอเคมั้ยคะตอนนี้ ให้ดิฉันตามหมอมั้ยคะ” “มะ-ไม่ครับ ผมจะไปหาหมอได้ยังไงครับ ผมเป็นหมอ และอีกอย่าง...โอวว์ ผะ-ผมอาย ไปไม่ได้หรอกครับ อึ้มมม์”ณภัทรทรมานอย่างแสนสาหัส ตอนนี้ตัวยาคงออกฤทธิ์เต็มที่แล้ว ร่างกายของเขาร้อนไปหมด ริมฝีปากเขาสั่นระริกเพราะความต้องการจนถึงขีดสุด “เอ่อ แล้วให้ดิฉันช่วยยังไงคะ เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวคุณหรือเปล่าคะ หรือคุณจะไปอาบน้ำดีคะ ดิฉันเห็นในหนังค่ะ เขาต้องทำแบบนั้นนะคะ มาค่ะ ดิฉันจะพาไปค่ะ”พลอยไพลินพูดจบไม่รอช้า เพราะความร้อนรน ทำให้เธอรีบจนเกินเหตุเลยสะดุดขาตัวเองเข้า ร่างของเธอล้มลงบนตัวเขาอีก “โอ๊ะ!” “อุ้ย! ขอโทษค่ะคุณหมอ”พลอยไพลินรีบตะเกียกตะกายที่จะผละจากบนตัวของเขา แต่ทว่าการทำเช่นนี้มันยิ่งไปเร่งปฏิกิริยาของชายหนุ่มเข้าไปอีก “ผะ-ผมไม่ไหวแล้วพลอย ได้โปรด โอย...ผมปวดไปหมดแล้ว ชะ-ช่วยผมด้วย เอ่อ ขอโทษครับ อึ้มม์”ร่างกำยำพลิ
[อีกฝากฝั่งหนึ่ง...มาเลเซีย] “นี่คุณไม่เหนื่อยบ้างเลยเหรอคะ คุณฌอน” “ผมแรงเยอะนะ ไม่มีทางที่จะเหนื่อยง่ายๆ หรอกครับเบบี๋ อืม คุณเองก็...ร้องครางไม่เหนื่อยเหรอครับ...” “คนบ้า! ก็คุณไม่หยุดพักบ้างเลยนี่คะ”เปรมมิกาหน้าแดงราวกับมะเขือเทศสุก เธอไม่สามารถที่จะนับจำนวนของการร่วมรักมาราธอนของเธอกับเขาได้เลย มันมากมายเสียจนแทบไม่มีเวลาหยุดพัก หลังจากที่ท่านประธานหนุ่มของเธอนั้น ได้ขอเธอแต่งงานแบบสายฟ้าแลบ ระหว่างเปรมมิกากับเขา ก็ได้เคลียร์ทุกอย่างกันแล้วแต่เธอก็ได้แต่ขอเวลากับเขาก่อน มันเร็วเกินไปจนเธอตั้งตัวแทบไม่ติด ‘ถ้ายัยพลอยรู้คงช็อคแน่ๆ’ “เบลล์” “คะ?” “สรุป คุณจะตอบตกลงแต่งงานกับผมได้หรือยังครับ” “ก็เบลล์บอกคุณไปแล้วนี่คะ ว่าเบลล์ขอเวลาสักพัก คือเบลล์ขอเวลาปรับตัวกับคุณก่อนค่ะ คุณรู้มั้ยคะ ไม่ใช่แค่เบลล์คนเดียวนะคะที่ต้องตกใจ ที่เบลล์จะต้องแต่งงานกะทันหัน เบลล์ยังมีพ่ออีกคนนะคะ ที่ท่านจะต้องตกใจแบบสุดๆ แน่นอนค่ะ ที่อยู่ดีๆ ลูกสาวก็แต่งงานแบบสายฟ้าแลบค่ะ” “กลับจากมาเลเซีย ผมจะไปหาท่านครับ ผมรอไม่ไหวแล้ว อืม..
ร่างนุ่มหยุ่น ผิวเนียนละเอียดนุ่มมือ เม็ดทับทิมสีชมพูระเรื่อพุ่งชูชันสู้กับความร้อนจากริมฝีปากชายหนุ่มที่ทำงานอย่างหนัก ร่างบางชักเกร็งไปด้วยความเสียวกระสันที่ไม่อาจอดกลั้นไว้ได้ ยิ่งลิ้นหนาละเลงไปที่ปลายถันของเธอเท่าไหร่ ความเสียดเสียวก็ทะยานขึ้นไปเรื่อยๆ“โอ๊ะ! พลอย...ผม” หมอหนุ่มร้องครวญครางอย่างเจ็บปวด ความทรมานปวดหนึบแผ่ซ่านลงไปที่ดุ้นร้อนของเขา ณภัทรจะต้องจัดการกับสิ่งนี้ให้เร็วที่สุด“อ๊ะ!” ร่างบางอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรงเพราะสัมผัสจากปากร้อนที่แนบลงมาอย่างดุเดือด มือบางโอบกอดศีรษะของชายหนุ่มแนบกับลำตัว ‘เอาวะยัยพลอย...หลังจากนี้เขาจะเป็นยังไงก็ช่าง ขอฉันมีความสุขกับเทพบุตรของฉันหน่อยนะ!’“อื้ม” เสียงครางบ่งบอกความพึงพอใจของชายหนุ่ม กายกำยำร้อนรุ่ม เบื้องล่างเขาปวดหนึบ จนความเครียดขึงของท่อนแห่งความเป็นชายแข็งตัวขยายจนเห็นเส้นเอ็นรอบแท่งชัดเจน“อ่าร์...” ร่างบางร้องครางอย่างรัญจวนในสัมผัส มือเล็กขยุ้มไปที่กลุ่มผมอันดกดำของชายหนุ่ม สัมผัสร้อนจากริมฝีปากหนาลากไล้ไปทั่วบริเวณปลายถันสีชมพู ลิ้นของเขาละเลงรอบวน ใจเธอเต้นแรงรัวถี่ ปวดหนึบตรงช่องท้องเพราะความเสียวซ่านทะยานขึ้นไปจนส
ณภัทรยอมรับแต่โดยดี หลักฐานปรากฏชัดเจนขนาดนี้ ก็คงต้องยอมรับแล้ว พิรัชย์ทำอะไรไม่ปรึกษาเขาก่อนเลย จะให้เขากับเธอมีอะไรกันเนี่ยนะ “อุ้ยตาย! ทำไมแกล้งกันแรงขนาดนี้คะ แล้วคุณหมอ โอเคมั้ยคะตอนนี้ ให้ดิฉันตามหมอมั้ยคะ” “มะ-ไม่ครับ ผมจะไปหาหมอได้ยังไงครับ ผมเป็นหมอ และอีกอย่าง...โอวว์ ผะ-ผมอาย ไปไม่ได้หรอกครับ อึ้มมม์”ณภัทรทรมานอย่างแสนสาหัส ตอนนี้ตัวยาคงออกฤทธิ์เต็มที่แล้ว ร่างกายของเขาร้อนไปหมด ริมฝีปากเขาสั่นระริกเพราะความต้องการจนถึงขีดสุด “เอ่อ แล้วให้ดิฉันช่วยยังไงคะ เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวคุณหรือเปล่าคะ หรือคุณจะไปอาบน้ำดีคะ ดิฉันเห็นในหนังค่ะ เขาต้องทำแบบนั้นนะคะ มาค่ะ ดิฉันจะพาไปค่ะ”พลอยไพลินพูดจบไม่รอช้า เพราะความร้อนรน ทำให้เธอรีบจนเกินเหตุเลยสะดุดขาตัวเองเข้า ร่างของเธอล้มลงบนตัวเขาอีก “โอ๊ะ!” “อุ้ย! ขอโทษค่ะคุณหมอ”พลอยไพลินรีบตะเกียกตะกายที่จะผละจากบนตัวของเขา แต่ทว่าการทำเช่นนี้มันยิ่งไปเร่งปฏิกิริยาของชายหนุ่มเข้าไปอีก “ผะ-ผมไม่ไหวแล้วพลอย ได้โปรด โอย...ผมปวดไปหมดแล้ว ชะ-ช่วยผมด้วย เอ่อ ขอโทษครับ อึ้มม์”ร่างกำยำพลิ
“มาเลยครับ” ณภัทรรีบคว้าแก้วน้ำเย็นที่บริกรส่งให้แทบจะทันที ไม่ไหวแล้ว ปากเขาแทบไหม้แล้ว “รับอีกมั้ยครับ” ปริมาณยาแก้วแรกใส่ไปเต็มสูบ ส่วนแก้วที่สองใส่ไปนิดหน่อย ‘รู้สึกสงสารผู้หญิงคนนี้จัง ^^’ “ครับ” ณภัทรฟังอะไรไม่รู้เรื่องแล้ว เขาต้องการความเย็นเข้าไปภายในปากของเขาเพื่อดับความเผ็ดร้อน ‘ไอ้เดียว! นายจะไม่ตายดีแน่!’ “เอ่อ ค่อยๆ ดื่มค่ะคุณหมอ”พลอยไพลินเห็นสภาพคนทานเผ็ดแล้วอดขำไม่ได้เลย ดูจากลักษณะของเขาแล้ว ไม่น่าที่จะทานของเผ็ดได้ แต่ที่เขาทำไป ก็น่าจะเป็นเพราะเจอเพื่อนเขาแกล้ง ก็เลยไม่อยากเสียหน้าแหละมั้ง ‘ตลกดีเหมือนกันนะ หมอสุดหล่อเนี่ย...น่าร้ากกก!’ “ครับ” ณภัทรไม่น่าใจร้อนและโมโหเพื่อนของเขาเลย ความจริงเขาทานเผ็ดไม่ได้เลย เพื่อนตัวร้ายจะรู้จุดอ่อนเขา และชอบเอามาเล่นงานเขา อืม เขาเองนี่แหละที่โมโหจนขาดสติ “ดีขึ้นบ้างยังคะ” “เริ่มเบาลงแล้วครับ เอ่อ คุณทานเลยนะครับ”ณภัทรรู้สึกเหมือนตัวเองเสียหน้าอย่างแรง เพราะความใจร้อนของตัวเอง ทำให้หลงกลไอ้เพื่อนบ้านั่น “ค่ะ ดิฉันยังไม่หิวเท่าไหร่ค่ะ” “งั้น คุณดื่
[ณ ร้านอาหารอาหารอิตาเลียนสุดหรู...ใจกลางเมืองกรุง] บรรยากาศภายในร้านอาหารอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของความเป็นชาติยุโรปตะวันตกเป็นอย่างมาก ทุกอย่างถูกเนรมิตให้ราวกับการยกห้องอาหารของเจ้าของประเทศมาเลยทีเดียว ผู้คนที่มาส่วนใหญ่ก็ระดับไฮโซกันทั้งนั้น ช่างผิดกับพลอยไพลินตอนนี้ที่เป็นเหมือนกับ ‘อีกาในฝูงหงส์’ ^^ “ทำไมดูเริ่ดหรูอลังการขนาดนี้”พลอยไพลินพึมพำกับตัวเอง เมื่อเธอมาถึงก่อนเวลานัดหมายเกือบชั่วโมง เหตุก็เพราะความตื่นเต้น ประกอบกับชุดที่เธอสวมใส่นั้น มันทำให้เธอดูไม่ใช่ตัวเองเลยสักนิด แต่ก็มีพี่พนักงานที่คอยแต่งตัวให้กับเธอนั้นยังเอ่ยให้กำลังใจกับเธออยู่นะ ‘น้องใส่ชุดนี้แล้วเหมาะมาก สวยจนพี่*จึ้งไปเลยนะ จากเด็กกะโปโลกลายเป็นเจ้าหญิงไปเลย’ พลอยไพลินก้มมองชุดเดรสเข้ารูปสีชมพูพาสเทล ช่วงอกค่อนข้างลึกไปหน่อย เธอรู้สึกเหมือนตัวเองโป๊ะท่ามกลางสายตาใครหลายคนที่กำลังมองมา “ขอโทษนะครับ คุณคือ คุณพลอยหรือเปล่าครับ”บริกรคนหนึ่งเอ่ยทักเธอ “ใช่ค่ะ” “งั้นเชิญทางนี้เลยนะครับ คุณผู้ชายมารอคุณแล้วเหมือนกันครับ เชิญครับ” ‘หือ? คุณผู้ชายมารอแล
“เดียวไหนเหรอคะ? เอ่อ ต้องขอโทษด้วยนะคะ คือดิฉันไม่รู้จักคุณค่ะ” “ผมเป็นเพื่อนหมอภัทร และเป็นเพื่อนกับฌอนเจ้าของบริษัทที่คุณทำงานไงครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้คุณตกใจ”ความใจร้อนของพิรัชย์ที่รู้ว่าเพื่อนรักของเขาแอบใจกระตุกเมื่อเจอสาวคนนี้ ปกติณภัทรจะไม่เคยมีปฏิกิริยากับสาวคนไหนเลย มันเลยทำให้เขาอยากช่วยให้เพื่อนของเขาให้สมหวังเร็วเป็นพิเศษ “อ่อค่ะ งั้นเชิญนั่งค่ะ” แต่พลอยไพลินก็ยังงงอยู่ดี แล้วเขาจะมาหาเธอทำไมกัน“คุณแม่ของคุณป่วยใช่มั้ยครับ แล้วไอ้หมอเพื่อนผมมันกำลังรักษาแม่ของคุณอยู่ ภัทรมันเป็นคนใจบุญนะครับ ชอบช่วยเหลือคน”พิรัชย์ของเกริ่นสรรพคุณเพื่อนของเขาหน่อยก็แล้วกัน “เอ่อ คุณจะมาทวงค่ารักษาของแม่ดิฉันเหรอคะ ดิฉันขอผ่อนจ่ายไปแล้วนี่คะ ไม่ทราบว่า...” “เอ้ย! ไม่ใช่นะครับผมไม่ได้มาทวงหนี้ เอาไงดีล่ะครับ ผมกับคุณก็พึ่งจะเจอกันครั้งแรกด้วยสิ”ถ้าพิรัชย์รู้จักเธอคนนี้มาก่อนล่ะก็ คงไม่พูดพร่ำทำเพลงแบบนี้หรอกนะ “แล้วคุณมาทำอะไรคะ ถ้าไม่ได้มาทวงหนี้ มีเรื่องเดียวที่ดิฉันกับคุณหมอภัทรเกี่ยวข้องกันก็คือเรื่องที่ดิฉันค้างค่ารักษาของแม
“อึ้มมม์ เบลล์ คุณช่างร้อนแรงจริงๆ”เสียงครางกระเส่าแหบพร่าของชายหนุ่มดังขึ้น เมื่อนิ้วเรียวแกร่งกำลังเร่งจังหวะไปที่เม็ดทับทิมสีสด ในขณะที่ปากร้อนของเขากำลังลากไล้มาที่ปทุมคู่งาม เขาปล่อยมือเธอเป็นอิสระ เมื่อเห็นว่าร่างบางนั้นกำลังสั่นสะท้านเพราะสัมผัสร้อนจากเขาแล้ว “อ๊า!” กายสาวเด้งขึ้นอย่างอัตโนมัติเมื่อปลายนิ้วเรียวเร่งจังหวะ ความซาบซ่านหาที่สุดไม่ได้ทะยานขึ้นเรื่อยๆ มือของเธอคว้าไปที่ผ้าปูที่นอน และจิกมันเอาไว้แน่น เมื่อความซ่านสยิวแผ่เข้ามาในร่างของเธอ ‘นี่มันเธอเป็นบ้าอะไรเนี่ย ทำไมถึงได้รู้สึกดีไปกับสัมผัสของเขา’“อึ้ม คุณคือยัยแม่มดตัวร้าย...เบลล์”เสียงทุ้มแหบพร่าสกัดกั้นความปวดหนึบของตัวเองเอาไว้ เมื่อน้ำหวานจากดอกไม้นั้นเริ่มทะลักเต็มมือของเขาแล้ว ชายหนุ่มรีบผละออกจากร่างบาง เพื่อปลดเสื้อผ้าของเขาออกอย่างรวดเร็ว โดยครั้งนี้ไร้เครื่องป้องกันใดๆจากเขา “ดูสิ...ว่าผมต้องการคุณมากขนาดไหน”ฌอนคว้ามือของเธอมาสัมผัสกับเจ้ามังกรใหญ่ของเขาที่กำลังผงาดชูชันพร้อมรบ“อุ้ย!! คุณฌอน! คนบ้า!!”เปรมมิกาตกใจกับแท่งเหล็กร้อน เธอรีบชักมือกลับใบหน้าสวยร้อนผ่าว ‘คนอะไรหน้าไม
เปรมมิกาตกใจกับการกระทำของเขาเป็นอย่างมาก เขาจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ ถึงแม้ว่าเมื่อคืนเธอกลับเขาจะสนิทแนบชิดกันแล้วก็ตาม แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว “เรียกผมใหม่” “คุณฌอนคะ กรุณาออกไปนะคะ นี่มันห้องของดิฉันนะคะ” “และก็แทนตัวเองใหม่ด้วย” “เอ๊ะ! คุณนี่ยังไงคะ ทำไมต้อง...อุ้ย!”โดยไม่ทันระวังตัวร่างของเธอถูกชายหนุ่มรวบในทันใดพร้อมกับล้มลงไปอยู่บนตัวเขาทันที “ไม่ไปเที่ยว งั้น ทำอย่างอื่นดีกว่า”จมูกโด่งสูดดมความหอมจากพวงแก้มสาวหนึ่งทีโดยไม่สนใจในท่าทีต่อต้านของอีกฝ่าย เมื่อคืนที่ผ่านมา นอกจากที่ฌอนจะพิสูจน์ร่างกายสำเร็จแล้ว เขาก็ยังรู้บางอย่างในจิตใจของเขาอีกด้วย ว่าเพราะอะไร ทำไมต้องเป็นเธอ “คุณฌอน! ปล่อยดิฉันนะคะ คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะทำกับฉันแบบนี้นะคะ ปล่อยค่ะ”เปรมมิกาดิ้นขลุกขลักอยู่บนเรือนร่างกำยำ “ไม่ปล่อย...สิทธิ์ของผมมันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว คุณจำไม่ได้เหรอเบลล์ ว่าเมื่อคืนเราทำอะไรไปบ้าง”ใบหน้าคมซุกไซร้เข้าไปยังซอกคอขาวผ่องของเธอ ปากเขากำลังจูบซับไปทั่วลำคอ “ดิฉันบริการ คุณจ่ายเงินมันก็จบแล้วนี่คะ คุณยังจ
[ณ ห้องSuite...โรงแรมxxx...มาเลเซีย]บนเตียงกว้างขนาดคิงไซต์กลางห้อง ร่างกำยำของชายหนุ่มยังคงทอดกายอยู่บนที่นอนนุ่ม สายตาคมกวาดไปทั่วบริเวณห้อง ‘ว่างเปล่า’ ไม่ปรากฏเรือนร่างของใครบางคนอยู่ ชายหนุ่มเหลือบมองเวลาบนสมาร์ทโฟนของเขา ‘10.20น.’ นี่สายขนาดนี้เลยเหรอนี่ เขานอนไปนานเลยทีเดียว ร่างสูงผุดลุกขึ้นจากเตียงในสภาพที่เปลือยเปล่านิ้วเรียวแกร่งกดสมาร์ทโฟนเพื่อต่อสายหาคนเมื่อคืนฌอนมีความสุขจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาบรรยายได้อีกแล้ว เธอคือคนที่เติมเต็มชีวิตของเขาในช่วงเวลาที่ผ่านมาจนสุขล้นตึ๊ด! ตึ๊ด! ปลายสายกลับไม่ว่าง!‘อะไรกัน...เธอคุยกับใครอยู่’ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เมื่อรู้ว่าปลายสายนั้นกำลังติดสนทนาและไม่ว่างสำหรับเขาที่จะโทรหาเธอติ๊ด! ติ๊ด! สายต่อไปถูกกดทันที...ไม่นาน“เฮ้ย! นี่ฉันฝันไปหรือเปล่าวะ...นายฌอนมีเวลาว่าง Call หาเพื่อนแล้วโว้ย”“อะไรของนาย...เดียว”“ก็ฉันพึ่งคุยกับไอ้ภัทรไปเมื่อวาน บ่นถึงนายอยู่ ว่านายหายเข้ากลีบเมฆไปเลยไม่อัพเดทข่าวคราวให้เพื่อนรู้บ้างเลย เออ ว่าแต่ตอนนี้นายมีเวลาแล้วหรือไง อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนหนัก เสียงของนายเหมือนพึ่งตื่นนอนเลยว่ะ”“เออ ฉันพึ่งจะตื่น”ส