로그인공유
ตอนที่ 8 นาทีชีวิตของเปรมมิกา
최신 업데이트:
2025-04-30 19:28:12“อืม สวยจริง นายนี่ก็ตาถึงเหมือนกันนะเดียว”
“อยากได้มั้ยล่ะภัทร เดี๋ยวฉันจัดให้...เออ...ว่าแต่ทำไมนายเงียบไปล่ะฌอน เป็นไงเด็กของนาย ที่จะเป็นคนจะพิสูจน์ว่าไอ่เจ้าลูกชายของนายปกติดีหรือเปล่า”
“นายแน่ใจนะ ว่าเธอคนนี้คือเด็ก *มหาลัย ฉันเคยเจอเธอแล้วนะ เมื่อวาน”
นึกแล้วยังโมโหไม่หายเลย เธอไม่รู้จักถุงยางอนามัย แต่กลับเอาถุงใส่ของมาให้เขาเนี่ยนะ
“แน่ใจดิวะฌอน นายเจอเธอแล้วเหรอ อ่าว ทำไมคนที่จัดการให้ฉัน ถึงบอกว่า เธอยังเป็นเด็ก ต้องการเงินไปรักษาพ่อ แบบนี้จะหลอกกันอีกหรือเปล่าวะเนี่ย”
“เอาเงินไปรักษาพ่อเหรอ”
ฌอนนึกถึงดวงหน้าอันสวยงามนั้นทันที ความจริงในตอนแรก เขาเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน รูปลักษณ์ของเธอ ไม่เหมาะที่จะไปอยู่ตรงนั้นด้วยซ้ำ
“ก็ใช่น่ะสิ ยังไงกันแน่เนี่ย เดี๋ยวฉันโทรไปหาผู้จัดอีกที”
“ไม่ต้องหรอกเดียว ฉันเอาคนนี้แหละ”
“ตัดสินใจดีๆ นะฌอน เดี๋ยวจะเป็นเหมือนคนก่อนอีก ให้ไอ้เดียวมันแก้ตัวทั้งที มันควรจะทำให้ดีนะ”
“อะไรกันภัทร ฌอนมันยังไม่รู้ผลเลย ว่าผู้หญิงคนนั้น*ซิงหรือไม่ซิง แต่ฉันว่า ครั้งนี้ฉันไม่พลาดหรอก เชื่อฉันสิฌอน เธอยังบริสุทธิ์อยู่ เห็นผู้จัดเขาบอกว่า เธอเรียนด้วยและทำงานด้วย อืม ว่าแต่นายไปเจอเธอที่ไหนวะ”
“ร้าน...ไง วันนั้นที่ฉันไปซื้อของ และโทรหานาย”
“เอ้า! โป๊ะเช๊ะ เลยดิ เป็นไงตัวจริงเธอสวยมั้ย”
“สวย...เธอสวยมาก ครั้งนี้นายตาถึง”
ฌอนวัดจากความรู้สึกของเขาเอง ที่มันดันตื่นตัวแบบแปลกๆ ตอนที่ประจันหน้ากับเธอ เขายอมรับว่าเธอมีเสน่ห์น่าหลงใหลเป็นอย่างมาก เธอคนนี้อาจจะทำให้สมรรถภาพของเขากลับมาก็เป็นได้
“งั้น นายก็จัดเลยฌอน รออะไร จัด!”
…………………..
[ณ โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง ใจกลางเมืองกรุง]
สองสาวมาก่อนเวลานัดและกำลังนั่งรออย่างใจจดใจจ่อ ความตื่นเต้นคงไม่ได้ต้องพูดถึง มันมีมากซะจนแทบจะทะลักออกจากอกเลยทีเดียว วันนี้เปรมมิกาสวมชุดเดรสสีชมพูพาสเทล ชุดนี้พลอยไพลินเป็นคนเลือกให้เธอ พร้อมกับแต่งหน้าอ่อนๆ จริงๆ แล้วเปรมมิกาอยากแต่งให้เข้มกว่านี้ด้วยซ้ำ เพื่อจะทำให้ไม่มีใครจำหน้าของเธอได้ แต่พลอยไพลินก็ห้ามเอาไว้ก่อน
“เรามานั่งรอนานแล้วนะพลอย เอ่อ ทำไมพี่เปิ้ลถึงไม่โทรบอกเราสักที ว่าเขาจะมาเมื่อไหร่ ฉันตื่นเต้นอ่ะแก”
“เรามาก่อนเวลานะเบลล์ ตอนนี้เหลือเวลาอีกแค่ครึ่งชั่วโมง แกทำใจดีๆ ไว้นะ ตอนนี้เรารับเงินเขามาแล้ว ถอยไม่ได้แล้ว ยังไงก็ต้องไปต่อ ไม่มีอะไรหรอก ฉันจะรอแกอยู่ข้างล่างนี้แหละนะ ถ้าแก เอ่อ เสร็จภารกิจแล้ว ก็ลงมาได้เลย”
พลอยไพลินเข้าใจสถานการณ์ของเพื่อนเธอดี ถ้าเป็นเธอ ก็คงจะตื่นเต้นไม่แพ้กันแน่นอน ตั้งแต่เล็กจนเข้าสู่วัยสาว เธอกับเปรมมิกาก็ไม่เคยมีแฟน ความรู้สึกต่างๆ มันเลยคาดเดาไม่ได้ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในไม่กี่นาทีข้างหน้า
“ตอนนี้มือฉันเย็นไปหมดแล้วพลอย แกลองจับดูดิ”
ใช่! เปรมมิกาตื่นเต้นจนจะ*แพนิคแล้ว หัวใจของเธอตอนนี้มันเต้นแรงมาก เธอบังคับไม่ได้เลย จะทำยังไงดี เหตุการณ์นี้มันแย่ที่สุดในชีวิตของเธอเลย ผู้ชายคนนั้นหน้าตาเขาจะเป็นยังไงนะ และเขาจะทำอะไรกับเธอแบบไหน ความรู้สึกของเธอตอนนี้มันดูสับสนวุ่นวายไปหมด
“แกหายใจลึกๆ เบลล์ ใจเย็นๆ นะ ไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวมันก็ผ่านพ้นไป เชื่อฉันสิ ท่องไว้ว่ามันคือภารกิจ แกต้องทำเรื่องนี้ให้สำเร็จนะ”
“ฉันจะพยายามพลอย...โอ้ยแก...แกจับหัวใจฉันสิ มันเต้นแรงมาก...ฉันเครียดไปหมดแล้วแก”
“เออ ทำใจดีๆ ไว้นะ แกอย่าพึ่งเป็นลมไปซะก่อน ถ้าภารกิจนี้ไม่สำเร็จ นอกจากเราจะไม่ได้เงิน เรายังต้องหาเงินอีกสิบเท่านะเบลล์”
“ก็มันตื่นเต้นอ่ะแก ฉันไม่น่าตกลงทำเรื่องนี้เลย”
“มันถอยกลับไปไม่ได้แล้วเบลล์ เดินหน้าอย่างเดียวนะ”
ติ๊ด! ติ๊ด! เสียงสมาร์ทโฟนของพลอยไพลินดังขึ้น
“พี่เปิ้ลโทรมาแล้วเบลล์”
“ค่ะพี่เปิ้ล...พลอยค่ะ”
“ให้เดินไปบอกพนักงานที่เคาน์เตอร์ใช่มั้ยคะพี่...โอเคค่ะพี่เปิ้ล...ยังอยู่ค่ะไม่ได้ไปไหนค่ะ...ขอบคุณพี่เปิ้ลมากๆ เลยนะคะ เดี๋ยวถ้าเรียบร้อยแล้ว พลอยจะโทรบอกนะคะ...”
“เขามาแล้วเหรอพลอย”
“ใช่...พี่เปิ้ลบอกเขามารอแล้ว...มาตอนไหนกัน ทำไมไม่เดินผ่านเราเลยล่ะเบลล์ แกเห็นใครเดินเข้ามาบ้างมั้ย”
“ไม่นะ ไม่เห็นเลย อย่าบอกนะ ให้ฉันถือคีย์การ์ดเข้าไปเปิดห้องเอง และมีเขานอนรอฉันอยู่อ่ะ”
หัวใจของเปรมมิกาเต้นแรงขึ้นไปอีก เมื่อรู้ว่าเธอกำลังจะเจอเขาคนนั้น คนที่ยอมเปย์สามแสนเพื่อซื้อเธอ
“โอเค งั้น เดี๋ยวเราไปเอาคีย์การ์ดกันเลย แกขึ้นไปนะ เดี๋ยวฉันจะออกไปเดินเล่นรอข้างนอก และจะกลับเข้ามา ถ้าให้ฉันรอแกอยู่ข้างล่างนี่ ฉันคงบ้าตายแน่ๆ เลยเบลล์”
พลอยไพลินก็ตื่นเต้นไม่แพ้กันกับเพื่อนของเธอเลย
“โอเค...” เปรมมิกาสูดลมหายใจเข้าอีกครั้งเพื่อเรียกกำลังใจให้กับตัวเอง เอาน่า เธอคงไม่เป็นไรหรอก
“สู้ๆ นะเบลล์”
“อือ”
[5 นาทีต่อมา...]
เปรมมิกายืนลังเลอยู่ตรงหน้าประตู เธอกำลังข่มความตื่นเต้นของตัวเองเอาไว้ ‘แกจะต้องทำให้ได้เบลล์’ กำลังใจจากพลอยไพลิน เพื่อนหนึ่งเดียวของเปรมมิกา ยังดังก้องอยู่ในหัวของเธอ ถ้าเปรมมิกาเลือกได้ เธอจะไม่ทำแบบนี้เลย แต่ทว่า เธอเลือกไม่ได้นี่สิ
ติ๊ด! แกร๊ก! เสียงประตูอัตโนมัติถูกเปิดออก
ดวงตากลมโตกวาดมองเข้าไปภายในห้องขนาดใหญ่ ความเย็นของเครื่องปรับอากาศจากด้านในห้องกระทบผิวของเธอ ทำให้เปรมมิกาขนลุกขึ้นมาทันที เธอมองไปรอบๆ อย่างช้าๆ โดยที่ตัวเธอเองยังยืนอยู่หน้าประตูไม่ยอมเดินเข้าไปด้านใน
เปรมมิกากวาดสายตามองไปรอบๆ อย่างละเอียดอีกครั้ง แต่ข้างในกลับว่างเปล่า ‘ถ้าเขาไม่มา เขาก็ผิดเงื่อนไขเองนะ และเธอก็ไม่จำเป็นจะต้องคืนเงินนี่’
แกร๊ก! เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิด
최신 챕터
เลขาหน้าคุ้นๆของคุณท่านประธาน ตอนที่ 41 เคลียร์แล้วพร้อมจบ! (The End.)
[อีกฝากฝั่งหนึ่ง...มาเลเซีย] “นี่คุณไม่เหนื่อยบ้างเลยเหรอคะ คุณฌอน” “ผมแรงเยอะนะ ไม่มีทางที่จะเหนื่อยง่ายๆ หรอกครับเบบี๋ อืม คุณเองก็...ร้องครางไม่เหนื่อยเหรอครับ...” “คนบ้า! ก็คุณไม่หยุดพักบ้างเลยนี่คะ”เปรมมิกาหน้าแดงราวกับมะเขือเทศสุก เธอไม่สามารถที่จะนับจำนวนของการร่วมรักมาราธอนของเธอกับเขาได้เลย มันมากมายเสียจนแทบไม่มีเวลาหยุดพัก หลังจากที่ท่านประธานหนุ่มของเธอนั้น ได้ขอเธอแต่งงานแบบสายฟ้าแลบ ระหว่างเปรมมิกากับเขา ก็ได้เคลียร์ทุกอย่างกันแล้วแต่เธอก็ได้แต่ขอเวลากับเขาก่อน มันเร็วเกินไปจนเธอตั้งตัวแทบไม่ติด ‘ถ้ายัยพลอยรู้คงช็อคแน่ๆ’ “เบลล์” “คะ?” “สรุป คุณจะตอบตกลงแต่งงานกับผมได้หรือยังครับ” “ก็เบลล์บอกคุณไปแล้วนี่คะ ว่าเบลล์ขอเวลาสักพัก คือเบลล์ขอเวลาปรับตัวกับคุณก่อนค่ะ คุณรู้มั้ยคะ ไม่ใช่แค่เบลล์คนเดียวนะคะที่ต้องตกใจ ที่เบลล์จะต้องแต่งงานกะทันหัน เบลล์ยังมีพ่ออีกคนนะคะ ที่ท่านจะต้องตกใจแบบสุดๆ แน่นอนค่ะ ที่อยู่ดีๆ ลูกสาวก็แต่งงานแบบสายฟ้าแลบค่ะ” “กลับจากมาเลเซีย ผมจะไปหาท่านครับ ผมรอไม่ไหวแล้ว อืม..
เลขาหน้าคุ้นๆของคุณท่านประธาน ตอนที่ 40 ภารกิจสำเร็จNc+
ร่างนุ่มหยุ่น ผิวเนียนละเอียดนุ่มมือ เม็ดทับทิมสีชมพูระเรื่อพุ่งชูชันสู้กับความร้อนจากริมฝีปากชายหนุ่มที่ทำงานอย่างหนัก ร่างบางชักเกร็งไปด้วยความเสียวกระสันที่ไม่อาจอดกลั้นไว้ได้ ยิ่งลิ้นหนาละเลงไปที่ปลายถันของเธอเท่าไหร่ ความเสียดเสียวก็ทะยานขึ้นไปเรื่อยๆ“โอ๊ะ! พลอย...ผม” หมอหนุ่มร้องครวญครางอย่างเจ็บปวด ความทรมานปวดหนึบแผ่ซ่านลงไปที่ดุ้นร้อนของเขา ณภัทรจะต้องจัดการกับสิ่งนี้ให้เร็วที่สุด“อ๊ะ!” ร่างบางอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรงเพราะสัมผัสจากปากร้อนที่แนบลงมาอย่างดุเดือด มือบางโอบกอดศีรษะของชายหนุ่มแนบกับลำตัว ‘เอาวะยัยพลอย...หลังจากนี้เขาจะเป็นยังไงก็ช่าง ขอฉันมีความสุขกับเทพบุตรของฉันหน่อยนะ!’“อื้ม” เสียงครางบ่งบอกความพึงพอใจของชายหนุ่ม กายกำยำร้อนรุ่ม เบื้องล่างเขาปวดหนึบ จนความเครียดขึงของท่อนแห่งความเป็นชายแข็งตัวขยายจนเห็นเส้นเอ็นรอบแท่งชัดเจน“อ่าร์...” ร่างบางร้องครางอย่างรัญจวนในสัมผัส มือเล็กขยุ้มไปที่กลุ่มผมอันดกดำของชายหนุ่ม สัมผัสร้อนจากริมฝีปากหนาลากไล้ไปทั่วบริเวณปลายถันสีชมพู ลิ้นของเขาละเลงรอบวน ใจเธอเต้นแรงรัวถี่ ปวดหนึบตรงช่องท้องเพราะความเสียวซ่านทะยานขึ้นไปจนส
เลขาหน้าคุ้นๆของคุณท่านประธาน ตอนที่ 39 ภารกิจเจาะไข่แดงของเพื่อนรักNc+
ณภัทรยอมรับแต่โดยดี หลักฐานปรากฏชัดเจนขนาดนี้ ก็คงต้องยอมรับแล้ว พิรัชย์ทำอะไรไม่ปรึกษาเขาก่อนเลย จะให้เขากับเธอมีอะไรกันเนี่ยนะ “อุ้ยตาย! ทำไมแกล้งกันแรงขนาดนี้คะ แล้วคุณหมอ โอเคมั้ยคะตอนนี้ ให้ดิฉันตามหมอมั้ยคะ” “มะ-ไม่ครับ ผมจะไปหาหมอได้ยังไงครับ ผมเป็นหมอ และอีกอย่าง...โอวว์ ผะ-ผมอาย ไปไม่ได้หรอกครับ อึ้มมม์”ณภัทรทรมานอย่างแสนสาหัส ตอนนี้ตัวยาคงออกฤทธิ์เต็มที่แล้ว ร่างกายของเขาร้อนไปหมด ริมฝีปากเขาสั่นระริกเพราะความต้องการจนถึงขีดสุด “เอ่อ แล้วให้ดิฉันช่วยยังไงคะ เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวคุณหรือเปล่าคะ หรือคุณจะไปอาบน้ำดีคะ ดิฉันเห็นในหนังค่ะ เขาต้องทำแบบนั้นนะคะ มาค่ะ ดิฉันจะพาไปค่ะ”พลอยไพลินพูดจบไม่รอช้า เพราะความร้อนรน ทำให้เธอรีบจนเกินเหตุเลยสะดุดขาตัวเองเข้า ร่างของเธอล้มลงบนตัวเขาอีก “โอ๊ะ!” “อุ้ย! ขอโทษค่ะคุณหมอ”พลอยไพลินรีบตะเกียกตะกายที่จะผละจากบนตัวของเขา แต่ทว่าการทำเช่นนี้มันยิ่งไปเร่งปฏิกิริยาของชายหนุ่มเข้าไปอีก “ผะ-ผมไม่ไหวแล้วพลอย ได้โปรด โอย...ผมปวดไปหมดแล้ว ชะ-ช่วยผมด้วย เอ่อ ขอโทษครับ อึ้มม์”ร่างกำยำพลิ
เลขาหน้าคุ้นๆของคุณท่านประธาน ตอนที่ 38 ความหวังดีของเพื่อนสุดที่รัก
“มาเลยครับ” ณภัทรรีบคว้าแก้วน้ำเย็นที่บริกรส่งให้แทบจะทันที ไม่ไหวแล้ว ปากเขาแทบไหม้แล้ว “รับอีกมั้ยครับ” ปริมาณยาแก้วแรกใส่ไปเต็มสูบ ส่วนแก้วที่สองใส่ไปนิดหน่อย ‘รู้สึกสงสารผู้หญิงคนนี้จัง ^^’ “ครับ” ณภัทรฟังอะไรไม่รู้เรื่องแล้ว เขาต้องการความเย็นเข้าไปภายในปากของเขาเพื่อดับความเผ็ดร้อน ‘ไอ้เดียว! นายจะไม่ตายดีแน่!’ “เอ่อ ค่อยๆ ดื่มค่ะคุณหมอ”พลอยไพลินเห็นสภาพคนทานเผ็ดแล้วอดขำไม่ได้เลย ดูจากลักษณะของเขาแล้ว ไม่น่าที่จะทานของเผ็ดได้ แต่ที่เขาทำไป ก็น่าจะเป็นเพราะเจอเพื่อนเขาแกล้ง ก็เลยไม่อยากเสียหน้าแหละมั้ง ‘ตลกดีเหมือนกันนะ หมอสุดหล่อเนี่ย...น่าร้ากกก!’ “ครับ” ณภัทรไม่น่าใจร้อนและโมโหเพื่อนของเขาเลย ความจริงเขาทานเผ็ดไม่ได้เลย เพื่อนตัวร้ายจะรู้จุดอ่อนเขา และชอบเอามาเล่นงานเขา อืม เขาเองนี่แหละที่โมโหจนขาดสติ “ดีขึ้นบ้างยังคะ” “เริ่มเบาลงแล้วครับ เอ่อ คุณทานเลยนะครับ”ณภัทรรู้สึกเหมือนตัวเองเสียหน้าอย่างแรง เพราะความใจร้อนของตัวเอง ทำให้หลงกลไอ้เพื่อนบ้านั่น “ค่ะ ดิฉันยังไม่หิวเท่าไหร่ค่ะ” “งั้น คุณดื่
เลขาหน้าคุ้นๆของคุณท่านประธาน ตอนที่ 37 ภารกิจพิชิตไข่แดง
[ณ ร้านอาหารอาหารอิตาเลียนสุดหรู...ใจกลางเมืองกรุง] บรรยากาศภายในร้านอาหารอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของความเป็นชาติยุโรปตะวันตกเป็นอย่างมาก ทุกอย่างถูกเนรมิตให้ราวกับการยกห้องอาหารของเจ้าของประเทศมาเลยทีเดียว ผู้คนที่มาส่วนใหญ่ก็ระดับไฮโซกันทั้งนั้น ช่างผิดกับพลอยไพลินตอนนี้ที่เป็นเหมือนกับ ‘อีกาในฝูงหงส์’ ^^ “ทำไมดูเริ่ดหรูอลังการขนาดนี้”พลอยไพลินพึมพำกับตัวเอง เมื่อเธอมาถึงก่อนเวลานัดหมายเกือบชั่วโมง เหตุก็เพราะความตื่นเต้น ประกอบกับชุดที่เธอสวมใส่นั้น มันทำให้เธอดูไม่ใช่ตัวเองเลยสักนิด แต่ก็มีพี่พนักงานที่คอยแต่งตัวให้กับเธอนั้นยังเอ่ยให้กำลังใจกับเธออยู่นะ ‘น้องใส่ชุดนี้แล้วเหมาะมาก สวยจนพี่*จึ้งไปเลยนะ จากเด็กกะโปโลกลายเป็นเจ้าหญิงไปเลย’ พลอยไพลินก้มมองชุดเดรสเข้ารูปสีชมพูพาสเทล ช่วงอกค่อนข้างลึกไปหน่อย เธอรู้สึกเหมือนตัวเองโป๊ะท่ามกลางสายตาใครหลายคนที่กำลังมองมา “ขอโทษนะครับ คุณคือ คุณพลอยหรือเปล่าครับ”บริกรคนหนึ่งเอ่ยทักเธอ “ใช่ค่ะ” “งั้นเชิญทางนี้เลยนะครับ คุณผู้ชายมารอคุณแล้วเหมือนกันครับ เชิญครับ” ‘หือ? คุณผู้ชายมารอแล
เลขาหน้าคุ้นๆของคุณท่านประธาน ตอนที่ 36 เพื่อนรักที่หวังดี
“เดียวไหนเหรอคะ? เอ่อ ต้องขอโทษด้วยนะคะ คือดิฉันไม่รู้จักคุณค่ะ” “ผมเป็นเพื่อนหมอภัทร และเป็นเพื่อนกับฌอนเจ้าของบริษัทที่คุณทำงานไงครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้คุณตกใจ”ความใจร้อนของพิรัชย์ที่รู้ว่าเพื่อนรักของเขาแอบใจกระตุกเมื่อเจอสาวคนนี้ ปกติณภัทรจะไม่เคยมีปฏิกิริยากับสาวคนไหนเลย มันเลยทำให้เขาอยากช่วยให้เพื่อนของเขาให้สมหวังเร็วเป็นพิเศษ “อ่อค่ะ งั้นเชิญนั่งค่ะ” แต่พลอยไพลินก็ยังงงอยู่ดี แล้วเขาจะมาหาเธอทำไมกัน“คุณแม่ของคุณป่วยใช่มั้ยครับ แล้วไอ้หมอเพื่อนผมมันกำลังรักษาแม่ของคุณอยู่ ภัทรมันเป็นคนใจบุญนะครับ ชอบช่วยเหลือคน”พิรัชย์ของเกริ่นสรรพคุณเพื่อนของเขาหน่อยก็แล้วกัน “เอ่อ คุณจะมาทวงค่ารักษาของแม่ดิฉันเหรอคะ ดิฉันขอผ่อนจ่ายไปแล้วนี่คะ ไม่ทราบว่า...” “เอ้ย! ไม่ใช่นะครับผมไม่ได้มาทวงหนี้ เอาไงดีล่ะครับ ผมกับคุณก็พึ่งจะเจอกันครั้งแรกด้วยสิ”ถ้าพิรัชย์รู้จักเธอคนนี้มาก่อนล่ะก็ คงไม่พูดพร่ำทำเพลงแบบนี้หรอกนะ “แล้วคุณมาทำอะไรคะ ถ้าไม่ได้มาทวงหนี้ มีเรื่องเดียวที่ดิฉันกับคุณหมอภัทรเกี่ยวข้องกันก็คือเรื่องที่ดิฉันค้างค่ารักษาของแม
다른 추천
