Semua Bab เลขาหน้าคุ้นๆของคุณท่านประธาน: Bab 1 - Bab 10

“ชัดๆ ไม่ทำงานยังไง” “คือมันไม่พร้อมทำงานน่ะ นายจะให้ฉันพูดขนาดไหนวะ นายเป็นหมอ หัดวินิจฉัยเองบ้างสิ” “ไอ่นั่นนายไม่แข็งงั้นเหรอ มันเกิดขึ้นได้ยังไงวะ นายลองพิสูจน์กับสาวๆ แล้วเหรอฌอน” “เออดิวะ ฉันทำไปเมื่อวันก่อน กับเด็ก *มหาลัย แต่ว่าเธอไม่*ซิงหรอกนะ ฉันหมายถึง คือฉันน่าจะโดนย้อมแมวมาแน่นอน เธอเล่นบทสาวบริสุทธิ์แบบเนียนเลย แต่ฉันกับเธอก็ไปไม่ถึงฝัน เอาตรงๆ นะอยู่ดีๆ ฉันก็ล้มเลิกไป เธอเองก็งงเหมือนกัน ฉันพยายามแล้วนะ ตอนแรกมันก็ทำงานดีอยู่หรอก แต่ไปๆ มาๆ ดันล่มซะนี่”ฌอนนึกถึงบทรักของเขากับเด็ก*มหาลัยสาวหุ่น*สะบึม คนหนึ่ง สิ่งที่เกิดขึ้นนั้น มันทำให้เขาไม่มีความมั่นใจเอาซะเลย “ใครเป็นคนหาเด็ก*มหาลัยคนนี้ให้นายวะ อย่าบอกนะ ว่าไอ้เดียวน่ะ” “จะใครซะอีกล่ะ ก็มีอยู่คนเดียวแหละ” “ให้ตายสิ ตกลงไอ้เดียวมันจะคร่ำหวอดอยู่ในวงการนี้ตลอดเลยเหรอวะ ไม่ไปไหนเลย วนเวียนอยู่กับเด็ก*มหาลัยตลอด” “อืม...แล้วตกลง นายวินิจฉัยฉันได้หรือยัง ว่าเป็นเพราะอะไร ทำไมร่างกายของฉันถึงเป็นแบบนี้วะ อายุฉันแค่ 27 เองนะ มันจะเกิดขึ้นเร็วไปมั้ย ปกต

“ควรทำสิ ถ้าแลกกับชีวิตของพ่อแก ฉันว่าแกควรทำอย่างยิ่ง ทำไปเถอะ เรื่องนี้เดี๋ยวฉันจะช่วยแกเองเบลล์ แกไม่ต้องกลัว ฉันจะช่วยหาข้อมูลเกี่ยวกับการมีเพศสัมพันธ์มาช่วยแกอีกทาง แกจะได้สบายใจไง ฉันจะอยู่เคียงข้างแกเสมอนะเบลล์ แกไม่ต้องกลัวอะไร” “อืม...ขอบใจแกมากนะพลอย ฉันคงไม่มีเวลามาตัดสินใจอะไรมากนักสินะ เอาเป็นว่า ฉันโอเคตามที่แกบอกเลยละกัน วันนี้ฉันจะได้กลับไปบอกพ่อว่า ถ้าหมอให้พ่อผ่าตัด ให้พ่อตกลงได้เลย” “ต้องอย่างนี้สิเบลล์ บางทีคนเราจะไปถึงฝันได้ ก็ต้องแลกกับบางสิ่งบางอย่างไป ก็โอเคนะ ถ้ามันจะทำให้เราไปถึงจุดหมายปลายทางได้” “นั่นสินะ สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตของฉัน ก็คือมีเงิน มีบ้าน และดูแลพ่อของฉัน”แม้หนทางที่เปรมมิกากำลังจะก้าวเดินนั้น จะเจออุปสรรคมากมายสักเพียงใด เปรมมิกาจะสู้ให้ถึงที่สุด และจะทำให้จงได้.................... [คลับหรูแห่งหนึ่ง...แถวชานเมือง] “จะต้องมาไกลขนาดนั้นเลยเหรอวะฌอน เรื่องของนายนี่เป็นความลับขนาดนั้นเลยเหรอ”‘พิรัชย์’ หรือ‘เดียว’ ถูกเรียกตัวมาด่วนจากเพื่อนสนิทของเขาทั้งสอง “ก็ไม่เป็นเพราะนายหรือไงเดี

“ผมขอขนาด 54 สามกล่อง” “คะ?” เปรมมิกางงกับคำบอกของเขา ‘อะไรของเขานะ’ “เอา 54 สามกล่อง”ฌอนทวนซ้ำอีกครั้ง ในขณะที่สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่ใบหน้านวลตลอดเวลา ‘เธอจะเป็นคุณหนูปลอมตัวมาหรืออย่างไรกัน ทำไมเธอดูหน้าตาน่ารักขนาดนี้’ “ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าต้องการอะไรเหรอคะ 54 ที่คุณบอกคืออะไรเหรอคะ”เปรมมิกาถามกลับไป เธอไม่เข้าใจในเจตนารมณ์ของชายตรงหน้าเลย ประสบการณ์ทำงานของเธอมันแค่เพียงสองเดือนเท่านั้น สินค้าในร้านเธอก็ยังจำไม่หมด “ก็ถุงยางไง ผมขอขนาด 54 ทั้งหมดสามกล่อง” “ถุง? เรามีเป็นใบนะคะ ใบละหนึ่งบาทค่ะ แต่ถ้าลูกค้าซื้อครบหนึ่งร้อยห้าสิบบาท ก็จะแถมถุงค่ะ”เปรมมิกาตอบกลับไปอย่างสุภาพ ‘สงสัยจะเอาถุงไปใส่ของ’ “ทำไมมันถูก? งั้น ผมเอา 20 ก็แล้วกัน”รู้อย่างนี้แล้วฌอนมาซื้อที่ร้านนี่ดีกว่า ‘มิน่าล่ะ ร้านแบบนี้ถึงเปิดให้เกลื่อนไปหมด มันราคาถูกนี่เอง’ “ยี่สิบใบเหรอคะ งั้นลูกค้าซื้อเป็น*แพ็กเลยมั้ยคะ จะได้เยอะและถูกกว่าค่ะ” “โอเค งั้นเอาเป็น*แพ็กก็ได้”ฌอนมองดวงหน้าสวยอีกครั้ง รอยยิ้มของเธอช่างน่ารักเสียจ

“อืม สวยจริง นายนี่ก็ตาถึงเหมือนกันนะเดียว” “อยากได้มั้ยล่ะภัทร เดี๋ยวฉันจัดให้...เออ...ว่าแต่ทำไมนายเงียบไปล่ะฌอน เป็นไงเด็กของนาย ที่จะเป็นคนจะพิสูจน์ว่าไอ่เจ้าลูกชายของนายปกติดีหรือเปล่า” “นายแน่ใจนะ ว่าเธอคนนี้คือเด็ก *มหาลัย ฉันเคยเจอเธอแล้วนะ เมื่อวาน”นึกแล้วยังโมโหไม่หายเลย เธอไม่รู้จักถุงยางอนามัย แต่กลับเอาถุงใส่ของมาให้เขาเนี่ยนะ “แน่ใจดิวะฌอน นายเจอเธอแล้วเหรอ อ่าว ทำไมคนที่จัดการให้ฉัน ถึงบอกว่า เธอยังเป็นเด็ก ต้องการเงินไปรักษาพ่อ แบบนี้จะหลอกกันอีกหรือเปล่าวะเนี่ย” “เอาเงินไปรักษาพ่อเหรอ”ฌอนนึกถึงดวงหน้าอันสวยงามนั้นทันที ความจริงในตอนแรก เขาเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน รูปลักษณ์ของเธอ ไม่เหมาะที่จะไปอยู่ตรงนั้นด้วยซ้ำ “ก็ใช่น่ะสิ ยังไงกันแน่เนี่ย เดี๋ยวฉันโทรไปหาผู้จัดอีกที” “ไม่ต้องหรอกเดียว ฉันเอาคนนี้แหละ” “ตัดสินใจดีๆ นะฌอน เดี๋ยวจะเป็นเหมือนคนก่อนอีก ให้ไอ้เดียวมันแก้ตัวทั้งที มันควรจะทำให้ดีนะ” “อะไรกันภัทร ฌอนมันยังไม่รู้ผลเลย ว่าผู้หญิงคนนั้น*ซิงหรือไม่ซิง แต่ฉันว่า ครั้งนี้ฉันไม่พ

ฌอนออกคำสั่งกับเด็กสาวตรงหน้าราวกับว่าเขาเป็นเจ้าของเธอ เด็กสาวคนนี้ทำให้ฌอนนั้นไม่เป็นตัวของตัวเอง เขากลายเป็นอีกคนในร่างของเขาที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนเลย ความรู้สึกอดอยากและหิวโซเกิดขึ้นแบบปัจจุบันทันด่วน เจ้าลูกชายของเขามันเด้งโด่งขึ้นมาอัตโนมัติ ‘นายมีอารมณ์ แสดงว่านายยังปกติ’ แต่ถ้าอารมณ์ที่มากกว่าปกติล่ะ มันเกิดอะไรขึ้น “ค่ะ” เปรมมิกาต่อรองจนพอใจแล้ว เธอก็เริ่มที่จะปลดชุดของเธอออกอย่างช้าๆ เพื่อประวิงเวลา เปรมมิกายังโชคดีที่เจอเขา ถ้าเป็นคนอื่น เธอไม่อยากจะคิดเลย ว่าตัวเองจะสามารถโต้ตอบและต่อรองกับเขาได้แบบนี้ไหม พรึ่บ! ชุดเดรสสีสวยถูกปลดและเลื่อนลงไปกองกับพื้น ร่างอวบอิ่มของวัยสาวที่อยู่ในชุดชั้นในตัวจิ๋วปรากฏแก่สายตาคนตรงหน้า“อืม...”เสียงทุ้มของชายหนุ่มเริ่มแตกพร่า เมื่อเห็นเรือนร่างอันงดงามของเธออย่างชัดเจน หุ่นเธอสวยไร้ที่ติ ตั้งแต่เขาคบผู้หญิงมาหลายต่อหลายคน เขาไม่เคยเจอใครที่ดู*เพอร์เฟคแบบนี้มาก่อน ผิวของเธอขาวอมชมพู ที่สำคัญมันดูนวลเนียนไร้ที่ติเป็นอย่างมาก ริมฝีปากบางเผยอค้างไว้แบบไม่รู้ตัว มันทำให้เธอเซ็กซี่ขึ้นไปอีก ความงดงามแบบธรรมชาตินี้ ฌอนไม่เคยพบ