LOGINShare
ตอนที่ 2.
Last Updated:
2025-04-22 11:37:06ตอนที่ 2.
ดังนั้นการได้ทำงานร่วมกับเขาทุกวัน ได้มองเขาในเวลาที่เขาเผลอ ได้พูดคุยกับเขา ได้เห็นรอยยิ้มสดใสของเขา มันจึงมีค่ากับหล่อนมากมายเหลือเกิน เพราะอย่างนี้ไง ตลอดห้าปีที่ผ่านมา หล่อนถึงไม่เคยลาหยุดงานเลย
หลายครั้งที่หล่อนอิจฉาผู้หญิงพวกนั้น และหลายครั้งที่หล่อนอยากจะขึ้นไปทำหน้าที่บนเตียงแทนพวกหล่อน แต่ก็จำต้องหยุดคิด เพราะหากหล่อนทำเช่นนั้นลงไป ธีธัชจะไม่มีวันยอมทำงานร่วมกับหล่อนอีก และแน่นอนว่า หล่อนจะไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิด หรือว่าเห็นหน้าเขาอีกเลยชั่วชีวิต
หล่อนต้องเก็บซ่อนความรู้สึกที่แท้จริงเอาไว้ภายในใจ เก็บซ่อนเอาไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยไร้ความรู้สึก
แม้ว่าจะรักเขามากมายแค่ไหนก็ตาม...
หล่อนเจ็บปวดนะ ทรมานมากด้วย แต่ก็ไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้อีกแล้ว
“เมื่อกี้คุณทำได้ดีมากเลยนะคุณมิ้ม”
เจ้าของช่วงขายาวเอ่ยชมเลขาฯ ของตัวเองไม่ขาดปาก หลังจากจบการประชุมใหญ่ และทุกอย่างราบรื่นจนน่าทึ่ง
“ไม่ใช่เพราะมิ้มหรอกค่ะ เพราะบอสต่างหาก ลูกค้าถึงได้เชื่อถือและยอมตกลงเซ็นต์สัญญาง่ายกว่าที่คาดคิดเอาไว้”
ชายหนุ่มหยุดเดิน และมองเลขาที่ตัวเองเล็กกว่าตนเองไม่น้อย ระดับศีรษะของหล่อนอยู่แค่ปลายคางของเขาเท่านั้นเอง ทำให้เวลาจะพูดคุยด้วย เขาแทบจะต้องย่อเข่าเลยทีเดียว
“คุณถ่อมตัวเสมอต้นเสมอปลายเลยนะคุณมิ้ม ห้าปีก่อนคุณเป็นยังไง ตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิม”
“ขอบคุณค่ะบอส”
“แล้วค่ำนี้ว่าไงครับ สรุปหาผู้หญิงให้ผมได้หรือยัง”
“เรียบร้อยค่ะ คนนี้หน้าอกใหญ่ตามที่บอสชอบ”
นี่ธีธัชจะรู้บ้างไหมนะว่าหล่อนจะต้องใช้แรงกายแรงใจมากแค่ไหน ที่จะไม่เขินหน้าแดงยามที่พูดถึงสรีระของสตรีออกไป
“เยี่ยมมาก คุณคนเดียวที่รู้ใจผม”
หล่อนฝืนยิ้ม และก้มหน้าลง
“เตรียมถุงยางให้ผมสักสามสี่ชิ้น”
“ห้าชิ้นดีกว่าไหมคะ ปกติบอสไม่เคยใช้ต่ำกว่านี้”
ธีธัชหัวเราะจนต้องเงยหน้าขึ้นสูง ขณะออกก้าวเดินอีกครั้ง โดยมีเลขาคู่ใจเดินตามมาข้างๆ
“คุณนี่ทำผมเขินจัง โอเค ห้าชิ้นก็ได้ครับ”
“ค่ะ มิ้มจะเตรียมทุกอย่างเอาไว้ให้พร้อมค่ะ”
“ขอบคุณมาก”
เขายังคงเดินนำหน้าหล่อน ทำให้หล่อนได้มีโอกาสมองสำรวจเขา
ธีธัชหล่อเหลาไร้ที่ติด แต่ถึงแม้หล่อนจะอยู่ใกล้เขาเพียงแค่เอื้อมมือเท่านั้น แต่ในความเป็นจริงแล้ว
ธีธัชอยู่ห่างไกลจากหล่อนเหลือเกินไม่มีวันที่จะเอื้อมมือแตะเขาได้ เพราะเขา... ไม่ต้องการนั่นเอง
หญิงสาวก้มหน้าเดินตามเขาไป หัวใจบอบช้ำแต่ก็ต้องเก็บซ่อนเอาไว้
หยาดน้ำใสๆ เอ่อล้นจนแทบจะทะลุแว่นหนาออกมา จนต้องกะพริบตาเร็วๆ เพื่อไล่มันให้หายไป
เมื่อไหร่นะ หล่อนถึงจะสามารถตัดใจเดินจาก
ธีธัชได้เสียที“อ้อ... ผมลืมบอกคุณไปเรื่องหนึ่ง”
จู่ๆ คนที่เดินนำหน้าก็หยุดเดิน จนหล่อนที่ใจเหม่อลอยเบรกไม่ทัน ร่างอรชรชนเข้ากับเรือนร่างใหญ่โตของผู้เป็นเจ้านายเข้าอย่างชัง ทำให้แว่นตากระเด็นออกไปจากดวงหน้างาม
“อ๊ะ...”
หล่อนตกใจหน้าซีดเผือด รีบถอยออกห่าง และขอโทษขอโพยเสียงสั่น
“ขอโทษค่ะ มิ้มมัวแต่คิดอะไรเพลิน”
หล่อนก้มหน้าขอโทษเขา ก่อนจะรีบก้มลงหยิบแว่นตาที่พื้น แต่ธีธัชหยิบมันขึ้นมาเสียก่อน และส่งให้กับหล่อน
แววตาของเขามีอะไรบางอย่าง ยามจ้องมองเข้ามาในดวงตาเบิกกว้างของหล่อน
“นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นคุณใจลอย”
“เอ่อ... มิ้มขอโทษค่ะบอส”
หล่อนรับแว่นมาจากมือของเขา แต่ปลายนิ้วสัมผัสโดนมือของเขาโดยบังเอิญ ไฟร้อนๆ แล่นปรู๊ดปร๊าดเข้ามาในกระแสโลหิต จนช่องท้องร้อนผ่าว จิตวิญญาณคล้ายกับถูกเขย่า
“และก็เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นดวงตาของคุณ โดยไร้แว่นหนาเตอะ”
“เอ่อ...”
หล่อนฝืนยิ้ม พร้อมกับขยับออกห่าง มือกระชับแฟ้มเอกสารเอาไว้ข้างตัว
“ตาคุณสวยนะ ไม่น่าใส่แว่นปิดเอาไว้เลย”
“ขอบคุณค่ะบอส”
หล่อนคาดเดาว่าเขาคงชื่นชมตามมารยาทเท่านั้น
“ตอนนี้คุณอายุเท่าไหร่แล้วนะ”
“เอ่อ... ยี่สิบหกค่ะ”
“สมควรมีคนรักได้แล้วนะ”
หล่อนอึ้งไป เกลียดตัวเองที่เสียใจกับคำพูดของธีธัช ทั้งๆ ที่เขาก็แค่หวังดี
“มิ้ม... ยังไม่คิดเรื่องนั้นหรอกค่ะ”
“ความจริงผมไม่อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของคุณหรอกนะ แต่เพราะผมเห็นคุณเป็นเหมือนเพื่อน ผมก็อยากให้คุณได้ลิ้มลองความสุขในแบบผู้ชายผู้หญิงบ้าง”
คราวนี้แก้มนวลแดงระเรื่อขึ้นจนไม่อาจจะปกปิดจากสายตาของคู่สนทนาได้ หล่อนเห็นเขาระบายยิ้มน้อยๆ
“พรุ่งนี้ผมมีงานเลี้ยง ไปกับผมนะ แต่งตัวสวยๆ รับรองว่าคุณจะต้องได้แฟนจากงานนี้แน่ อ้อ... และที่สำคัญในงานนี้มีแต่นักธุรกิจรวยๆ ทั้งนั้น”
“มิ้ม... คงไม่...”
หล่อนจะปฎิเสธ แต่เขาไม่เปิดโอกาสใดๆ ให้กับหล่อนเลย
“เดี๋ยวผมจะจัดการเรื่องเสื้อผ้าหน้าผมให้”
“มิ้ม... ขอบคุณค่ะ แต่ว่ามิ้มเกรงใจบอส”
มือใหญ่ยื่นมาแตะท่อนแขนของหล่อน เขาไม่ได้คิดอะไร แต่หล่อนกลับรู้สึกหวั่นไหวกับสัมผัสของชายหนุ่มเหลือเกิน
“ไม่ต้องเกรงใจผมหรอก คุณทำเพื่อผมมาตั้งห้าปีแล้ว แค่นี้ทำไมผมจะทำให้คุณไม่ได้...”
ยิ่งดวงตาของเขามีรอยยิ้มพร้อมๆ กับริมฝีปากเช่นนี้ ธีธัชก็ยิ่งไม่ต่างจากเทพบุตรชั้นฟ้า
“ผมอยากให้คุณมีความสุขบ้าง ผ่อนคลายจากเรื่องงาน”
“มิ้ม...”
“ตกลงตามนี้นะครับ”
หล่อนอยากปฏิเสธเขา แต่พอเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความจริงใจของธีธัช หัวใจก็อ่อนยวบ และก็ต้องตอบรับไปในที่สุด
“ค่ะบอส”
“เยี่ยมมาก เลขาฯ ดีเด่นของผม”
Latest chapter
เลขาเฉิ่มอุ้มรัก ตอนที่ 21..ตอนอวสาน
ตอนที่ 21..ตอนอวสานเขาจ้องมองหล่อนเขม็ง ก่อนจะเอานิ้วยาวตรึงปลายคางเล็กให้เงยแหงนขึ้นประสานสายตา“ห้ามหนีไปไหนอีกนะ”“มิ้ม...”“ผมอยู่ไม่ได้หรอกถ้าไม่มีคุณข้างกาย”หล่อนน้ำตาซึม เพราะคิดว่าธีธัชกำลังหมายถึงเรื่องงาน“มิ้ม... จะกลับไปสอนงานเลขาคนใหม่ให้กับบอสค่ะ ไม่ต้องกังวล...”“ผมไม่มีเลขาใหม่... ผมไม่ได้รับใครมาแทนคุณเลย...”นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน“แล้ว... บอสทำงานยังไงคะ งานเยอะมากแบบนั้น...”หล่อนถามด้วยความเป็นห่วง จนธีธัชอมยิ้มออกมาด้วยความพอใจ“เป็นห่วงผม ก็กลับไปอยู่กับผมสิ”หล่อนส่ายหน้าไปมา น้ำตาซึม“ความสัมพันธ์ของเรามันไม่เหมือนเดิมแล้ว และมิ้ม... ก็ทนอยู่ข้างกายบอสไม่ได้อีก บอสก็รู้ว่ามิ้ม... คิดเกินเลยกับบอส...”หล่อนพูดออกไปด้วยความอัปยศอดสู และมั่นใจว่าเขาจะต้องมองมาด้วยแววตาสมเพชเวทนา แต่มันกลับไม่ใช่ เขายิ้ม มันคือรอยยิ้มที่ละมุนละไมที่สุดเท่าที่เคยเห็นจากธีธัช“ผมยินดีให้คุณคิดเกินเลย มิ้ม...”“บอส...”หล่อนครางเรียกเขา และไม่อยากเชื่อว่าเขาจะยังยิ้มหวานอยู่ได้“นี่บอสไม่โกรธมิ้มเหรอคะ”เขาเลื่อนมือขึ้นมาลูบศีรษะของหล่อนไปมา และก็จูบหน้าผากเบาๆ“ผมจะโกรธคุณทำไม ใน
เลขาเฉิ่มอุ้มรัก ตอนที่ 20.
ตอนที่ 20.หล่อนเอียงหน้าที่ชุ่มคราบน้ำตามองไปที่ประตูห้อง และก็อดสงสัยไม่ได้ว่าใครกันเป็นเจ้าของเสียงเคาะประตูนั่นหล่อนมาเช่าห้องอยู่ที่นี่ และไม่ได้บอกใครเลยแม้แต่คนรู้จักอาจจะเป็นแม่บ้าน...?เมื่อคิดว่าเสียงเคาะประตูนั้นเป็นของแม่บ้านประจำหอพักที่ตนเองมาเช่าอยู่ หญิงสาวจึงลุกขึ้น และเดินไปที่ประตูห้องมือเล็กยื่นไปปลดล็อก ก่อนจะผลักบานประตูให้เปิดกว้างออก“มาทำความสะอาด...”เสียงของหล่อนถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอจนหมด เมื่อสายตาปะทะเข้ากับร่างสูงใหญ่คุ้นตาของธีธัชที่อยู่หลังบานประตู“บอส...”ดวงหน้างามซีดเผือด แข้งขาไร้เรี่ยวแรงจนขยับก้าวหนีไม่ได้“ผมเอง”เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ซึ่งต่างจากแววตาหงุดหงิดของเขานัก“เอ่อ... บอส... มาทำไมคะ”หล่อนมองผู้ชายตัวสูง เนื้อตัวบึกบึนตรงหน้าด้วยความหวาดหวั่น สมองหยุดทำงานลงในที่สุดเขาไม่ตอบ แต่แทรกตัวเข้ามาหา และเป็นคนปิดประตูห้องด้วยตัวเอง“บอส... ออก... ออกไปเถอะค่ะ”“กล้าไล่ผมหรือ”เขาก้าวเข้ามาหาหล่อน เนื้อตัวล่ำบึกของเขาทำให้หล่อนกลายเป็นมดตัวน้อยได้อย่างง่ายดาย เท้าเล็กขยับถอยหลังหนี“มิ้ม... ไม่ได้ไล่ค่ะ แต่... บอสไม่ควรอยู่ที่น
เลขาเฉิ่มอุ้มรัก ตอนที่ 19.
ตอนที่ 19.“จะรีบไปไหนล่ะ”“บอส”หน้าตาของธีธัชดูเลือดเย็นน่ากลัวนักยามนี้“ไหนๆ ก็เข้ามาแล้ว ทำงานหน่อยจะเป็นไรไปล่ะ”หล่อนส่ายหน้าไปมา ปฏิเสธเขา แต่ธีธัชตอนนี้ไม่ต่างจากซาตานร้ายแคว่กกกก“อื้อ... บอส... อย่าค่ะ อย่าทำกับมิ้มแบบนี้ อย่า... อื้อ... อ๊ะ...”เขาจับหัวหล่อนกดกับโต๊ะทำงาน จากนั้นก็ตลบกระโปรงยาวขึ้นมาไว้เหนือบั้นท้าย และพุ่งความเป็นชายเข้าไปหากลีบนางที่แห้งผาก“อ๊ะ... อื้อ... เจ็บ... บอส... เจ็บค่ะ...”บอสหนุ่มไม่สนใจ ไม่แม้แต่จะหยุดเคลื่อนไหว ความเป็นชายแข็งชันครูดเสียดสีกับเนื้อนุ่มจนแสบระบม“อื้อ... อื้อ... ฮือ”หล่อนเจ็บร้าว น้ำตาไหลริน ภาวนาให้การกระทำของธีธัชยุติลงเสียที แต่มันกลับยาวนานเหลือเกินกว่าที่เขาจะถอนถอยออกไป“ผมเสร็จแล้ว จะไปไหนก็ไป”ตอนนี้หล่อนไม่ต่างจากอีตัวข้างถนนเลยแม้แต่น้อยหล่อนขยับตัว พยุงกายให้ตั้งตรง มองเขาผ่านม่านน้ำตาแห่งความเสียใจ“บอสใจร้าย...”หล่อนต่อว่าเขาอย่างอ่อนแรง ก่อนจะพาตัวเองออกมาจากห้องทำงานของธีธัช“ผมใจร้าย เพราะว่าผมหึงคุณนั่นแหละ มิรดา”ชายหนุ่มพึมพำออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด เกลียดตัวเองที่หงุดหงิดเพียงแค่เห็นมิรดาพูดคุยกับผู้ช
เลขาเฉิ่มอุ้มรัก ตอนที่ 18.
ตอนที่ 18.นี่เขากินยาปลุกเซ็กซ์เข้าไปหรือไงนะ ถึงได้มีอารมณ์สวาทมากมายเหลือเกิน“อ๊ากกกก โอ้วววว โอ้ววว”และมันก็เป็นแบบเดิม เขาแตกระเบิดในร่องสาวหลังจากที่หล่อนตอดขมิบเพียงแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้นเขาสั่นเกร็ง น้ำกามไหลรินออกมาจนหมดทุกหยด จากนั้นก็ชักท่อนเอ็นออกมา น้ำสีขาวขุ่นที่พุ่งเข้าไปในโพรงสาวค่อยๆ ไหลทะลักตามออกมา หยดย้อยลงมาตามเรียวขานวลเขาจ้องมองภาพสวยงามเย้ายวนนี้ด้วยความเสน่หา จ้องมองร่องสาวที่ยังทิ้งร่องรอยรูเอ็นที่เขาสอดแทรกเข้าไปอย่างละสายตาไปไหนไม่ได้เลยพระเจ้า...ทำไมเขาถึงได้รู้สึกลุ่มหลงแม่เลขาอย่างมิรดามากมายขนาดนี้นะนี่มันไม่ใช่แค่เรื่องเล่นๆ หรือเรื่องชวนหัวให้ขำขันอีกแล้ว“คุณเข้าห้องน้ำก่อนเถอะ”คนที่นอนคว่ำหน้าอยู่กับโต๊ะไม้ค่อยๆ ขยับตัวขึ้น ใบหน้างามแดงก่ำ เมื่อหันมาสบสายตา“มิ้ม... ขอตัวนะคะ”เขาอมยิ้มเมื่อสาวน้อยรีบเดินตรงไปยังห้องน้ำ มองก็รู้ว่าหล่อนขัดเขินแค่ไหน“ไม่เอาเสื้อผ้าเข้าไปหรือคุณมิ้ม”“เอ่อ...”เขาใจดีก้มลงเก็บเสื้อผ้าให้กับหล่อน ทั้งยกทรง ทั้งกางเกงชั้นใน และเดินไปให้หล่อนดวงตาสบประสานกัน และธีธัชก็รู้สึกไม่ต่างจากถูกดูดเข้าไปในหลุมใหญ่ที่ม
เลขาเฉิ่มอุ้มรัก ตอนที่ 17.
ตอนที่ 17.ความเจ็บปวดอดสูทำให้หล่อนต้องเบือนหน้าหนีเขา น้ำตาเอ่อล้นสองดวงตา“ให้มิ้มไปเถอะค่ะ มิ้ม... คงทนทำงานร่วมกับบอสไม่ได้อีกแล้ว...”“แต่คุณไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธผม...”มือใหญ่ลูบไล้เนินสะโพกผายอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ“เพราะคุณเป็นของผมแล้ว มิรดา”กายสาวสั่นเทาด้วยความวาบหวาม ความทรงจำเมื่อคืนยังคงเต้นระริกอยู่ในหัว และมันก็ชัดเจนมากจนหล่อนเผลอครางออกมาเขาอมยิ้ม และฝังปลายจมูกลงบนแก้มนวล จากนั้นก็ทาบปากกระด้างลงมาหาแนบแน่น หล่อนพยายามเบี่ยงหน้าหนี แต่ไม่สำเร็จ ปากอิ่มถูกบดจูบอย่างเร่าร้อน หิวกระหาย มือใหญ่ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของหล่อนออกอย่างรีบร้อนไร้ความอดทน“อื้อ... อย่าค่ะบอส... อื้อ... อย่า...”เขาไม่สนใจการต่อต้านอ่อนแรงของหล่อนเลยแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้ร่างกายของหล่อนเหลือเพียงแว่นตากับกางเกงชั้นในเท่านั้นที่สวมใส่อยู่ธีธัชช่ำชองเชี่ยวชาญในเรื่องการเปลื้องผ้าผู้หญิงอย่างน่าทึ่ง“ผมต้องการคุณ... มิรดา...”“ตะ... แต่มิ้มนัดคุณหญิงเอาไว้ให้บอสแล้ว อ๊ะ... อื้อ... บอส... อย่าค่ะ...”เขาผลักหล่อนกลับไปที่เตียงนอน เพียงแค่ปลายนิ้วของเขาสัมผัส ร่างอรชรก็หงายหลังลงไปนอนบนเตียงอย่างง่าย
เลขาเฉิ่มอุ้มรัก ตอนที่ 16.
ตอนที่ 16.เข้มแข็งเอาไว้มิรดา ไม่อย่างนั้นสิ่งที่ซ่อนเอาไว้จะเปิดเผยออกมา และหล่อนจะมองหน้าธีธัชติดได้ยังไง ไม่แคล้วต้องหนีหายไปจากกัน“ไม่ ผมอยากขึ้นห้องคุณ”“บอส...”“ตั้งแต่ทำงานด้วยกันมา ผมไม่เคยเข้าไปในห้องของคุณจริงๆ จังๆ เลยสักครั้ง เคยแค่ยืนหน้าประตูห้องเท่านั้นเอง”แววตาของธีธัชมุ่งมั่น ทำให้หล่อนไม่กล้าที่จะทัดทานอีก“ก็... ได้ค่ะ แต่ว่าแค่กาแฟถ้วยเดียวนะคะ”เขาอมยิ้มบางๆ แววตามีความเจ้าเล่ห์“คุณดูเหมือนไม่เต็มใจให้ผมขึ้นห้อง ซ่อนผู้ชายเอาไว้หรือครับ”“ปะ... เปล่าหรอกค่ะ มิ้มยังไม่มีแฟน บอสก็รู้นี่คะ”“ดีแล้วล่ะที่คุณยังไม่มีแฟน”เขาเดินขนาบข้างตามเข้ามาภายในคอนโด“บอส... ดูเปลี่ยนไปนะคะ”“ผมหรือ? เปลี่ยนยังไงครับ”เขาถามยิ้มๆ“ก็... เมื่อหลายวันก่อนยังสนับสนุนให้มิ้มหาแฟนอยู่เลยค่ะ”เขาก้าวตามเข้ามาภายในลิฟต์ที่ตอนนี้มีแค่หล่อนกับเขาแค่สองคนดวงตาคมกริบที่จ้องมองมาทำให้หล่อนสะท้านไหวไปทั้งตัว“แต่ไม่ใช่ตอนนี้”“เอ่อ...”หล่อนกำลังจะอ้าปากถาม แต่ประตูลิฟต์เปิดเสียก่อน หล่อนจึงต้องก้าวออกมา โดยมีธีธัชก้าวตามมาติดๆ“ชั้นที่คุณอยู่ดูเงียบๆ นะ”“ค่ะ มิ้มไม่ชอบที่คนพลุกพล่านน่ะ
You may also like
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์67.5K viewsคุณหมอ❤️ที่รัก NC18++
Me'JinJIn16.2K viewsหวนรักหนีลิขิต
ลูกพีชแสนสวย32.5K viewsประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว
เหวินเหยียนหน่วนหยู่189.1K viewsซ่านรักคุณ(หมอ)คนลวง
หยดพิรุณ148 viewsไร่รักกับดักวิวาห์
baiboau-เนื้อนวล257 viewsเป็นนางร้ายใครว่าสบาย
อาภาลดา285 viewsBad Twin ฟืนมันร้าย
ณดารินทร์2.3K views
