ปันปัน....
"หุ่นอย่างเค้ารูปร่างอย่างเค้าไม่เรียกว่าอ้วนหรอกนะจะบอกให้หุ่นแบบนี้เค้าเรียกอวบเข้าใจป่ะ"
"ไม่เข้าใจอ้วนก็คืออ้วนนั่นแล่ะ อวบเอิบอะไรไม่มีไม่เข้าใจ" ดูฟังเข้าสิมันน่าทุบมั้ยล่ะผู้ชายอะไรปากแบบนี้ไม่รู้ผู้หญิงหลงคารมเข้าไปได้ไง หรืออาจจะเป็นเพราะตอนอยู่กับสาวๆวินคงจะพูดด้วยน้ำเสียงหวานๆแต่พอพูดกับฉันก็จะเป็นอีกน้ำเสียงนึงก็อย่างว่าอะเนอะคุยกับสาวๆสวยๆก็ต้องพูดดีด้วยสิกับฉันเป็นแค่เพื่อนจะมาพูดดีด้วยทำไมใช่มะ
"ยัยอ้วน ยัยอ้วย" เห็นมั้ยวินยังแซวฉันไม่เลิกเลยอ่ะ
"เออ เค้าอ้วนแล้วทำไมมันหนักตรงส่วนไหนของตัวเองวะห๊ะ" ฉันขึ้นเสียงใส่ทันที
"ไม่หนักส่วนไหนหรอกแต่ฉันชอบเรียกเธอแบบนี้มันดูน่ารักดี"
"......." ฉันถึงกับอึ้งพูดไม่ออกเพราะรู้สึกเขินที่วินชมฉันว่าน่ารักเพราะปกติวินไม่เคยชมฉันเท่าไหร่หรอกไอ้บ้าเนี่ยชอบว่าชอบแกล้งฉันประจำตั้งแต่เด็กจนโต
"เงียบทำไมหรือมีปัญหาห๊ะยัยอ้วน" ดูคำพูดมันสิมันน่าเอาอะไรตีปากนัก
"เออใช่มีปัญหา" ฉันโต้กลับทันที
"นั่นมันปัญหาของเธอไม่ใช่ปัญหาของฉันและฉันก็จะเรียกเธอแบบนี้ไปตลอดจนแก่เลยไม่เชื่อก็คอยดูฉันจะเรียกทุกวันยัยอ้วนยัยอ้วนยัยอ้วนยัยอ้วน"
"เหอะวินคิดว่าเค้าจะอยู่ให้วินเรียกแบบนี้ไปจนแก่หรือไงห๊ะ"
"ทำไมวะพูดเหมือนเธอจะไปไหน"
"อ้าวอนาคตเค้าก็ต้องแต่งงานมีครอบครัวมั้ยอ่ะถ้าถึงตอนนั้นเค้าก็ต้องไปอยู่ที่อื่นคงไม่อยู่ให้วินเรียกแบบนี้ไปตลอดหรอก ชิส์"
"อ่อจะไปมีผัวว่างั้น"
"ใช่ส่วนวินก็ต้องมีเมียเหมือนกันนั่นแล่ะหรือจะไม่มี"
"จะมีไปทำไมเมีย จะไปไหนก็ไม่ได้ตามจิกตามเช็คไปไหนทำอะไรอยู่ที่ไหนกับใครกลับบ้านกี่โมงแค่คิดก็เซ็งละมั้ยอ่ะ ฉันชอบอิสระไม่ชอบผูกมัดส่วนเธอก็เหมือนกันยัยอ้วนผัวอ่ะไม่ต้องมีหรอกอยู่ขึ้นคานเป็นเพื่อนฉันไปแบบนี้แล่ะดีสุดละเคยได้ยินป่ะมีลูกกวนตัวมีผัวกวนใจน่ะเพราะฉะนั้นห้ามมีผัวเข้าใจไหมยัยอ้วน"
"อ้าวแล้ววินมายุ่งอะไรด้วยอ่ะคนจะมีผัววินไม่อยากมีเมียก็ไม่ต้องมีดิส่วนเค้าอนาคตก็อยากมีครอบครัวมีสามีที่ดีมีลูกที่น่ารักแค่คิดก็ฟินแล้ว^^" ฉันพูดไปตามที่ใจคิด ฉันชอบเล่นกับเด็กอยู่กับเด็กเพราะอยู่ด้วยแล้วมีความสุขถ้าฉันมีลูกฉันคงทุ่มเทความรักให้กับลูกเหมือนที่แม่ทุ่มเทให้กับฉัน แต่ก่อนจะมีลูกคงต้องหาสามีที่ดีให้ได้ก่อน ซึ่งสามีในอนคตของฉันฉันขอแค่เป็นคนดีไม่เช้าชู้เหมือนคนบางคนที่นอนกอดฉันอยู่ตอนนี้ ถ้าวินไม่เจ้าชู้ก็คงจะดี แต่เอ๊ะฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย>< หยุดเลยนะห้ามคิดอะไรทั้งนั้น ห้าม ห้าม ห้าม ฉันบอกกับตัวเองให้เลิกคิดฟุ้งซ่าน
"อย่างเธอไปเป็นเมียใครไม่ได้หรอกยัยอ้วนอย่าหวังเลย"
"ทำไม ทำไมเค้าจะเป็นเมียใครไม่ได้ห๊ะพูดให้มันดีๆนะ"
"อ้วนก็อ้วนกินก็เก่งนิสัยก็แย่เอาแต่ใจสุดๆ แล้วก็ขี้งอนเป็นที่หนึ่งแบบนี้ผู้ชายที่ไหนจะไปทนได้วะ" นิสัยของฉันที่วินพูดมาถูกต้องทุกประการ แต่ฉันจะเป็นแบบนี้แค่กับวินคนเดียวเท่านั้นแล่ะแต่กับคนอื่นฉันไม่เป็นนะไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน
"เพราะฉะนั้นไม่ต้องมีเข้าใจไหมผัวอ่ะ" ฉันเงียบไม่ตอบโต้เพราะพูดไปก็เท่านั้นแล่ะมันอยากพูดไรก็พูดไปเถอะของแบบนี้มันห้ามกันได้ด้วยเหรอ
แต่มีเรื่องนึงที่วินไม่เคยรู้นั่นก็คือมีรุ่นพี่คนนึงคอยตามจีบฉันอยู่ซึ่งพี่เค้าหล่อมากสาวๆตามกรี๊ดไม่น้อยหน้าวินเลยเค้าชื่อพี่บาสเป็นรุ่นพี่ที่เพิ่งจบไป พี่บาสตามจีบฉันมาเป็นปีแล้วแต่ฉันคิดกับพี่เขาแค่พี่ชายเท่านั้นซึ่งเรื่องนี้ฉันก็บอกกับพี่บาสไปตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาจีบและพี่บาสก็บอกว่าไม่เป็นไรพี่บาสบอกรอได้จะนานแค่ไหนก็จะรอ เรื่องที่พี่บาสตามจีบฉันวินไม่รู้เพราะฉันไม่เคยเล่าให้วินฟังเพราะอะไรรู้ไหมเพราะก่อนหน้านั้นมีหนุ่มๆในมหาลัยมาตามจีบฉันหลายคนมีทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องรุ่นเดียวกันพอฉันไปบอกวินว่ามีหนุ่มๆตามจีบ คือที่ฉันบอกวินฉันแค่อยากจะให้วินรู้ว่าถึงวินจะชอบพูดว่าฉันอ้วนแต่ฉันก็ยังมีคนตามจีบนะ และพอวินรู้ว่ามีหนุ่มๆตามจีบวินก็วอแวตามเกาะติดฉันไม่ยอมห่างไปไหนก็เดินตามตลอดผู้ชายคนไหนเข้าใกล้ไม่ได้เลย และหลังจากนั้นไม่นานผู้ชายทุกคนที่เข้ามาจีบฉันก็อันตรธานหายไปทีละคนจนไม่มีใครเข้ามาจีบฉันเลยสักคนสาเหตุก็มาจากคุณชายวินนี่แล่ะไปพูดจาข่มขู่คุกคามบอกผู้ชายที่มาจีบฉันว่าให้เลิกยุ่งเลิกตามตื้อตามจีบไม่งั้นจะเจ็บตัวพอฉันรู้เรื่องฉันก็ไปโวยใส่วินทันทีว่าทำไมถึงทำแบบนี้วินก็บอกเหตุผลว่าหวังดีเป็นห่วงฉันวินบอกว่าผู้ชายที่เข้ามาจีบฉันไว้ใจไม่ได้สักคน เชื่อไหมถ้าฉันบอกวินเรื่องพี่บาสตามจีบรับรองเลยว่าพี่บาสก็คงจะโดนเหมือนคนอื่นๆฉันก็เลยไม่บอกเพราะพี่บาสไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นที่เข้ามาจีบฉัน ฉันไม่เคยอึดอัดเลยเวลาเจอหรือพูดคุยกับพี่บาสมันเหมือนฉันได้คุยกับพี่ชาย พี่บาสให้คำปรึกษาในทุกๆเรื่องโดยเฉพาะเรื่องการเรียนเพราะเราเรียนคณะเดียวกัน เทอมที่ผ่านมาที่ฉันสอบผ่านมาได้ก็เพราะพี่บาสนี่แล่ะที่ช่วยติวให้ เรื่องพี่บาสตามจีบมีแค่เพลินเพื่อนสนิทของฉันคนเดียวเท่านั้นที่รู้ ส่วนวินพอรู้ว่าไม่มีใครตามจีบฉันแล้ววินก็เลิกตามตอแยฉันกลับไปใช้ชีวิตของตัวเองทำตัวปกติเหมือนที่เคยเป็นนั่นก็คือควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าพอเบื่อก็เลิกแล้วเปลี่ยนสาวคนใหม่ ตั้งแต่มอปลายจนเข้ามหาลัยมาฉันเห็นวินเปลี่ยนคนควงไม่ซ้ำหน้าเลยและแต่ละคนก็สวยๆหุ่นดีๆทั้งนั้นผู้ชายอย่างวินอ่ะไม่สวยหุ่นไม่เซี๊ยะนมไม่ใหญ่เท่าลูกมะพร้าววินไม่มีทางสนใจหรอก เชื่อป่ะเอานิ้วมือกับนิ้วเท้ามานับรวมกันยังไม่พอเลยคิดดูเอาเถอะว่าวินเจ้าชู้ขนาดไหน
วินเป็นผู้ชายประเภทเบื่อง่ายหน่ายเร็วฉันเห็นวินควงใครก็ไม่เกินสองอาทิตย์ก็เบื่อเค้าแล้วจากนั้นไม่เกินสามวันวินก็เปลี่ยนคนควงอีกวนลูปอยู่แบบนี้มาตลอดหลายปี ฉันไม่รู้ว่าจะผู้หญิงคนไหนมาหยุดวินได้ถ้ามีก็แสดงว่าวินคงจะรู้สึกกับผู้หญิงคนนั้นมากๆถึงยอมเปลี่ยนแปลงตัวเอง ถามว่าฉันอยากให้มีวันนั้นมั้ย...ไม่เลยสักนิด ฉันไม่รู้ว่าถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆฉันจะต้องรู้สึกยังไงถ้าวินจะจริงจังกับผู้หญิง สักคนฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้มันเรียกว่าอะไรฉันไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ
ปันปัน....ครืดดด ครืดดด วินพูดไม่ทันขาดคำเสียงมือถือฉันก็ดังขึ้นทันทีพอหยิบออกมาดูปรากฏว่าเป็นแม่ของฉันเองที่โทรมา ฉันเงยหน้ามองวินวินก็ยิ้มให้"รับสายดิ" ฉันพยักหน้าก่อนจะกดรับสายด้วยใจเต้นแรงเพราะไม่รู้ว่าแม่จะพูดอะไรจะต่อว่าฉันไหมแต่เปล่าเลยแม่ไม่ได้ว่าอะไรแม้แต่คำเดียว"แม่ค๊าาา""ปัน ปันท้องจริงๆเหรอลู๊กกก""เอ่อค่ะแม่" ฉันตอบเสียงอ่อน"กรี๊ดดดด แม่ดีใจมากเลย แม่กำลังได้เป็นคุณยายแล้ว แม่ดีใจ ฮือออ แม่จะร้องไห้แล้วปันรุ้ไหม""ปันลูก ปัน พ่อดีใจมากพ่อกำลังจะมีหลานตัวน้อย เดี๋ยวพ่อกับแม่จะบินกลับคืนนี้เลยนะ โอ๊ยพ่อดีใจ" ฉันน้ำตาไหลพรากเมื่อได้ยินพ่อกับแม่พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจเมื่อรู้ว่าฉันท้อง นี่ไม่มีใครเสียใจหรือผิดหวังเลยเหรอ"พ่อคะพ่อไม่โกรธไม่ผิดหวังใช่มั้ยคะที่หนูท้อง""จะโกรธอะไรล่ะลูก พ่อกับแม่ดีใจมากกว่า""แต่หนูยังเรียนไม่จบเลยน๊าา>อีกเดือนเดียวก็จบแล้วนี่ลูก เอาน่าอย่าคิดมากงั้นแค่นี้ก่อนนะลูกเดี๋ยวพ่อกับแม่จะไปหาซื้อของรับขวัญหลานก่อน""พ่อคะ..." ตู๊ดดดด ฉันพูดยังไม่ทันจบพ่อก็วางสายไปซะแล้ว"คุณอาว่าไงมั่ง" วินถามฉัน ฉันร้องไห้แล้วพุ่งตัวเข้ากอดวินแน่น"ฮืออ
สองเดือนต่อมา...ปันปัน...วันนี้เป็นวันหยุดป้าพิมพ์ชวนฉันมาทานอาหารเช้าที่บ้านส่วนพ่อกับแม่ฉันไม่อยู่ท่านทั้งสองไปดูงานต่างประเทศ"กินเยอะนะอ่ะนี่ของโปรดเธอ^^" วินตักไข่พะโล้กับหมูสามชั้นใส่จานให้ฉันอย่างเอาใจพราะวินรู้ว่าฉันชอบกิน"ขอบคุณน๊าาา^^""เอ้อน้องปันลูก เตรียมตัวไปเรียนต่อสิงคโปร์หรือยังเหรอจ๊ะ""ก็เตรียมบ้างแล้วค่ะป้าพิมพ์^^" ฉันตอบเพราะอีกตั้งสามเดือนกว่าจะไปซึ่งฉันแทบไม่ต้องเตรียมอะไรเลยพ่อกับแม่จัดการให้หมดและในขณะที่เรากำลังทานอาหารกันอยู่จู่ๆวินก็มีอาการคลื่นไส้จะอ้วก"อุ๊บ อุ๊บ อ้วกกกกก" วินลุกออกจากโต๊กินข้าวแล้ววิ่งไปอ้วกที่ห้องน้ำฉันกับป้าพิมพ์รีบวิ่งตามไปดูทันที"วิน!! วินเป็นไรลูก" ป้าพิมพ์ถามวินส่วนฉันก็คอยลูบหลังให้วินด้วยความเป็นห่วงเพราะอาการวินไม่ดีเลย"ไม่รู้เหมือนกันแม่ตื่นนอนมาก็มึนหัวแล้วก็อยากอ้วก""อาการเหมือนพ่อเราตอนที่แพ้ท้องแทนแม่เลย" ฉันสะดุดกึกไปในทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น"........" ส่วนวินก็เงียบไปพร้อมกับหันมามองหน้าฉัน "เราไปทำสาวที่ไหนท้องหรือเปล่าบอกแม่มา" ใจฉันหายวาบตอนป้าพิมพ์พูดคำว่าท้องเพราะ..เพราะประจำเดือนฉันไม่มาเดือนนี้เป็นเดือนที่
ภูวิน.....ผมแอบมองปันปันที่กำลังค้นหาอะไรบางอย่างในกระเป๋าด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ถ้าให้เดาก็น่าจะค้นหายาคุมแต่หาไปเถอะหาไม่มีทางเจอหรอกเพราะผม...แอบหยิบออกมาตอนที่ปันปันเผลอแล้วก็เอาไปทิ้งแล้วเรียบร้อยตั้งแต่ก่อนมาถึงบ้านพัก"วินนนน" ปันปันเรียกชื่อแล้วเดินมาหาผมที่ยังนอนอยู่บนเตียง"หื้มมมมม""วินเค้าลืมเอายาคุมมา>ปันปันเอามือมาปิดปากผม"โอเคไม่แซวแล้วก็ได้ ว่าแต่..ตอนนี้ผัวอยากกินเมียอีกแล้ว" ผมพูดพร้อมกับซุกหน้
ปันปัน...."คิดถึงเมียจังไม่ได้เอากันตั้งหลายวัน" วินพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่าขณะถอดชุดของฉันออก"เค้าก็คิดถึงหนอนน้อยของวินเหมือนกันนะ^^" ฉันแกล้งพูดให้วินโมโห"หึ หนอนน้อยอย่างงั้นเหรอเดี๋ยวจะได้ครางทั้งคืนไม่ต้องหลับต้องนอน มานี่เลยยัยตัวแสบ""ว๊ายยยย" ฉันร้องดังลั่นห้องเมื่อวินตวัดแขนอุ้มฉันแล้วพาเดินไปที่เตียงนอนกลางห้องก่อนจะโยนฉันลงไปแล้ววินก็ก้าวขาตามลงมาในสภาพที่เปลือยเปล่าไม่ต่างจากฉันวินผลักฉันให้นอนราบไปกับที่นอนแล้วจัดการแหวกขาของฉันให้อ้ากว้าง ซึ่งฉันรับรู้ได้โดยทันทีว่าวินกำลังจะทำอะไรวินโน้มตัวลงมาก่อนจะใช้ลิ้นปาดเลียกลีบร่องของฉันอย่างช้าๆแผล่บ แผล่บ แผล่บ"อ๊าาา อ๊าาา เสียวจังเลย วินนน เค้าเสียว ฮือออ" ฉันครางออกมาด้วยความเสียว และยิ่งฉันครางดังขึ้นเท่าไหร่วินก็เร่งความเร็วลิ้นมากขึ้นเท่านั้นแผล่บ แผล่บ แผล่บ จ๊วบ จ๊วบ"อ๊ะ อ๊ะ สะ เสียว ฮืออ วินจ๋าาาา วินนน เค้าต้องการวิน" ฉันร้องขอเมื่อตอนนี้ฉันต้องการสิ่งที่มากกว่าลิ้น"เรียกผัวขาาก่อนสิ""ผัวขาาา เมียต้องการผัวมากเลย" ฉันครางเรียกชื่อตามที่วินขอ วินยิ้มอย่างพอใจก่อนจะจัดการใช้มือสาวท่อนเอ็นขนาดใหญ่ให้มันใหญ่มากขึ
ปันปัน....."ถึงเมียพี่จะอ้วนเมียพี่จะไม่สวยแต่พี่ก็รักเมียพี่มากนะครับน้อง" พูดจบวินก็โน้มใบหน้าลงมาแล้วจุ๊บปากฉันเบาๆ พอเด็กนั่นเห็นก็กรี๊ดลั่นตึก"กรี๊ดดด กรี๊ดดดด อุ้มไม่จริงไม่เชื่อพี่วินโกหกกรี๊ดดด" ฉันหันไปมองรอบข้างที่ตอนนี้มีนักศึกษาเริ่มมามุงดู"ผีเข้าหรือไงห๊ะกรี๊ดอยู่ได้ถ้าเธอไม่หยุดกรี๊ดฉันจะถอดรองเท้าตบปากเธอ" ฉันอดไม่ได้ก็เลยขู่ยัยนั่นจนเงียบก่อนจะหัวฟัดหัวเหวี่ยงแล้วกระทืบเท้าเดินออกไป"เค้าต้องเจอผู้หญิงของวินอีกกี่คนเนี่ยเค้าไม่ชอบเลยอ่ะ" ฉันพูดกับวินอย่างไม่สบอารมณ์เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกและคงไม่ใช่ครั้งสุดท้ายอย่างแน่นอน"ไม่โมโหนะครับคุณเมียเดี๋ยวตอนเย็นจะพาไปกินของอร่อยโอเคนะครับ^^""ก็ได้>เพราะเห็นแก่ของอร่อยหรอกนะฉันถึงยอมหายโมโห แต่พอเดินเข้ามาในห้องเรียนสายตาทุกคู่ก็จ้องมาที่ฉันเป็นจุดเดียว ฉันก้มมองดูตัวเองว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่าแต่ก็ไม่มีอะไร"ยัยเพลินทำไมทุกคนถึงมองฉันแปลกๆ" ฉันนั่งลงแล้วถามเพลินด้วยความแปลกใจและสงสัย"ก็จะอะไรล่ะคะ เมื่อวานผัวแกน่ะมาป่าวประกาศที่คณะตอนที่ค้ากำลังประชุมกันอยู่บอกว่ามาลาป่วยแทนเมีย ตอนนั้นทุกคนต่างพากันงงแล้วก็สงสัยว่าเ
ภูวิน...."แม่ผมมีเรื่องสำคัญจะบอกบอกแล้วห้ามตกใจนะแม่" ผมเกริ่นนำเพื่อไม่ให้แม่ตกใจจนช็อค"พูดมาแบบนี้แม่ชักจะใจไม่ดีแล้วนะวิน""ไม่มีอะไรหรอกผมแค่จะบอกว่าผมกับปันปันเรา...มีอะไรกันแล้ว แล้วผมก็พร้อมจะรับผิดชอบ""จริงเหรอลู๊กกกก" น้ำเสียงแม่ไม่ได้ตกใจแต่ดีใจมากกว่า"จริงครับแต่...""แต่อะไรวินรีบๆพูด""แต่ลูกสาวคนโปรดของแม่ไม่ยอมให้ผมรับผิดชอบตอนนี้แล้วก็ไม่ยอมให้ผมบอกใครเรื่องที่เรามีอะไรกันแต่ผมไม่อยากรู้สึกผิดถ้าแม่อยากได้ปันปันเป็นสะใภ้แม่ต้องช่วยผม" ผมขอความช่วยเหลือจากแม่"ช่วยยังไงไหนว่ามาซิ""แม่ช่วยไปคุยกับบ้านปันปันให้ผมทีแล้วผมจะรีบเข้าไปขอขมาเรื่องที่ผมล่วงเกินปันปัน" "แต่ก่อนให้แม่ไปพูดแม่ถามอะไรวินสักอย่างสิลูก" แม่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังที่สุดเท่าที่ผมเคยฟังมา"ถามอะไรครับ""วิน..รักปันปันหรือเปล่า""รักสิครับแม่รักมากด้วย" ผมพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและจริงจัง"แม่ดีใจนะที่วินพูดความจริงกับแม่เรื่องที่มีอะไรกับน้องปันปัน แม่คิดว่าวินจะปิดบังเรื่องนี้ซะอีก""แม่พูดเหมือนแม่รู้ก่อนแล้ว""แม่อาบน้ำร้อนมาก่อนทำไมแม่จะไม่รู้แม่รู้ตั้งแต่วันที่เราไปเฝ้าปันปันที่ห้องแล้วสภาพเร