ตอนที่11.

ตอนที่11.

เมื่อหมดความอดทนพราวแสงแขก็รีบปลดเข็มขัดนิรภัยออกจากตัวและเปิดประตูจะลงไปจากรถแต่ในขณะที่เธอกำลังจะวาดขาก้าวลงไปมือแข็งแรงก็เอื้อมมาดึงประตูปิดทันทีและการที่เขาเอื้อมมือมานั้นทำให้แขนแกร่งของแมทธิวนั้นเฉียวผ่านทรวงสาวอวบอิ่มที่ซ่อนอยู่ภายใต้ชุดสวยและในช่วงที่เขาเอี้ยวตัวกลับแล้วหันหน้ามามองคนตัวเล็กที่นั่งตัวเกร็งนั่งอยู่กับที่ด้วยความตระหนกนั้นปลายจมูกโด่งของเขาก็ปัดถูกปลายจมูกรั้นของเธอเบาๆ ซึ่งในจังหวะนี้เองทำให้ทั้งคู่ประสานสายตากันอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง...

เหมือนมีกระแสไฟฟ้านับหมื่นๆ โวลต์แล่นพล่านไปทั้งร่าง พราวแสงแขนั่งนิ่งกลั้นหายใจจนรู้สึกว่าแทบขาดอากาศหายใจจึงค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆ และแผ่วเบาที่สุดทั้งหัวใจก็เต้นกระหน่ำดังกึกก้องจนกลัวว่าอีกคนจะได้ยินเสียงหัวใจเธอเต้น ซึ่งความรู้สึกที่พราวแสงแขมีนั้นไม่ได้แตกต่างจากแมทธิวเลยแม้แต่น้อย พราวแสงแขรู้สึกว่าลำคอและริมฝีปากของตนนั้นแห้งผากจนต้องแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากของตนช้าๆ ด้วยความรู้สึกหวั่นไหวใจสั่นหวิวๆ เหมือนคนจะเป็นลมเสียอย่างนั้นแต่เธอไม่รู้เลยว่าการกระทำของเธอนั้นมันทำให้คนตัวโตหน้าดุหมดความอดทนอดกลั้นกับอารมณ์ความรู้สึกบางอย่าง...

“คะ คุณ ถะ ถอย... อุ๊บส์...” เสียงใสที่กำลังจะประท้วงเขาหายไปในลำคอเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาทาบลงมาปิดริมฝีปากอิ่มของเธอไว้อย่างรวดเร็วและฉวยโอกาสที่ปากอิ่มเผยอขึ้นสอดลิ้นร้อนเข้าไปดูดกระหวัดรัดร้อยเรียวลิ้นเล็กที่ไม่ประสาอย่างดูดดื่มเร่าร้อนมือหนาร้อนระอุไม่ต่างกันลูบไล้เรียวขาเสลาที่พ้นจากชายกระโปรงมาอย่างหลงใหลไปกับผิวเนื้อเนียนละมุนของเธอในขณะที่อุ้งมืออีกข้างเลื่อนไล้ไปตามชายโครงและทรวงสาวอวบอิ่มด้วยความเผลอไผลไปกับความนุ่มละมุนละไมของนวลเนื้อสาว กลิ่นกายหอมกรุ่นกลิ่นบางเบาเหมือนกลิ่นดอกไม้อะไรสักอย่างทำให้แมทธิวเคลิบเคลิ้มไปอย่างง่ายดาย

พราวแสงแขรู้สึกชาวูบไปทั้งกายเมื่อเจอการประชิดตัวแบบสนิทสนมเช่นนี้เพราะตั้งแต่เกิดมาจนเป็นสาวเต็มตัวไม่เคยสักครั้งที่ถูกชายหนุ่มจู่โจมด้วยความสนิทชิดเชื้อถึงเพียงนี้ หัวใจสาวเต้นรัวทั้งรู้สึกเหมือนมีกระแสความร้อนแล่นวูบวาบไปทั้งกายและเหมือนมีลมพายุหมุนวนอยู่ในช่องท้องทั้งเบาโหวงและหนักหน่วงจนสับสนไปหมดแต่ที่เธอรู้สึกได้ชัดเจนที่สุดคือ หัวใจเธอเต้นแรงมากจนกลัวว่ามันจะทะลุอกออกมา...

ในขณะเดียวกันสำหรับแมทธิวแล้วความหอมหวานจากโพรงเรียวปากสาวทำให้เขารู้สึกมึนเมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนทั้งความหอมละมุนจากเรือนกายสาวที่เขาได้สัมผัสยิ่งทำให้เขารุมร้อนได้อย่างไม่น่าเชื่อ และที่ไม่น่าเชื่อมากกว่านั้นก็คือตัวเล็กตรงหน้านั้นไม่ได้ เล็ก อย่างที่คิดไว้ พราวแสงแขซ่อนความอวบอิ่มแห่งวัยสาวไว้ได้อย่างแนบเนียนลวงตาจนคนมองผ่านเลยและเขาก็เป็นหนึ่งในคนเหล่านั้น จนวินาทีนี้ที่เขาได้สัมผัสกับมือเขาถึงได้รู้ว่าเขาประเมินเธอต่ำไป...

แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกฉุนเฉียวมากก็คงจะเป็นความรุ่มร้อนที่จู่โจมเข้าสู่หัวใจแกร่งของเขาให้หวั่นไหวนั่นเอง เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่รู้สึกหวั่นไหวไปกับความหอมหวานของเธอ เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่ร้อนรุ่มปวดหนึบไปทั้งกายชายจนอยากจะกระชากเสื้อผ้าของเธอออกแล้วฝากฝังแก่นกายแกร่งกับกายสาวอ่อนไหวเสียเดี๋ยวนั้น เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

“พระเจ้า... ให้ตายเถอะยายจิ๋วหน้าจืด ยายตัวแสบ...” แมทธิวถอนปากออกมาอย่างแสนเสียดายดวงตาคมหลุบมองใบหน้าแดงก่ำของ ยายจิ๋วตัวแสบ ที่เขาตั้งฉายาให้เธอใหม่ด้วยความสับสนกับอารมณ์ของตนเอง ยิ่งเธอหลับตาพริ้มเผยอริมฝีปากด้วยความลืมตัวเช่นนี้เขายิ่งร้อนระอุอยากจะทำอะไรมากกว่าจูบเธอ...

“จะอ่อยฉันอีกนานไหม” เสียงห้าวเต็มไปด้วยความฉุนเฉียวที่เจ้าตัวพยายามข่มใจดังขึ้นทำให้พราวแสงรีบลืมตาขึ้นเหมือนคนที่สะดุ้งตื่นจากฝันแสนหวาน ดวงตากลมโตเบิกกว้างเต็มไปด้วยความตระหนกและอับอายในเวลาเดียวกัน

“ฉะ ฉัน... เปล่า นะ...” หญิงสาวพูดตะกุกตะกักพลางขยับถอยร่นไปติดประตูรถอย่างรวดเร็วในขณะที่แมทธิวก็ขยับไปนั่งที่คนขับแล้วขยับเสื้อผ้าของตนเองเล็กน้อยก่อนจะปรายตามองคนที่กำลังลูบผมเผ้าและเสื้อผ้าของตนเองอย่างเงอะๆ เงิ่นๆ ดูลนลาน

“นี่เป็นการลงโทษเล็กๆ น้อยๆ กับคนที่ขัดใจ ขัดคำสั่งของฉัน... ถ้าเธอฉลาดหรือไม่อยากให้ฉันคิดว่าเธออ่อยฉันล่ะก็ อย่าขัดใจฉัน ฉันสั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำตามนั้น... เข้าใจใช่ไหมพราวแสงแข”

คำพูดของเขาทำให้พราวแสงแขอึ้งอีกครั้งกับความเอาแต่ใจและความปากร้ายปากจัดของเขา หญิงสาวหันมามองเขาตาเขียวในขณะที่ชายหนุ่มขับรถต่อไปด้วยสีหน้าเรียบเฉยเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งที่เมื่อครู่เขาจูบเธออย่างเร่าร้อน...

แมทธิวปรายตามองคนตัวเล็กที่นั่งคอแข็งมองข้างทางด้วยความฉุนเฉียวด้วยความรู้สึกหลากหลายและสับสนไม่แพ้กัน เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ หน้าตาใสๆ ซื่อๆ ดูอ่อนหวานเรียบร้อยอย่างเจ้าหล่อนจะเป็นคนที่ซ่อนความอวบอิ่มเร้าใจไว้อย่างแนบเนียนซ้ำเธอยังไม่ได้เป็นหญิงสาวที่เรียบร้อยอ่อนต่อโลกเหมือนท่าทางของเธอด้วย แต่พราวแสงแขคือแม่เสือที่ซ่อนเขี้ยวเล็บไว้ดีๆ นี่เอง ไม่ว่าจะเป็นแม่เสือสาวที่เร่าร้อนหรือแม่เสือสาวจอมดุที่พร้อมจะสู้กับเขาอย่างไม่ยอมแพ้และไม่ยอมลงให้เขาง่ายๆ จากที่เธอขึ้นเสียงใส่เขาเถียงเขาฉอดๆ อย่างไม่เกรงกลัวนั่นทำให้แมทธิวรู้ได้ทันทีว่าเจ้าหล่อนคงดื้อรั้นใช่เล่น ที่สำคัญเธอทำให้เขารุ่มร้อนปวดร้าวไปทั้งแก่นกายได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องยั่วยวนเขาแม้แต่น้อย...

“ยายจิ๋วตัวแสบ...” แมทธิวครางในลำคอเบาๆ พร้อมกับฉายาของเธอที่ทำให้เขาอมยิ้มพร้อมกับฉุนเฉียวร้อนรุ่มได้ในเวลาเดียวกัน... นี่เขาคงบ้าไปแล้วจริงๆ

สองหนุ่มสาวต่างอยู่ในความคิดของตนเองจนรถยนต์คันหรูมาจอดที่หน้าบ้านหลังน้อยของพราวแสงแขและเมื่อถึงบ้านเธอก็รีบเปิดประตูแล้ววิ่งเข้าบ้านไปทันที แมทธิวมองตามร่างเล็กที่วิ่งตื๋อเข้าบ้านไปเหมือนเด็กน้อยกลัวเพื่อนจอมเกเรแกล้งด้วยความขบขันก่อนจะขับรถกลับบ้านด้วยความชื่นมื่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน...