มนต์มีนาและชาลิดามาถึงโมเดลลิงเกือบจะสิบนาฬิกา ตอนนี้พี่ปานทิพย์เจ้าของโมเดลลิงยังไม่ได้เข้ามา ด้านในจึงมีแค่ลูกน้องของเธอเด็กในสังกัดคนอื่นๆ ที่มานั่งรออยู่
มนต์มีนายิ้มทักทายให้กับทุกคนก่อนจะเข้าไปนั่งรอทางด้านใน ซึ่งตอนนี้มีเด็กในสังกัดของพี่ปานทิพย์มารออยู่เกือบสามสิบคน
“ทำไมวันนี้คนมาเยอะจังมีอะไรกันเหรอ” ชาลิดาสะกิดถามเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ไม่ได้อ่านไลน์กลุ่มเหรอออยหรือวันนี้พี่ปานทิพย์เขาเรียกให้ทุกคนมาประชุมกันที่นี่เห็นว่ามีงานใหญ่จะให้ทำ”
“อ้าวเหรอเราไม่รู้เลยมัวแต่ทำงานหนัก”
“เราก็นึกว่ารู้แล้วก็เลยไม่ได้ไลน์ส่วนตัวไปบอก”
“มีนรู้ไหม” ชาลิดากันไปถามมนต์มีนา
“มีนก็ไม่รู้เหมือนกันมัวแต่ยุ่งๆ ไม่ได้อ่านไลน์กลุ่มเลย แต่ก็ดีนะที่วันนี้เรานัดกันจะมาหาพี่ปานอยู่พอดี”
“นั่นสิไม่รู้พี่เขามีงานอะไรจะคุยนะ ถึงเรียกมากันเยอะขนาดนี้ขอให้เป็นงานใหญ่ทีเถอะ พวกเราจะได้งานกันทุกคน”
“นั่นสิช่วงนี้ปิดเทอมด้วยใครๆ ก็ว่างกันทั้งนั้นถ้างานเล็กๆ ก็คงต้องแย่งกันอีกตามเคย” มนต์มีนาหวังว่างานวันนี้คงจะใหญ่มากพอที่พวกเธอจะได้ไม่ต้องแย่งกัน
“เห็นว่าช่วงนี้งานจากต่างประเทศค่อนข้างเยอะ นี่เราว่าจะลงเรียนภาษาจีนเพิ่มเผื่อจะได้งานจากจีนบ้าง” เพื่อนที่นั่งข้างชาลิดาพูดขึ้น
“ในหมู่เรามีคนใช้ภาษาจีนได้ไม่กี่คน ถ้ามีนว่างมีนก็อยากเรียนนะ แต่ช่วงนี้ไม่ว่างเลยจริงๆ ยังไงก็ขอหาเงินก่อนก็แล้วกันนะเรื่องเรียนภาษาคงเอาไว้ทีหลัง ออยล่ะสนใจเรียนภาษาจีนไหม”
“ออยเคยเรียนมานิดหน่อยแต่ไม่ไหวจริงๆ เป็นภาษาที่ยากมากแค่ภาษาอังกฤษก็น่าจะพอแล้วภาษาจีนขอบายก่อน”
“มันน่าจะยากจริงๆ นะ” ถึงแม้ว่าการทำพูดได้หลายภาษาจะทำให้มีโอกาสได้รับเลือกให้ไปทำงานมากกว่าแต่ตอนนี้มนต์มีนาก็ไม่มีเวลาจะมาศึกษาเลย
เสียงคุยเงียบลงเมื่อพี่ปานทิพย์เดินเข้ามา
“สวัสดีค่ะพี่ปาน”
ทุกคนกล่าวทักทายพี่ปานทิพย์เจ้าของโมเดลลิง เธอเป็นหญิงสาวอายุประมาณสี่สิบใบหน้าของเธอยังสวยและดูเด็กกว่าอายุจริง
เธอนั่งลงหลังโต๊ะทำงานและมองไปยังเด็กในสังกัดของตนเองที่นั่งกันอยู่เต็มห้อง จนห้องของพี่ปานทิพย์ดูเล็กลงไปถนัดตา
“วันนี้มากันครบไหม”
“ไม่ครบค่ะพี่ปาน มีบางคนไปรับงานที่อื่น” หญิงสาวคนหนึ่งตอบกับเจ้าของโมเดลลิง
“ถ้างั้นเราก็จะคุยกันแค่นี้ก็แล้วนะ พี่บอกก่อนว่างานที่พี่จะให้ทำมันค่อนข้างเป็นส่วนตัวหน่อย ถ้าใครไม่สนใจพี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ถ้าใครสนใจก็ให้ส่งใบสมัครพร้อมกับรูปถ่ายหน้าตรงและรูปสวมชุดว่ายน้ำให้พี่”
“แต่พี่ปานก็มีรูปของพวกเราทุกคนแล้วนี่คะ”
“พี่อยากได้รูปปัจจุบันที่สุดเพราะลูกค้าเขาต้องการมาแบบนั้นก็ขอรูปที่ไม่แต่งหน้าไม่ ไม่รีทัชด้วยนะลูกค้าอยากได้อะไรที่มันเป็นธรรมชาติเพราะกลัวจะเอาไปแล้วมันไม่ตรงโปรไฟล์ที่ส่งมาให้”
“ค่ะพี่ปาน” หลายเสียงตอบ
“พี่ถือว่าพวกเราทุกคนที่นี่คือพี่น้องกันเพราะฉะนั้นพี่จะพูดตรงๆ ถ้าใครรับไม่ได้ก็เดินออกจากห้องไปเลยพี่ไม่ว่า” คำพูดของพี่ปานทิพย์ทำให้เด็กในสังกัดมองหน้ากันด้วยความสงสัยเพราะไม่เคยได้ยินเจ้าของโมเดลลิงพูดแบบนี้มาก่อน พี่ปานทิพย์เป็นคนใจดีและยืดหยุ่นในการทำงานเขาหางานให้กับพวกเธอมาหลายปีซึ่งมนต์มีนากับชาลิดาก็เข้ามาเป็นเด็กในสังกัดนี้ได้เกือบสองปีแล้วตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัย
“พี่จะไม่อ้อมค้อมนะ ลูกค้าติดต่อมาว่าอยากได้ผู้หญิงไปเป็นเมียเช่าของเขา” เมื่อเจ้าของโมเดลลิงพูดจบประโยคเด็กในสังกัดก็ฮือฮาขึ้น บางคนรับไม่ได้บางคนกำลังลังเลเพราะเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นที่นี่มาก่อนเลย
“เอาล่ะๆ เงียบก่อนฟังเงื่อนไขก่อน พี่ไม่ได้ค้าประเวณีหรือค้ามนุษย์อย่างที่พวกเธอกำลังคิดอยู่ในใจหรอกนะ แต่ที่พี่รับงานมาเพราะโมเดลลิงอื่นเขาก็รับไปเหมือนกัน”
“แล้วเขาจ้างเท่าไหร่คะพี่ปาน”
“งานนี้รายได้ค่อนข้างดีพี่เลยอยากมาเสนอให้กับทุกคน เขาจะจ้างผู้หญิงคนหนึ่งไปเป็นเมียเช่าระยะเวลาหนึ่งเดือนกับแลกกับเงินหนึ่งล้านบาทและทางโมเดลลิงจะได้อีกสามแสนบาท ถ้าพวกเธอตกลงก็ส่งโปรไฟล์มาให้พี่แต่ถ้าไม่ตกลงพี่ก็ไม่ว่าอะไร ใครไม่มาวันนี้ก็ไม่ต้องไปเล่าต่อ ไม่ต้องลงงานนี้ในไลน์กลุ่มให้ทุกอย่างมันจบแค่ในห้องนี้”
“แล้วเขาจะรับทุกคนเลยเหรอคะพี่ปาน”
“ไม่หรอกเขาจะคัดเลือกอีกทีเขาให้ลูกน้องของเขาติดต่อมาหลายโมเดลลิงเหมือนกันจริงๆ พี่ก็ไม่ได้อยากจะรับงานนี้หรอกนะแต่เงินที่ได้มันค่อนข้างมากถ้าใครเดือดร้อนเรื่องเงินพี่ก็ว่ามันน่าจะเป็นโอกาสที่ดี ฟังดูมันก็ให้คล้ายผู้หญิงขายตัวนั่นแหละ แต่ถ้ามองอีกมุมหนึ่งเรานอนกับผู้ชายคนเดียวเป็นระยะเวลาหนึ่งเดือนแลกกับเงินหนึ่งล้านมันก็ไม่เลวนะ แต่ถ้าเราไปทำงานเป็นเด็กเอ็นท์หรือรับจ๊อบพิเศษกับแขกพวกเธอลองคิดดูนะว่าจะได้เงินมากขนาดนี้ไหม อีกอย่างเขาก็ไม่ใช่คนไทยเขาแค่มาพักผ่อนที่นี่ทุกอย่างจะจบลงภายในหนึ่งเดือนและเธอกับเขาก็จะไม่ได้เจอกันอีกเลยเพราะเขาเองก็อยากให้เรื่องนี้เป็นความลับเหมือนกัน”
พี่ปานทิพย์อธิบายยาว เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอรับงานแบบนี้มาให้กับเด็กในสังกัด แต่รู้ว่าเด็กบางคนก็แอบรับงานแบบนี้ เพียงแต่เธอมาไม่ได้สนใจเพราะถือว่าเป็นการคุยกันเอง แต่ครั้งนี้ผู้ว่าจ้างเขาติดต่อมายังโมเดลลิงหลายแห่งเธอก็เลยรับ
“เอาละพี่มีเรื่องจะพูดกับทุกคนแค่นี้ถ้าใครสนใจก็รีบไปถ่ายรูปและส่งโปรไฟล์ให้พี่นะ เขาอยากให้เราส่งข้อมูลทุกอย่างให้วันศุกร์นี้ส่วนผลการคัดเลือกจะบอกอีกทีในวันจันทร์”
“พี่ปานคะ ถ้าสมมุติว่าเราได้คัดเลือกเราจะต้องไปทำงานเลยมั๊ยคะ” หญิงสาวคนหนึ่งที่ใบหน้าสวยผิวสีน้ำผึ้งถามด้วยรอยยิ้มเพราะเธอเองมีภาระหนี้สินที่จะต้องรับผิดชอบและงานนี้มันก็น่าสนใจมากจริงๆ
“คนที่ได้รับเลือกจะไม่ได้เริ่มงานทันทีหรอก ทางนั้นแจ้งว่าต้องมีการตรวจสุขภาพ ฉีดยาคุมทำทุกอย่างให้มันเรียบร้อยเพราะเขาจะเดินทางมาเมืองไทยอีกทีประมาณกลางเดือนถัดไป”
“พี่ปานคะ จำเป็นมั้ยคะว่าผู้หญิงคนนั้นจะต้องเป็นหญิงสาวบริสุทธิ์”
“เงื่อนไขข้อนี้เขาไม่ได้แจ้งมา เขาขอแค่หุ่นกับใบหน้าถูกใจเขาแค่นั้นก็พอ พี่ถึงคิดไงล่ะว่างานนี้มันน่าสนใจมากๆ แต่ถ้าใครยังไม่เคยนอนกับผู้ชายก็เรียนรู้เรื่องนี้ไว้บ้างก็ดีเผื่อตนเองได้รับเลือกจะได้ไม่เขินจนเขาไม่พอใจ”
“สงสัยหนูต้องไปหาคลิปวิดีโอมาดูแล้วล่ะค่ะพี่ปานเผื่อได้รับเลือก” หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นเรียกเสียงหัวเราะให้กับเพื่อนๆ ในห้องได้เป็นอย่างดี
มนต์มีนากลับบ้านมาอีกครั้งในเวลาหนึ่งทุ่ม รู้สึกโล่งใจและใจหายไปในคราเดียวกันเมื่อเปิดประตูบ้านเข้ามาแล้วไปเจอกับยานอฟ เขาคงไปจากเธอแล้วจริงๆ เธอคงเป็นผู้หญิงที่โง่มากคนหนึ่งเลือกความรักและทิ้งเงินสามสิบล้านให้หลุดมือไปแต่เธอคิดว่าตนเองเลือกถูกแล้วเพราะถ้ามีเงินแต่อยู่กับคนที่ไม่รักชีวิตก็คงจะไม่มีความสุขเลยเมื่อเขาไปแล้วเธอก็ใช้ชีวิตตามปกติและกำลังจะลืมเขา แต่ดูเหมือนว่าชีวิตของเธอมันจะไม่ปกติตอนนี้ข้างบ้านของเธอ ซึ่งเป็นพื้นที่ว่างกำลังมีการปรับปรุงพื้นที่และเธอรู้จากเจ้าของร้านอาหารตามสั่งหน้าปากซอยว่าข้างๆ บ้านของเธอถูกนักธุรกิจคนหนึ่งซื้อไปบ้านหลังใหญ่ริมรั้วของมนต์มีนาถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็วคนงานเกือบครึ่งร้อยทำงานกันอย่างขยันขันแข็งเพียงแค่สามเดือนบ้านหลังนั้นก็เสร็จตกแต่งสวยงามและพร้อมเข้าอยู่เธอไม่รู้ว่าเจ้าของบ้านหลังนั้นเป็นใครเพราะไม่เคยเห็นเขาเลยหญิงสาวเลยได้แต่แอบมองเพราะบ้านหลังนั้นมันสวยและน่าอยู่มากเทียบกับบ้านของเธอไม่ติดเลยสักนิด แต่มนต์มีนาคิดว่าจะมีบ้านหลังใหญ่ไปทำไมล่ะในเมื่ออยู่บ้านหลังเล็กเธอก็มีความสุขมากมายอยู่แล้วหญิงสาวมองไปในบ้านหลังนั้นก่อนจะเดินออกจ
ยานอฟเก็บคำพูดของกาซิมมานั่งคิดมันก็เป็นอย่างที่ผู้ช่วยของเขาพูดจริงๆ เขาเองสนิทกับมนต์มีนามากกว่าใคร ก็น่าจะรู้ดีกว่าใครว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่หิวเงินบางทีเขาอาจจะต้องบินไปเมืองไทยอีกครั้งและคุยกับเธอให้รู้เรื่อง“เฮ้อ...ทำไมเรื่องความรักมันยากจังนะ” เขาถอนหายใจก่อนจะนั่งทำงานต่อช่วงนี้งานค่อนข้างยุ่งเขาอยากจะบินไปหามนต์มีนามากแค่ไหนแต่ก็ยังปลีกตัวไม่ได้เลยยานอฟใช้เวลาเคลียร์งานที่คั่งค้างเกือบสองอาทิตย์จากนั้นเขาก็บินมาประเทศไทยและให้สุทัศน์พามารอที่หน้าบ้านของเธอมนต์มีนาเลิกงานมาในเวลาหนึ่งทุ่มรู้สึกแปลกใจที่เห็นรถของคุณสุทัศน์จอดอยู่หน้าบ้าน“สวัสดีค่ะคุณสุทัศน์ ธุระอะไรคะมาหามีนถึงที่นี่เลย” มนต์มีนายกมือไหว้เหมือนทุกครั้ง“ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณมีนนิดหน่อยครับ ขอเข้าไปนั่งคุยในบ้านในบ้านได้ไหมตรงนี้ยุงมันเยอะ”“ได้ค่ะ” หญิงสาวเปิดประตูรั้วแล้วเดินนำสุทัศน์เข้าไปในบ้านเธอเอาน้ำมาวางไว้ให้เขาจากนั้นก็หยิบผลไม้เตรียมจะเอาไปปอก“เดี๋ยวมีนปอกผลไม้ให้นะคะ”“ผมเกรงใจจังเลยครับ”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณนั่งรอในห้องรับแขกแป๊บหนึ่งนะคะเดี๋ยวมีนปอกผลไม้แป๊บเดียว”“ได้ครับ” หญิงสาวหายเข้าไปปอก
มนต์มีนาตื่นเช้ามาด้วยศีรษะที่หนักอึ้งขณะที่นึกทบทวนเรื่องราวของเมื่อคืนจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธอกับเขาร่วมรักกันกี่ครั้ง รู้แต่ทุกครั้งมันก็เต็มไปด้วยความสุขหญิงสาวมองไปรอบๆ ห้องก็ไม่เห็นยานอฟไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วเธอเจ็บระบมจนก้าวขาแทบไม่ออกแต่ก็พยายามเก็บของลงกระเป๋าและไม่ลืมที่จะโทรไปบอกรอยด์ว่าตนเองตัวเองเจอเพื่อนที่นี่และคงไปเที่ยวกับเขาไม่ได้ฝ่ายนั้นโอดครวญเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรมากเมื่อคุยกับรอยด์เสร็จเธอก็สั่งอาหารขึ้นมาทานบนห้องเพื่อรอเวลาที่จะไปสนามบินแม้รู้ว่าคิดว่าจะไม่ได้เจอยานอฟอีก แต่ในใจของหญิงสาวกลับรู้สึกสบายเพราะเธอได้บอกความรู้สึกของตนเองให้เขารับรู้แล้ว มันก็เหมือนกับไม่มีอะไรติดค้างในหัวใจ จากนี้เธอจะใช้ชีวิตของเธออย่างมีความสุขเธอจะไม่ลืมเขาแต่จะเก็บเขาไว้เป็นความทรงจำที่ดีเธอกลับมาใช้ชีวิตอย่างปกติและเรียนจนจบระหว่างที่รอสอบบรรจุเป็นครูหญิงสาวก็สมัครเป็นครูอัตราจ้างที่โรงเรียนแห่งหนึ่งและเขาก็ตอบรับเธอแล้ว แต่จะไปเริ่มงานอีกครั้งก็ตอนเปิดเทอมในช่วงปิดเทอมประมาณสามเดือนมนต์มีนาก็เลยว่างหญิงสาวก็เลยไปสมัครงานที่โรงเรียนกวดวิชาแห่งหนึ่งเธอได้เป็นผู้ช่วยอาจาร
“ยานอฟคะ คุณอยากให้ฉันมีนคุณหรือเปล่า”มนต์มีนายิ้มยั่วแล้วเงยหน้าขึ้นมาถามขณะที่ตอนนี้มือของเธอกำลังจับมังกรของเขาและหมุนเบาๆ“ได้สิ ฉันอยากให้เธอกินฉัน”เมื่อได้รับคำตอบหญิงสาวก็คุมเข่าลงสัมผัสลิ้นลงบนส่วนปลาย สีชมพูเข้ม เพียงแค่ลิ้นเล็กสัมผัสโดน ยานอฟก็ครางลั่นห้อง เธอรู้สึกถึงกล้ามเนื้อที่ตึงเครียดเนื้อตัวสั่นเทา ตั้งแต่กลับจากเกาะชายหนุ่มก็ไม่ได้นอนกับผู้หญิงคนไหน ในทุกคืนเขาจะจินตนาการถึงหญิงสาวตรงหน้าและปลดปล่อยด้วยมือของตนเองเท่านั้นมนต์มีนาใช้ปลายลิ้นของเธอเลียวนส่วนปลายหยัก ยกท่อนเอ็นขึ้นเก่อนจะลากลิ้นยาวลงมาหยอกล้อกับพวงสวรรค์และลากขึ้นกลับไปด้านบนอีกครั้งก่อนจะครอบครองมันเข้าปากเล็ก“ดีมาก เธอทำดีมาก”หญิงสาวรู้สึกพอใจที่ได้รับคำชมจากเขา ปากเล็กๆ ของเธอดูดส่วนปลายเข้าปากและพยายามเอาเข้ามันลึกจนสุดในคอหอยความเสียวซ่านกำลังมารวมกันตรงบริเวณส่วนปลายยานอฟคุมตัวเองไม่อยู่เขารวบผมหญิงสาวจากนั้นก็จับใบหน้าของเธอดึงเข้าออกขณะที่สะโพกของเขาก็ยกขึ้นสูงจากโซฟา เพื่อให้ตนเองของเธอเข้าไปลึกที่สุดในลำคอ แต่เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังจะสำลักเขาก็รีบดึงใบหน้าเธอตนเองออกแล้วจับให้เธอลุกขึ้นมอบ
ยานอฟมองคนที่เมาแทบไม่ได้สติแล้วหน้า วันนี้เขามาร่วมงานแต่งงานของไลลา แต่พยายามเจอกับมนต์มีนา เพราะไม่อยากให้ความรู้สึกเดิมๆ กลับมาอีกหลายเดือนที่ไม่ได้เจอกันยานอฟยอมรับว่าคิดถึงเธอมากและไม่คิดเลยว่าจะมาเจอกันในงานแต่งงานของไลลาแบบนี้ เขาเห็นเธอสนิทสนมกับรอยด์แล้วก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ ยิ่งตอนที่เห็นทั้งสองเดินออกมาจากผับด้วยกันเขารู้สึกเจ็บปวดที่เห็นเธอสนิทสนมกับชายคนอื่น แต่เมื่อเห็นรอยด์กลับไปที่ผับ อีกครั้งเขาเข้าไปให้ทักทายและรู้ว่าพี่ชายของไลลากำลังสนใจมนต์มีนา ยานอฟก็เกิดความรู้สึกหวงขึ้นมาและทำให้เขาตัดสินใจขึ้นมาเธออีกครั้งแต่ก็ไม่คิดว่าจะมาเจอหญิงสาวเมาแล้วพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องแบบนี้“ฉันว่าเธอเมามากแล้วนะมีนพอได้แล้ว” เขาเดินตามเข้ามาและหยิบเบียร์ออกจากมือของหญิงสาว“ขอกินกระป๋องนี้ให้หมดได้ไหม”“ทำไมต้องดื่มมากขนาดนี้ล่ะ”“ดื่มเพื่อให้ลืมคุณไงล่ะ ยานอฟคุณมันผู้ชายไร้หัวใจ คุณทำให้ฉันตกหลุมรักแล้วก็เฉดหัวทิ้ง ให้ตายสิฉันไม่น่าไปรับเงินจากคุณเลย ฉันไม่น่าหลงรักคุณเลยนะยานอฟ ถ้ารู้ว่ามันจะเจ็บขนาดนี้ฉันจะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด ฉันจะยอมให้บ้านถูกยึดจะยอมหาเงินตัวเป็นเกลีย
ในดึกวันหนึ่งขณะที่มนต์มีนากำลังเตรียมแผนการสอนสำหรับวันรุ่งขึ้น เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากไลลา“สวัสดีจะมีน ฉันไลลานะ”“สวัสดีค่ะคุณไลลาสบายดีมั้ยคะ”“ฉันสบายดี แล้วมีนเป็นยังไงบ้างช่วงนี้ทำอะไรอยู่”“ช่วงนี้มีนไปฝึกสอนที่โรงเรียนค่ะ”“มีนจะปิดเทอมตอนไหน”“ปลายเดือนตุลาค่ะ”“เลยไลลาก็จะแต่งงานช่วงนั้นอยากชวนมีนมาร่วมงานด้วย”“มันจะดีเหรอคะ”“ดีสิ มางานแต่งงานไลลานะ งานจัดเล็กๆ มีแต่คนสนิทไม่กี่คนเอง”“จัดที่ไหนคะ”“ภูเก็ตจ้ะ มีนสะดวกไหม ไม่ไกลเลยนั่งเครื่องแป๊บเดียวเอง”“มีนอยากไปร่วมงานไปร่วมแสดงความยินดีกับคุณไลลาและคุณเจคอปนะคะแต่มีนคิดว่ามันไม่เหมาะสมเท่าไหร่เพราะมีนกับคุณไม่ได้สนิทกันมากขนาดนั้น”“พูดแบบนี้ไลลาเสียใจนะ อุตส่าห์ลิสต์รายชื่อมีนเป็นเพื่อนเจ้าสาวแล้วแท้ๆ มีนไม่มาใครจะเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ล่ะ”“คุณไลลาให้คนอื่นเป็นเพื่อนเจ้าสาวแทนได้ไหม”“เพื่อนส่วนใหญ่ไม่มีใครว่างมาที่เมืองไทยเลยน่ะสิ”“แล้วเพื่อนเจ้าบ่าวล่ะคะ” มนต์มีนาต้องถามให้แน่ใจเพราะกลัวว่าเพื่อนเจ้าบ่าวของคุณไลลาจะเป็นยานอฟ“เพื่อนเจ้าบ่าวก็เป็นเพื่อนของเจคอป ไม่ต้องกลัวว่าจะเจอยานอฟหรอกเพราะช่วงที่ไลลาแต่งงานยานอ