เมื่อทางเลือกเดียวที่ฉันจะหนีจากขุมนรกนี่! คือการรับข้อเสนอของนายพลท่านหนึ่งเพื่อไปเป็นนางบำเรอในค่ายทหาร
View Moreฮึก! ออกไป...
ฉันส่ายหน้า ยกมือไหว้ลุงเด่นชัยด้วยเสียงสั่นเครือนอกจากเขาจะไม่เห็นใจแล้ว ยังมองมาที่ร่างที่เปลือยเปล่าของฉันด้วยท่าทางที่หื่นกระหาย "หนูมายั่วฉันเองนี่ วันนี้แม่หนูไม่อยู่...เรามาเล่นเกมกันเถอะ" "เกมอะไร! ฉันไม่เล่นอะไรทั้งนั้น ฮึก!" "อย่าดื้อกับลุงสิ รู้ไหมกว่าจะเลี้ยงหนูโตมาได้ขนาดนี้ลุงหมดเงินไปเท่าไหร่ ไม่คิดจะตอบแทนหน่อยหรอ" "ตอบแทนแบบนี้นะหรอ ฉันไม่ยอม..." หมับ! "กรี๊ดดดดด ฮืออออ" ลุงเด่นชัยคว้าเอวฉันไว้ขณะที่ฉันกำลังจะวิ่งออกไปจากห้องนอน "พูดดีๆคงไม่รู้เรื่อง" "อร๊ายยย ปล่อยนะ" ปึง! ลุงจับแขนทั้งสองข้างกระแทกลงที่นอนอย่างแรง สูดดดดดดด เขาซุกใบหน้าที่เต็มไปด้วยไรเคราลงมาที่ซอกคอขาว ริมฝีปากดูดเม้มพร้อมทั้งพ่นลมหายใจแรงๆ โดยไม่สนใจคนที่กำลังดิ้นพล่านอย่างฉันเลยสักนิด "อื้อออ" "ยิ่งโตมากก็ยิ่งหอม วันนี้ขอเอาให้หนำใจเลยแล้วกัน!" "อย่านะ ฮือออ ลุงจ๋าอย่าทำหนูเลย...สงสารหนูเถอะนะ ฮึก!" "ไม้นี้ใช้ไม่ได้ผลอีกแล้วล่ะ" "ไอ้แก่..." "ฮ่าๆ ลุงออมมือให้หลายรอบแล้ว คราวนี้ไม่ยอมใจอ่อนแล้ว หึๆ" "ปล่อยกู! ปล่อยยย" "เงียบ! มึงแหกตาดูโน้น" มันชี้ไปที่ชั้นวางของมันมีกล้องตัวหนึ่งตั้งอยู่ ฉันรู้ได้ทันทีว่ามันจะแบล็คเมล์ฉันเป็นแน่ "เลว!" "คนเลวคนนี้...อีกหน่อยก็จะได้เป็นผัวหนูแล้วนะ ไหนลองเรียกสิ ผัวขา..." "ไม่เรียกโว้ย" "ปากดีแบบนี้ลุงชอบบบ" มันซุกหน้าลงมาอีกครั้ง ผลัดสูดดมซอกคอของฉันสลับซ้ายขวา "อื้มมม ไม่ดิ้นแล้วหรอ" "ฮึก!" "บอกแล้วไงว่าเล่มเกมสนุกๆไม่ต้องร้อง" " " ไร้เสียงสะอึกสะอื้นแต่น้ำตายังคงไหลไม่ขาดสาย "ดี พูดง่ายๆแบบนี้สิ" จ้วบ จ้วบ "อื้อออ" ปากหนาครอบครองยอดประทุมถัน มันใช้ลิ้นตวัดยอดดอกบัวอันแดงระเรื่อ ดูดเม้มสลับไปมาโดยที่ยังกดมือทั้งสองของฉันเอาไว้ไม่ยอมปล่อย "อื้อออ" จ้วบ จ้วบ "อ๊ะ อย่าาาา" ฉันสะดุ้งเมื่อถูกเขากัดเบาๆ มืออีกข้างเลื่อนมาประคองใบหน้าฉันเอาไว้แล้วประกบปากจูบ มือที่ถูกปลดปล่อยทำหน้าที่ผลักเขาออกโดยอัตโนมัติแต่ก็ถูกเขากดไว้เหมือนเดิมในเวลาต่อมา "อย่าดื้อกับลุง ไม่งั้นคริปหนูได้ว่อนในโซเชียลแน่" "ฮึกกก" เสียงสะอึกสะอื้นดังขึ้นอีกครั้ง ฉันกำหมัดแน่น ข่มความโกรธเอาไว้ในใจ มันเกิดขึ้นกับฉันหลายครั้งแล้วแต่ฉันเอาตัวรอดมาได้ทุกครั้ง เรื่องราวทั้งหมดมันเกิดขึ้นจากที่แม่ของฉันแต่งงานใหม่กับลุงเด่นชัย ก่อนหน้านั้นครอบครัวเรามีความสุขปกติดีจนฉันอายุได้20ปีบริบูรณ์ ลุงเด่นชัยก็เริ่มมีพฤติกรรมแปลกๆ ชอบโดนตัว พยายามเอาตัวเองมาอยู่ใกล้ๆเพื่อจะลวนลาม ฉันเคยเอาไปเล่าให้แม่ฟังแต่แกไม่เชื่อหาว่าฉันคิดมากเกินไปจนหลังๆฉันเลยไม่พูด แต่นับวันลุงเด่นชัยเริ่มรุกหนักขึ้น จนมาถึงวันนี้ฉันคิดว่าคงไม่รอดแล้วแน่ๆ จ้วบ จ้วบ "อื้อออ" "คิดอะไรอยู่เหรอ" "เปล่า...อ๊ะ! หยุดเถอะ " "อยู่นิ่งๆ" เขาพาร่างกายที่แข็งแกร่งแทรกกลางระหว่างลำตัวของฉัน เขาคงถอดเสื้อผ้าออกจนหมดในขณะที่ฉันกำลังนึกย้อนไปในอดีต "ฮือออ ลุงปล่อยหนูไปเถอะ" ลำตัวที่เปลือยเปล่าแนบชิดอยู่บนตัว ฉันสัมผัสได้ถึงความแข็งขืนอยู่ด้านล่างได้ทันที "ลูกลุงมันตื่นเต็มที่แล้วล่ะ" "ถอยไปนะ!" "ลองจับดูสิ" เขาลงไปนอนข้างๆแล้วจับมือฉันไปวางบนท่อนเอ็นที่มันกำลังชูชันขึ้น "ซี๊ดดดส์" เขาจับมือฉันให้ชักท่อนเอ็นขึ้นลงช้าๆโดยที่ออกเสียงครางไปด้วย "อูยยยยยย" "พอเถอะ ถ้าแม่มาเห็นลุงได้ตายแน่" "นังดาวนะเหรอ...ลุงให้แม่แกไปเฝ้าป้าที่โรงบาล กลับอีกทีก็พรุ่งนี้โน้น" "นี่! เป็นแผนของลุงเหรอ" "ใช่ ลุงไม่ไหวแล้ว อ๊าส์" "อื้อออ" เขาดึงฉันเข้าไปจูบพร้อมกับมือก็สาวท่อนเอ็นให้เขาไปด้วย ฉันยอมรับว่าตอนนี้เริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาแล้วจริงๆ ทำไมฉันต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ด้วย! จ้วบ จ้วบ "อ๊างงง เสียว...ขอแรงกว่านี้" มือที่สาวท่อนเอ็นให้เขาก็ยังคงทำอยู่อย่างนั้น ปากที่จูบแลกลิ้นกันก็ยังคงไม่ยอมปล่อย "อ๊ะ อื้ออออ" เขาขึ้นคล่อมตัวครอบริมฝีปากลงมาบนยอดประทุมถันอีกครั้ง จ้วบ จ้วบ ปลายลิ้นร้อนไล่เลียตามแผ่นผิวกายไปซุกซอกทุกมุมแต่ไม่วายที่จะทำรอยแดงเอาไว้หลายจุด "อ๊ะ อย่าทำ" "อื้มมม" จนปลายลิ้นไล่ลงเนินอวบที่มีไรขนประปราย เขาแทรกลิ้นกลางกลีบทั้งสองข้างก่อนจะดูดเม้มและลากลิ้นไล่ขึ้นลง ตวัดปลายลิ้นเขี่ยเม็ดมะตูมที่กำลังนูนเด่นออกมาสีแดงตุ๋นน่าลิ้มลอง "อ๊าส์ อื้ออออ" "ชอบละสิ หึ" เขาทำแบบนั้นอยู่พักใหญ่จนฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะฉี่แตก ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไรเพราะนี่...มันคือครั้งแรกของฉันเหมือนกัน "อ๊ะ อื้อออ" "ทำไม จะเสร็จเหรอ" แพล๊บ แพล๊บ "หนูไม่รู้ อ๊ะอ๊าส์" "อื้มมลุงรู้" แล้วเขาก็ตวัดปลายลิ้นรัวๆพร้อมกับพยายามสอดนิ้วเข้ามาในช่องที่คับแคบ "อ๊างงง อื้ออลุง" "อ๋อยยย ลุงเสียวตามเลยเนี่ย" "อื้ออออ อ๊าาาๆๆๆ" จ้วบ จ้วบ ลุงเด่นชัยชักนิ้วเข้าออกพร้อมกับตวัดปลายลิ้นรัวๆ ไม่กี่นาทีต่อมาฉันก็น้ำแตกเป็นครั้งแรก แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่าเสร็จของผู้หญิงหนะ "อ๊างงง อ๋อยยย อึก!" ฉันตัวกระตุกอยู่พักใหญ่ จนลุงเด่นชัยขึ้นคร่อมอีกครั้ง เขาเอาท่อนเอ็นที่แข็งจนมีน้ำปริ่มออกมาจากปลาย แล้วถูปากทางเข้าที่คับแคบของฉันจนมันเปียกแฉะ นิ้วใหญ่ถูกสอดเข้ามาก่อนเขาชักเข้าออกอยู่สองสามครั้ง จนแน่ใจว่าท่อนเอ็นของเขาจะเข้าได้มันถูกเสียบเข้ามาทันที สวบ "โอ้ยยย" "เจ็บเหรอ" ตรับ ตรับ "อื้อออ" "ทนหน่อยแล้วกัน" สิ้นคำ เขากระแทกท่อนเอ็นลงมาแบบไม่มีคำว่าอ่อนโยนเลยสักนิด ขาทั้งสองข้างถูกฉีกออกและเกยขึ้นบนบ่า โดยที่มือสากจับเอาไว้แน่ ตรับ ตรับ "อ๊างงง ไม่คิดว่าจะแน่นขนาดนี้" "อ๊าส์ๆ ลุงเบาหน่อย" "ไม่ทันแล้ว" ตรับ ตรับ "อ๋อย อย่าดันแรง จะฉีกไหมเนี่ย" "อ๊างงง ก็ให้มันฉีกสิวะ!" "อื้ออออ อ๊ะๆๆ" "แน่นเปรี๊ยะ" เพลี้ยะ! "ตีทำไมเจ็บ" "อื้มมม ลุงหมั่นเขี้ยว โอ้ววว" ตรับ ตรับ "อื้อออ ซี๊ดดดส์" ตุ้บ! "นี่พวกแก...ทำอะไรกัน!" "แม่!/เห้ย!"ขุนพลมองหน้าเสือสลับกับม่านฟ้าด้วยความไม่พอใจ เเต่ก็ต้องเก็บงำความรู้สึกนี้เอาไว้ ทั้งกันและทศรับรู้ถึงบรรยากาศที่มาคุ แต่ลุงกับป้าที่เพิ่งเจอกันก็ไม่ได้สังเกตเห็นอะไร "ลุงชื่อแม้นเป็นผู้ใหญ่บ้านที่นี่ ส่วนนี่เมียลุงชื่อสาย ในหมู่บ้านของเรามีประชากรแค่20หลังคาเรือน เมื่อก่อนมีเยอะกว่านี้แต่ด้วยความที่ระยะทางสัญจรไปมารวมไปถึงไฟฟ้าก็เข้าไม่ถึง ช่าวบ้านที่พอจะขยับขยายก็ทยอยอพยพกันออกไปจนเหลือแค่นี้แหละครับ""ลำบากกันแย่เลยนะครับ""แล้วนี่พวกคุณเป็นใครมาจากไหนครับ ไม่ใช่คนที่นี่ใช่ไหม""พวกเรามาจากหมู่บ้านXXXนะครับ ผมเป็นลูกชายท่านนายพลที่ดูแลพื้นที่แถวนี้ชื่อเสือครับ""โอ้ สวัสดีครับ" ลุงพูดพร้อมกับยกมือไหว้เขา เสือก็ยกมือตอบรับตามมารยาท"ผมชื่อขุนพล นี่เป็นผมชื่อกันกับทศครับ""สวัสดีทุกคนนะครับ อ้าวแล้วแม่หนูคนสวยนี่ละ""ม่านฟ้าค่ะ อยู่หมู่บ้านXXXเหมือนกันค่ะ""ผมยินดีต้อนรับทุกคนครับ แต่ดูท่าว่าฝนจะตกนะ...ถ้าไม่รังเกียจจะพักกันที่นี่ก็ได้นะครับ ""ขอบคุณมากครับ พวกเราจะเอาของมาแจกชาวบ้านที่นี่ แต่ฝนน่าจะตกซะก่อน รบกวนพ่อผู้ใหญ่ด้วยนะครับ" ขุนพลพูดขึ้น"ยินดีครับ แต่บ้านผมหลังเล็กไปหน
"เออ แล้วเรื่องไปบริจาคของจะเอาไง" กันที่เพิ่งซดก๋วยเตี๋ยวคำแรกถามขึ้น"นั่นสิ พี่เสือล่ะโทรไปบอกหรือยังว่ะขุนพล""ยังเลยว่ะ เพิ่งว่างเนี่ย""อีก2วันกูว่าง" กันเอ่ยขึ้นพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้ป้า"กูก็เหมือนกัน""เอาเป็นว่าเป็นวันมะรืนนะ เดี๋ยวคืนนี้กูโทรนัดพี่เสือเอง""เคเพื่อน""แล้วหมู่บ้านนั้นอยู่ไกลมากไหมคะ" ม่านฟ้าที่นั่งกินก๋วยเตี๋ยวพร้อมกับฟังหนุ่มๆพูดไปด้วยเอ่ยถามขึ้น"จากนี้ไปก็ประมาณ80กิโล""โห ก็เอาเรื่องอยู่นะคะ" เธออ้าปากตกใจนิดๆ"ไหวใช่ไหม อย่างว่าแหละชาวบ้านที่นั่นน่าสงสารกว่าพวกเราอีก อะไรๆก็ไม่เข้าถึง เท่าที่รู้มาน่าจะไม่มีไฟฟ้าด้วยนะ""งั้นเราต้องเตรียมอะไรไปบ้างคะ""ไม่ต้องเดี๋ยวพวกพี่จัดการให้ครับ เอาแค่ของใช้ส่วนตัวไปก็พอ""ดูแลทุกอย่าง ดี๊ดี" กันพูดและมองเพื่อนที่แสนจะคลั่งรักของเขา"ทำไม มึงอิจฉากูละสิ""ครับเพื่อน กูอิจฉา""พี่ว่าเรากลับกันดีกว่า อยู่กับพวกนี้นานเดี๋ยวจะติดโรคขี้อิจฉา""ไอ้ทศ ไอ้พลมันว่ามึง""มันว่ามึงต่างหาก""อะอ้าว ซะงั้น...""ไป กลับกัน" ขุนพลเดินไปยังรถอีกด้านเพื่อเปิดประตูให้ม่านฟ้า"เชิญครับ""ขอบคุณค่ะ""ขอบคุณค่ะ" กัน/ทศจนขุนพลอดจะยกกำ
แล้วชายหนุ่มก็นั่งมองม่านฟ้ากินข้าวเงียบๆโดยที่ไม่พูดอะไร ขุนพลกำลังกังวลว่าพี่เสือจะเข้ามาแทรกกลางระหว่างทั้งสองหรือไม่ เขามองออกว่าสายตาที่อีกฝ่ายมองหญิงสาวนั้นมันหมายความว่าอย่างไร เขากลัวเหลือเกินว่ามันอาจจะนำพาเรื่องยุ่งยากเข้ามาอีก ท่านนายพลต้องเข้าข้างลูกชายคนโปรดของเขาแน่ๆหากว่าชายหนุ่มเอ่ยปากขอ "พี่ขุนพล" " " "พี่ขุนพลคะ" " " เหม่อลอย "พี่พล!" "ครับๆ" "พี่เป็นอะไรคะ เห็นนั่งเหม่อตั้งนาน" "เปล่าครับ พี่แค่คิดอะไรเพลินๆ" "หนูเรียกตั้งนาน" "ขอโทษที แล้วนี่เราจะหายทันอาทิตย์หน้าไหม ที่เราต้องไปบริจาคของให้ชาวบ้านกัน" "ทันค่ะ หนุอยากไปค่ะ" เธอทำตาลุกวาว อยากออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง "ครับ เดี๋ยวอาทิตย์นี้พี่ต้องไปเฝ้าแถวๆเขตหวงห้ามนะ อาทิตย์หน้าพี่จะมารับครับ" "ค่ะ จะรอค่ะ" ขุนพลกลับที่พักของตนและนั่งคุยกับสองหนุ่มเพื่อนซี้ของเขา "พวกมึงว่าพี่เสือจะมาไม้ไหนวะ" "อ้าวทำไมวะ" กันที่กำลังนั่งเล่นเกมเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อน "ไม่รู้ดิ ท่าทางเขาดูสนใจม่านฟ้าแปลกๆ กูแอบเห็นสายตาหื่นกามที่พี่เขามองด้วยนะแบบ...แทบจะกินม่านฟ้าเข้าไปทั้งตัวเลย" "มึงคิดมาก ไม่มี
"ชวนพี่ทศกับพี่กินไปด้วยดีไหมคะ หลายคนน่าจะสนุก""ก็ดีครับ""เรากลับเข้าไปในงานกันก่อนไหมคะ""เดี๋ยวรออีกสักพักก็น่าจะเสร็จแล้ว""เราต้องทำอะไรกันต่อไหมคะ""ไม่ต้องทำอะไรครับ"ทั้งคู่ก็เดินกลับมาถึงที่เต้นท์พอดี"ไปไหนกันมาครับ" เสือเอ่ยทักถามทั้งสองก่อนที่สายตาจะหันไปมองม่านฟ้านิ่งๆ"ผมพาน้องไปสอยดาวตรงโน้นมาครับพี่ เห็นนั่งเบื่อๆ""ใช่ค่ะ ได้ของมาเต็มเลย พวกเราว่าจะเอาขึ้นไปบริจาคให้ชาวบ้านที่อยู่บนเขาค่ะ""ดีเลยครับ ถ้าไม่รังเกียจพี่ขอไปด้วยคนสิ""จะดีเหรอพี่ ทางเข้าหมู่บ้านค่อนข้างลำบากผมกลัวพี่จะเหนื่อยเอาเปล่าๆครับ"กันซีนขั้นสุด "ลำบากอะไรกัน นายอย่าลืมว่าพี่เคยช่วยชาวบ้านอพยพตอนน้ำท่วมนะ แค่นี้สบายมาก""ถ้าพี่อยากไปด้วยจริงๆก็ได้ครับ เดี๋ยวผมนัดวันพี่ไปอีกทีครับ""ดีๆ แล้วกันกับทศล่ะ" เสือหันไปถามทั้งคู่ที่นั่งทำหน้าเอ๋อฟังบทสนทนาทั้งสามอย่างเงียบๆ"อ๋อ ไปครับๆ""ดีเลย ไปหลายๆคนสนุกดี เดี๋ยวพี่จะเอาพวกเครื่องดื่มและอาหารไปเพิ่มด้วย""ครับพี่""ยังไงพี่ฝากต่อด้วยนะ พี่ต้องรีบไปธุระต่อ พี่กลับก่อนนะครับน้องม่านฟ้า"เขายืนขึ้นและส่งยิ้มให้หญิงสาวอย่างสุภาพ "ค่ะ คุณเสือ""คุณอะ
"มะรืนในหมู่บ้านมีจัดงานบุญ เดี๋ยวพี่พาไปดูนะ""ตกลงค่ะ แล้วเพื่อนพี่ไปด้วยไหมคะ""ไปครับ พวกมันต้องไปช่วยดูแลความเรียบร้อยอยู่แล้ว""แต่ว่า เราไปด้วยกันแบบนี้จะดีหรอคะ""ทำไมล่ะ คนอื่นก็ไป...ไม่มีใครสังเกตหรอก""งั้นก็ได้ค่ะ""เดี๋ยวพี่มารับไปด้วยกันหมดนี่แหละ อ๋อพี่ได้ยินว่าท่านนายพลก็มานะ""จะ จริงหรอคะ""ครับ ไม่ต้องคิดมากนะ""ค่ะ"เธอพยักหน้าแต่ภายในใจกลับว้าวุ่น หากวันงานท่านนายพลมาเจอเธอกับขุนพลอยู่ด้วยกันเธออาจจะถูกจับได้ เธอยังไม่รู้เลยว่าถ้าเธอผิดกฏเหล็กขึ้นมา ชะตากรรมของเธอจะเป็นอย่างไร ยิ่งเรื่องแก้วตาที่เธออยากรู้ก็ยังไม่คลี่คลาย ถ้าหากมันเลวร้ายถึงขึ้นชีวิตเธอจะทำอย่างไร...แค่นี้เธอก็เสียวสันหลังรถกระบะแล่นมาจอดหน้าบ้านของม่านฟ้า ขุนพลเดินลงมาเปิดประตูให้หญิงสาวด้วยชุดทหารเต็มยศ พร้อมกับสองหนุ่มที่นั่งอยู่ท้ายกระบะพวกเขาโบกมือและส่งยิ้มให้เธอ"ไปกัน""ขอบคุณค่ะ""วันนี้สวยจัง..."ชายหนุ่มยืนมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ม่านฟ้าอยู่ในชุดเดรสสีขาวแขนสั้น กระโปรงยาวคลุมไปถึงข้อขา เธอมัดผมรวบตึงอย่างทะมัดทะแมง แต่งหน้าเบานิดหน่อยเป็นธรรมชาติ "เชิญครับคุณผู้หญิง""ขอบคุณค่ะ""รี
"ที่นี่เหรอคะ" ม่านฟ้ามองไปยังทุ่งดอกไม้ที่อยู่ตรงหน้าไกลสุดลูกหูลูกตา เธอตกตะลึงราวกับโดน มนต์สะกด"เป็นไงสวยไหม""หนูไม่คิดว่าหลังภูเขาที่เราขับผ่านมาจะมีที่วิวสวยแบบนี้อยู่ด้วย""พี่มาตรวจแถวนี้บ่อย พวกพี่แบ่งโซนกันส่วนมากก็มีแค่พี่ที่มาที่นี่""แล้วพี่กันกับพี่ทศล่ะคะ""ไอ้กันมันดูความเรียบร้อยในหมู่บ้าน ส่วนไอ้ทศดูฝั่งทางโน้น ไม่ไกลจากตรงนี้เท่าไร...""สวยขนาดนี้ไม่มีใครมาถ่ายรูปบ้างหรอคะ""ไม่มีครับ""ทำไมล่ะคะ""ด้านหน้าติดกับชายแดน เดินไปอีกไม่ไกลก็จะมีรั้วหนามกั้นระว่างเรากับประเทศเพื่อนบ้าน ตรงนี้เป็นเขตหวงห้ามมีแค่พวกพี่ที่เข้ามาได้""แต่พี่พาหนูมาแล้วแบบนี้จะไม่เป็นไรหรอคะ""ไม่หรอก ถ่ายรูปไหม...พี่จะเป็นตากล้องให้ครับ""จริงเหรอคะ เอาค่ะ""รีบเลยนะ"ม่านฟ้าโพสท่าให้เขาถ่ายให้หลายรูปก่อนที่อากาศจะเริ่มครื้มฟ้าครื้มฝน เมฆเริ่มก่อตัวอย่างรวดเร็ว ไม่ทันที่เขาและเธอจะได้คิดฝนก็เทกระหน่ำลงมาอย่างแรง"มากับพี่"เขาคว้าข้อมือเล็กแล้ววิ่งฝ่าสวนดอกไม้เข้าไปด้านในจนถึงหน้าถ้ำที่เธอคาดไม่ถึง"ที่นี่...""หลบตรงนี้ก่อน ทางกลับค่อนข้างอันตรายฝนตกหนักขนาดนี้พี่กลัวจะพาเราเกิดอุบัติเหต
Comments