บทที่ 1 บทนำ

@ผับแห่งหนึ่ง

“แม่งโคตรน่าเบื่อเลยว่ะ ทำไมผู้หญิงแม่งงี่เง่างี้วะ” ท่ามกลางเสียงของดนตรีที่ดังกระหึ่มของผับหรูที่ผู้คนต่างมาหาความสุขกัน เสียงบ่นของภูผาก็เริ่มดังขึ้นหลังจากที่เมาได้ที่แล้ว

“มันเป็นอะไรของมัน” ชายหนุ่มใบหน้าหล่อที่เพิ่งเดินเข้ามาเอ่ยถามเพื่อนอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ พลางปรายตามองคนเมาเพียงนิด

“ทะเลาะกับเมีย” ทิศเหนือตอบกลับพร้อมกระดกเหล้าเข้าปากไปพลางๆ

“หึ” คนที่เข้ามาใหม่ส่ายหัวเล็กน้อย พร้อมกับหย่อนตัวลงด้านข้างของทิศเหนือ มือหนาเทเหล้าลงในแก้วก่อนจะกระดกเข้าปากอึกใหญ่ราวกับเป็นเพียงน้ำเปล่าเท่านั้น

“มึงไม่ต้องมาหัวเราะกูเลยนะ แม่ง กูบอกแล้วว่ากับน้องเขากูไม่ได้จริงจัง จะอะไรนักหนาวะ” ภูผายังคงพูดต่อไปไม่หยุดเพื่อระบายอารมณ์หงุดหงิดและเสียใจของตัวเอง

“แล้วมึงจะไปมั่วกับผู้หญิงคนอื่นทำไม” ทิศเหนือถามกลับ โดยมีชายหนุ่มอีกคนนั่งฟังอยู่เงียบๆ

“กูก็แค่เล่นๆ เปล่าวะ”

“แต่มึงมีเมียแล้ว”

“...”

“มึงต้องเลือกอะไรสักอย่างดิวะ มึงมีเมียแล้วมึงก็ควรจะหยุด แต่ถ้ามึงยังหยุดไม่ได้มึงก็ปล่อยอีกคนไป เขาจะได้ไปเจอคนดีๆ” ร่างสูงเริ่มอธิบายต่ออย่างใจเย็นเพื่อให้อีกคนได้เข้าใจ

“กูปล่อยเค้าไปไม่ได้ว่ะ”

“เพราะ?”

“ก็กูรักเค้าอะ มึงจะให้กูทำไง ถ้าไม่รักกูคงไม่ขอเป็นแฟนหรอก”

“ที่มึงมานั่งเมาเป็นหมาแบบนี้คือผู้หญิงทิ้งมึง?” ริมฝีปากหยักได้รูปเอ่ยถามหลังจากนั่งฟังเพื่อนทั้งสองคนเถียงกันเงียบๆ มาสักพักใหญ่

“ก็ใช่อะดิ”

“แล้วมึงรักเขา?”

“เออ...”

“หึ” เสียงเค้นหัวเราะในลำคอดังขึ้นอย่างเย้ยหยันจนภูผาต้องหันขวับกลับมามองก่อนจะตะเบ็งเสียงใส่ร่างสูงที่นั่งอยู่อย่างไม่สบอารมณ์

“มึงหัวเราะอะไร”

“กูบอกมึงแล้วใช่ไหม ว่าความรักมันเป็นเรื่องไร้สาระ”

“มันไม่ใช่แบบนั้นเว้ย”

“แล้วไอ้ที่มึงมีสภาพเหมือนหมาแบบนี้มันไม่ใช่เพราะไอ้สิ่งที่เรียกว่าความรักบ้าๆ นั่นเหรอวะ”

“มึงแม่งไม่เข้าใจกูหรอก เพราะมึงไม่เคยรักใครไง ถ้ามึงรักใครแล้วโดนเขาทิ้งแบบนี้ มึงก็คงมีสภาพเป็นหมาไม่ต่างจากกูหรอก”

“กูไม่มีทางเป็นแบบมึง” เพราะสำหรับเขาแล้วความรักมันเป็นแค่เรื่องไร้สาระ เขาไม่เคยมีความรัก ไม่เคยรัก และก็ไม่คิดจะรักใครด้วย ในชีวิตเขาพบเจอผู้หญิงมามากมาย แต่ผู้หญิงส่วนใหญ่ก็ชอบเขาแค่ที่รูปร่างหน้าตาภายนอก และฐานะของเขาเท่านั้น สำหรับเขาทุกคนที่ผ่านเข้ามาก็แค่หวังผลประโยชน์ ซึ่งชายหนุ่มก็เอ่ยตอบกลับภูผาเพียงเท่านั้นแล้วกระดกเหล้าเข้าปากอึกใหญ่ ก่อนที่เสียงหวานของผู้หญิงคนหนึ่งจะดังขึ้นมา

“ชาร์วีคะ” หญิงสาวหน้าตาสะสวยในชุดรัดรูปเดินเข้ามาหาร่างสูงที่นั่งอยู่อย่างถือวิสาสะโดยไม่สนใจสายตาของเพื่อนๆ ชาร์วีที่มองอยู่เลย

“ฟ้าคิดถึงวีจังเลยค่ะ” ปลายฟ้าเอ่ยบอกเสียงหวานพลางหย่อนตัวลงด้านข้างชาร์วี มือเรียวลูบแผงอกแกร่งเบาๆ อย่างยั่วยวน

“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ชอบให้ใครเรียกชื่อนั้น เธอไม่ได้สนิทกับฉันขนาดนั้น” หญิงสาวหน้าเสียไปเล็กน้อยเมื่อชาร์วีตอบกลับมาแบบนั้น แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังคงใจดีสู้เสือตอบกลับไป

“ขอโทษค่ะ แต่ฟ้าคิดถึงชาร์วีจริงๆ นะคะ แล้วก็...”

“คิดถึงเรื่องของเราด้วย” ใบหน้าหวานที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเอี้ยวหน้าไปกระซิบที่ข้างหูของชายหนุ่มให้ได้ยินกันแค่สองคน ซึ่งชาร์วีก็ปรายตามองเธอเล็กน้อยก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปากอย่างไม่ใส่ใจ

@หนึ่งชั่วโมงต่อมา

“รู้ใช่ไหมว่าฉันไม่ชอบพวกมีปัญหาทีหลัง” มือแกร่งผลักร่างบางในชุดสายเดี่ยวรัดรูปลงบนเตียงอย่างแรงพลางถอดเข็มขัดของตนเองไปด้วย

“จะไม่มีปัญหาแน่นอนค่ะ” ปลายฟ้าตอบกลับด้วยน้ำเสียงยั่วยวนพร้อมกับเริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเองออกเช่นกัน จนร่างกายของทั้งคู่อยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่า และ....

“อื้ออออ ชาร์วีคะ ชาร์วี อ๊าาาาา~”

“อ๊า เบาๆ หน่อยค่ะ อ๊ะ”

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

“อื้อออ ฟ้ามีความสุขที่สุดเลยค่ะ อ๊ะๆๆ” เสียงครางระงมของปลายฟ้าดังก้องไปทั่วห้องนอนของโรงแรมม่านรูดแห่งหนึ่งใกล้ๆ กับผับแข่งกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังขึ้นตลอดเวลา ซึ่งชาร์วีเองก็ออกแรงกระแทกกระทั้นหญิงสาวไปตามความต้องการของตัวเองโดยไม่คิดยั้งแรงใดๆ เนื่องจากเขารู้ดีว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายเพียงคนเดียวที่ปลายฟ้ามีอะไรด้วย นั่นจึงไม่จำเป็นที่จะต้องอ่อนโยนกับเธอ และเขาเองก็รู้ว่าเธอเองก็ชอบแบบนั้นเหมือนกัน...

“อาา...” ร่างสูงกระตุกเกร็งสองสามครั้งก่อนจะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นใส่ถุงยางอนามัยขนาดใหญ่ ชาร์วีค่อยๆ ถอดแก่นกายออกพร้อมกับดึงถุงยางอนามัยทิ้งลงถังขยะหลังจากปลดปล่อยจนหมดแล้ว ในขณะที่ปลายฟ้ายังคงนอนเหนื่อยหอบอยู่จากการร่วมรักเกือบสี่สิบนาที

“รอบเดียวเองเหรอคะ”

“วันนี้ฉันมีงานต่อ” ปากหนาเอ่ยบอกคนที่นอนอยู่เพียงเท่านั้นก่อนจะใส่เสื้อผ้าแล้วเดินออกไปโดยไม่หันกลับมาสนใจปลายฟ้าอีกเลย