บทที่ 12 เจ็บปวด（1）

หลายชั่วโมงผ่านไป.....

ที่เสือนั้นเอาแต่รังแกหญิงสาว เอวาสลบไปครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ ทว่าเสือยังคงกระแทกแก่นกายเข้าใส่เธออย่างไม่ลดละ และหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อมั่นใจว่าหญิงสาวหลับไปแล้วชายหนุ่มจึงออกไปสูบบุหรี่ที่ระเบียงพร้อมกับโทรกลับไปหาแฟนสาวของตัวเอง

Rrrrrrrr....

"เสือ.... มารับเบลล์หน่อยได้ไหมคะ เบลล์เมามากเลย"

" ทำไมดื่มหนักขนาดนั้น เป็นผู้หญิง ไปในที่แบบนั้นมันอันตรายนะ บอกกี่ครั้งแล้ว ว่าเราไม่ชอบให้เบลล์ดื่ม"

" เสืออะ บ่นเราตลอดเลย นี่มันชีวิตของเบลล์นะ"

คำตอบของเบลล่าทำเอาเสือนิ่งไปชั่วขณะ จริงอยู่ที่เขากับเธอนั้นคบหาดูใจกันมานาน ทว่าเบลล่ากลับไม่เคยให้เขาก้าวก่ายชีวิตของเธอเลย ต่างจากอีกคน ที่เขานั้นเอาแต่ควบคุมเธอ

เอวาที่เห็นชายหนุ่มเดินออกไปจึงหอบร่างกายอันบอบช้ำ เข้าไปเก็บของอย่างรีบร้อน ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร เธอก็จะไม่มีทางอยู่ที่นี่ต่อไปในขณะที่แฟนสาวของชายหนุ่มกลับมา แม้จะรู้สึกรักชายหนุ่มมากแค่ไหน แต่สิ่งที่เธอต้องยอมรับคือตัวจริงของเขากลับมาแล้ว เพื่อนร่วมเตียงอย่างเธอก็คงไม่มีผลอะไรกับชีวิตเขาอีกต่อไปแล้ว

หยาดน้ำตาเอ่อล้นออกมาเป็นทางยาว เมื่อนึกถึงกา