บทที่ 140 ข้อดีของการมีหมูยอ

เกือบสามวันแล้วที่นิ่มฟ้าเดินทางไปอยู่คุยเล่นกับมาสที่โรงพยาบาลโดยมีบอดี้การ์ดร่างยักษ์แวะเวียนมารับเธอ แรก ๆ เธอมักจะเดินทางไปกับแม่ บางวันก็สลับเป็นพ่อไปแทน แต่วันที่สี่นี้ลูกทุยสามตัวขอติดสอยห้อยตามไปด้วย

"กรี๊ดดดด ดอฉะไป๋ ดอฉะไป๋งวดหมำ" หมูยอลงไปดิ้นพล่านหมุนตัวเป็นลูกข่างต่อหน้าภาคีและเหนือฟ้าขณะที่พวกเขากำลังนั่งรับประทานมื้อเช้าอยู่กับหม่อมเจ้าภูวสินและเจ๊ต่าย

"ก็แม่บอกแล้วว่าหำไม่ใช่หมำ อีกอย่างปี้นิ่มเขาต้องการเวลาส่วนตัว หมูยอจะไปรบกวนปี้ ๆ เขาทำไมล่ะครับ" เหนือฟ้าตักข้าวขาหมูคำใหญ่ใส่ปาก หลุบตามองลูกชายวัยสองขวบกว่าที่กำลังดึงดันจะเดินทางไปพร้อมกับนิ่มฟ้า

"เฮ้อ เอาล่ะ ๆ ไปก็ไปกั๋นให้หม๋ดเนี่ยแหละ" เด็กหญิงเท้าสะเอวลงมาจากบันไดหลังจากขึ้นไปเป่าผมบนห้องนอน

"งิ้วบ่ะไป๋ งิ้วฉะเย่น" น้ำเงี้ยวกำลังติดเล่นตัวต่อบล็อกไม้ที่พี่บะแต๋งกับพี่ปั้นหยาซื้อมาฝากตอนไปเที่ยวห้างสรรพสินค้า

"แล้วแป้งจี่จะไปกับหมูยอด้วยกันไหมจ๊ะ แม่จะได้เตรียมนมไปให้พี่นิ่มเขา" เหนือฟ้าถามแล้วเดินไปล้างมือก่อนจะเดินกลับมาหวีผมลูกสาวที่ยังหยิกหยักศกเป็นลอนสลวยไม่เป็นทรง

"ฉี่ฉะเพงแหมะก๋า" แป้งฉี่จะเล่นเป็นแม่ค้า