เกมแค้น กับดักหัวใจ

สิบห้าปีก่อน ปัง เสียงปืนที่ดังมาจากห้องทำงานในคฤหาสน์หลังใหญ่โตที่กินเนื้อที่กว่าห้าไร่ ทำให้ทุกคนในบ้านต่างสะดุ้งตื่นตกใจกับเสียงที่ได้ยินคุณหญิงนวลปรางรีบลงมาเปิดประตูห้องทำงานของสามีทันทีที่ได้ยินเสียงปืน

 "คุณเทพ" เสียงของคุณหญิงนวลปรางตะโกนเรียกสามีด้วยความตกใจและช็อคกับภาพตรงหน้าที่เห็นว่าสามีนั้นนอนจมกองเลือดอยู่กลางห้องทำงาน เมื่อได้สติก็วิ่งไปกอดร่างสามีไว้แน่นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลราวทำนบแตก

"ฮือออออ เกิดอะไรขึ้นคุณเทพทำแบบนี้ทำไม ทำไม" เสียงคร่ำครวญร่ำไห้ปานจะขาดใจพร่ำถามว่าทำไมสามีถึงทำแบบนี้

ภายในศาลาที่ตั้งบำเพ็ญศพของนายวรเทพ พิมุกเดชา เต็มไปด้วยความโศกเศร้าของคุณหญิงนวลปรางผู้เป็นภรรยา ขณะนั้นเองได้มีชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งแต่งกายด้วยชุดดำเดินเข้ามายังศาลาด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง แต่ในดวงตาคมเข้มกลับแดงกร่ำอย่างคนที่ร้องไห้มาอย่างหนัก ชายหนุ่มผู้นั้นคือ ภารัน พิมุกเดชา ชายหนุ่มวัยสิบแปดปีลูกชายเพียงคนเดียวของคุณวรเทพและคุณหญิงนวลปราง พิมุกเดชา หลังจากทราบข่าวที่ช็อคหัวใจตัวเองว่าพ่อของเขานั้นยิงตัวตาย ชายหนุ่มผู้ที่กำลังศึกษาต่ออยู่ที่ต่างประเทศก็รีบหาไฟล์บินที่เร็วที่สุดเพื่อกลับมาเมืองไทย ซึ้งกว่าจะได้ไฟล์บินก็เป็นวันสุดท้ายของการสวดอภิธรรมแล้ว เขายืนมองรูปถ่ายขาวดำของผู้เป็นพ่อด้วยสายตาที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นกับครอบครัวของตัวเอง เมื่อมองจนพอใจแล้วจึงได้เดินไปหาคุณหญิงนวลปรางผู้เป็นแม่ที่นั่งร่ำไห้คิดถึงสามีผู้ล่วงลับไปแล้วนั้น

"คุณแม่" เสียงเรียกสั่นเครือของชายหนุ่มร่างสูง ทำให้คุณหญิงนวลปรางเงยหน้าขึ้นมา พร้อมกับปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาอีกครั้ง ที่ไม่รู้ว่าครั้งที่เท่าไหร่แล้วกับการจากไปของสามีสุดที่รัก

"รัน รันลูก คุณพ่อเขา เขาทิ้งเราไปแล้วลูก" เสียงร่ำไห้ปานจะขาดใจของผู้เป็นแม่ ทำให้น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาช้าๆ ด้วยความเจ็บปวด

"ครับคุณแม่ คุณแม่ใจเย็นนะครับ ผมอยู่ตรงนี้แล้ว ผมจะอยู่กับคุณแม่ไม่ทิ้งคุณแม่ไปไหนอีกแล้วครับ" ชายหนุ่มกอดปลอบผู้เป็นมารดาพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

ภายหลังจากงานฌาปณกิจศพ นายวรเทพ พิมุกเดชาเสร็จ ทุกคนก็กลับมายังคฤหาสน์หลังใหญ่ด้วยอาการที่ยังโศกเศร้าเสียใจกับการจากไปอย่างกะทันหันของประมุกของบ้าน เมื่อกลับมาถึงบ้านก็พบกับทนายที่นั่งรออยู่แล้ว ผู้เป็นทนายยื่นเอกสารทุกอย่างให้คุณหญิงนวลปรางผู้เป็นภรรยาของผู้ที่ล่วงลับไป

"นี่เป็นเอกสารทั้งหมดครับ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ทางคุณพินิจจะเป็นผู้ถือหุ้นทั้งหมดของโรงแรม ทีพี แกรนด์แต่เพียงผู้เดียวครับ รวมถึงทรัพย์สินทั้งหมดของคุณวรเทพด้วยครับ" เมื่อทนายพูดจบ ชายหนุ่มก็ถามกลับด้วยความไม่เข้าใจ ว่าทำไมเพื่อนสนิทของพ่อเขาถึงได้หุ้นของโรงแรมไปเพียงแต่ผู้เดียวรวมถึงทรัพย์สินอื่นๆ ของครอบครัวตัวเองด้วย

"หมายความว่ายังไงครับ"

"ก่อนคุณวรเทพจะเสียชีวิต ได้ทำเอกสารมอบอำนาจให้คุณพินิจเป็นคนดูแลทรัพย์สินทั้งหมดรวมถึงหุ้นของโรงแรมด้วยครับ"

"ไม่จริง คุณพ่อไม่มีทางทำแบบนั้น" ชายหนุ่มสวนกลับอย่างพยายามระงับอารมณ์ของตัวเอง

"อันนี้ผมไม่ทราบครับ ผมพูดไปตามเอกสาร ถ้าคุณไม่เชื่อสามารถเช็คดูได้ครับ ส่วนบ้านหลังนี้พวกคุณสามารถอยู่ได้ถึงสิ้นเดือนนี้นะครับ เพราะบ้านหลังนี้ได้เปลี่ยนเป็นชื่อของคุณพินิจเรียบร้อยแล้วครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนครับ" เมื่อทนายพูดจบคุณหญิงนวลปรางก็ได้เป็นลมไปทันที

"คุณแม่" ชายหนุ่มเรียกคุณหญิงนวลปรางด้วยความตกใจที่เห็นแม่ของตัวเองเป็นลมล้มพับไปต่อหน้าต่อตา ก่อนจะรีบอุ้มคุณหญิงนวลปรางไปพักในห้องนอน แล้วปฐมพยาบาลให้คุณหญิงนวลปรางฟื้นขึ้นมา

"คุณแม่เป็นยังไงบ้างครับ" ชายหนุ่มรีบถามทันทีหลังจากคุณหญิงนวลปรางฟื้น

"แม่ดีขึ้นแล้วละรัน" คุณหญิงนวลปรางบอกลูกชายเสียงสั่นเครือ หลังจากเงียบไปสักพักชายหนุ่มก็ถามในสิ่งที่ตนเองสงสัยทันที

"คุณแม่ครับ คุณแม่พอจะทราบสาเหตุที่คุณพ่อทำแบบนี้ลงไปไหมครับ" เมื่อได้ยินคำถามจากลูกชาย คุณหญิงนวลปรางก็หยิบจดหมายที่สามีเขียนทิ้งไว้ก่อนจะยิงตัวตายให้กับลูกชายด้วยใบหน้าโศกเศร้าเสียใจ

 เมื่อกลับมายังห้องส่วนตัว ชายหนุ่มก็เปิดอ่านจดหมายที่พ่อของตัวเองทิ้งไว้ก่อนตายทันที หลังอ่านจดหมายจบ ชายหนุ่มก็ขยำจดหมายจนเละ แล้วขว้างทิ้งออกไปด้วยความคับแค้นใจอย่างที่สุด สาเหตุที่ทำให้พ่อของเขาต้องยิงตัวตายเป็นเพราะหลงเชื่อและไว้ใจเพื่อนสนิทที่โตมาด้วยกัน ทรยศหักหลังคิดเอาหุ้นของโรงแรมที่พ่อเขาก่อตั้งมาด้วยความยากลำบากไปเป็นของตัวเอง รวมถึงทรัพย์สินต่างๆ ของครอบครัวเขาไปเป็นของตนเองทั้งหมด ในตาแดงกร่ำเต็มไปด้วยไฟแค้นที่มีต่อคนคิดคตทรยศหักหลัง เขาสาบานกับตัวเองว่าเขาจะแก้แค้นคนที่ทำให้ชีวิตครอบครัวของเขาต้องพังลงให้สาสม นายพินิจ ไกรสรนาท เพื่อนผู้ทรยศหักหลังของพ่อเขา เขาจะจำชื่อนี้ให้ขึ้นใจ เขาจะอดทนรอวันที่เขากลับมามีทุกอย่าง เงินทอง อำนาจ บารมี ชื่อเสียง แล้วกลับมาแก้แค้นคนเลว   “ฉันจะทำให้ครอบครัวแกต้องพังพินาศและทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสมากกว่าที่ครอบครัวฉันต้องเจอ”