แรกพบ (NC เบา ๆ)

เวลาแปดโมงสี่ห้านาที เวลานัดหมายเก้าโมงตรง!

 หญิงสาวแต่งกายสุภาพเรียบร้อยตามระเบียบ เดินทางด้วยรถไฟฟ้าจนถึงสถานีจุดหมายและเดินต่อไปยังทางเชื่อมเพื่อไปโรงแรมหรูมาตรฐานห้าดาว Grand Avenue Sathorn ภารกิจฝึกงานช่วงปิดเทอมใหญ่

 ‘โรงแรม แกรนด์ อเวนิว สาธร สกายเล้าจ์ ชั้นสามสิบ’

 เธอแสดงหนังสือรายงานตัวก่อนจะแลกบัตรผ่านกับฝ่ายรักษาความปลอดภัย ขึ้นลิฟต์ฝั่งพนักงาน ไปยังชั้นสามสิบ   เมื่อถึงที่หมายหล่อนก้าวออกลิฟท์แบบหวั่นๆ ในใจยังคงมีความประหม่ากับสังคมใหม่ตรงหน้า ทุกคนจะปฏิบัติกับเธออย่างไร แล้วเธอควรจะวางตัวเช่นไรดี

 “สวัสดีค่ะ ชื่อศรุตามาฝึกงานวันแรกค่ะ”  พลางกล่าวทักทายแล้วยื่นเอกสารแสดงตน 

 “ค่ะ รอสักครู่นะคะ”    พนักงานต้อนรับเดินไปหลังเคาน์เตอร์และกลับออกมาพร้อมเอกสารในมือ พลางแนะนำการแนบหลักฐาน เซ็นสำเนาถูกต้อง  ศรุตายกมือไหว้กล่าวขอบคุณก่อนรับเอกสาร 

 ‘ชื่อ นางสาว ศรุตา  พิศพิทักษ์กุล ชื่อเล่น กวาง อายุ 20 ปี ภูมิลำเนา จ.พะเยา กำลังศึกษาคณะมนุษย์ศาสตร์ ภาควิชาการท่องเที่ยวและการโรงแรม’ 

 สักครู่ต่อมาผู้จัดการห้องอาหารออกมากล่าวทักทาย พร้อมชี้แจงรายละเอียดการฝึกงานระยะเวลา สองเดือน รวมถึงสวัสดิการเบื้องต้นที่จะได้รับ และเบี้ยเลี้ยงตามอัตตา 

 “ป้าชื่อสุนิษานะคะ เรียกป้าสาแล้วกัน มีตำแหน่งเป็นผู้จัดการห้องอาหารนี้นะจ้ะ ติดขัดปัญหาอะไรในงานปรึกษาได้นะคะ” 

 สุนิษาในวัยอาวุโสสวมชุดสูทกับกระโปรงยาวแลดูภูมิฐาน ยิ้มอย่างอ่อนโยนตามแบบผู้ใหญ่ใจดี นางพาศรุตาเดินชมรอบๆ แล้วอธิบายถึงกฎระเบียบเบื้องต้นต่างๆ ทั้งยังพานักศึกษาฝึกงานไปแนะนำตามแผนกต่างๆ เรื่อยมาจนถึงแผนกครัว 

 “แผนกครัวนะจ๊ะ นี่คือรองหัวหน้าเชฟ ชื่อ รวินทร์ หรือพี่วิน  วิน! นี้น้องกวางนะ น้องมาฝึกงานกับเราสองเดือนอยู่ตำแหน่งต้อนรับ” 

 “สวัสดีค่ะพี่วิน ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”    ศรุตายกมือไหว้อย่างนอบน้อม

 “อ๋อ..ครับผม น้องกวาง”    รวินทร์รีบยกมือรับไหว้ในทันที  “ในส่วนของครัวจะมีหัวหน้าเชฟซึ่งก็เป็นหัวหน้าพี่เองชื่อพี่เอื้อม แต่จะเข้ามาช่วงบ่ายเดี๋ยวพี่จะพามารู้จักนะครับ”

 วันแรกของการปฏิบัติงานเริ่มต้นขึ้น  ศรุตาได้รับมอบหมายงานเป็นพนักงานต้อนรับ เธอสามารถสื่อสารภาษาอังกฤษและจีนกลางได้อย่างคล่องแคล้วซึ่งทักษะสอดคล้องกับสาขาวิชาที่ศึกษา

 “ไอ้เอื้อม! อย่ามัวแต่ดูมือถือ มานี่มึง มารู้จักน้องฝึกงานเร็ว”  รวินทร์กึ่งดึงกึ่งลากเอื้อมพัฒน์ที่มัวแต่สนใจแชทในโทรศัพท์  

 “นี่เพื่อนพี่ชื่อจริง....เอื้อมพัฒน์ หรือพี่เอื้อมนะครับน้องกวาง”  

 “สวัสดีค่ะพี่เอื้อม ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” 

 ศรุตายกมือไหว้ทักทาย เม้มริมฝีปากซ่อนรอยยิ้มอย่างเอียงอาย หัวหน้าครัวคนนี้เหมือนหลุดออกมาจากรายการแข่งขันทำอาหารจากต่างประเทศอย่างไงอย่างงั้น เอื้อมพัฒน์กับภาพลักษณ์ที่เนี๊ยบดูดี ใบหน้าคมได้รูป มีไรหนวดเล็กน้อย รูปร่างสูง อกผ่ายไหล่ผึ่ง แฝงมาดกวนๆ ในชุดเชฟปกคอตั้ง แขนยาวสีดำ มีสัญลักษณ์ต้นสังกัดบนอกเสื้อ

 ‘หล่อจัง นี่มัน....หนุ่มในฝันชัดๆ เย็นไว้นะแก ท่องนะโมสามจบนะ’

 ชายหนุ่มละความสนใจจากจอโทรศัพท์แล้วเงยหน้ามอง หญิงสาวรุ่นน้อง บุคลิกดูแก่นแก้วเข้ากับทรงผมสั้นปะบ่าแลดูมีชีวิตชีวา ดวงตาเป็นประกายใสซื่อบริสุทธิ์ มากับผิวขาวเนียนผ่องแบบสาวเหนือ พวงแก้มที่มีเลือดฝาดจางๆ สีหน้าซ่อนเร้นความเขินอาย  เขายกมือลูบคางเบาๆ แอบลดสายตามองช่วงเนินอกแวบหนึ่ง ยิ้มมุมปาก  เลิกคิ้วข้างเดียวขึ้นเล็กน้อย ก่อนทักทายกลับ 

 “หวัดดีจ้ะ....น้องกวาง”

 “บางครั้งพี่ก็เรียกพี่เอื้อมว่า ‘ไอ้เอือม’ แต่ไม่สนิทอย่าล้อเล่นนะ เดี๋ยวเจอจานร่อน ที่ผ่านมาทำงานช้าเจอร่อนไปหลายใบแล้ว เพื่อนพี่ขาโหดบอกเลย!!”  รวินทร์พูดแซว เอื้อมพัฒน์เหลือบมองหางตาเบาๆ แล้วแยกย้ายไปทำงาน 

 หลังเลิกงานศรุตาไม่รอช้าสบโอกาสแอบค้นหาเฟซบุ๊คของเอื้อมพัฒน์ เริ่มปฏิบัติการเผือกหวาน

 ‘Hardcore Chef AUAMPHAT   แค่ชื่อเฟซบุ๊คก็จี๊ดขึ้นสมองแล้วสิ’   

 ทว่ารูปภาพที่ถูกอัพโหลดก็แซ่บไม่แพ้กัน เป็นรูปรุ่นพี่สุดปลื้มในงานปาร์ตี้ท่ามกลางแสงสียามราตรีกับกลุ่มเพื่อนๆ ที่จัดว่าเด็ดกว่านั้นคือ  ภาพเอื้อมพัฒน์ในสภาพมึนเมานัวเนียสาวๆ สวยๆ ที่ไฟหน้าเด่นเป็นสง่า  อีกทั้งความคิดเห็นกระเซ้าเย้าแหย่จากเพื่อนๆ  ‘เมื่อคืนหายหัวไปไม่บอกลาเลยนะ!!’ ‘มึงไปกับใครไอ้เอื้อม!!’ ‘อย่าเมาจนลืมอุปกรณ์ป้องกันนะมึง!!!’ และอีกมากมาย  ศรุตาได้แต่อึ้ง ทึ่ง ตะลึง กลืนน้ำลายเบาๆ   เทพบุตรฮาร์ดคอร์ของเธอคงสั่งสมประสบการณ์ชีวิตมากยาวนานโชกโชนจนตกผลึกสมชื่อ   นอกจากความสนุกสนาน เร่าร้อนแล้ว ยังมีภาพเอื้อมพัฒน์ออกงานสำคัญต่างๆ ในชุดสูทดูดี

 ‘โธ่เอ๊ย! ศรุตาอะไรหนักหนากับพี่(เกิน)เอื้อมคนนี้ เออเดี๋ยวนะ นี่มัน!’ 

 ภาพของนางแบบสาวคนดังที่กำลังเป็นข่าวดังตอนนี้ ไม่น่าเชื่อว่าจะสนิทสนมกับเอื้อมพัฒน์ถึงขนาดกอดคอเซลฟี่คู่กับ แบบแก้มชนแก้มเลยทีเดียว พร้อมกับแคปชั่นกำกับใต้ภาพสุดแซ่บ  

 ‘พาคนขี้งอนมาเที่ยว เดี๋ยวจะส่งเข้านอน’ 

 ‘งั้นพี่เอื้อมกับแทร่าก็นะ ถึงขั้น..ส่งเข้านอน แต่ก็เหมาะสมกันดีชายหล่อหญิงสวย ศรุตา ตื่นค่ะ!!! เธอไม่ได้ไปต่อ แยกย้ายค่ะ’

 กลางดึกคืนนั้นเอื้อมพัฒน์กลับเข้าห้องพร้อมกับแขกพิเศษคนหนึ่ง 

 “เชอร์เบ็ตอยากกินพี่เอื้อม เอ๊ย อาหารฝีมือพี่เอื้อมจังค่ะ”

 “กินอาหารต้องไปห้องอาหาร แต่มาห้องพี่เอื้อมก็ต้องกินพี่เอื้อมสิจ้ะ”

 สาวเชอร์เบ็ตขึ้นนั่งคร่อมตักพ่อหนุ่มรักร้อน เลิกชุดเดรสรัดรูปท่อนบนลงจนเหลือเพียงบราเซียสีขาวชัดเจนระดับสายตา ประกบริมฝีปากร้อนเข้าหากัน แลกลิ้นสากพันกันนัวเนีย มันคือเรื่องปกติสำหรับชีวิตผู้ชายเพลย์บอย ไม่ยึดติด ไม่สานสัมพันธ์ต่อ one night stand คือการยินยอมพร้อมใจมีเพศสัมพันธ์ระหว่างคนสองคน ไม่เคยมีคำว่าพอจากผู้ชายคนนี้

 “อืม!” 

 เอื้อมพัฒน์ก็ไม่รอปลดปล่อยเนินแฝดเด้งขนาดคัพซีออกจากบราลูกไม้สุดเซ็กซี่  แม้จะเห็นจนชินตานับไม่ถ้วน มันก็สร้างความตื่นเต้นน่าสนใจได้เสมอเพราะเจ้าของไม่เคยซ้ำหน้า  เขาลูบไล้สำรวจเนินนุ่มเนียนขนาดล้นทะลักด้วยฝ่ามือสาก พลางเขี่ยยอดปทุมสีชมพูเบาๆ เพิ่มความเสียวกระสันอีก 

 “อุ้ย....ขนลุกเลย....ไม่ลองชิมดูสิคะ พี่เอื้อม” หญิงสาวเบียดเต้าคู่แฝดใส่หน้าชายหนุ่ม  

 “อย่างงั้นล่ะค่ะ... อ๊ะ อ๊ะ ซี้ด!” 

 เอื้อมพัฒน์จรดปลายลิ้นสากบนยอดจุก ผิวหนังบอบบางประสาทสัมผัสไวจนหญิงสาวตัวเกร็ง ก่อนจะดูดอย่างหื่นกระหาย มือบีบเค้นอย่างเมาเมาสลับกันไปมาสองข้าง   

 เสียงครางเร้าอารมณ์ของหญิงสาวถ่ายทอดความเร่าร้อนระอุ ให้เลือดสูบฉีดไปทั่วร่าง ความเป็นชายที่หลบซ่อนตัวอยู่เบื้องล่างตอบรับทันท่วงที ขยายตัวขึ้นเป็นลำแข็ง เตรียมออกมาทำหน้าที่ของตน  ชายหนุ่มเลื่อนมือลงเลิกกระโปรงตัวสั้นจิ๋วขึ้นเผยให้เห็นจีสตริงสุดเซ็กซี่ เขาลูบไล้ชื่นชมก้นอันงอนงาม  นิ้วมือยาวเรียวเริ่มชอนไชตามหาร่องสวรรค์ 

 “อ๊ะ....เชอร์เบ็ตทนไม่ไหวแล้วค่ะ ใช้ลิ้นได้มั้ยคะ” 

 “ไม่ดีนะ งานพี่ต้องใช้ลิ้นชิมอาหารเยอะ.....ใช้ข้างล่างของพี่ดีกว่า” 

 สาวเชอร์เบ็ตเร่งรีบปลดกระดุมเสื้อเอื้อมพัฒน์ด้วยมือสั่น  ร่างกายที่ร้อนระอุแม้อยู่ในห้องแอร์   

 “ใจเย็นซิจ๊ะ คนสวย” เอื้อมพัฒน์ขยี้ติ่งเนื้ออย่างไม่คณามือ จนน้ำใสลื่นไหลออกมาจนชุ่มแฉะ  นิ้วกลางและนิ้วนางยาวเรียวหายผลุบเข้าไปในถ้ำลี้ลับ ภายในทั้งกระตุกตอดรัดได้ดีและอุ่น 

 “อืม..พี่ขาดความอบอุ่น พี่ซุกที่อุ่นๆ แล้ว”

 “พี่เอื้อม!” 

 เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ขัดจังหวะไฟราคะที่กำลังโหมหนัก เอื้อมพัฒน์ผละมือจากกามกิจเบื้องหน้า คว้าโทรศัพท์ไวปานแสง ก้าวยาวๆ ไปยืนนอกระเบียง ทิ้งให้แขกสาวสวยอ้าปากค้าง นั่งกึ่งเปลือย อารมณ์สวาทค้างเติ่งลำพัง

 “แทร่า.....ว่าไงนะ จะมาห้องหรอ ตอนนี้เลยใช่มั้ย ได้สิ! มาเลย!” เขาตอบรับอย่างไม่ลังเลสิ่งใด 

 “น้องคนดีจ้ะ ขอโทษทีพี่เอื้อมมธุระนิดหน่อย รบกวนน้อง เอ่อ กลับบ้านก่อนนะ” 

 เจ้าหล่อนทำหน้านิ่วบึ้งตึง ลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าทำตามคำสั่งเจ้าของห้อง เดินฉับๆ บนรองเท้าส้นสูงเอื้อมพัฒน์ส่งเธอที่ประตู 

 “เจอกันวันหน้านะจ้ะ เชอร์รี่” 

 “เออ ชื่อเชอร์เบ็ตค่ะ”  สาวสวยกรอกตามองบนและเดินกระแทกส้นจากไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัว

  

 10 นาที ต่อมา 

 เมื่อเสียงกริ่งดังขึ้น

 “เอื้อม!!!  แทร่าขอนอนค้างห้องเอื้อมนะ!”