บทที่2

Chapter 2

(บทที่๒ )

สี่ล้อรถยนต์เลื่อนมาจอดเทียบฟุตบาทแห่งหนึ่ง โดยมีผู้โดยสารดูแล้วเหมือนโจรลักพาตัวผู้หญิงมาแล้วเรียกรถมาส่ง แต่ดีที่รันรานาไม่ได้ทำมือหรือแสดงการขอความช่วยเหลือใดๆ คนขับจึงเบาใจได้

“เธอ ขอบใจว่ะที่มาส่ง” เตตะวันเอ่ยขอบคุณรันรานาจากใจจริง เธอทั้งช่วยเขาไว้และยังอาสามาส่งเขาที่ร้าน

“ไม่เป็นไรค่ะ เราแค่นั่งรถมาเป็นเพื่อนเอง” เพราะเธอไม่มีรถยนต์และขับไม่เป็นด้วย เหตุเกิดจากที่บ้านเลี้ยงมาแบบประคบประหงมเกินไป ไม่ยอมให้เธอทำอะไรเองสักอย่าง

“เออนี่ ค่ารถกับค่าน้ำใจ” เตตะวันใช้มือข้างเดียวควานหากระเป๋าเงินใบเก่าโทรมของเขาลวกๆ แล้วหยิบธนบัตรสีม่วงยื่นให้เธอหนึ่งใบ

“ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ” เธอไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน แต่เธอได้ช่วยใครซักคนแล้วก็ต้องช่วยให้สุด ช่วยแล้วรู้สึกสบายใจดี ถามว่าตอนเจอเขากลัวไหม ก็แอบกลัว แต่จิตสำนึกก็ต้องช่วยไว้ก่อน

“สักฟรีเอาปะ” ในความคิดของเตตะวันเขาไม่ได้รับคิวสักให้ใครง่ายๆ ความหมายของเขาคือเขาอยากสักให้เธอฟรีแทนคำขอบคุณ เขาไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใครทั้งนั้น

“คะ” เป็นการอึ้งรอบที่เท่าไหร่ของวัน รันรานาก็ไม่สามารถนับได้ตั้งแต่เจอเตตะวัน

“สักฟรีไง ขอบคุณเธอ” เตตะวันพูดไม่เก่งแต่พอได้พูดออกไปทีก็มีแต่คำที่ไม่ค่อยเข้าหูเท่าไหร่ เขาจึงไม่ชอบพูดเยอะหรือประโยคยาวๆ หากไม่สนิทใจกับคนนั้น

“อะ..เอ่อ ไม่ดีกว่าค่ะ” เธอทำสีหน้าเหยเก อะไรของผู้ชายคนนี้นะ จะว่าน่ากลัวก็น่ากลัว จะว่าแปลกก็แปลกดี

“อ้าว ไอ้เสือไต้มาแล้วเหรอวะ” ผู้ชายหน้าตาคมเข้มออกไปทางยุโรป รูปร่างสูงโปร่ง เดินเข้ามาซ้อนหลังเตตะวันพร้อมกอดคอ

“คว*ไร” รันรานาอึ้งกับคำทักทายอีกครั้ง เขาเคยพูดเพราะๆ บ้างไหมในวันๆ นึง ไม่สิ ในชีวิตนี้ คำที่เขาพูดแต่ละอย่างถือว่าหยาบคายมากๆ สำหรับเธอ หยาบคายเกินกว่าคนปกติจะพูดกัน

“กูก็นึกว่าโดนกระทืบตายห่าไปตั้งแต่เมื่อวาน ละนี่ใครวะ เมียไอ้เจนมันเหรอ” เจมส์ เพื่อนรักนักเลงของเตตะวันมองรันรานาอย่างละเอียด และคิดว่าเพื่อนเขาคงไปลักพาตัวเธอมาจากคู่อริหรือไอ้เจน นักเลงฝั่งศัตรูนั่นเอง เพราะเมื่อวานเขาไม่ได้ไปลุยด้วย การที่เพื่อนรอดมาได้เลยหายห่วงไป

“มะ..ไม่ใช่นะคะ” รันรานาพูดตะกุกตะกัก เธอทำตัวไม่ถูก เขาดูไม่เหมือนเตตะวันเลย ความรู้สึกมันแตกต่างออกไปทั้งๆ ที่ลุคดูโหดเหมือนกัน รู้สึกกลัวขึ้นมาแล้ว

“ยุ่งน่า แล้วมึงรู้ได้ไงว่าเกิดเรื่องหรือกูรอด” เมื่อวานแค่ไปเดินเล่นๆ กันสามคนกับเพื่อนแก๊งเดียวกัน แต่ดันโดนคู่อริดักโจมตีซะงั้น โคตรพลาดเลย

“หนีกระจัดกระจายขนาดนั้น ไอ้ต้าบอกกู” พวกมันแม่งหมารอบกัด เจมส์เก็บความแค้นที่มาทำเพื่อนเขาไว้ในใจ แต่เขาไม่แสดงออกไปตามประสาเพื่อนชาย ทำได้แค่ถามกวนตีนเพื่อนไป

“ไทป์มึงเลยนี่หว่าเสือไต้ เอาดิวะ” เจมส์รู้ใจเพื่อนรัก ถึงแม้มันจะไม่คิดมีเมีย เตตะวันก็พอๆ มองสาวและพูดคุยอยู่บ้าง แต่น้อยมาก ถึงมากที่สุด 

“เราว่าเรากลับก่อนนะ” รันรานารู้สึกอึดอัด มาเจอสถานการณ์แบบนี้ท่ามกลางผู้ชายที่เธอไม่รู้จัก แบบนี้ใครจะไม่กลัว แต่การมาส่งเตตะวันทำให้รู้ว่าเขาเป็นช่างสักที่นี่ เธอยังไม่ทันได้สำรวจก็อยากกลับเสียแล้ว

“เดี๋ยวดิเธอ มีผัวหรือยัง หมายถึง..แฟน” เตตะวันก็รู้สึกสนใจเธออยู่ไม่น้อยอย่างที่เจมส์คิดไว้ แต่เขาแค่ไม่คิดจะมีเมียให้ทรมานจิตแต่อย่างใด เขาไม่อยากมีพันธะกับใครอะไรทั้งนั้น แค่สนใจน่า

“เราไม่อยากตอบค่ะ คุณปล่อยแขนเราด้วยเราจะกลับ”

“เดี๋ยวเฮีย..เอ่อ เราไปส่ง” ทำเอาเตตะวันก็สับสนในคำพูดและสรรพนามไปอยู่เหมือนกัน เพราะเธอไม่ยอมเรียกเฮียอย่างที่เขาบอก

“จะนั่งรถกลับไปกลับมาทำไมคะ” เธอนั่งมาส่งเขาเพื่อให้นั่งกลับไปส่งเธองั้นหรือ..

“เรามีรถมอเตอร์ไซค์เดี๋ยวไปส่ง เอารถหลังร้านก่อน”

“งั้นเดี๋ยวกูไปเปิดโรงรถให้ละกัน” เจมส์พอเข้าใจสถานการณ์เลยอาสาไปเปิดโรงรถให้ ทั้งเขากลัวผู้หญิงตรงหน้าอึดอัดด้วย ดูทรงแล้วคงลูกคุณหนูแน่เลย เจมส์คิดในใจ

“แขนเจ็บขนาดนี้จะไปส่งเรายังไง ขับไม่ไหวหรอก” ไม่มีใครเป็นบ้าขับรถตอนแขนบาดเจ็บขนาดนี้หรอกนะ เขาบ้าไปแล้วเหรอ..

“เราไม่ได้ใช้แขนขับสักหน่อย เราใช้ใจ” ไม่ได้อยากมีเมียแต่หยอดไปก่อนก็แล้วกัน ใจมันเรียกร้อง

สุดท้ายเตตะวันก็ดึงดันมาส่งรันรานาจนได้ เขาอยากมาส่งเธอและไม่อยากให้เธอกลับคนเดียว ถึงแม้แขนจะเจ็บแต่นักเลงอย่างเตตะวันแผลแค่นี้มีเหรอจะสน หนักกว่านี้ก็เจอมาแล้ว

"ขอบคุณนะที่มาส่งเรา เราบอกแล้วแท้ๆ ว่าแผลจะฉีก" เธอถอดหมวกกันน็อคยื่นให้เตตะวัน มันมีเพียงใบเดียวเขาก็ยังเลือกที่จะสวมมันให้เธอ

"ไกลหัวใจปะ" เตตะวันยักคิ้วโชว์

"คิ้วแตกๆ ก็ยังจะยักโชว์"

"เชี่ยเธอ แรงเหมือนกันนะ" ผู้หญิงตัวเล็กๆ นี่ด่าเขาจัง ด่าทั้งที่ไม่มีคำหยาบซักคำแต่รู้สึกเจ็บ และแม่งกูเสือกยอมให้ด่าด้วยนะ เตตะวันได้แต่นึกในใจ อย่างกับสนิทกันมาสิบชาติ

"ก็มันเรื่องจริงนิ เราไปแล้ว!" เธอรีบปัดตูดวิ่งขึ้นห้องไป กลัวนักเลงตีไหมก็กลัว แต่ในใจก็อยากจะพูดออกไปเพราะหมั่นไส้เขา

 

---

ทุกคน นี่เป็นเฮียไต้เป็นฉบับปรับปรุงนะคะ เนื้อเรื่องเปลี่ยนเล็กน้อย ใครอยากซื้อเก็บไว้กลับมาอ่านได้น๊า ส่วนใครที่อ่านฟรีจนจบแล้วอยากซื้อเก็บไว้ก็ได้ค่ะ หรือใครซื้ออ่านรายตอนในreadAwriteฉบับเดิมแล้ว ไรท์ไม่ได้ปิดตอนน๊าอ่านได้เหมือนเดิมค่ะ

ตัดสินใจซื้ออีบุ๊คดีไหม?

-ไรท์ปรับโครงเรื่องความสัมพันธ์ของเฮียกับน้องนิดหน่อย

-ปรับโครงเรื่องเล็กน้อย

-ปรับคาแรกเตอร์เฮียไต้ให้ชัดขึ้น น้องนาก็ด้วย ปรับให้สลับกันเป็นฝ่ายตามบ้าง

-มีตัวละครเพิ่มขึ้น

-ถูกกว่ารายตอน รายตอนและอีบุ๊คประมาณ89บาท

-ลดราคา18วันแรก ถูกสุดๆ เหลือ59บาท!!

#ซีรี่ย์สี่เฮีย เฮียไต้ เป็นจักรวาลเดียวกับซีรี่ย์เฮียๆ นะคะ ต่อจากเฮียทามคือเฮียไต้ฝุ่นค่ะ

**คำเตือนเรื่องนี้มีคำหยาบเยอะมาก โดยพื้นฐานพระเอกพูดคำหยาบล้วนๆ มากๆ ค่ะ