All Chapters of เฮียนักเลง: Chapter 1 - Chapter 10

Chapter 2(บทที่๒ )สี่ล้อรถยนต์เลื่อนมาจอดเทียบฟุตบาทแห่งหนึ่ง โดยมีผู้โดยสารดูแล้วเหมือนโจรลักพาตัวผู้หญิงมาแล้วเรียกรถมาส่ง แต่ดีที่รันรานาไม่ได้ทำมือหรือแสดงการขอความช่วยเหลือใดๆ คนขับจึงเบาใจได้“เธอ ขอบใจว่ะที่มาส่ง” เตตะวันเอ่ยขอบคุณรันรานาจากใจจริง เธอทั้งช่วยเขาไว้และยังอาสามาส่งเขาที่ร้าน“ไม่เป็นไรค่ะ เราแค่นั่งรถมาเป็นเพื่อนเอง” เพราะเธอไม่มีรถยนต์และขับไม่เป็นด้วย เหตุเกิดจากที่บ้านเลี้ยงมาแบบประคบประหงมเกินไป ไม่ยอมให้เธอทำอะไรเองสักอย่าง“เออนี่ ค่ารถกับค่าน้ำใจ” เตตะวันใช้มือข้างเดียวควานหากระเป๋าเงินใบเก่าโทรมของเขาลวกๆ แล้วหยิบธนบัตรสีม่วงยื่นให้เธอหนึ่งใบ“ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ” เธอไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน แต่เธอได้ช่วยใครซักคนแล้วก็ต้องช่วยให้สุด ช่วยแล้วรู้สึกสบายใจดี ถามว่าตอนเจอเขากลัวไหม ก็แอบกลัว แต่จิตสำนึกก็ต้องช่วยไว้ก่อน“สักฟรีเอาปะ” ในความคิดของเตตะวันเขาไม่ได้รับคิวสักให้ใครง่ายๆ ความหมายของเขาคือเขาอยากสักให้เธอฟรีแทนคำขอบคุณ เขาไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใครทั้งนั้น“คะ” เป็นการอึ้งรอบที่เท่าไหร่ของวัน รันรานาก็ไม่สามารถนับได้ตั้งแต่เจอเตตะวัน“สักฟรีไง ขอบคุ

Chapter 4(บทที่ ๔ )รันรานานั่งรอเขาที่หน้าคณะทั้งๆ ที่เพื่อนกลับกันหมดแล้ว เขาเลทมารับเธอยี่สิบนาทีกว่าเธอควรรอต่อไหม ช่างเป็นคนที่ผิดคำพูดจริงๆ เธอไม่น่าเชื่อคนแบบเขาเลย แค่ตรงเวลายังทำไม่ได้เลยคนๆ นี้"นามาแล้ว ขอโทษว่ะ" สภาพเตตะวันที่ขับมารับเธอคือมุมปากแตกช้ำมีเลือดไหล และแผลที่คิ้วหนากำลังจะหายดีก็กลับเป็นแผลใหญ่ยิ่งกว่าเดิม"เอาอีกแล้วเหรอ ไปมีเรื่องมาเหมือนวันนั้นใช่ไหม” นี่เขาจะมีเรื่องบ่อยขนาดนี้เลยเหรอ แล้วแต่ละครั้งก็เจ็บตัวไม่ใช่น้อยๆ อึดถึกทนขนาดนี้ร่างกายยังเป็นคนอยู่ไหม"ไม่ใช่แบบนั้น ขอโทษว่ะที่มาช้า" เขาคิดว่าจะแวะไปถามข่าวคราวรุ่นน้องแป๊บเดียวกลับกลายเป็นมีเรื่องต่อยตีกับคู่อริต่อ“ไม่ได้ตั้งใจ”"เฮ้อ.. ช่างมันเถอะ ไปโรงพยาบาลไหมคะ" ถึงไม่หนักเท่าวันนั้นแต่เขาควรไปเช็คร่างกายบ้าง เธอไม่ได้สนเวลาว่าจะมาช้าหรือไม่แล้ว สนแค่แผลบนใบหน้าเขาตอนนี้"เฮ้ยนา ไกลหัวใจว่ะเอาจริง" แผลแค่นี้เขาชินแล้ว ตอนนั้นมันแค่พลาดที่ปล่อยให้พวกมันมารอบกัดเฉยๆ"..." รันรานาไม่รู้จะพูดอะไรต่อจึงรับหมวกกันน็อคของเขามาสวมแล้วก้าวขาขึ้นนั่งซ้อนท้ายรถ"คลุมเหอะ" เตตะวันถอดเสื้อช็อปเปื้อนฝุ่นที่น

Chapter 6(บทที่ ๖ )สุดท้ายเตตะวันก็ลากรันรานามาร้านเหล้าด้วยจริงๆ กว่าเธอจะยอมมาก็ปาไปเป็นเวลาสามทุ่มแล้ว เธออิดออดว่าพรุ่งนี้มีเรียนแถมใกล้สอบต้องอ่านหนังสืออะไรไม่รู้ ป่านนี้เพื่อนเขาเรื้อนละมั้ง"ช้าสัตว์ๆ" มาถึงเจมส์ก็เอ่ยปากบ่นคนแรกเลย"รอนา""ว้าว นั่นมองน้องแว่นคนนั้นนิ" เจมส์เซอร์ไพรส์มากที่สุดเพราะตั้งแต่คบกันมาก็ไม่เคยเห็นเตตะวันจะหิ้วหญิงติดสอยห้อยตามมาด้วยซักที อย่าว่าแต่หิ้วมาเลย จีบยังไม่เคยเห็น"สวัสดีค่ะ" รันรานาเมื่อเห็นเจมส์เป็นรอบที่สองเธอจึงเริ่มคุ้นชินมากขึ้น แต่พวกเขาก็แอบน่ากลัวอยู่ไม่น้อย สักลายกันทุกคนเลย หน้าโหดสุดๆ เธอเลยใจดีสู้เสือเลือกที่จะสวัสดีทุกคน"สวัสดีครับ ว่าแต่ทำไมแต่งตัวแบบนี้มา" เสื้อฮู้ดกางเกงวอร์มขายาว หน้าก็ไม่แต่ง แต่เธอเป็นคนที่น่ารักแถมสวยมากๆ จึงทำให้ดูแล้วน่าเอ็นดูแทน"พี่ไต้ฝุ่นบอกว่ารีบค่ะ" เธอเลือกที่จะแทนไต้ฝุ่นว่าพี่ เพราะเขาก็คงเป็นรุ่นพี่เธอจริงๆ เห็นบ่นปรายๆ ว่าอ่านหนังสือสอบไปทำไมในเมื่อเขาจะเรียนจบแล้ว"พี่ไต้ฝุ่น? ฮ่าๆๆ ไอ้เหี้ยกูจะรั่ว" โชนเพื่อนอีกคนในกลุ่มของเตตะวันไม่เคยได้ยินคำนี้ออกมาจากปากผู้หญิงคนไหนเลย แทบไม่มีสิทธิ

Chapter 9( บทที่ ๙ )เตตะวันกลับมาที่ห้องของเขาที่อยู่บนชั้นสองของร้านสัก ร้านสักนี้เขารวมหุ้นกับกลุ่มเพื่อนเพื่อเปิดกันเอง ไม่ใช่ร้านเขาคนเดียว เขาไม่ได้มีเงินมากมายขนาดนั้น เขาขอออกค่าเช่าเพิ่มเพื่ออยู่ห้องด้านบนชั้นสองของตึก มันประหยัดดีและสะดวกด้วย” … “ร่างสูงยืนเหม่อลอยไม่รู้จะเอาอย่างไรต่อ พูดขนาดนี้แล้วเขายังจะกล้ายุ่งกับเธออีกเหรอ เขาคงทำชีวิตเธอแย่ลงกว่าเดิมจริงๆ"หึ" เขาหยิบเสื้อช็อปสีกรมเปื้อนๆ ขึ้นมาดู เสื้อตัวนี้รันรานาใช้คลุมขาเธอตอนที่กำลังซ้อนรถเขา เขาควรซักมันดีไหม?"ไว้ก่อนละกัน" เขาโยนเสื้อช็อปขึ้นบนเตียงและทิ้งตัวลงนอน เตตะวันคิดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้น เขาเจอเธอโดยบังเอิญ และเธอก็ช่วยเขาโดยบังเอิญ ตอนนี้จะจากกันโดยตั้งใจใช่ไหมวะ?เขาไม่คิดจะมีเมียก็ใช่ว่าเขาไม่หวั่นไหวกับเธอเลย รันรานาเป็นคนที่ใช่ในเวลาที่ไม่เหมาะสม เขาจะทำอย่างไรดี ยิ่งเจออาจจะยิ่งถลำลึกเข้าไปใหญ่ หากคู่อริเขารู้เข้ารันรานาจะซวยไปด้วย เขารักเธอไม่ได้ และเธอก็ไม่ได้อนุญาตให้รัก แถมผลักไสเสียด้วยซ้ำเตตะวันหยิบกีตาร์ตัวโปรดของเขามาบรรเลงเพลงเศร้าเพลงนึงตามอารมณ์ของเขาตอนนี้ เขาไม่รู้จะทำอย่างไรนอ

Chapter 10(บทที่ ๑๐ )‘เป็นแฟนกับเจ๊สิ’“เอ่อ..”“ไอ้ไต้”“นา ไอ้เขม” ร่างสูงเบิกตาโต คาดไม่ถึงว่ารันรานาจะมายืนอยู่ตรงนี้รันรานาจ้องมองเตตะวันกับผู้หญิงร่างบางที่ยืนอยู่ข้างเตียงผู้ป่วย ใบหน้าคมเข้มผมสีน้ำตาลอ่อน ผู้หญิงคนนี้เธอไม่คุ้นหน้า แต่มองเธอไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย“จิ๊”“เจ๊ชา มาทำไม” เขมทัตไม่คิดว่าจะเจอชาล็อตที่นี่ ชาล็อตคือรุ่นพี่ในกลุ่มที่เคยสนิทกัน ก่อนที่กลุ่มนั้นจะแตกไป ซึ่งทุกคนรู้ดีว่าชาล็อตนั้นชอบเตตะวันมาตลอด“เรื่องของฉัน” ร่างระหงหยิบกระเป๋าแล้วรีบเดินออกไปจากห้อง“เธอมาได้ไง “” จะกลับแล้วค่ะ “เธอได้ยินบทสนทนาเมื่อครู่ชัดเจน ไม่เห็นเขาจะอาการหนักอย่างที่เขมทัตพูด“เดี๋ยวก่อนนา อึก” คนป่วยรีบลุกขึ้นแต่ก็ต้องกุมท้องด้วยความเจ็บ“คุณ!”“เดี๋ยวกูลงไปซื้อน้ำก่อน กูลืมซื้อน้ำ” เขมทัตรีบปลีกตัวออกไป เขารู้ดีว่าเพื่อนต้องการเจอรันรานาแค่ไหน“เจ็บตัวแล้วยังจะซ่าอีก”“ก็เรากลัวนาไป” เขายิ้มเมื่อร่างบางเข้าใกล้ ดูก็รู้ว่าเป็นห่วงเขาแน่“เราก็แค่ผ่านมาเฉยๆ พี่เขมบอกว่าคุณอยู่ที่นี่เลยแวะมา” รันรานาเฉไฉ“สบายดีไหม ทำไมดูผอมลง “” เราสบายดีค่ะ ห่วงตัวเองก่อนเถอะ “คนที่นอนใส่ส