หนึ่งอาทิตย์ต่อมา…
หลังจากเลิกเรียนเค้กก็แยกย้ายกับเพื่อนสนิทของเธอ เนื่องจากวันนี้เธอมีนัดเดทกับหนุ่มรุ่นน้องปีหนึ่งที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เค้กใช้เวลาเดินทางไม่นานก็มาถึงร้านอาหารที่เธอได้นัดกับหนุ่มรุ่นน้องไว้ เด็กหนุ่มคนนี้มีชื่อว่า ‘วิน’
“รอพี่นานไหม” เค้กเอ่ยถามทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะที่วินนั่งรออยู่ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามชายหนุ่ม
“ไม่นานครับ ผมก็เพิ่งมาถึงเอง” เด็กหนุ่มระบายยิ้มบาง ๆ ชวนใจเต้นแรงเพื่อโปรยเสน่ห์ให้เค้กหลงใหล วินพอจะรู้มาบ้างว่าเค้กชอบผู้ชายแบบไหน เขาจึงพยายามทำตัวเหมือนผู้ชายที่เค้กชอบ ทำทั้งที่หญิงสาวไม่ได้ร้องขอ แต่วินทำเพราะต้องการให้หญิงสาวสนใจ
เค้กกับวิน รู้จักกันตอนรับน้อง วินเป็นคนเข้าหาเค้กก่อน วินรู้สึกชอบเค้กมาก ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกัน ส่วนเค้ก เธอไม่ได้รู้สึกชอบวินสักนิด แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธการเข้าหาของเด็กหนุ่ม เค้กไม่เคยปิดโอกาสให้ใครเข้ามาในชีวิต ยกเว้นเขาคนนั้น ‘เฮียไค’ ผู้ชายที่เค้กไม่ชอบหน้าและรู้สึกไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกเจอ แค่มองตาก็รู้ว่าผู้ชายคนนั้นร้ายกาจและดูไม่น่าไว้ใจและให้ตายยังไงเค้กก็ไม่มีทางญาติดีกับผู้ชายคนนั้นแน่
“พี่เค้กทานอะไรดีครับ ให้วินสั่งให้ไหม” วินเอ่ยอย่างเอาอกเอาใจเค้ก ช้อนสายตามองหญิงสาวด้วยแววตาออดอ้อน
“เอาสิ พี่ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าวินรู้ใจพี่รึเปล่า” เค้กเองก็ไม่น้อยหน้า มาทานข้าวด้วยกันก็หลายครั้ง เค้กเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเด็กหนุ่มรุ่นน้องคนนี้จะรู้ใจเธอรึเปล่า
วินที่ได้ยินเค้กพูดแบบนั้นก็ยกยิ้มเย้ยหยันก่อนจะกวักมือเรียกพนักงานให้มาจดออเดอร์ วินเอ่ยสั่งเมนูที่เค้กชอบทานอย่างคล่องแคล่วไม่มีสะดุด ราวกับสิ่งที่หญิงสาวชอบถูกจดบันทึกอยู่ในสมองของเขาเป็นอย่างดี ในระหว่างที่สั่งอาหารอยู่นั้นวินปรายตามองเค้กเป็นระยะเพื่อเฝ้าสังเกตอากัปกิริยาของหญิงสาว เมื่อเห็นเค้กยิ้มพอใจ วินเองก็ยกยิ้มพอใจด้วยเช่นกัน
“เก่งนี่” วินยิ้มรับต่อคำชมของหญิงสาว จะจีบหญิงสวย ๆ อย่างเค้กทั้งที วินทำการบ้านมาอย่างดีอยู่แล้วบอกเลยว่างานนี้เขาไม่พลาด ยังไงเสียเขาก็ต้องจับเค้กให้อยู่หมัด ผู้หญิงรวย ๆ เปย์เก่งแบบนี้หาง่ายที่ไหนกัน วินไม่มีทางปล่อยบ่อเงินบ่อทองอย่างเค้กให้หลุดมือไปเป็นแน่
“เพราะผมรู้ใจพี่” เค้กยิ้มพลางคิดในใจว่า เนี่ยสเปกของเธอต้องแบบนี้ เอาใจเก่ง พูดเพราะ ควบคุมได้ ไม่ใช่นายวายร้ายอย่างเฮียไคอะไรนั่น เค้กไม่ชอบผู้ชายที่ควบคุมยาก เพราะผู้ชายพรรค์นั้นจะทำให้เธอต้องรู้สึกเหนื่อยกับการที่เธอต้องวิ่งตาม
บรรยายอากาศภายในโต๊ะทานข้าวเต็มไปด้วยเสียงพูดเจื้อยแจ้วของวิน ที่มักหาเรื่องมาพูดเอาอกเอาใจเค้กไม่หยุด อีกทั้งยังเทคแคร์ดูแลหญิงสาวเป็นอย่างดีทั้งตักอาหารให้ ทั้งหยิบทิชชู่มาเช็ดปากให้หญิงสาว ดูแลดีเกินหน้าเกินตาประหนึ่งว่าหญิงสาวเป็นเจ้าหญิงยังไงอย่างนั้นเลย
หลังจากทานข้าวเสร็จเค้กก็เรียกพนักงานมาเช็คบิลค่าอาหาร แน่นอนว่าอาหารมื้อนี้เค้กที่เป็นคนจ่าย ซึ่งตัวหญิงสาวไม่ได้ซีเรียสกับเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว เพราะทุกครั้งที่มาทานข้าวกับเด็กในสต๊อกค่าใช้จ่ายเค้กเป็นคนจัดการเองทั้งหมด เธอชอบใช้เงินเลี้ยงผู้ชายแลกกับความสุขชั่วครั้งชั่วคราวแบบนี้ แต่ไม่ใช่ว่าเธอจะนอนกับเขาไปทั่วนะ โนจ้ะ เห็นอย่างนี้เค้กไม่ได้ง่าย เธอยังคงบริสุทธิ์ผุดผ่องยังไม่เคยมีอันนั้นของผู้ชายคนไหนได้เสียบเข้ามาในร่องรักของเธอ นอกจากsex toy น่ะนะ
เมื่อเคลียร์ค่าอาหารเสร็จเรียบร้อยทั้งเค้กและวินก็พากันเดินออกมา ระหว่างนั้นวินก็ออดอ้อนเค้กยกใหญ่ต้องการให้หญิงสาวซื้อนาฬิกาเรือนใหม่ให้ เค้กจึงพาวินมายังร้านนาฬิกาแบรนด์โปรดของเธอ ระหว่างนั้นเค้กก็ปล่อยให้วินเลือกนาฬิกาของเขาไป ส่วนหญิงสาวก็ปลีกตัวออกมานั่งยังมุมหนึ่งของร้าน
“บังเอิญจัง”
เค้กหันมองคนด้านข้างที่จู่ ๆ ก็เอ่ยพูดขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยทันทีที่เธอทิ้งตัวนั่งลง หญิงสาวชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเจ้าของเสียงเมื่อครู่เป็นใคร
เมืองหลวงแคบเสียเมื่อไหร่กัน….ทำไมต้องบังเอิญเขาคนนั้นอยู่ที่นี่ด้วย
“ไม่คิดจะทักทายเฮียหน่อยเหรอคะ” ไคเอียงคอมองหญิงสาวข้างกาย ริมฝีปากหยักบิดยิ้มออกมา ไม่รู้ว่ามันเป็นความบังเอิญหรือตั้งใจกันที่เขามาเจอหญิงสาวที่ห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ ไคเห็นตั้งแต่เค้กนั่งทานข้าวอยู่เด็กหนุ่มคนนั้น แล้วพากันเดินมายังร้านนาฬิกา ไคจึงเดินตามหญิงสาวมา ระหว่างนั้นไคก็ใช้สายตามองสำรวจเด็กหนุ่มคนนั้นเงียบ ๆ พลางเค้นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน ไคก็เพิ่งจะรู้นะที่เค้กบอกเขาว่าไม่ชอบคนแก่ แท้จริงแล้วเธอชอบปลิงนี่เอง
“ไม่จำเป็นมั้งคะ เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น” เค้กตอบด้วยท่าทีเบื่อหน่าย
“แต่เฮียอยากสนิทกับหนูนะ” ไคยิ้ม มองหน้าเค้กด้วยแววตากรุ้มกริ่ม
“ไร้สาระ”
“สายเปย์เหมือนกันนี่เรา” ไคเอ่ยเมื่อเห็นพนักงานในร้านเดินมารับบัตรเครดิตจากหญิงสาว
“มันไม่ใช่เรื่องของเฮียค่ะ”
“คบเด็กก็แบบนี้ ลองมาคบกับเฮียสิ เดี๋ยวเฮียจะเป็นฝ่ายเปย์หนูเอง”
#เฮียไคอย่าร้าย(30) เค้กเปลี่ยนท่านั่งเป็นหันข้างเข้าหาไคก่อนจะโน้มหน้าซบลงกับส่วนอ่อนไหวของชายหนุ่ม สูดดมความเป็นไคเข้าปอด ดวงตาของหญิงสาวปรือฉ่ำช้อนสายตาสบเข้ากับแววตาคบกริบอย่างสื่อความหมาย “จัดการมันสิคะ” ชายหนุ่มออกคำสั่งน้ำเสียงแหบพร่าด้วยแรงปรารถนา สอดนิ้วหัวแม่มือเข้าปากเล็กให้หญิงสาวได้โลมเลีย เค้กผงกศีรษะดูดเลียนิ้วของชายหนุ่มสลับกับตวัดลิ้นเลียเบา ๆ การกระทำของเค้กอยู่ในสายตาของไคตลอดเวลา ชายหนุ่มระบายยิ้มพึงพอใจออกมาในการกระทำของหญิงสาว“เวร” ไคสบถคำหยาบออกมาอย่างไม่อาจห้ามได้ เมื่อการกระทำของหญิงสาวกระตุ้นต่อมความอยากของเขาได้เป็นอย่างดี เส้นเลือดของไคบวมปูดในขณะที่ริมฝีปากขบเม้มเข้าหากันจนแน่นอย่างสะกดอารมณ์ที่พลุ่งพล่านไคจึงถอดนิ้วมือของเขาออกจากปากเล็กแล้วนำแก่นกายแข็งขืนของเขาไปจ่อแทน “จัดการมันสิคะ จัดการมันเท่าที่หนูต้องการ” คำเชื้อเชิญของไคเปรียบเสมือนสิ่งกระตุ้นอารมณ์ของหญิงสาว ปลุกเชื้อเพลิงกามอารมณ์ของเค้กได้ดีไม่ต่างเค้กมองสิ่งตรงหน้าที่ทั้งใหญ่ทั้งยาวของไคอย่างไม่วางตาพลางลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เพียงแค่ได้มององคชาตของไค ตรงส่วนอ่อนไหวของเค้กก็ร้อนวูบวาบร
#เฮียไคอย่าร้าย(29) “หนูอยากได้อะไรอีกไหมคะ” ไคเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกงทันทีที่สายตาเหลือบไปเห็นหญิงสาวเดินเข้ามาหา ก่อนเปิดปากถามเธอว่า ‘ต้องการอะไรอีกไหม’ เมื่อเค้กเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า“พอแล้วค่ะ แค่นี้หนูก็รูดบัตรเฮียไปหลายแสนเชียวน้า เฮียจะไม่ว่าอะไรหนูใช่ไหม” เค้กชูถุงชอปในมือให้ไคดู ถุงใบเดียวที่เธอถืออยู่ภายในบรรจุของมูลค่าหลายแสนบาทไว้“ต่อให้หนูรูดหมดไปหลายล้านเฮียจะว่าอะไรหนูได้ ก็เฮียรักหนูนี่” เค้กมองหน้าไคนิ่งด้วยความรู้สึกหลากหลาย เธอทำหน้าง้ำงอคล้ายจะร้องไห้ เค้กที่ไม่เคยได้สัมผัสกับความรู้สึกแบบนี้มาก่อนก็รู้สึกซึ้งใจและประทับใจในการกระทำของไคเป็นอย่างมาก เพราะโดยปกติแล้วเค้กมักจะเป็นผู้ให้มากกว่าผู้รับ พอได้มาเป็นผู้รับบ้างเธอจึงอธิบายความรู้สึกตอนนี้ไม่ถูก มันทั้งดีใจและประทับใจในตัวไคเป็นอย่างมาก จนไม่สามารถกลั่นความรู้สึกในตอนนี้ออกมาเป็นคำพูดได้ เธอถึงจะร้องไห้ออกมาอย่างเช่นในตอนนี้ที่น้ำตาของเธอคลอเบ้า"เป็นอะไรคะทำไมทำหน้าอย่างนั้น" เสียงทุ้มถามอย่างอ่อนโยนเมื่อเห็นใบหน้าที่คล้ายจะร้องไห้ของหญิงสาวพลางดึงเธอมากอดเอาไว้ ใบหน้าของเค้กซบลงอกแกร่งของไค"ขอบคุณ
#เฮียไคอย่าร้าย(28)เค้กนิ่งค้างมองไคอย่างไม่เชื่อสายตาว่าผู้ชายแบดบอยอย่างเขาจะพูดอะไรทำนองนี้กับคนอื่นเขาเป็นด้วย อีกนัยหนึ่งเค้กก็ปฏิเสธไม่ได้เหมือนกันว่าเธอรู้สึกเขินกับคำพูดของชายหนุ่ม และรู้สึกดีกับคำพูดของชายหนุ่มมาก ๆ เค้กกำลังรู้สึกว่าตัวเธอเป็นดอกไม้ที่ออกดอกบานสะพรั่งยามที่มีคนใส่ใจดูแล เช่นเดียวกันกับไคในตอนนี้ที่ดูแลเธอไม่ห่าง คอยปลอบประโลมเธอด้วยคำพูดอ่อนหวาน และการกระทำแสนอ่อนโยน เค้กรู้สึกกระชุ่มกระชวยหัวใจตัวเองทุกครั้งยามที่ได้อยู่กับไค เขาเป็นคนที่เข้ามาทำให้ชีวิตของเธอมีชีวิตชีวา เรียนรู้ที่จะรักใครสักคนจริง ๆ ไม่ใช่แค่รักสนุกไปวัน ๆ เหมือนเมื่อก่อน “ขอบคุณนะคะ” ไคทำหน้างงเล็กน้อยที่จู่ ๆ หญิงสาวก็พูดขอบคุณเขาออกมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย แววตาของเค้กจริงจังซะจนไคเดาอารมณ์หญิงสาวไม่ออกว่าเธอจะมาในโหมดรูปแบบไหน “ขอบคุณอะไรคะ” ไคถามด้วยความงงงวย หรือเธอจะพูดขอบคุณที่เขาพูดซึ้ง ๆ กับเธอ แต่เมื่อกี้ที่เขาพูดออกไปน่ะเขาพูดมันออกมาจากใจเลยนะ พูดออกมาจากความรู้สึกจริง ๆ ของเขา อยากให้หญิงสาวมั่นใจในตัวเขา ไม่ว่าเธอจะทำตัวน่าเกียจขนาดนั้น เธอก็จะยังน่ารักน่าเอ็นดูในสายตาเขาอ
#เฮียไคอย่าร้าย(27) หลังจากใช้เวลาในการประชุมไปหลายชั่วโมงเค้กแทบลากสังขารตัวเองออกมาจากห้องประชุมไม่ไหว ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังจะตายยังไงอย่างนั้น ทั้งเหนื่อย ทั้งหิว และง่วงเป็นที่สุด “เหนื่อยมาก ๆ เลยค่ะ” เค้กพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงงอแงก่อนจะเข้าไปสวมกอดพ่อด้วยท่าทีออดอ้อน อีกทั้งยังหอมแก้มท่านฟอดใหญ่อย่างต้องการเติมพลังงานในวันนี้ “มันเป็นเรื่องธรรมดาของคนทำงาน” คนเป็นพ่อยกมือลูบกลุ่มผมลูกสาวอย่างแผ่วเบา ริมฝีปากยกยิ้มเอ็นดูให้กับความออดอ้อนเก่งของลูกสาว “ลูกหิวรึเปล่า” “หิวมากกก” เค้กลากเสียงยาวพลางลูบหน้าท้องตัวเองปอย ๆ “พ่ออยากพาลูกไปทานข้าวนะ แต่พ่อมีคุยงานต่อ” “อ้าว” หญิงสาวทำหน้าผิดหวังเมื่อพ่อไม่ได้พาเธอไปทานข้าวด้วยอย่างที่เธอคิดไว้ “เอาน่า ไว้วันหลังพ่อจะพาลูกไป พาแม่ และพาน้องไปด้วยไง เราจะได้ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันยังไงลูก” “เอาอย่างนั้นก็ได้” เค้กพยักพเยิดหน้ารับคำผู้เป็นพ่อช้า ๆ อย่างไม่คิดเซ้าซี้ไปมากกว่านี้ ติ้ง จู่ ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือของหญิงสาวก็ดังแจ้งเตือนขึ้นมา เค้กจึงผละตัวออกจากพ่อคว้าโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ามาเปิดดู เฮียไค: เลิกงานยัง
#เฮียไคอย่าร้าย(26)แม้จะรู้สึกขัดใจเล็กน้อยที่โดนยั่วจนของขึ้นแต่กลับไม่ได้ เอา แต่พอเห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนักของหญิงสาว ไคก็รีบสะบัดความคิดพวกนั้นทิ้งไป รีบจับตัวหญิงสาวนอนลงอย่างร้อนใจ“ปวดมากเลยเหรอคะ” ไม่เหลือสีหน้าติดเล่น มีแต่ความเป็นห่วงให้กับสาวเจ้า คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างร้อนใจเมื่อเห็นอาการเจ็บปวดของหญิงสาวขึ้นมาอีกครั้ง“อือ” เค้กครางรับผะแผ่วในลำคอ ดวงตาปรือปิด ความเจ็บที่ทุเลาลงในคราแรกบัดนี้กลับเพิ่มความเจ็บปวดให้แก่เธอขึ้นเรื่อย ๆ เค้กรู้สึกเจ็บหน่วงไปทั่วทั้งหน้าท้องล่าง ลามไปถึงแผ่นหลังและในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกปวดตุบ ๆ ที่ส่วนกลางกายเป็นอย่างมาก“เดี๋ยวทานข้าวและทานยาก่อนนะคะ” ไคบอกก่อนจะลุกพรวดเดินออกจากห้องไป ชายหนุ่มหายเข้าไปในครัวพักใหญ่ก่อนจะกลับมาพร้อมข้าวต้มร้อน ๆ และยาแก้ปวด ไคค่อย ๆ จับตัวหญิงสาวให้ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ก่อนจะหยิบชามข้าวต้มมาไว้ในมือ “เดี๋ยวเฮียป้อนนะคะ” เค้กพยักหน้ารับคำอย่างช้า ๆ ปล่อยให้หน้าที่ป้อนข้าวเธอ เป็นหน้าที่ของชายหนุ่มแทน “พอแล้วค่ะ” เค้กยกมือขึ้นมาดันมือไคที่กำลังนำช้อนมาจ่อปากเธอ หลังจากทานข้าวไปได้เพียงสี่ห้าคำเค้ก
#เฮียไคอย่าร้าย(25) ไคตวัดผ้าห่มร่างอรชรของหญิงสาวที่นอนหลับตาพริ้มหลังจากได้ทานข้าว ทานยา ที่ชายหนุ่มเอามาให้ ใบหน้าผ่องใสที่ไคมักหลงใหลทุกครั้งที่ได้มองตอนนี้กลับซีดเซียวราวกับไม่มีเลือดล่อเลี้ยงยังไงอย่างนั้นไคนั่งมองหน้าหญิงสาวสักพักใหญ่ นั่งมองจนแน่ใจว่าเธอได้หลับเข้าสู่ห้วงนิทราแล้ว ชายหนุ่มก้มลงประทับจูบที่หน้าผากมนของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา ก่อนจะค่อย ๆ ขยับเขยื้อนตัวลงจากเตียงช้า ๆ อย่างกลัวว่าหญิงสาวจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ไคลงมายืนมองหญิงสาวอยู่ข้างเตียงครู่หนึ่งก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องนอนมา หลังจากที่นั่งเสิร์ชหาข้อมูลการดูแลผู้หญิงที่ปวดท้องประจำเดือนจากอินเตอร์เน็ต ชายหนุ่มก็รีบบึ่งรถมายังร้านขายยาเพื่อซื้อยาแก้ปวดท้องเมนส์ และถุงประคบร้อนให้กับหญิงสาว จากร้านขายยามุ่งหน้ามายังร้านสะดวกซื้อเป็นร้านถัดไป ไคยืนมองผ้าอนามัยหลากหลายที่วางเรียงรายกันอยู่ตรงหน้าด้วยใบหน้าเคร่งขรึม สมองกำลังประมวลผลอย่างหนักว่าควรเอาผ้าอนามัยแบบไหนไปให้หญิงสาวดี เมื่อผ้าอนามัยที่มีละลานตาซะเหลือเกิน ยืนชั่งใจอยู่นานมากสุดท้ายชายหนุ่มก็ตัดสินใจเอื้อมมือหยิบผ้าอนามัยทั้งแบบกลางวันและกลางคืนลงตะ
#เฮียไคอย่าร้าย(24)กิจกรรมรักบนโซฟากลางห้องรับแขกเป็นไปอย่างเร่าร้อน และร้อนแรง เมื่อทั้งไคและเค้กต่างตกอยู่ในภวังค์กามอารมณ์ที่ยากจะฉุดรั้ง ทั้งสองโถมกายเข้าหากันบดเบียดเสียดช่วงล่างด้วยความซ่านสยิวเสียงครางหวานจากปากของหญิงสาวเป็นสิ่งที่ไคชอบจะฟัง ในยามที่ปากเล็ก ๆ ร้องครางเรียกชื่อเขาปากสั่นไคอยากตะบี้ตะบันใส่ร่องคับแคบของเธอแบบไม่ยั้งแรง ริมฝีปากจูบแลกลิ้นพัวพันในขณะที่เอวสอบกระแทกกระทัันส่งท่อนลำอัดร่องคับแน่นอย่างถี่ยิบ จนร่างเล็กของหญิงสาวสั่นคลอนไปตามแรงขยับ ริมฝีปากเปล่งเสียงร้องครางหวานออกมาไม่หยุดหย่อน“อะ อะ เฮียไค สะ เสียว เสียวมากเลย” เค้กครางไม่เป็นศัพท์เมื่อชายหนุ่มกระแทกท่อนลำใส่ร่องรักเธออย่างถี่รัว ใบหน้าสวยเชิดขึ้นหลับตาพริ้มด้วยความเสียวซ่านจากบทสวาทสุดร้อนแรงที่ได้รับ เอวสอบเคลื่อนขยับอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย พลางเคลื่อนมือเคล้นคลึงหน้าอกอวบอิ่มของหญิงสาว บ้างก็ก้มลงใช้ปากชกชิมความหวาน ทั้งดูด ทั้งดึงจนคนตัวเล็กใต้ร่างสั่นสะท้าน เปล่งเสียงร้องครางออกมาไม่ขาดปาก หางตามีน้ำสีใสไหลรินออกมา “เสียวมากเลยเหรอคะ” ไคถามอย่างหยอกเย้าพลันมุมปากหยักระบายยิ้มเจ้าเล่ห์
#เฮียไคอย่าร้าย(23)“นั่งลงสิคะ” ชายหนุ่มบอกหญิงสาวที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าพลางช้อนสายตาเจ้าเล่ห์มองหญิงสาว “หนูจะนั่งตรงไหนก็ได้ นั่งพื้น นั่งข้าง หรือนั่งไคดีคะ” มุมปากหยักของไคกระตุกยิ้มร้ายกาจทันทีที่ริมฝีปากพ่นประโยคเมื่อครู่จบ “นั่งไหนดีน้า” เค้กเองก็ไม่น้อยหน้า ในเมื่อชายหนุ่มชงมาขนาดนั้นมีหรือที่เธอจะไม่เล่นตอบ หญิงสาวทำหน้าครุ่นคิดแววตาฉายความร้ายกาจออกมาไม่ต่าง ก่อนที่หญิงสาวจะทิ้งตัวลงนั่งคร่อมตักชายหนุ่มพลางยกแขนหนึ่งข้างโอบกอดลำคอชายหนุ่มไว้ เค้กมองสบตาไคตาเป็นประกาย ใช้นิ้วมือเกลี่ยริมฝีปากสีระเรื่อของไคเบา ๆ ด้วยท่าทียั่วยวน “นั่งพื้น นั่งข้าง มันก็น่าสนใจหมดนะคะ แต่นั่งไคดีกว่าค่ะ หนูชอบ” เค้กแกล้งกระซิบเสียงแหบพร่าที่หูของไคอย่างแผ่วเบาพลางแกล้งขบเม้มติ่งหูชายหนุ่มเล่นอย่างหยอกเย้า ทำเอาไคขนลุกซู่กับการกระทำของหญิงสาว ไรขนของเขาพองตัวขึ้นเช่นเดียวกับส่วนกลางกายที่ตอนนี้มันเริ่มพองเต็มลำจนรู้สึกอึดอัดไปทั่วทั้งช่วงล่าง “อะไรทิ่มก้นหนูอะ” เค้กถามพลางกลั้วหัวเราะออกมาเมื่อรับรู้ถึงบางอย่างที่อยู่ภายในกางเกงของไคกำลังดันก้นเธออยู่ “อะไรกันคะ มีอารมณ์ง่ายจัง” “เพราะเป็
#เฮียไคอย่าร้าย(22) หลังจากที่ตัดสินใจกันอยู่นานมากว่าวันนี้จะไปกินอะไรกันดี ท้ายที่สุดแล้วก็จบลงที่ร้านชาบูชื่อดัง เป็นร้านยอดฮิตที่มีคนทำคลิปรีวิวลงติ๊กต๊อกเยอะมาก เค้กอยากลองทานร้านนี้มานานในที่สุดวันนี้ก็ได้มาสักที และสิ่งที่พิเศษกว่าการได้มาร้านอาหารที่อยากมาคือคนที่พาเธอมาเป็นเฮียไค ชาบูฟิน ๆ กับหนุ่มหล่อคู่ใจเป็นอะไรที่เข้ากันสุด ๆ ไปเลย เข้ากันชนิดที่หญิงสาวแยกไม่ออกเลยว่าระหว่างชาบูร้อน ๆ กับชายหนุ่มตรงหน้าใครฮอตกว่ากันเพราะตั้งแต่ที่เดินเข้าร้านมาทั้งพนักงาน ทั้งลูกค้าในร้านต่างพากันเหลียวสายตามองไคกันให้ควั่ก มองอย่างเดียวไม่พอยังออกอาการกระดี๊กระด๊าหันไปซุบซิบพูดถึงไคกับเพื่อนข้างกาย “เป็นอะไรคะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นมาเมื่อเห็นสีหน้าเบื่อหน่ายของหญิงสาว เรียวคิ้วเข้มของไคขมวดมุ่นเข้าหากันด้วยความฉงนในท่าทีของเจ้าหล่อน ก่อนมาถึงร้านเธอยังดี ๆ อยู่เลย ไหงตอนนี้เธอถึงได้มีท่าทีเปลี่ยนไป “ร้อนเหรอคะ” ไคยังคงถามด้วยความสงสัย พลางคิดในใจว่า ‘ร้านก็เปิดแอร์เย็นดีนี่’ ตกลงเธอเป็นอะไรกันแน่“หนูไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ สงสัยจะหิวมากไปหน่อย” เค้กตอบปัด ๆ ก่อนจะเทเนื้อหมูลงหม้อชาบู ห