Share

แค่ของ(กิน)เล่น
แค่ของ(กิน)เล่น
Penulis: ต้นอ้อ

Chapter 1 ได้รู้จัก

last update Terakhir Diperbarui: 2025-11-06 15:12:23

Chapter1 ได้รู้จัก

เหมียวรีบออกจากห้องด้วยความเร่งรีบ วันนี้มีรับน้องที่มหาวิทยาลัย ถ้าไปสายต้องโดนทำโทษแน่ ๆ เธอใส่รองเท้าพร้อมกับวิ่งจะออกไปหน้าบ้าน แต่ต้องชะงักฝีเท้า เมื่อโดนเสียงทรงพลังของมารดาเรียกขึ้นซะก่อน

"เหมียวกินข้าวก่อนสิลูก"

"ไม่ทันแล้วค่ะแม่ สายแล้ว" เธอเอ่ยตอบ

"งั้นเอาแซนวิซกินรองท้องก่อนสิลูก"

แคทหยิบแซนวิซใส่ถุง 2 อันยื่นให้บุตรสาว​ เธอรีบรับก่อนจะเข้าไปหอมแก้มมารดาเบา ๆ

ฟอดๆๆ

"รักแม่ค่ะ"

"รักเหมือนกัน รีบไปมันสายแล้ว" นางเอ่ยแล้วยิ้มให้บุตรสาว​

"ค่ะๆ"

เหมียวรีบขึ้นไปขึ้นรถก่อนจะขับรถมุ่งไปมหาวิทยาลัยทันที แต่รถติดมากวันนี้คงไปสายมากกว่าเดิมแน่ ๆ หญิงสาว​ได้แต่โอดครวญ​ในใจ

"ไอ้รถบ้าจะติดอะไรหนักหนา"

คนตัวเล็กสบถออกมาอย่างโมโห ชั่วโมงเร่งรีบรถดันมาติดอีก กว่าจะไปถึงมหาวิทยาลัยก็สายมากแล้ว

เธอรีบวิ่งไปเข้าแถวกับเพื่อน ๆ ซึ่งตอนนี้ได้รวมตัวกันหมดแล้ว รุ่นพี่มองหญิงสาว​ตาเขียวปั๊ด จนเธอก้มหน้าหลบสายตาทันที

"เธอชื่ออะไรฉันชื่อเปลวนะ" เปลวเอ่ยทักทายพร้อมกับส่งยิ้มให้เหมียวอย่างเป็นมิตร​

"ฉันชื่อเหมียวนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

"ยินดีที่รู้จักค่ะเช่นกันค่ะ"

"ค่ะ" เหมียวฉีกยิ้มให้เปลวอย่างสดใส

"ส่วนคนนี้วศินเพื่อนเปลวเอง" เปลวชี้ไปที่ผู้ชายที่ยืนข้าง ๆ เขาหน้าตาดีมากๆ แต่ดูนิ่ง ๆ เพียงแค่ได้เห็นหน้าเหมียวก็รู้สึกตกหลุมรัก​ เขาหล่อ ตรงสเปค​ของเธอทุกอย่าง

"ฉันชื่อเหมียวนะ ยินดีที่รู้จักค่ะ"

เธอยิ้มหวานให้วศินแต่เขาไม่ยิ้มตอบ เขาปรายตามองหน้าเธอก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

"ผมชื่อชุมพลนะ เรียกพลเฉย ๆ ก็ได้" ชุมพลส่งยิ้มให้เปลว ในขณะที่​หญิงสาว​ส่งยิ้มตอบไม่ต่างกัน

"ฉันชื่อเปลวกนก หรือเปลวเฉย ๆ ก็ได้ค่ะ" เปลวเอ่ยแนะนำตัว

"เปลวสวยจังนะครับ"

"ขอบคุณค่ะ" เปลวยิ้มอาย ๆให้ชุมพล ก่อนจะสนใจมองรุ่นพี่ที่กำลังพูดอยู่ ชุมพลยิ้มแล้วลอบมองเปลวอยู่หลายครั้ง เขารู้สึก​ชอบเปลวมาก นี่ใช่ไหมที่เขาเรียกว่ารักแรกพบ เพราะตอนนี้เขากำลังรู้สึก​ชอบเปลวกนกมาก

"ศินก็บอกเปลวทุกวันนั่นแหละว่าเปลวสวย" วศินเอ่ยแทรกอย่างไม่พอใจ เขาไม่ชอบให้ใครมาแสดงออกว่าชอบเปลว เขาไม่ต้องการให้เปลวรักใครนอกจากเขา

"..." เปลวหันมาจ้องหน้าวศิน​ด้วยสายตาเรียบนิ่ง ที่ผ่านมาเธอคิดกับวศินแค่เพื่อนเท่านั้น ในความรู้สึกไม่เคยคิดเป็นอื่นเลย

"เปลวสวยในสายตาศินเสมอ"

"เอ่อคือ…"

"หน้าสวยใจก็สวย"

"วศินก็พูดเกินไป เปลวไม่ได้สวยขนาดนั้นหรอก"

"ก็ไม่แปลกหรอกที่ผู้ชายเห็นผู้หญิงสวยๆ จะพูดแบบนี้ ถ้าสวยนิสัยแย่ผู้ชายก็ว่าสวยน่ารักเหมือนเดิม ไม่กล้าพูดตรง ๆ กันหรอก" เหมียวเอ่ย

"กับคนไม่น่ารักกูก็พูด โดยเฉพาะมึง ขี้เหร่ไม่สวยปากไม่ดีนิสัยสอดเสร่อ"

"อ้าว!!สาบานนะว่าปาก" เหมียวมองหน้าวศินถึงจะปากหมา แต่เธอก็ดันไปรู้สึกดีๆด้วย สงสัยจะบ้าไปแล้ว เหมียว​ได้แต่คิดอย่างหงุดหงิด​ นี่เธอเป็นโรคจิต​แอบชอบคนที่ด่าตัวเองหรือนี่ บ้าไปแล้ว

"คุยอะไรกัน4คนออกมาเลย ออกมาสิชอบคุยกันมาก ออกมาคุยให้รุ่นพี่ฟังหน่อยสิ" รุ่นพี่​ตะโกนแหกปากเสียงดังมากจนทุกคนสะดุ้ง แต่วศินกลับมองเฉย ๆ พร้อมกับล้วงมือในกระเป๋ากางเกงตัวเอง เหมียว วศิน เปลว ชุมพลเดินออกมาจากแถวไปหารุ่นพี่ ตอนนี้ทำหน้าตาเคร่งเครียด

"พี่คงใช้เสียงบ่อย ผมให้ลูกอมพี่คงเจ็บคอ" วศินยื่นลูกอมให้รุ่นพี่

"ไหนใครพูดเรื่องอะไรกัน พูดให้รุ่นพี่ฟังสิ" รุ่นพี่​ตะโกนเสียงดังจนหูจะแตก กว่าจะผ่านกิจกรรมรับน้อง หูได้หนวกกันพอดี เหมียวได้แต่ค่อนขอด​ในใจ

"..."

"ไม่มีใครพูดต้องโดนทำโทษ โดยเฉพาะไอ้หน้าเสร่อนี่" รุ่นพี่ว้ากตะโกนใส่หน้าวศิน วศินเอามือปิดจมูกตัวเองทันที

"ปิดจมูกทำไม!!"

"พี่ปากเหม็นมาก"

"ปากดีแบบนี้โปะแป้งทาสีทั้งสี่คนเลย ไอ้พวกไม่เคารพรุ่นพี่" รุ่นพี่ตะโกนเสียงดัง ดูจากการแต่งตัวแบรนด์เนมทั้งนั้น ทั้งสี่คนโดนโปะแป้งทาสีไปหมดทั้งตัว

"เข้าตาเลย" เปลวใช้มืขยี้ตาวศินจะเข้าไปดู แต่ช้ากว่าชุมพล วศินโดนรุ่นพี่โปะแป้งเต็มตัวไปหมด วศินแกล้งเซล้มไปโดนตัวรุ่นพี่ ทำให้รุ่นพี่เลอะไปด้วย

"ไอ้เวรนี่ ไปวิ่งกลางแดดทั้งสี่คนเลย"

ฉันวิ่งกลางแดดเปลววิ่งมาใกล้ ๆ เหมียว​ก่อนจะเริ่มวางแผนบางอย่าง

"เหมียวแกล้งเป็นลมเลย เดี๋ยวเปลวจัดการที่เหลือเอง" เปลวเอ่ย

"ได้ ๆ" เหมียว​วิ่งไปสักพักก่อนจะล้มลงกับพื้น แกล้งเป็นลมตามแผนของเปลว เปลววิ่งมาก่อนจะตะโกนเรียกรุ่นพี่

"ช่วยด้วยค่ะเหมียวเป็นลม"

น่าจะเป็นรุ่นพี่วิ่งเข้ามา สังเกตจากเสียงฝีเท้าหนักๆ สักพักเหมียว​ก็รู้สึกว่าตัวเองถูกอุ้ม พร้อมกับถูกปฐมพยาบาล การรับน้องผ่านไปเรื่อยๆ เปลวเป็นคนช่วยดูแลเหมียวพร้อมกระซิบแผน

"รุ่นพี่จับนมหนู หนูจะไปฟ้องอาจารย์ว่ารุ่นพี่จับนมหนู" เหมียวเริ่มโวยวายเสียงดัง รุ่นพี่อีกหลายคนยุติการรับน้องทันที

"เฮ้ย!!พวกพี่ไม่ได้ทำ" รุนพี่เอ่ยขึ้นอย่างพร้อมเพรียง​กัน

"หนูเป็นพยานได้" เปลวเอ่ย

"ร้ายนักนะ พวกพี่ยอมแล้ว ไม่แกล้งแล้ว"

"คิคิ"

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • แค่ของ(กิน)เล่น   ตอนพิเศษ

    ตอนพิเศษวันเวลาผ่านไปอีก4 -5 ปีทุกอย่างในชีวิตของเหมียวกับวศินมีความสุขมากๆ เธอคลอดลูกออกมาแล้ว เป็นแฝดหญิงชื่อมินกับมีนครอบครัวเปลวเองก็ไปมาหาสู่ครอบครัวของเธอเป็นประจำ ส่วนกวินก็มาบ้างแต่ติดงานที่อังกฤษ ตอนนี้เขายังไม่แต่งงานเลยเช่นกัน เหมียวกับวศินปลูกบ้านอยู่ต่างหากแล้ว บ้านไม่ไกลจากเปลวกับชุมพลเลย ไปมาหาสู่กันสะดวก"ปูเปรี้ยวเอาขนมไปให้พี่ดินกินสิลูก" เปลวบอกกับปูเปรี้ยวหลังจากที่เธอเดินจูงแขนปูไข่เดินเข้ามาในบ้านของเหมียวพร้อมกับชุมพล"ค่ะแม่" ปูเปรี้ยวหยิบถุงขนมเดินไปหาไอดินที่เล่นทรายอยู่หน้าบ้าน ของเล่นเต็มไปหมด ไอดินปรายตามองยัยเด็กอ้วนกลมที่เดินถือถุงขนมมาให้เขาก่อนจะสนใจเล่นรถต่อ"ปูไข่ไปเล่นกับพี่ไอดินสิครับ" เปลวชี้บอกปูไข่ให้มาเล่นกับไอดิน"ไม่เอาครับไปเล่นกับมินกับมีนดีกว่า" ปูไข่พูดจบก็เดินไปหาทั้งสองเลย ส่วนเปลวกับชุมพลนั่งลงบนโซฟา เหมียวกับวศินก็นั่งอยู่ด้วยเช่นกัน"แม่เปลวให้เอาขนมมาให้" ปูเปี้ยวเอ่ยแบบไม่เต็มใจมากนัก เพราะทั้งสองไม่ค่อยจะถูกกัน"ก็วางไว้สิ" ไอดินเอ่ยแต่ไม่มองหน้า"วางไว้ตรงไหนล่ะ""ตรงหัวมั้ง" ไอดินเอ่ยประชด ไอดินในวัย9ขวบเอ่ยด้วยท่าทางหงุดหงิด

  • แค่ของ(กิน)เล่น   Chapter 41 สิ่งมหัศจรรย์ THE END.

    Chapter41 สิ่งมหัศจรรย์"อืม" เหมียวครางผ่านลำคอเบาๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่าง เธอใช้มือควานสะเปะสะปะหาคนนอนข้างๆ เธอกะพริบตาถี่ๆก่อนจะดีดตัวลุกจากที่นอน"ตายแล้ว ไม่ทันแน่เลย" เหมียวเหลือบไปมองนาฬิา มันบ่งบอกเวลา7:30แล้ว เธอรีบเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งไปที่ห้องของลูกชายเลย ไปส่งโรงเรียนไม่ทันแน่ ๆ เลยแกรก! เธอเปิดประตูเข้าไป เป็นวศินที่ยืนแต่งตัวให้ลูกชายของเธออยู่โดยมีตาลกับปลาคอยช่วย ส่วนกระเป๋านักเรียนวางอยู่ข้างๆ"ตื่นสายนะวันนี้" วศินเอ่ยแซวพร้อมกับทำหน้าตาล้อเลียน เหมียวมองค้อนเขาทันที"เพราะใครล่ะ" เหมียวบ่นพร้อมกีบเดินเข้าไปหาไอดิน"เสร็จแล้วค่ะคุณเหมียว" ตาลเอ่ยกับเหมียวพร้อมมองหน้ายิ้มๆ เจ้านายเธอไม่เคยตื่นสาย สงสัยเมื่อคืนคงหนักไปหน่อย"ค่ะ ตาลกับปลามีอะไรทำก็ไปทำเถอะ เหมียวจะรีบไปส่งไอดิน""ค่ะ" ทั้งสองสาวพูดจบก็เดินอกจากห้องไป"ไปกันเถอะครับพ่อศิน พ่อเคยอยากไปส่งไอดินไปโรงเรียนไม่ใช่เหรอครับ ดินพร้อมมากเลยตอนนี้" ไอดินกับผู้เป็นพ่ออย่าใส่ซื่อ"ไปสิครับพ่อเองก็พร้อมมากๆเลย" วศินอุ้มลูกชายตัวน้อยเดินลงมาจากห้อง เขารู้สึกมีความสุขมากๆ ที่ตอนนี้เขาได้กลับม

  • แค่ของ(กิน)เล่น   Chapter 40 มันคือความสุข

    Chapter40มันคือความสุข"ไปต่อที่เตียงกันเถอะ" วศินเอ่ยกับเหมียวเบาๆ ก่อนจะอุ้มเธอไปที่นอนที่เตียง พร้อมกับยกขาเธอเป็นรูปตัวเอ็ม เขารูดแก่นกาย2-3ครั้งก่อนจะถูที่ดอกกุหลาบอูบอวบสีชมพูของเธอเบาๆ เพียงแค่นี้เหมียวถึงกับบิดตัวไปมา เพราะความเสียวซ่าน"อูย อ๊ะ" เหมียวร้องออกมาเบาๆเมื่อเขาดันแก่นกายเข้ามาในรูสวาทของเธอ ใม่ใช่ไม่เคยเรื่องอย่างว่า แต่มันผ่านมานานมากแล้ว เมื่อก่อนถึงจะเคยมีอะไรกับเขา แต่เธอก็ไม่ชินกับแก่นกายใหญ่โตของเขาอยู่ดี"อ๊า....อย่างแน่น" วศินเอ่ยออกมาเบาๆด้วยความเสียวซ่าน เขากดแช่เอาไว้สักพักก่อนจะขยับเนิบนาบ จากนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นเร็วๆปึก!ปึก!ปึก!ปึก!"อ๊าา..อ๊าา" วศินจับเอวคอดของเหมียวจากนั้นดันแก่นกายเข้าไปจนสุด ภายในของเธอตอดรัดรุนแรง จนเขาเสียวซ่านไปหมดทั้งกาย"บะ..เบาๆหน่อย..อ๊าา" เธอครวญครางเสียงดังลั่นเมื่อเขาถอยแก่นกายออกมาเกือบจะหลุด จากนั้นก็ดันเข้าไปใหม่ มันทั้งจุกและเสียวในเวลาเดียวกันเหมียวใช้แขนโอบรัดเอวหนาของเขาเอาไว้ เขารัวเอวสอบใส่เธอแรงๆ ภายในกายของเธอมันตอดรัดแก่นของเขาถี่ๆ ยิ่งเพิ่มความเสียวให้เขามากเหลือเกินอ๊าา สะ..เสียวมาก" วศินครางออกมาเสียงกร

  • แค่ของ(กิน)เล่น   Chapter 39 ความสุข

    Chapter39 ความสุขหลังจากที่พูดคุยกับทุกคนจนมืดค่ำ ก็ถึงเวลาพักผ่อนสักที วศินล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยหล้า พร้อมกับมองร่างของเหมียวที่เดินที่ประตู"จะไปไหน มานอนที่เตียงเลยนะเหมียว" เหมียวชะงักเท้าทันทีที่วศินเรียก ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้"ไม่ได้ไปไหน แค่จะไปห้องลูก""ลูกนอนแล้ว ศินไปดูมาแล้ว""นอนหลับจริงเหรอ? เหมียวยังไม่ได้อ่านนิทานให้ลูกฟังเลย ขอเหมียวไปดูลูกก่อนแล้วกัน""ก็ได้" วศินลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนร่างหลวมๆ เป็นคืนแรกที่จะได้นอนกอดเมีย หลังจากที่ไม่ได้นอนกอดมานานมากๆแกร่ก! เสียงเปิดประตูเป็นเหมียวที่เดินเข้ามา เธอมองหน้าเขายิ้มๆก่อนจะเดินเข้ามาหาเขา"จะอาบน้ำเหรอ? ให้เหมียวอาบให้ไหม? กลัวศินจะเลื่อนล้มในห้องน้ำ ศินยังเดินได้ไม่คล่องเท่าไหร่" เหมียวเอ่ยพร้อมกับเดินมาพยุงเขาเข้าไปในห้องน้ำ"อาบด้วยกันสิ" วศินเอ่ยพร้อมกับส่งสายตากรุ้มกริ่มใส่เหมียว ทำเอาหญิงสาวเขินหน้าแดงไปหมด"ไม่เอาเหมียวอาบให้ศินคนเดียวก็พอแล้ว" เหมียวเปิดน้ำใส่อ่างจากนั้นก็ให้วศินลงไปแช่ "สบายตัวไหม?""อืม" วศินพยักหน้าก่อนจะดึงเหมียวให้ลงมาอาบด้วยกัน"ไม่เอาหรอก ศินอาบก่อนเหมี

  • แค่ของ(กิน)เล่น   Chapter 38 การกลับมา

    Chapter38การกลับมาเสียงคลื่นกระทบฝั่งดังอยู่ไม่ไกล วศินนั่งมองทะเลยามเช้าอยู่ที่บ้านพักต่างอากาศ อากาศยามเช้าทำให้วศินรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้ออกมานั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นเขาอยากให้ลูกกับเมียเขามานั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน เขาได้แต่รอให้อาการเขาหายดี เขาจะกลับไปหาลูกกับเมียของเขาอีกครั้งเขาทำกายภาพทุกวันและเริ่มหัดเดินแล้ว ถึงแม้มันจะเดินได้ยังไม่ค่อยปกติก็เถอะ ส่วนที่หัวเขาผ่าตัดใส่กะโหลกเทียมได้หลายเดือนแล้ว ทุกอย่างเริ่มปกติส่วนที่ขาหมอเอาเหล็กออกได้หลายเดือนแล้วเช่นกัน"คุณวศินคะได้เวลาทำกายภาพ และฝึกเดินแล้วค่ะ" พยาบาลวัยกลางเดินขึ้นมาพยุงเขาให้ลุกเดินไปที่ราวจับ สำหรับไว้ฝึกเดิน"ครับ""อาการดีขึ้นเร็วมากๆเลยนะคะ อีกไม่นานคงจะหายดีแล้ว" พยาบาลเอ่ยกับวศิน เพราะเขาดีขึ้นมาจริงๆ"ผมได้แต่เฝ้ารอให้ตัวเองหาย ผมจะได้กลับไปลูกกับเมียผมสักที""อีกไม่นานหรอกค่ะ คุณวศินเดินคล่องกว่านี้อีกนิดก็ปกติแล้วค่ะ คุณวศินขยันทำกายภาพบำบัดขนาดนี้ อีกไม่นานหรอกค่ะ""ขอให้เป็นแบบนั้น ผมคิดถึงเมียกับลูกผมเต็มทีแล้ว""ขอเพียงคุณวศินไม่ท้อ ทุกอย่างจะดีขึ้นเองค่ะ เริ่มกันเลยนะคะ " พยาบาลทำกายภาพบำบัดให้ จ

  • แค่ของ(กิน)เล่น   Chapter 37 การรอคอย

    Chapter37การรอคอย@ประเทศไทยเหมียวลงจากเครื่องพร้อมกับกวิน เธอเดินลากกระเป๋าเดินด้วยความเร่งรีบ ส่วนกวินอุ้มไอดินตามด้วยพ่อของเธอที่เดินตามมาด้วยเช่นกัน" ช้าๆก็ได้เหมียว พ่อตามไม่ทัน" ภูภูมิเอ่ยกับลูกสาวเมื่อได้เห็นท่าทางเร่งรีบของเธอ เพราะผู้เป็นพ่อเริ่มตามไม่ทันแล้ว"หนูร้อนใจค่ะพ่อ หนูอยากเจอวศิน" เหมียวเอ่ยเสียงสั่นเครือ"พ่อจะพาไอดินไปหาแม่ ส่วนหนูไปบ้านพ่อกับแม่วศินเลย""ได้ค่ะพ่อ""วินไปเป็นเพื่อนไหม?" กวินเอ่ยกับเหมียวตอนนี้เขากับเหมียวอยู่ในสถานะเพื่อนเท่านั้น เขาเองยอมรับในจุดนี้และอยากจะช่วยเธอตามหาวศิน"ไม่เป็นไรหรอก วินช่วยพาพ่อกับไอดินไปบ้านเหมียวที""อืม แน่ใจนะว่าไม่ให้วินช่วย""แน่ใจ ไอดินไปหายายแคทนะคะ เดี๋ยวแม่เหมียวจะไปหาพ่อศิน""ครับ"จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายเหมียวรีบโบกแท็กซี่แล้วรีบขึ้นไปนั่งทันที ใจของเธอตอนนี้มันร้อนรนไปหมด ไม่นึกโกธรเคืองที่เขาหนีมา แต่เสียใจมากกว่าที่ไม่ได้ดูแลเขา"ไปไหนครับ" แท็กซี่วัยกลางคนเอ่ยถามเธอ"สีลม21ค่ะ เร็วๆเลยนะลุง""ครับ ผมจะพาไปให้ถึงที่หมายอย่างเร็วที่สุด" แท็กซี่วัยกลางคนเอ่ยจากนั้นก็ขับรถไปที่หมายด้วยความรวดเร็ว เธอรีบจ่ายค่า

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status