เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 5 เจ็บดีเหมือนกัน
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-11-06 15:14:05Chapter5 เจ็บดีเหมือนกัน
การรักข้างเดียวมันเจ็บ เมื่อคนที่เธอรักไม่แม้จะปรายตามามอง รู้ว่ามันเจ็บ มันทุกข์ ทำไมเธอถึงไม่หยุดรักเขาเสียที
การได้มองคนที่ตัวเองรักทำทุกอย่างเพื่อผู้หญิงคนอื่น เพราะเขารักผู้หญิงคนนั้น และพยายามทำทุกอย่างให้เธอ ใจของหญิงสาวมันยิ่งเจ็บกว่าเดิม ได้แต่เฝ้ามองวศินแสดงความรักกับเปลวด้วยความอิจฉา
เหมียวถือจานข้าวไปวางที่โต๊ะ ก่อนจะหย่อนกายลงนั่งเก้าอี้ เธอเลือกที่จะไม่ร่วมโต๊ะกับวศิน เพราะถ้าทำแบบนั้น สถานการณ์จะยิ่งเลวร้ายกว่าเดิม ตอนนี้เธอมองหน้าเขาไม่ติด ส่วนเขาก็คงเกลียดเธอจนไม่อยากจะมองหน้า
"อ้าว!เหมียว ทำไมไม่มานั่งด้วยกัน?"
"..."
"เหมียว"
"..."
"ทำไมไม่ไปนั่งด้วยกัน"
เปลวเดินมาใกล้ๆพร้อมกับเอ่ยปากถาม ไม่รู้ตอนนี้ใจเหมียวมันเป็นอะไรไป เธอเริ่มไม่อยากจะคุยกับเปลว คงเป็นเพราะเธอแพ้แล้วพาลใช่ไหม คงจะใช่เพราะมีความรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
"นั่งตรงนี้ดีแล้ว เหมียวไม่ชอบคนเยอะๆ"
เหมียวมองไปที่วศิน เขาปรายตามองเธอเล็กน้อยก่อนจะเบือนหน้าหนี เขาคงเกลียดเธอ เธอคงต้องทำใจเงียบๆ และหายไปเงียบๆเช่นกัน
เธอคงไม่ทนกับความรู้สึกแบบนี้อีกแล้ว ถึงจะรักเขามากเธอก็ต้องรักตัวเธอเองเช่นกัน มันเจ็บแต่คงจะเจ็บไม่นาน
"ไปกินด้วยกันดีกว่าเหมียว"
เปลวคะยั้นคะยอให้เธอไปนั่งด้วย เปลวหยิบจานข้าว แล้วดึงแขนเธอไปนั่งข้างๆ
เปลวดีกับเธอเสมอ แต่ใจเธอที่คิดกับเปลวมันมีแต่ความอิจฉา อิจฉาทุกอย่างอิจฉาที่เปลวได้ความรักจากผู้ชายที่เธอรัก
เคร๊ง!!
วศินวางช้อนใส่จานข้าวเสียงดัง พร้อมกับมองหน้าเธอแบบไม่พอใจ ตั้งแต่มีเรื่องคืนนั้น เขายิ่งเพิ่มความเกลียดชังเธอมากกว่าเดิม
"ไอ้บ้า! ตกใจหมด" พีชเอ่ยออกมาอย่างตกใจ
"อิ่มแล้วเหรอวศิน?" แพรวเอ่ยถาม
"เป็นอะไรหรือเปล่าวศิน" เปลวเอ่ยถามวศินอย่างงงๆ รู้สึกไม่เข้าใจอากัปกิริยาที่เขาแสดงออกมา
"ศินอิ่มแล้ว อากาศไม่ค่อยดี ศินไปก่อนนะ'' วศินทำท่าจะลุกขึ้น เธอรู้ที่เขาเป็นแบบนี้เพราะเธอ เขาเกลียดเธอ เธอไม่เข้าใจเหมือนกัน ทำไมเขาถึงเกลียดเธอขนาดนี้
"วศินไม่ต้องไปหรอก เหมียวจะไปเอง" เธอพูดเสียงสั่นเครือ เจ็บทุกครั้งที่เขาทำกิริยาแบบนี้ใส่เธอ ถ้าไม่รักอย่าทำเป็นเกลียดชังขนาดนี้ ใจเธอมันรับไม่ไหวจริงๆ
"เหมียวเป็นอะไรหรือเปล่า?" เปลวเอ่ยถามเหมียวอย่างห่วงใย
"เปล่าหรอก ขอตัวนะ"
"เดี๋ยวสิเหมียว" เหมียวไม่สนเสียงเรียกของเปลวเลยสักนิด เธอรีบเดินออกมาพร้อมกับปาดน้ำตาที่แก้ม ไม่อยากเจ็บอีกแล้ว เธอเสียใจมามากเกินพอแล้ว
"เสแสร้ง"
วศินพูดออกมาดังๆตามหลังเธอ เธอเลือกที่จะรีบเดินออกมาเลย เข้าใจแล้วว่าการอยู่แบบไม่ถูกเลือก มันเจ็บยังไง
ผ่านไปอีกหลาย ๆ เดือน
วศินและเปลวชนะการประกวดเดือนและดาวมหาวิทยาลัย วศินยิ่งถูกจับตามองจากพวกสาวๆ แต่เหมือนเดิม ปากปีจอใครที่คิดจีบเขาจะโดนด่าทุกครั้ง ส่วนเหมียวกับเขาต่างคนต่างอยู่
เหมียวนั่งถอนหายใจออกมาเบาๆ เธอขอทำเพื่อพ่อกับแม่ ขอทำเพื่ออนาคตตัวเอง เธอห่างเหินกับกลุ่มเพื่อนมากขึ้น ยอมรับว่ารักแต่ไม่อยากเจ็บอีกแล้ว เธออยากโฟกัสเรื่องเรียนเลิกสนใจคนแบบเขา
เธอไม่อยากมองเขากับเปลว หัวใจมันอิจฉาเปลวทุกครั้ง ที่เขาทำทุกอย่างเพื่อเปลว แพรวกับเปลวคือคนที่เป็นห่วงเป็นใยเหมียว แต่เธอเลือกที่จะถอยออกมา
กรี๊ด!!
"อิจฉาเปลว"
"อยากมีแฟนแบบนี้"
"ตกลงเลย"
เสียงร้องเกรียวกราวดังขึ้น เหมียวขมวดคิ้วรีบเดินฝ่าฝูงชน เป็นชุมพลที่ถือช่อดอกกุหลาบช่อโตยื่นให้เปลว
"เป็นแฟนกันนะ" เปลวฉีกยิ้มให้ชุมพลพร้อมกับพยักหน้า พลลุกขึ้นพร้อมกับสวมกอดเปลวด้วยความดีใจ
"ตกลงแล้วนะเปลว" ชุมพลเอ่ย
"เปลวตกลงแล้วค่ะ" เปลวยิ้มให้ชุมพลอย่างมีความสุข
ตุ๊บ!!
เหมียวหันไปตามเสียง เป็นวศินที่ปล่อยแก้วน้ำล่วงสู่พื้น ในแววตาของเขามีแต่ความเสียใจ เขามองหน้าเปลวสลับกับหน้าชุมพล ใจเธอมันสั่นรัวเมื่อได้เห็นน้ำตาของเขาที่มันเอ่อออกมา เขาหันหลังให้ก่อนจะเดินไป
เหมียวกลับมานั่งที่เดิม พอตอนบ่ายก็กลับเพราะไม่มีเรียน วศินหายไปตั้งแต่เขาเจอเปลวกับชุมพล เธอรู้ว่าเขาเสียใจ เธอรู้สึกเป็นห่วงเขา ทั้งที่พยายามไม่ยุ่งเกี่ยว แต่ใจไม่รักดีก็ดันเป็นห่วงเขา
"ตอนเย็นไปผับกัน" แพรวเอ่ยชวน
"อืม
บทล่าสุด
แค่ของ(กิน)เล่น ตอนพิเศษ
ตอนพิเศษวันเวลาผ่านไปอีก4 -5 ปีทุกอย่างในชีวิตของเหมียวกับวศินมีความสุขมากๆ เธอคลอดลูกออกมาแล้ว เป็นแฝดหญิงชื่อมินกับมีนครอบครัวเปลวเองก็ไปมาหาสู่ครอบครัวของเธอเป็นประจำ ส่วนกวินก็มาบ้างแต่ติดงานที่อังกฤษ ตอนนี้เขายังไม่แต่งงานเลยเช่นกัน เหมียวกับวศินปลูกบ้านอยู่ต่างหากแล้ว บ้านไม่ไกลจากเปลวกับชุมพลเลย ไปมาหาสู่กันสะดวก"ปูเปรี้ยวเอาขนมไปให้พี่ดินกินสิลูก" เปลวบอกกับปูเปรี้ยวหลังจากที่เธอเดินจูงแขนปูไข่เดินเข้ามาในบ้านของเหมียวพร้อมกับชุมพล"ค่ะแม่" ปูเปรี้ยวหยิบถุงขนมเดินไปหาไอดินที่เล่นทรายอยู่หน้าบ้าน ของเล่นเต็มไปหมด ไอดินปรายตามองยัยเด็กอ้วนกลมที่เดินถือถุงขนมมาให้เขาก่อนจะสนใจเล่นรถต่อ"ปูไข่ไปเล่นกับพี่ไอดินสิครับ" เปลวชี้บอกปูไข่ให้มาเล่นกับไอดิน"ไม่เอาครับไปเล่นกับมินกับมีนดีกว่า" ปูไข่พูดจบก็เดินไปหาทั้งสองเลย ส่วนเปลวกับชุมพลนั่งลงบนโซฟา เหมียวกับวศินก็นั่งอยู่ด้วยเช่นกัน"แม่เปลวให้เอาขนมมาให้" ปูเปี้ยวเอ่ยแบบไม่เต็มใจมากนัก เพราะทั้งสองไม่ค่อยจะถูกกัน"ก็วางไว้สิ" ไอดินเอ่ยแต่ไม่มองหน้า"วางไว้ตรงไหนล่ะ""ตรงหัวมั้ง" ไอดินเอ่ยประชด ไอดินในวัย9ขวบเอ่ยด้วยท่าทางหงุดหงิด
แค่ของ(กิน)เล่น Chapter 41 สิ่งมหัศจรรย์ THE END.
Chapter41 สิ่งมหัศจรรย์"อืม" เหมียวครางผ่านลำคอเบาๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่าง เธอใช้มือควานสะเปะสะปะหาคนนอนข้างๆ เธอกะพริบตาถี่ๆก่อนจะดีดตัวลุกจากที่นอน"ตายแล้ว ไม่ทันแน่เลย" เหมียวเหลือบไปมองนาฬิา มันบ่งบอกเวลา7:30แล้ว เธอรีบเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งไปที่ห้องของลูกชายเลย ไปส่งโรงเรียนไม่ทันแน่ ๆ เลยแกรก! เธอเปิดประตูเข้าไป เป็นวศินที่ยืนแต่งตัวให้ลูกชายของเธออยู่โดยมีตาลกับปลาคอยช่วย ส่วนกระเป๋านักเรียนวางอยู่ข้างๆ"ตื่นสายนะวันนี้" วศินเอ่ยแซวพร้อมกับทำหน้าตาล้อเลียน เหมียวมองค้อนเขาทันที"เพราะใครล่ะ" เหมียวบ่นพร้อมกีบเดินเข้าไปหาไอดิน"เสร็จแล้วค่ะคุณเหมียว" ตาลเอ่ยกับเหมียวพร้อมมองหน้ายิ้มๆ เจ้านายเธอไม่เคยตื่นสาย สงสัยเมื่อคืนคงหนักไปหน่อย"ค่ะ ตาลกับปลามีอะไรทำก็ไปทำเถอะ เหมียวจะรีบไปส่งไอดิน""ค่ะ" ทั้งสองสาวพูดจบก็เดินอกจากห้องไป"ไปกันเถอะครับพ่อศิน พ่อเคยอยากไปส่งไอดินไปโรงเรียนไม่ใช่เหรอครับ ดินพร้อมมากเลยตอนนี้" ไอดินกับผู้เป็นพ่ออย่าใส่ซื่อ"ไปสิครับพ่อเองก็พร้อมมากๆเลย" วศินอุ้มลูกชายตัวน้อยเดินลงมาจากห้อง เขารู้สึกมีความสุขมากๆ ที่ตอนนี้เขาได้กลับม
แค่ของ(กิน)เล่น Chapter 40 มันคือความสุข
Chapter40มันคือความสุข"ไปต่อที่เตียงกันเถอะ" วศินเอ่ยกับเหมียวเบาๆ ก่อนจะอุ้มเธอไปที่นอนที่เตียง พร้อมกับยกขาเธอเป็นรูปตัวเอ็ม เขารูดแก่นกาย2-3ครั้งก่อนจะถูที่ดอกกุหลาบอูบอวบสีชมพูของเธอเบาๆ เพียงแค่นี้เหมียวถึงกับบิดตัวไปมา เพราะความเสียวซ่าน"อูย อ๊ะ" เหมียวร้องออกมาเบาๆเมื่อเขาดันแก่นกายเข้ามาในรูสวาทของเธอ ใม่ใช่ไม่เคยเรื่องอย่างว่า แต่มันผ่านมานานมากแล้ว เมื่อก่อนถึงจะเคยมีอะไรกับเขา แต่เธอก็ไม่ชินกับแก่นกายใหญ่โตของเขาอยู่ดี"อ๊า....อย่างแน่น" วศินเอ่ยออกมาเบาๆด้วยความเสียวซ่าน เขากดแช่เอาไว้สักพักก่อนจะขยับเนิบนาบ จากนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นเร็วๆปึก!ปึก!ปึก!ปึก!"อ๊าา..อ๊าา" วศินจับเอวคอดของเหมียวจากนั้นดันแก่นกายเข้าไปจนสุด ภายในของเธอตอดรัดรุนแรง จนเขาเสียวซ่านไปหมดทั้งกาย"บะ..เบาๆหน่อย..อ๊าา" เธอครวญครางเสียงดังลั่นเมื่อเขาถอยแก่นกายออกมาเกือบจะหลุด จากนั้นก็ดันเข้าไปใหม่ มันทั้งจุกและเสียวในเวลาเดียวกันเหมียวใช้แขนโอบรัดเอวหนาของเขาเอาไว้ เขารัวเอวสอบใส่เธอแรงๆ ภายในกายของเธอมันตอดรัดแก่นของเขาถี่ๆ ยิ่งเพิ่มความเสียวให้เขามากเหลือเกินอ๊าา สะ..เสียวมาก" วศินครางออกมาเสียงกร
แค่ของ(กิน)เล่น Chapter 39 ความสุข
Chapter39 ความสุขหลังจากที่พูดคุยกับทุกคนจนมืดค่ำ ก็ถึงเวลาพักผ่อนสักที วศินล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยหล้า พร้อมกับมองร่างของเหมียวที่เดินที่ประตู"จะไปไหน มานอนที่เตียงเลยนะเหมียว" เหมียวชะงักเท้าทันทีที่วศินเรียก ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้"ไม่ได้ไปไหน แค่จะไปห้องลูก""ลูกนอนแล้ว ศินไปดูมาแล้ว""นอนหลับจริงเหรอ? เหมียวยังไม่ได้อ่านนิทานให้ลูกฟังเลย ขอเหมียวไปดูลูกก่อนแล้วกัน""ก็ได้" วศินลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนร่างหลวมๆ เป็นคืนแรกที่จะได้นอนกอดเมีย หลังจากที่ไม่ได้นอนกอดมานานมากๆแกร่ก! เสียงเปิดประตูเป็นเหมียวที่เดินเข้ามา เธอมองหน้าเขายิ้มๆก่อนจะเดินเข้ามาหาเขา"จะอาบน้ำเหรอ? ให้เหมียวอาบให้ไหม? กลัวศินจะเลื่อนล้มในห้องน้ำ ศินยังเดินได้ไม่คล่องเท่าไหร่" เหมียวเอ่ยพร้อมกับเดินมาพยุงเขาเข้าไปในห้องน้ำ"อาบด้วยกันสิ" วศินเอ่ยพร้อมกับส่งสายตากรุ้มกริ่มใส่เหมียว ทำเอาหญิงสาวเขินหน้าแดงไปหมด"ไม่เอาเหมียวอาบให้ศินคนเดียวก็พอแล้ว" เหมียวเปิดน้ำใส่อ่างจากนั้นก็ให้วศินลงไปแช่ "สบายตัวไหม?""อืม" วศินพยักหน้าก่อนจะดึงเหมียวให้ลงมาอาบด้วยกัน"ไม่เอาหรอก ศินอาบก่อนเหมี
แค่ของ(กิน)เล่น Chapter 38 การกลับมา
Chapter38การกลับมาเสียงคลื่นกระทบฝั่งดังอยู่ไม่ไกล วศินนั่งมองทะเลยามเช้าอยู่ที่บ้านพักต่างอากาศ อากาศยามเช้าทำให้วศินรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้ออกมานั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นเขาอยากให้ลูกกับเมียเขามานั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน เขาได้แต่รอให้อาการเขาหายดี เขาจะกลับไปหาลูกกับเมียของเขาอีกครั้งเขาทำกายภาพทุกวันและเริ่มหัดเดินแล้ว ถึงแม้มันจะเดินได้ยังไม่ค่อยปกติก็เถอะ ส่วนที่หัวเขาผ่าตัดใส่กะโหลกเทียมได้หลายเดือนแล้ว ทุกอย่างเริ่มปกติส่วนที่ขาหมอเอาเหล็กออกได้หลายเดือนแล้วเช่นกัน"คุณวศินคะได้เวลาทำกายภาพ และฝึกเดินแล้วค่ะ" พยาบาลวัยกลางเดินขึ้นมาพยุงเขาให้ลุกเดินไปที่ราวจับ สำหรับไว้ฝึกเดิน"ครับ""อาการดีขึ้นเร็วมากๆเลยนะคะ อีกไม่นานคงจะหายดีแล้ว" พยาบาลเอ่ยกับวศิน เพราะเขาดีขึ้นมาจริงๆ"ผมได้แต่เฝ้ารอให้ตัวเองหาย ผมจะได้กลับไปลูกกับเมียผมสักที""อีกไม่นานหรอกค่ะ คุณวศินเดินคล่องกว่านี้อีกนิดก็ปกติแล้วค่ะ คุณวศินขยันทำกายภาพบำบัดขนาดนี้ อีกไม่นานหรอกค่ะ""ขอให้เป็นแบบนั้น ผมคิดถึงเมียกับลูกผมเต็มทีแล้ว""ขอเพียงคุณวศินไม่ท้อ ทุกอย่างจะดีขึ้นเองค่ะ เริ่มกันเลยนะคะ " พยาบาลทำกายภาพบำบัดให้ จ
แค่ของ(กิน)เล่น Chapter 37 การรอคอย
Chapter37การรอคอย@ประเทศไทยเหมียวลงจากเครื่องพร้อมกับกวิน เธอเดินลากกระเป๋าเดินด้วยความเร่งรีบ ส่วนกวินอุ้มไอดินตามด้วยพ่อของเธอที่เดินตามมาด้วยเช่นกัน" ช้าๆก็ได้เหมียว พ่อตามไม่ทัน" ภูภูมิเอ่ยกับลูกสาวเมื่อได้เห็นท่าทางเร่งรีบของเธอ เพราะผู้เป็นพ่อเริ่มตามไม่ทันแล้ว"หนูร้อนใจค่ะพ่อ หนูอยากเจอวศิน" เหมียวเอ่ยเสียงสั่นเครือ"พ่อจะพาไอดินไปหาแม่ ส่วนหนูไปบ้านพ่อกับแม่วศินเลย""ได้ค่ะพ่อ""วินไปเป็นเพื่อนไหม?" กวินเอ่ยกับเหมียวตอนนี้เขากับเหมียวอยู่ในสถานะเพื่อนเท่านั้น เขาเองยอมรับในจุดนี้และอยากจะช่วยเธอตามหาวศิน"ไม่เป็นไรหรอก วินช่วยพาพ่อกับไอดินไปบ้านเหมียวที""อืม แน่ใจนะว่าไม่ให้วินช่วย""แน่ใจ ไอดินไปหายายแคทนะคะ เดี๋ยวแม่เหมียวจะไปหาพ่อศิน""ครับ"จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายเหมียวรีบโบกแท็กซี่แล้วรีบขึ้นไปนั่งทันที ใจของเธอตอนนี้มันร้อนรนไปหมด ไม่นึกโกธรเคืองที่เขาหนีมา แต่เสียใจมากกว่าที่ไม่ได้ดูแลเขา"ไปไหนครับ" แท็กซี่วัยกลางคนเอ่ยถามเธอ"สีลม21ค่ะ เร็วๆเลยนะลุง""ครับ ผมจะพาไปให้ถึงที่หมายอย่างเร็วที่สุด" แท็กซี่วัยกลางคนเอ่ยจากนั้นก็ขับรถไปที่หมายด้วยความรวดเร็ว เธอรีบจ่ายค่า
บางทีคุณอาจจะชอบ
ท่านประธานร้อนเร่า (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น34.4K viewsนางบำเรอ BAD GUY
ลำเจียก56.2K viewsยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย NC18++
Me'JinJIn46.2K viewsคุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ
หรงหรงจื่ออี65.0K viewsJust Friends ให้เป็นแค่เพื่อน (20+)
หญิงเพียว1.5K viewsเภสัชสาวตัวแสบทะลุมิติมาป่วนในนิยายยุค 80
หวางลี่อิง/มงกุฏดาว47 viewsยั่วรักคุณหมอคีตะ
ชะนีติดมันส์1.1K viewsสก๊อยของเสี่ย
มิส ศิริ142 views
