LOGIN@เพนท์เฮาส์ 23 : 55 น. แกร๊ก~ แดเนียลเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของตัวเองด้วยความเบามือ เพราะเขาไม่รู้ว่าคนที่รอเขาอยู่ด้านในนั้นจะหลับไปแล้วหรือยัง แสงไฟสลัวภายในห้องนอน พร้อมกับความเงียบสงัด ทำให้เขาต้องสอดส่องสายตาคมมองไปทั่วห้อง ก่อนจะพบกับร่างบางที่นอนหลับตาปริ่ม ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา บนเตียงกว้างของเขา จุ๊บ สองขาก้าวเข้ามายืนข้างเตียง พร้อมกับกดริมฝีปากได้รูป กดจูบลงบนหน้าผากมนของเธอแผ่วเบา ก่อนจะผละออกแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้เธอดีๆ "อื้อ~" เสียงครางเบาๆ ดังขึ้นในลำคอ จากคนที่กำลังหลับสบายอยู่บนเตียง เรียกรอยยิ้มจากเขาได้ทันที ก่อนที่เธอจะขยับตัวไปมา คล้ายกับกำลังรำคาญ ที่ถูกรบกวนเวลานอน "หึ~ เด็กน้อย" แดเนียลหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างเอ็นดูในท่าทีเหมือนเด็กถูกขัดใจของเธอ ก่อนที่เขาจะผละออกห่างจากเธอ เพื่อพาตัวเองไปอาบน้ำชำระล้างร่างกาย และจะได้รีบกลับมากอดเธอไว้อย่างทุกคืน... วันต่อมา 06 : 30 น. จุ๊บ~ ริมฝีปากอวบอิ่มกดจูบลงบนริมฝีปากได้รูป ของคนที่ยังหลับสนิทแผ่วเบา พร้อมด้วยรอยยิ้มหวานอย่างสดใส เพียงแค่ลืมตาตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดแสนอบอุ่นที่คุ้นเคย ก็ทำเอาเธอยิ
"แย่งคนรัก?" คิ้วหนาขมวดเข้าหากันยุ่งทันทีที่ได้ยินแบบนั้น "ใช่! มันแย่งทุกอย่างที่ฉันมีไปจนหมด ทุกคนสนใจแต่มัน มันไม่เคยเห็นหัวเพื่อนอย่างฉันเลยด้วยซ้ำ!" เกรซ อดีตเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเฟรย่า เอ่ยออกมาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกลียดอย่างไม่ปิดบัง เพราะเฟรย่ามีทุกอย่างที่เพรียบพร้อม ทั้งหน้าตาและชาติตระกูล ต่างจากเธอที่ต้องดิ้นรนทำทุกอย่าง เพื่อให้ตัวเองได้ในสิ่งที่ต้องการ แต่เฟรย่ากลับไม่ต้องทำอะไร ทุกอย่างก็วิ่งเข้าหาเธอโดยที่ไม่ต้องเอ่ยปากด้วยซ้ำ "แล้วแฟนเธอคือใครล่ะ" คำพูดของคนตรงหน้า ทำเอาแดเนียลถึงกับนึกขำ ที่บอกว่าเฟรย่าแย่งแฟนของเธอ ทั้งที่..เฟรย่านั้นรักเดียวใจเดียวมาตลอด ในใจของเธอมีแค่เขาคนเดียวมาตั้งแต่เด็ก ไม่มีทางที่เธอจะไปแย่งแฟนใครแน่นอน และยิ่งกับเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจ ยิ่งเป็นไปไม่ได้ "หึ! ก็คนที่ช่วยมันไว้ไง" เกรซหัวเราะออกอย่างเย้ยหยัน เพียงแค่รู้ว่าอดีตเพื่อนรักรอดพ้นจากขุมนรก โดยมีคนรักของเธอช่วยไว้ ก็ทำเอาเธอยิ่งโกรธเกลียดเข้าไปใหญ่ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ในเมื่อเธอไม่มีอำนาจพอ และไม่มีคนคอยคุ้มกะลาหัวด้วย "แอรีส?" "ใช่! เพราะมันทำให้แอรีสต้องเข
มือหนาแกะตะขอสร้อยเส้นเล็กในมือออก ก่อนจะค่อยๆ บรรจงสวมใส่ลงบนลำคอระหงให้เธออย่างตั้งใจ ซึ่งเฟรย่าเองก็ได้แต่นั่งยิ้มกับการกระทำของเขา ที่ไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะทำอะไรแบบนี้เป็น "ไปแอบซื้อมาตอนไหนคะ" มือเล็กจับไปที่จี้สร้อยคอ ที่เป็นรูปหัวใจฝังเพชรเม็ดเล็กอย่างสวยงาม พร้อมกับเอ่ยถามอย่างสงสัย "วันก่อน จุ๊บ~" แดเนียลตอบพร้อมกับก้มลงจูบที่ต้นคอเธอจากด้านหลังแผ่วเบา ก่อนจะเดินกลับมานั่งที่ของตัวเอง ระหว่างที่รออาหารที่สั่งไปมาเสิร์ฟ เฟรย่าก็เอาแต่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เท้าคางมองคนตัวโตที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ด้วยรอยยิ้มหวาน และใบหน้าที่ยังคงแดงระเรื่อไม่หายสักที "คิดยังไงถึงขอน้องเฟรเป็นแฟนคะ" "ไม่ได้คิด" "แล้วทำไม.." "ก่อนจะแต่งงานมันต้องรักกันก่อนไม่ใช่หรือไง แล้วถ้ารัก.. จะรักในฐานะอะไรล่ะ" เขาพูดแทรกขึ้น เมื่อเธอกำลังจะตั้งคำถามกับเขาอีกครั้ง "แสดงว่ารักน้องเฟรแล้วจริงๆเหรอคะ?" "ยังไม่แน่ใจ" "ปากแข็ง รักนิดเดียวก็ไม่ได้เหรอ" เฟรย่าบอกปากยื่น พลางเบ้ปากใส่เขาอย่างนึกหมั่นไส้ในความปากหนักของเขา "ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารครับ" ไม่ทันที่แดเนียลจะได้พูดอะไรโต้ตอบกลับไป บริกรก็ยกอาหารเข
18 : 45 น. @ร้านอาหาร "ทำไมหน้าแดงไม่หายสักที ไม่สบายหรือเปล่า" แดเนียลเอ่ยแซวขึ้น เมื่อคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเขา ยังคงหน้าแดงระเรื่ออย่างน่ารัก "ก็รู้ว่าเขิน ยังจะทำให้เขินไม่เลิก" เฟรย่าเงยหน้าขึ้นมาพูดกับเขาปากยื่น ที่เธอหน้าแดงไม่หายก็เพราะเขาเป็นคนทำ ตั้งแต่เมื่อช่วงบ่ายที่บริษัท จนตอนนี้นั่งอยู่ที่ร้านอาหาร เขาก็ยังคงหยอดคำพูดที่ทำให้เธอเขินไม่เลิก "เขินแล้วน่ารักไง เลยทำให้เขิน" แดเนียลเอ่ยแซวออกมาอีกครั้ง พร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างพึงพอใจ "พี่แดน~" ก็เขาชอบพูดแบบนี้ไง แล้วจะให้เธอไม่เขินได้ยังไงไหวกัน "หึ~" แดเนียลถึงกับหลุดเสียงหัวเราะออกมาอย่างพอใจ ที่เห็นเธอเสียอาการได้มากขนาดนี้ จะเรียกว่ารัก.. เขาก็ไม่รู้ว่ามันจะใช่ไหม เพราะความหมายที่แท้จริงของมันคืออะไรเขาก็ยังไม่รู้ชัด แต่ถ้าถามว่าหลงไหม.. บอกเลยว่าใช่..เขากำลังหลงเธออยู่จริงๆ "นึกยังไงพาน้องเฟรมาทานข้าวข้างนอกคะ" เฟรย่าเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง โดยการพยายามเปลี่ยนเรื่อง เพื่อกลบเกลื่อนความเขินอายที่มี "เลี้ยงต้อนรับพนักงานใหม่ไง" "ละ..เลิกหยอดน้องเฟรสักที" บอกตรงๆเลยว่า ตอนนี้เธอไม่หลงเหลือความเป็น
"หึ! ไม่ดูแล้วเหรอ?" "มะ..ไม่ดูแล้ว ปิดๆๆ" แดเนียลกดปิดคลิป พร้อมกับกดลบและล้างข้อมูลทุกอย่าง ที่เกี่ยวกับคลิปการร่วมรักของเขาและเธอทิ้งจนหมด จนไม่หลงเหลือร่องรอย หรือสามารถกู้คืนข้อมูลในส่วนนี้ได้ "หันมาได้แล้ว นี่คลิปวันนี้" เขาบอกพร้อมกับเปิดไฟล์คลิปวิดีโออีกไฟล์ขึ้นให้เธอดู ซึ่งพอได้ยินแบบนั้น เฟรย่าก็หันกลับมาจ้องมองที่จอภาพตรงหน้าอีกครั้ง ที่บนวิดีโอนั้นฉายภาพต่างๆให้เธอได้เห็น ว่าเขานั้นบริสุทธิ์ใจจริงๆ อันที่จริงเธอไม่ได้อยากจะดู แต่ที่ตอบไปแบบนั้นเพราะแค่ต้องการจะเอาชนะเขา และลองเชิงเขาดู ว่าเขาจะมีหลักฐานจริงอย่างที่พูดหรือเปล่าก็เท่านั้น "เชื่อหรือยังว่าไม่มีอะไร" แดเนียลถามขึ้นเมื่อเห็นเธอเงียบไปนานหลายนาที หลังจากที่เขาเปิดคลิปวิดีโอจากกล้องวงจรปิดให้เธอดู "ทั้งที่พี่แดนไม่ได้สนใจเธอแล้ว ทำไมยังต้องเก็บเธอไว้ใกล้ตัวด้วยคะ" เพราะการที่เลขาคนโปรดของเขายังวนเวียนอยู่ข้างกายเขาแบบนี้ มันก็ทำให้เธออดที่จะระแวงไม่ได้อยู่ดี "จีน่าไม่เคยทำงานผิดพลาด" อย่างที่เขาเคยบอก ว่าตำแหน่งเลขาของเธอ เธอได้มาเพราะความสามารถ ก่อนที่จะพัฒนากลายมาเป็นตำแหน่งคนโปรดของเขาอีกที "....." เฟร
"น้องเฟรเป็นอะไรหรือเปล่าลูก" น้ำเสียงนุ่มนวลเอ่ยถามออกมา พร้อมกับมือที่แตะลงบนไหล่เล็กของเธอ ทำให้เฟรย่าที่มองตามหลังแอรีสไม่วางตา ต้องรีบหันกลับมามองทันที พร้อมกับสะบัดศีรษะไปมาเบาๆ เพื่อเรียกสติที่กำลังหลุดลอยไปไกลของตัวเองให้คืนกลับมา เพราะเพียงแค่เธอได้สบตากับแอรีส มันก็เหมือนมีบางอย่างที่พยายามจะฉายเข้ามาในความทรงจำของเธอ "เปล่าค่ะ น้องเฟรไม่ได้เป็นอะไรค่ะ" เธอเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้มบาง "งั้นเรากลับกันเลยไหมคะ? แม่ต้องไปงานเลี้ยงกับคุณพ่อต่อด้วย" "ก็ดีเหมือนกันค่ะ น้องเฟรเองก็จะรีบไปหาพี่แดนด้วย ไม่รู้ว่าป่านนี้จะนอกลู่นอกทางหรือเปล่าก็ไม่รู้" พอนึกถึงใบหน้าหล่อเหลาของเขา ก็ทำเอาเธอลืมเรื่องของแอรีสไปทันที ไม่รู้ว่าป่านนี้เขาจะทำอะไรอยู่ แล้วเลขาคนโปรดของเขาจะเข้ามาวอแวหรือเปล่า ถึงปากจะบอกว่าแค่เธอ แต่ผู้ชายร้อยทั้งร้อยหากโดนผู้หญิงอ่อยก็พร้อมสู้ทั้งนั้น แล้วยิ่งกับเขา ที่เจ้าชู้ตัวพ่อขนาดนั้นยิ่งไว้ใจไม่ได้ "เอาให้อยู่มัดนะคะ แม่เอาใจช่วย" "แน่นอนค่ะ เพราะพี่แดนจะต้องเป็นของน้องเฟรคนเดียวเท่านั้น!" เฟรย่าบอกด้วยใบหน้า และท่าทางจริงจัง จนเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากแม่ของเขาได้เป







