EP 5 ยาพิษ

“สวัสดีครับคุณเคโอ”

ซานเดอร์หลายชายของเจ้าของงานทำหน้าที่ต้อนรับแขกอยู่หน้างานเดินเข้ามาทักทายนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่มีสาวสวยเดินข้างกายมาด้วยตามมารยาทที่ได้รับการอบรมมาอย่างดี

“สวัสดีครับ”

เสียงใหญ่ขานรับอย่างหนักแน่นแต่ในใจกลับแอบแฝงความไม่พอใจเอาไว้มากมาย ถ้างานนี้ไม่สำคัญและถ้าเขารู้รายละเอียดก่อนหน้านี้เขาคงส่งแค่ตัวแทนมาไม่มาออกงานเองให้เสียเวลาขนาดนี้

“เชิญด้านในก่อนครับ คุณตาของผมท่านนั่งรออยู่ด้านใน”

ใบหน้าคมตามสไตล์หนุ่มลูกครึ่งที่หน้าไปทางพ่อสะหมดทุกอย่างยิ้มต้อนรับแขกอย่างเป็นมิตรแต่เขาก็พอดูออกว่าแขกไม่ได้เป็นมิตรเท่าไร การเจรจาก็ไม่ควรนานเพราะเขาก็ไม่ได้มีความอดทนมากพอ

“ขอบคุณครับ”

เคโอที่ไม่อยากสานสัมพันธ์กับคนตระกูลราเซแม้แต่น้อยรีบเดินจ้ำอ้าวเข้างานเพื่อมอบของขวัญให้กับเจ้าของงานตัวจริงจะได้จบงานในวันนี้ซะที

“คุณเคโอ”

ร่างเล็กที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากผู้เป็นตาของเธอมากนักกำลังเห็นผู้ชายที่ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงเดินเข้ามาทางเธอ โอลิเวียตะลึงมองในความเป็นเทพบุตรเดินได้ของเขาจนเผลออุทานออกมาอย่างลืมตัว

“ลูกว่าอะไรนะ แม่ได้ยินไม่ชัด”

แพรพลอยนั่งอยู่ข้างบุตรสาวเธอกำลังมองผู้เป็นพ่อที่มีแต่รอยยิ้มแห่งความสุขในงานวันรวมคนรู้จักวันนี้ ร่างเล็กที่สวยไม่เคยเปลี่ยนกำลังสุขใจไปตามรอยยิ้มของผู้ให้กำเนิดจนฟังคำพูดของลูกสาวไม่ชัดถึงต้องถามซ้ำอีกรอบ

“คุณเคโอหลานชายของคุณปู่วิลเลียมค่ะ คนนั้นค่ะแม่”

โอลิเวียไม่เคยปิดบังอะไรต่อแม่ของเธอ หญิงสาวแอบชี้นิ้วไปยังชายหนุ่มเพื่อให้แม่ของเธอดูและยิ้มหวานส่งไปให้เขาหวังให้เขาหันมามองเธอบ้างก็ยังดี

“พี่ชายของหนูแคทนะเหรอ ดูดีสมกับที่เขาร่ำลือถึงความเก่ง”

แพรพลอยมองตามปลายนิ้วของลูกสาว ชายหนุ่มที่แสนจะดูดีเดินย่างเข้ามาพร้อมกับหญิงสาวคนหนึ่งที่พยายามเกาะติดเขาจนเธอที่นั่งอยู่ไกลยังดูออก

“แม่ชอบเหรอคะ”

โอลิเวียไม่อาจละสายตาไปจากเขาได้ถึงแม้เขาจะไม่ชายตามองมายังเธอด้วยซ้ำไป แต่เพราะเขาคือชายหนุ่มที่เธอแอบชอบตั้งแต่เห็นรูปถ่ายเธอก็จะไม่ยอมแพ้ต้องอ้อนจนกว่าเขาจะเป็นของเธอให้ได้

“คุยอะไรกันสองคนแม่ลูก ชอบใครบอกพ่อได้ไหม”

แมกซ์แวลล์ที่เพิ่งจะบอกลูกกับเมียว่าจะไปคุยกับเพื่อนเก่าที่นั่งอยู่ถัดไปอีกหลายโต๊ะก็รีบกลับมาเพราะทนคิดถึงเมียไม่ไหวและก็ไม่อยากปล่อยลูกสาวคนเล็กนั่งอยู่โดยไม่มีเขาคอยดูแลกลัวใครมันจะมาแอบมองลูกสาวของเขา

“ไม่บอก”

แพรพลอยอดยิ้มไม่ได้กับพฤติกรรมของสามีที่ไม่เคยเปลี่ยนตอนจะไปร่ำลาเหมือนจะไปนานหอมแก้มไปไม่รู้กี่ครั้ง หายไปไม่ถึงห้านาทีก็รีบกลับมาพร้อมกับรีบจับมือเอาไว้แน่นอาการแบบนี้คงไม่พ้นบทคิดถึงเมียเหมือนเดิม

“คืนนี้จะเค้นให้พูดให้ได้”

เขาละมือออกจากมือเธอเลื่อนไปตรงต้นขาของเธอที่มีผ้าคลุมโต๊ะปิดอยู่ มือใหญ่พยายามจะแทรกเข้าไปหาดินแดนต้องห้ามที่มีเขาเป็นเจ้าของเพียงคนเดียว

“แมกซ์อย่ามาลามก เอามือออกไป”

แพรพลอยแอบกระซิบข้างหูของสามี เธอไม่อยากให้ใครได้ยินและก็ไม่อยากให้ลูกสาวได้ยินด้วยเพราะแค่นี้เธอก็อายจะไม่รู้จะเอาหน้าไปแอบไว้ไหนแล้วไม่ว่ากี่ปีเขาก็หื่นไม่เคยเปลี่ยน

“รู้นะว่าชอบ แฉะหรือยังบอกผัวสิ”

ร่างใหญ่ไล่งับหูภรรยากระซิบตอบเพียงแผ่วเบา แมกซ์แวลล์ที่ไม่เคยลดความต้องการของตัวเองได้โดยเฉพาะเวลาเข้าใกล้เมีย เขาต้องการมากขึ้นไปทุกทีมากจนเก็บอาการแทบไม่ไหวอยากกลับบ้านตอนนี้เลย

“หนูโอ๋ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”

โอลิเวียที่ไม่ได้สนใจความหวานของพ่อกับแม่เลย เธอเอาแต่มองชายหนุ่มที่เคยได้นอนกอดเขาทั้งคืนอย่างไม่ละสายตาไปไหนและตอนนี้เขาก็เดินหายไปในหมู่ผู้คนจนเธอมองไม่เห็นแล้ว

“พวกมึงตามลูกสาวกูไป”

“ครับนาย”

ร่างเล็กที่มีใบหน้าราวกับตุ๊กตาผิวขาวเนียนละเอียดอมชมพูกับชุดแซกลูกไม้สีขาวยาวลากพื้นที่ด้านหลังของชุดคว้านลึกจนถึงเอวเพื่อโชว์แผ่นหลังขาวเนียนละเอียดเดินนำหน้าพร้อมกับบอดี้การ์ดที่รีบวิ่งตามหลังเกือบสิบคน แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรแต่กลับเดินเร็วกว่าเดิมเพื่อสลัดบอดี้การ์ดพวกนี้ทิ้งจะได้แอบเข้าไปทักทายเขาโดยไม่มีคนคอยคุม

“นิกเราดื่มอะไรกันหน่อยไหมคะ ก่อนกลับก็ยังดี”

อีรีน่าฉุดรั้งร่างใหญ่ให้นั่งลงกับโซฟาตัวยาวที่อยู่ห่างไกลสายตาของคนในงาน เพราะตอนนี้ในหัวของเธอเริ่มมีสิ่งดีๆ แทรกเข้ามาในความคิดจนเธอเองเผลอยิ้มออกมาอย่างลืมตัว

“คุณอยากดื่มก็เชิญผมจะกลับ”

เสียงใหญ่ตวาดลั่นอย่างไม่อายใคร เขารีบสลัดอีรีน่าออก สองขาแกร่งรีบยันกายใหญ่ของตัวเองให้ลุกขึ้นยืนพร้อมที่จะก้าวเดินออกไปแต่อีรีน่าก็รีบลุกขึ้นมาฉุดรั้งแขนของเขาเอาไว้อีก

“แค่แก้วเดียวเองนะคะ อีกอย่างคุณก็เพิ่งเดินเข้ามาในงานจะกลับเลยคงน่าเกลียดแย่ คุณวินัยจะคิดยังไงคะ ความสัมพันธ์ทางธุรกิจและก็พวกนักข่าวอีกคงเอาไปเขียนข่าวกันสนุก นิกเองก็กำลังจะเปิดตัวธุรกิจใหม่ถ้ามามีข่าวพวกนี้คงไม่ดี”

“รีบดื่มจะได้รีบกลับ”

เขาจำต้องทรุดลงนั่งกับโซฟาตัวเดิม จริงทุกอย่างตามที่อีรีน่าพูดเขาไม่มีอะไรจะเถียงยังไงเขาก็ต้องอดทนเพื่อบริษัทของตัวเองเพราะถ้ามัวมามีข่าวตอนนี้เขาคงไม่มีเวลาจะแก้ไขมันและโรงแรมระดับพันล้านที่จะเปิดตัวก็คงไม่ได้รับการตอบรับอย่างดีที่สุดตามที่คิดเอาไว้แน่

อีรีน่าแอบยิ้มเหยาะอย่างผู้ชนะ เธอเดินนวยนาดไปหาเครื่องดื่มที่มีบริกรเดินบริการอยู่ในงานเพราะถ้ามานั่งรอให้ใครเดินเข้ามาเสิร์ฟเคโอคงหนีเธอกลับไปก่อนที่จะได้เริ่มแผน

“ไวน์ค่ะนิก”

ร่างบางในชุดเกาะอกรัดรูปสุดแสนจะยั่วใจจนชายหนุ่มเกินครึ่งงานหันมามองเธอ เดินกลับมาหาชายเพียงคนเดียวที่เธอจ้องจะจับพร้อมกับแก้วไวน์รสชาติชั้นดี

“อย่าดื่มนะคะ”

โอลิเวียที่หนีบรรดาบอดี้การ์ดออกมาได้รีบวิ่งเข้าไปดึงแก้วเครื่องดื่มให้ออกห่างจากเขาอย่างคนเสียมารยาท เธอเห็นว่าผู้หญิงที่เดินถือแก้วเครื่องดื่มนั่นมากำลังทำอะไรบางอย่างที่มันไม่ดี

“เธอ”

เคโอหยุดการกระทำทุกอย่างลงทันที เขาหันมามองตามเสียงหวานของเธอ สายตาคมจ้องมองหญิงสาวอย่างไม่วางตาวันนี้เธอสวยมากมากกว่าวันนี้เป็นเท่าตัวไม่เคยเจอใครที่ชวนมองได้นานเท่าเธอคนนี้อีกแล้ว

“เหล้านั้นมันมียาพิษ”

โอลิเวียพูดออกมาอย่างไม่กลัวใคร เพราะเธอเห็นแบบนั้นจริง ผู้หญิงคนนั้นเทอะไรบางอย่างใส่ลงในแก้วแล้วก็ยิ้มอย่างมีนัยก่อนจะเดินมาที่นี้และส่งแก้วเครื่องดื่มให้เขา

“นี้เธอพูดอะไร”

ใบหน้าที่ถูกแต่งจนเข้มจัดกำลังถอดสี เธอไม่คิดว่าสิ่งที่เธอทำจะมีคนเห็นเพราะในงานก็ไม่มีแสงสว่างมากพอที่จะเห็นว่าใครทำอะไรตรงไหนแต่แม่นี้กลับเหมือนจับจ้องเธออยู่เห็นไปซะทุกอย่าง

“ฉันเห็นคุณใส่อะไรลงไปในนั้น”

โอลิเวียพร้อมกับใบหน้าหวานอมชมพูอย่างเป็นธรรมชาติกำลังเถียงออกมาเสียงแข็งอย่างไม่ยอม และเธอก็ต้องพิสูจน์ให้ได้ว่านี้คือความจริง

“อย่ามาใส่ร้ายฉันออกไปให้พ้น”

“คุณเคโอระวังนะคะ”

เหล่าบอดี้การ์ดของเธอกำลังเดินเข้ามาทางนี้และเธอก็ใช้เวลาอยู่ตรงนี้นานไม่ได้เธอไม่อยากให้พ่อของเธอรู้ว่าเธอรู้จักกับเขา ร่างเล็กจำต้องรีบเดินออกมาก่อนที่บอดี้การ์ดจะมาถึง

“อย่าไปสนใจเลยค่ะ”

อีรีน่าหันมาคะยั้นคะยอให้เคโอยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม เพราะเธอไม่อยากเสียโอกาสดีๆ แบบนี้ไปอีกแล้วยิ่งตอนนี้เคโอผลักไสไล่ส่งเธอก็ยิ่งหาโอกาสยากขึ้นเป็นเท่าตัว

“อื้ม”

ไวน์ชั้นดีในแก้วใบเล็กถูกยกเข้าปากรวดเดียวหมดแก้ว แต่มันก็ไม่นานร่างกายของเขาเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วไอร้อนในตัวแผ่ซ่านไปทุกรูขุมขนพร้อมกับแกนกายที่เคยสงบเริ่มลุกอยากออกรบ

“นิกเป็นอะไรไปคะ”

อีรีน่ารีบเข้าไปกอดชายหนุ่มให้อกอิ่มที่ถูกดันจนเกือบหลุดเสื้อของเธอถูกไถไปกับลำแขนแกร่งของเขาอย่างรู้งาน ยาที่เธอซื้อมาอย่างผิดกฎหมายกำลังออกฤทธิ์ เขาเป็นคนบีบให้เธอเอามันออกมาใช้เองทั้งที่เธอต้องการจะเก็บมันทิ้งไปแล้วด้วยซ้ำไป

“เธอใส่อะไรลงไปในเหล้าแก้วนั้น”

เสียงใหญ่แหบพร่าพยายามกะเก็บอารมณ์ที่กำลังปะทุของตัวเองให้สงบถึงแม้จะอยากจนเหงื่อเริ่มไหลแต่เขาก็ไม่มีวันให้อีรีน่าเป็นคนรองรับมันแน่นอน

“คุณเชื่อที่เด็กลวงโลกคนนั้นพูดเหรอคะ”

อีรีน่าตีหน้าใสซื่อเหมือนเธอไม่รู้อะไร ยังไงเคโอก็ไม่มีทางทันมารยาหญิงของเธอถึงเขาจะฉลาดแค่ไหนเจอฤทธิ์ยาเข้าไปด้วยแบบนี้ไม่มีวันคิดอะไรทันหรอก

“อื้ม แล้วทำไมผมถึงเป็นแบบนี้”

เขาก้มมองเป้ากางเกงที่โป่งนู้นของตัวเอง มันสุดจะเก็บเอาไว้ได้ต่อไปอีก เขาต้องหาทางออกจากงานนี้ให้เร็วที่สุดและไปให้พ้นจากอีรีน่า

“คุณต้องการรีน่าตั้งหาก”

“ผมหมดอารมณ์ตั้งแต่คุณ อื้ม”

“นิก”

“ออกไปให้ไกลจากตัวผม”

“ยังไงคุณก็ต้องมีรีน่าคอยช่วย”

“เอดาน พากูกลับ อื้ม เดี๋ยวนี้”

เคโอหันไปส่งสัญญาณให้ลูกน้องที่คอยจ้องมองเขาอยู่ตลอดรีบเดินเข้ามาหาเขา เอดานรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วเพราะสัญญาณนี้บ่งบอกว่าเจ้านายกำลังมีอันตราย

“รอรีน่าด้วยสิคะ”

ร่างใหญ่สลัดอีรีน่าออกจากเนื้อตัวเขาอย่างไม่ไยดี สองเท้าก้าวให้เร็วที่สุดเพื่อไปขึ้นรถที่อยู่ด้านนอกงานและรอเขาหายดีก่อนเขาจะกลับมาจัดการกับอีรีน่า

“พ่อค่ะ แม่ค่ะ หนูโอ๋ขอไปนอนค้างบ้านแคทธารีนนะคะ”

โอลิเวียรีบกลับเข้ามาหาพ่อกับแม่ของเธอพร้อมเอ่ยขออนุญาตอย่างคนโกหกเพื่อให้ได้กลับไปหาเขาอีกเพราะเขากำลังอยู่ในอันตราย ผู้หญิงคนนั้นร้ายกาจจนเธอเองรับรู้ได้แม้ไม่ได้รู้จักอะไร

“จะไปทำไมก็เพิ่งกลับมา พ่อไม่ให้ไป”

“แม่ค่ะ หนูโอ๋ขอไปนะคะ”

“บ้านแคทธารีนอยู่ใกล้แค่นี้เอง คุณให้ลูกไปเถอะค่ะ”

ลูกสาวของเธอโตพอที่จะมีชีวิตเป็นของตัวเองได้แล้ว  และเธอก็ไว้ใจว่าลูกจะดูแลตัวเองได้

“ขอบคุณนะคะพ่อ”

“ให้บอดี้การ์ดไปส่ง”

“ไม่ต้องหรอกค่ะพ่อ แคทธารีนมาที่งานนี้พอดี เดี๋ยวหนูโอ๋กลับไปพร้อมกับแคทธารีนเลย”

“รู้ไว้ด้วยนะว่าพ่อไม่เต็มใจ”

เขาไม่ได้เต็มในแต่เพราะกลัวเมียจนไม่กล้าขัดถึงได้ยอมให้ลูกเดินจากไปโดยที่ไม่มีบอดี้การ์ดตามเลยซักคนอย่างนี้

“รักพ่อนะคะ แม่ด้วย หนูโอ๋ไปนะคะ”

ร่างเล็กเข้าไปกอดบิดากับมารดาของเธอด้วยความรีบร้อนเพราะไม่รู้ว่าป่านนี้ผู้หญิงคนนั้นจะทำอะไรกับเขาไปบ้างแล้ว

“ว้าย”

ร่างเล็กที่กำลังจะก้าวขึ้นรถไปพร้อมกับชายหนุ่มตอนที่เขาเผลอต้องเซลงมาจากรถเพราะมีใครมาดึงเธอเอาไว้ อีรีน่าหันมามองคนที่กล้าทำกับเธอแบบนี้อย่างเอาเรื่อง

“ออกไปให้ห่างคุณเคโอนะ”

โอลิเวียที่วิ่งหาเขาแทบจะรอบงาน เธอเกือบมาไม่ทันเขาแต่ก็ต้องเจอศึกหนักเพราะผู้หญิงคนนั้นยังตามติดเขาไม่ยอมไปไหน

“นี้เธออีกแล้วเหรอ ไปให้พ้น”

อีรีน่ารีบแทรกกายของเธอเข้าไปในหมู่บอดี้การ์ดของเคโอใหม่พร้อมกับพยายามจะขึ้นไปนั่งบนรถ เธอไม่มีเวลามากพอที่จะมาเล่นบทแย่งผู้ชายกับใครก็ไม่รู้ยังไงก็ต้องออกไปจากงานนี้พร้อมเขาให้ได้

“เธอสิไปให้พ้น คนวางยาพิษ”

“ว้าย”

โอลิเวียดึงร่างเล็กที่ใหญ่กว่าเธอออกมาจากรถแล้วเธอก็รีบแทรกตัวเองไปให้ใกล้รถมากที่สุด โชคดีที่เหล่าบอดี้การ์ดของเขาไม่มีใครกล้าแตะต้องตัวเธอเลย

“เอดานออกรถ”

สติของเขาเริ่มไม่มี ใบหน้าร้อนผ่าวราวกับคนเป็นไข้ แท่งเนื้อยักภายใต้กางเกงกำลังขยายใหญ่ราวกับจะปริแตกทั้งที่เขายังไม่ได้เริ่มบทรักกับใครเลย

“หนูโอ๋ไปด้วยค่ะ”

โอลิเวียขึ้นมานั่งข้างร่างใหญ่ ใจดวงเล็กเต้นแรงด้วยความประหม่าแต่เธอก็พยายามสะกดมันเอาไว้เพราะตอนนี้ต้องช่วยเขาก่อน

“ลงไป”

เคโอหันมาตะคอกใส่หญิงสาว เสียงใหญ่ดังจนเหล่าลูกน้องตกใจ เขากำลังจะคุมตัวเองไม่ได้และเขาก็ไม่อยากให้เธอเข้ามายุ้งกับเรื่องนี้แค่เรื่องคืนนั้นมันก็มากพอแล้ว

“ออกรถเลยค่ะ คุณเอดาน”

โอลิเวียยิ้มหวานส่งให้เขาเป็นคำตอบ เธอไม่ได้ตกใจอะไรแต่กลับเป็นห่วงเขามากขึ้นเป็นเท่าตัวยานั้นกำลังทำเขาไม่เหมือนเดิม

“เธอรู้ไหมกำลังทำอะไรอยู่”

“กอดหนูโอ๋ไว้นะคะ เดี๋ยวก็หาย”

ร่างเล็กรีบเข้าไปกอดชายหนุ่มที่ตัวสั่นด้วยใจเป็นห่วง  เนื้อตัวนุ่มนิ่มของเธอแนบชิดสัมผัสไปกับร่างกายแกร่งของเขาอย่างไม่นึกกลัวว่าจะมีอันตรายอะไรไหม

“อ๊าส์”