Share

บทที่ 25

ซูหว่านชะงัก หัวเราะอย่างน่าเวทนา แล้วพูดว่า: "นี่คือจุดประสงค์ของคุณหรือ?"

พอเซียวเป่ยได้ยิน ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วถามกลับไปว่า: "หมายความว่ายังไง"

“เหอะๆ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว คุณยังแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกหรือ? คุณทำแบบนี้ เพราะอยากเห็นฉันอับอายขายขี้หน้าต่อคนใหญ่คนโตมากมาย อยากเห็นฉันอ้อนวอนขอร้องคุณ เพื่อสนองจิตใจที่เห็นแก่ตัวและสกปรกของคุณไม่ใช่หรือ?”

ซูหว่านหัวเราะอย่างน่าเวทนา ปาดน้ำตาออกจากหางตา ดวงตาของเธอเจิ่งนองไปด้วยน้ำตา

เธอนึกไม่ถึงว่า ชายตรงหน้าที่อยู่ด้วยกันมาสามปี จะปฏิบัติต่อเธอแบบนี้

เซียวเป่ยอดขมวดคิ้วไม่ได้

ที่จริงแล้ว เธอคิดเช่นนี้กับตน

ความสัมพันธ์สามปี ให้หมามันกินไปหมดแล้ว!

"ในสายตาคุณ ผมเป็นคนแบบนั้นหรือ?" ดวงตาเซียวเป่ยมองไปที่ซูหว่านแล้วถามอย่างจริงจัง

ซูหว่านเงียบขรึม

ท่าทางที่เย็นชา แสดงให้เห็นถึงความคิดของเธอแล้ว

เซียวเป่ยหัวเราะเยาะตัวเอง ส่ายหัวแล้วพูดว่า: "ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมก็ไม่มีอะไรจะพูด อยากให้ผมเข้าไปช่วยชีวิตคน ได้ ขอร้องผมสิ"

"ในที่สุดหางสุนัขจิ้งจอกก็โผล่" ซูหว่านหัวเราะอย่างเศร้าๆ แล้วจ้องมองไปที่เซียวเป่ยด้วยท่าทีที่ขุ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status