"อ้าว!แม่มาถึงเมื่อไหร่คะ"ฝ้ายถาม
เธอเห็นแม่เปิดประตูห้องทำงานเข้ามา "มาถึงได้สักพักแล้วล่ะ...แล้วเราทำงานใกล้เสร็จหรือยังล่ะ"แม่ถาม "ใกล้แล้วค่ะแม่"ฝ้ายพูด "เห็นฝ่างบอกว่า เราไปไร่แล้วจะกลับไปห้องทดลองอีกใช่มั้ย"แม่ถาม "ใช่ค่ะ..ฝ้ายจะเข้าไปดูว่าเชื้อกล้วยไม้ที่เพาะไว้ว่าใช้ได้หรือป่าวและไปดูฮอร์โมนกับปุ๋ยน้ำด้วยค่ะ"ฝ้ายบอก "แล้วเราจะกินข้าวก่อนหรือป่าวล่ะ"แม่ถาม "ฝ้ายว่าจะกินก่อนนะคะ เพราะอาจจะดึกค่ะ"ฝ้ายยิ้ม "เราจะพาพี่ๆเขาเข้าไร่ไปด้วยแล้วกว่าจะดูจนทั่วจะเข้าห้องทดลองทันเหรอ อีกอย่างพรุ่งนี้ก็ต้องตื่นไปตัดกล้วยไม้กับกุหลาบตั้งแต่ตี4อีก...จะไหวเหรอลูก"แม่ถาม "ไหวค่ะ..ฝ้ายแค่จะพาพี่ๆนั่งรถไปดูให้ทั่วๆไร่ ว่าเนื้อที่ของเรามีแค่ไหน แต่รายละเอียดจริงคงต้องไว้วันอื่นค่ะ"ฝ้ายบอก "ตามใจ..ถ้าอย่างนั้นแม่ไม่กวนแล้ว เราทำงานไปเถอะ"แม่พูด "ค่ะแม่"ฝ้ายยิ้ม ใกล้จะเที่ยงแล้ว ฝ้ายตรวจงานเสร็จแล้วก็หอบเอกสารทั้งหมดเดินลงมา เธอเดินเอาไปวางที่โต๊ะของดาว "พี่ดาวคะ..ฝ้ายตรวจเอกสารหมดแล้วนะคะ"ฝ้ายบอก "จ๊ะ แล้วฝ้ายจะเข้าไร่เลยหรือป่าว"ดาวถาม "ว่าจะเข้าเลยค่ะ..เพราะเดี๋ยวฝ้ายต้องเข้าห้องทดลองอีก"ฝ้ายบอก "แม่คะเห็นพี่ฝ่างกับพี่ดินมั้ยคะ"ฝ้ายถามแม่ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานอีกตัว "แม่เห็นยืนดูอะไรอยู่ที่ระเบียงในครัวนะ"แม่บอก "ค่ะ...งั้นฝ้ายไปตามก่อนนะคะ"ฝ้ายบอก เธอเดินเปิดประตูเข้าไปในครัว และเปิดประตูออกไปที่ระเบียง "พี่ฝ่าง พี่ดิน รอนานมั้ย ฝ้ายเสร็จงานแล้วไปไร่กันได้แล้วค่ะ"ฝ้ายบอก เธอเห็นฝ่างกับดินยืนคุยกันอยู่ "ทำงานเสร็จเร็วจังนะฝ้าย"ดินยิ้ม "ก็ฝ้ายจะพาพี่ๆไปดูไร่นี่คะ ก็ต้องรีบหน่อยเพราะฝ้ายยังต้องเข้าห้องทดลองอีกค่ะ ..ไม่งั้นดึกแน่ๆ"ฝ้ายพูด "ห้องทดลองของเราอยู่ที่ไหนล่ะ"ฝ่างถาม "อยู่ข้างหลังบ้านนั่นแหละค่ะ"ฝ้ายบอก "แล้วเราไม่กินข้าวกลางวันก่อนเหรอ"ฝ่างถาม "เดี๋ยวกลับไปกินที่บ้าน ก่อนที่จะเข้าห้องทดลองค่ะ แล้วพี่ๆกินกันหรือยังคะ"ฝ้ายถาม "พวกพี่ยังไม่หิว..เดี๋ยวรอกินพร้อมฝ้ายที่บ้านเลยแล้วกัน"ดินพูด "งั้นก็ไปกันเลยค่ะ"ฝ้ายบอก เธอเดินนำฝ่างกับดินเข้ามาที่ในออฟฟิต "แม่คะ..หนูกับพี่ๆไปก่อนนะคะ..แล้วจะกลับไปกินข้าวที่บ้าน..ไม่น่าจะเกินบ่าย3โมงนะคะ"ฝ้ายบอกแม่ "ได้แล้วแม่จะให้ป้าอุ่นเขาเตรียมไว้ให้นะ"แม่บอก "ฝ้ายไปก่อนนะคะพี่ดาว" "จ้า..ฝ้าย" "ผมไปก่อนนะคับคุณดาว"ฝ่างบอกยิ้มๆ "ค่ะ"ดาวยิ้ม ฝ้าย ฝ่างกับดินพากันเดินออกไปที่รถที่จอดอยู่หน้าออฟฟิต "ฝ้ายจะพาไปดูสวนลำไย สวนลิ้นจี่ สวนแก้วมังกรกับสวนส้มก่อนนะคะ แล้วค่อยๆไล่ขึ้นไปด้านบนกันค่ะ"ฝ้ายบอก "ตามใจฝ้ายเลย"ดินพูด ฝ้ายขับรถมาจนถึงปากทางเข้าไร่ที่มีสวนลิ้นจี่กับลำไยปลูกอยู่และกำลังออกดอก แล้วแวะรับเปี๊ยกมาจากที่นั่นด้วยก่อนจะพาฝ่างกับดินย้อนกลับมาที่สวนแก้วมังกร สวนส้ม ไร่เมล่อน ไร่สตอเบอรี่ และเลยขึ้นไปบนเขาที่มีไร่ชากับกาแฟปลูกอยู่ เมื่อขับรถขึ้นมาบนเขาแล้ว ฝ้าย ฝ่าง ดินและเปี๊ยกก็พากันเดินดูไปทั่ว "เป็นยังไงบ้างคะ..พอจะอยู่ไหวมั้ย"ฝ้ายถาม เธอเห็นดินยืนมองลงไปจากยอดเขาที่มีไร่ชาฝั่งหนึ่งส่วนอีกฝั่งเป็นไร่กาแฟ "ไหวสิ..พี่ชอบอากาศดีมากๆเห็นแล้วสดชื่น"ดินยิ้ม "ฝ้ายก็ชอบมายืนที่นี่บ่อยๆค่ะ"ฝ้ายยิ้ม "ฝ้ายเก่งนะที่สามารถสร้างไร่ขึ้นมาได้ด้วยตัวเอง"ดินชม "ไม่ใช่หรอกค่ะ..ฝ้ายมีลุงมิ่งที่คอยบอกคอยสอน..มีแม่ที่คอยให้กำลังใจ ถึงได้มีวันนี้ได้"ฝ้ายยิ้ม "ถ้าพี่ยังอยู่ที่นี่..ฝ้ายจะเป็นกำลังใจให้พี่มั้ย"ดินถาม เขาไม่ได้มองฝ้ายแต่มองไปข้างหน้า "เป็นสิคะ..ฝ้ายจะเป็นกำลังใจให้พี่ดินกับพี่ฝ่างแน่นอน"ฝ้ายบอก "ขอบใจนะ"ดินพูด "ไปค่ะ..ฝ้ายจะพาลงไปที่สุดท้ายที่สวนกล้วยไม้กับสวนกุหลาบ แล้วคงต้องส่งเปี๊ยกก่อนด้วยค่ะ"ฝ้ายบอก ฝ้ายกับดินพากันเดินกลับมาที่รถ ฝ่างกับเปี๊ยกรออยู่แล้ว "เดี๋ยวฝ้ายแวะส่งเปี๊ยกก่อนนะคะ..เพราะสวนกล้วยไม้กับสวนกุหลาบอยู่ใกล้บ้านเราค่ะ"ฝ้ายบอกหลังจากที่ขับรถลงเขามาแล้ว "อืม..ได้พอเราพาพี่มาดูอย่างนี้แล้ว พี่อยากขอโทษจริงๆที่ปล่อยให้เราต้องทำงานคนเดียวมาตั้งหลายปี ทุกสิ่งที่เห็นนี่ต้องใช้ความพยายามและความอดทนอย่างมาก และเราต้องเหนื่อยมากๆแน่กว่าไร่จะเป็นได้อย่างทุกวันนี้ พี่ขอโทษนะฝ้าย"ฝ่างพูดหน้าตาจริงจัง "มาขอโทษฝ้ายทำไมคะ..เราทุกคนต่างก็มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ..พี่ฝ่างก็มีหน้าที่เรียนก็ต้องเรียนไป..ฝ้ายมีหน้าที่ดูแลไร่ก็ต้องทำไปแค่นั้นเอง...แล้วมันก็ไม่ได้ยากลำบากมากเกินไปหรอกค่ะ"ฝ้ายพูด "แต่คนที่เรียนควรเป็นฝ้ายและคนที่ดูแลไร่ควรเป็นพี่นะ"ฝ่างบอก "ก็พี่ฝ่างได้ทุนนะคะ..ไม่ใช่ฝ้าย ไม่เอาค่ะไม่คิดมาก..ตอนนี้พี่ฝ่างก็กลับมาแล้วนี่คะ เราก็มาช่วยกันทำให้ไร่ของเราเติบโตต่อไป"ฝ้ายยิ้ม "ขอบใจนะ..ที่เราเข้าใจ"ฝ่างยิ้ม "ค่ะ.."ดินอมยิ้มแล้วเดินตามฝ้ายออกไป เขาเห็นเธออายจนหน้าเริ่มแดงก็มีความสุขแล้ว เขายังไม่อยากคาดคั้นเธอเรื่องนี้ ปล่อยให้ทุกอย่างค่อยๆเป็นไปเรื่อยๆดีกว่า ฝ้ายเดินไปที่น้าชิด เธอคุยอยู่สักพักก็เดินกลับไปที่รถ ฝ่างเห็นฝ้ายเดินออกมาจากแปลงสตอเบอรี่ด้วยใบหน้าแดงๆและเห็นดินเดินยิ้มตามออกมาจึงเดินเข้าไปหาดิน "มึงไปทำอะไร..ยายฝ้ายถึงได้หน้าแดงอย่างนั้น" "กูก็แค่ถามว่า...ชอบกูใช่มั้ยถึงไม่หลบหน้ากู...แค่นั้น" "555มึงนี่นะ...ถามซะตรง..แล้วยายฝ้ายตอบว่าไงล่ะ' "บอกว่า..ไม่ใช่เสียหน่อย...แล้วก็เดินหนีกูออกมานี่ล่ะ" "เออ!..กูว่า..ยายฝ้ายอาจจะชอบมึงจริงๆก็ได้นะ" "แต่กูไม่อยากคิดไปเอง..รอดูไปเรื่อยๆก่อน..กูไม่รีบ..กูโทรไปบอกแม่กูแล้วว่าจะอยู่ที่นี่จีบฝ้ายก่อน...จีบได้เมื่อไหร่ถึงจะกลับ" "เอางั้นเลยเหรอวะ...555..งานนี้ยาวแน่ๆมึง" "มึงมีปัญหาอะไรมั้ยล่ะ.. ถ้ากูจะอยู่ที่นี่" "กูไม่มีปัญหาอยู่แล้ว..มึงอยู่จะได้ช่วยกูด้วยไง..แม่กูก็อยากให้มึงอยู่..อยู่ตลอดไปได้ยิ่งดี" "เออ..ขอบใจ" "พี่ฝ่าง...พี่ดินคะ..ไปค่ะ..กลับบ้านกัน"ฝ้ายเรียก "ไปเดี๋ยวนี้แหละ"ฝ่างบอก ฝ่างกับดินพากันเดินไปขึ้นรถที่ฝ้ายจอดรออยู
ฝ่างเดินมาตบบ่าของดินแล้วยิ้มให้ เขาดีใจที่คนงานชอบดิน เพราะมันจะทำให้ดินเข้ากับทุกคนได้ง่ายมากขึ้น หลังจากที่ตัดแก้วมังกรและคัดเลือกเสร็จแล้วลุงมิ่งก็เป็นคนเอาไปส่งที่ตลาด แล้วคนงานก็แยกย้ายกันไปทำอย่างอื่นต่อ "พี่ฝ่างกับพี่ดินกลับไปกินข้าวกันก่อนมั้ยคะ แล้วค่อยไปที่ไร่เมล่อนกับสตอเบอรี่"ฝ้ายถามหลังจากขึ้นมาบนรถแล้ว "ตามใจเราก็แล้วกัน..พี่ยังไงก็ได้"ฝ่างบ อก "งั้นไปกินข้าวกันก่อนนะคะ"ฝ้ายยิ้ม "พี่ว่านายวิทย์คงจะไม่เลิกราง่ายๆแน่..แล้วเราจะเอาไงกันต่อดีวะ..ดิน"ฝ่างถาม "พี่วิทย์เป็นนักเลงค่ะ... วันๆไม่ทำอะไรเกเรไปทั่ว..ถือว่าเป็นหลานกำนันเลยไม่มีใครอยากไปยุ่งด้วย"ฝ้ายบอก "เพราะอย่างนี้..เราเลยหลบเขาเพราะไม่อยากมีเรื่องใช่มั้ย"ฝ่างถาม "มันก็ใช่ค่ะ..ลำพังแค่ฝ้ายคนเดียว..ฝ้ายไม่กลัวหรอกค่ะแต่นี่ฝ้ายมีไร่ มีคนงาน มีแม่ที่ต้องรับผิดชอบเลยเลี่ยงที่จะเผชิญหน้ามากกว่า"ฝ้ายพูดสีหน้าจริงจังมาก "พี่ว่าฝ้ายไม่ควรเผชิญหน้ากับเขานะ..ยังไงฝ้ายก็เป็นผู้หญิง..พี่เป็นห่วง" ดินพูดเขามองเธอทางกระจกด้วยสายตาเป็นห่วงจริงๆ "แต่วันนี้ฝ้ายก็เผชิญหน้าไปแล้วนี่คะ..ฝ้ายไม่กลัวหรอก"ฝ้ายบอก "พี่ว่าเราค
"มากินข้าวกันได้แล้ว..ดิน..ฝ้าย...ฝ่างนั่งรออยู่แล้ว"แม่เรียกเมื่อเห็นดินกับฝ้ายเดินเข้ามา "เป็นไงบ้างวันนี้..เหนื่อยมั้ยดิน"แม่ถาม "ไม่เหนื่อยหรอกคับแม่..สนุกดีคับ"ดินยิ้ม "พี่ฝ่างอ่ะ..เอาเปรียบ..ไม่ยอมไปตัดกล้วยไม้ด้วย"ฝ้ายบ่น "เราสองคนกับไอ้ดินก็พอแล้ว...พี่ไปด้วยเกะกะป่าวๆ"ฝ่างบอก "แล้วถ้าเกิดฝ้ายไม่อยู่..พี่ฝ่างจะตัดได้เหรอคะ"ฝ้ายถาม "แล้วเราจะไปไหนล่ะ"ฝ่างถาม "ป่าวหรอกค่ะ.. แค่ถาม"ฝ้ายพูด "โอเค...งั้นคราวหน้าพี่ไปด้วยก็ได้..ยายขี้บ่นเอ้ย!"ฝ่างว่ายิ้มๆ "แล้ววันนี้ฝ้ายจะไปไหนก่อนล่ะ"ดินถาม "คงต้องไปดูช่วยคนงานตัดแก้วมังกรก่อนค่ะ...ถ้าสายจะยิ่งร้อน"ฝ้ายบอก "งั้น..ลูกๆก็รีบกินแล้วก็ไปกันได้แล้ว"แม่บอก พอกินข้าวกันแล้วฝ้ายก็ไปขับรถมาจอดรอฝ่างกับดินที่หน้าบ้าน แล้วก็ขับไปที่สวนแก้วมังกร เมิ่อไปถึงก็เห็นน้าชิดและคนงานทั้งชายและหญิงกำลังช่วยกันตัดและคัดเลือกแก้วมังกรกันอยู่หลายคน ฝ่างกับดินเข้าไปช่วยคนงานชายตัดและเอาใส่รถเข็นมาให้คนงานหญิงคัดแยก ฝ้ายช่วยคนงานหญิงคัดแยก เธอคอยมองดูดินกับฝ่างที่ทำงานร่วมกับคนงานทุกคนได้เป็นอย่างดี คนงานต่างพูดคุยกับดินและฝ่างอย่างสนุกสนานท่
ฝ้ายถอนหายใจยาว เธอเดินไปที่ตู้ข้างประตูแล้วเปิดลิ้นชักเอาปืนกับมีดพกเก็บเข้าที่ "คนนี้คงจะไม่มาอีกแล้วแน่ๆพี่ว่า"ฝ่างยิ้ม "คุณพนาไม่ใช่คนดื้อหรอกค่ะ..ที่น่าเป็นห่วงก็พี่โอ๋กับพี่วิทย์มากกว่า..เพราะค่อนข้างจะเป็นนักเลงพอตัวทีเดียว"ฝ้ายบอก "แล้วนี่เราพกอาวุธทุกวันเลยเหรอ"ฝ่างถาม "ใช่ค่ะ..ฝ้ายไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น..มีอาวุธไว้กับตัวดีที่สุด"ฝ้ายบอกหน้าตาจริงจัง "แต่พี่ไว้ใจได้นะ"ดินยิ้ม "ก็ไม่แน่ค่ะ.. ผู้ชายถ้าไม่ใช่พี่กับพ่อก็ไว้ใจไม่ได้ทั้งนั้นแหละ"ฝ้ายว่า "อ้าว!ไอ้ฝ่างนี่กูหน้าตาไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยเหรอวะ"ดินถาม "เราก็พูดเกินไป ดินน่ะไว้ใจได้100%แม่รู้เพราะเห็นมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว"แม่บอก "ฝ้ายแค่ล้อเล่นค่ะ..จริงจังไปได้"ฝ้ายยิ้ม "ล้อเล่นเหรอ...มานี่เลย..ล้อเล่นแบบนี้ได้ยังไง"ดินเดินเข้ามาหาฝ้าย ฝ้ายจึงเดินหลบแต่ดินก็ยังเดินตาม เธอจึงวิ่งหนีไปรอบๆ แม่กับฝ่างมองดินกับฝ้ายเล่นกันเป็นเด็กๆแล้วหัวเราะ ในที่สุดดินก็จับตัวฝ้ายได้ เขาจับและกอดตัวเธอไว้ไม่ยอมปล่อย ฝ้ายไม่ได้คิดอะไรเพราะเธอกับเขาเล่นกันแบบนี้บ่อยๆตอนเด็กๆจึงไม่ได้อายหรือเขินที่ถูกเขากอด แต่ดินกลับรู้สึกไม่อยากปล่อย
ฝ่างมองไปที่ฝ้ายกับดินอีกครั้ง เขาคงต้องหาทางแอบดูรูปในกระเป๋าสตางค์ของฝ้ายสักครั้งเพื่อความแน่ใจ ถ้าเป็นอย่างที่เปี๊ยกพูดจริงๆก็คงจะดี "อ้าว!เปี๊ยกมาตั้งแต่เมื่อไหร่..มีอะไรหรือป่าว"ฝ้ายถาม เธอหันมาเห็นเปี๊ยกยืนอยู่กับฝ่างจึงเดินเข้ามาพร้อมกับดิน "ผมเพิ่งมาถึงคับ..ผมจะมาบอกพี่ฝ้ายว่าวันเสาร์นี้..ก็จะถึงวันดูหิ่งห้อยแล้ว..ผมกลัวว่าพี่ฝ้ายจะลืมน่ะคับ"เปี๊ยกบอก "ขอบใจนะที่เตือน..พี่ลืมไปแล้วจริงๆด้วย"ฝ้ายยิ้ม "ดูหิ่งห้อยที่ไหนเหรอเปี๊ยก"ดินถาม "ที่ชายคลองคับ..แต่ถ้าจะให้เห็นชัดๆและสวยจริงๆก็ต้องไปดูที่บ้านต้นไม้คับ"เปี๊ยกบอก "พี่ไปดูด้วยคนได้มั้ยเปี๊ยก..พี่ไม่เคยเห็นหิ่งห้อยมาตั้งนานแล้ว"ดินถาม "ได้นะได้คับ..แต่ต้องถามพี่ฝ้ายก่อน"เปี๊ยกบอก "ฝ้ายว่าไงล่ะ..พี่ไปดูด้วยได้มั้ย"ดินถาม "ได้ค่ะ..พี่ฝ่างล่ะคะจะไปดูด้วยมั้ย"ฝ้ายถาม "ก็น่าสนใจนะ..พี่ไปด้วยก็ได้"ฝ่างบอก "งั้น..เปี๊ยกก็เตรียมทุกอย่างให้พร้อมนะ..แล้ววันเสาร์เจอกัน..แต่วันนี้พี่ต้องไปก่อนแล้ว..ต้องเข้าห้องทดลองอีก..มีอะไรก็โทรมานะ"ฝ้ายบอก "คับพี่ฝ้าย"เปี๊ยกบอก ฝ้าย ฝ่างกับดินจึงพากันขึ้นรถแล้วขับกลับมาที่บ้าน "หนูฝ้าย
แม่กับฝ่างลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอกแล้ว เพื่อให้ดินกับฝ้ายได้คุยกันตามลำพัง "เอ่อ...ฝ้ายว่า..พี่ดินคงสับสนระหว่างความรักของพี่น้องกับแฟนมากกว่านะคะ"ฝ้ายบอก เธอก้มหน้ามองแก้วน้ำในมือ "พี่ไม่ได้สับสน พี่รู้ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรและพี่ก็พร้อมจะพิสูจน์ให้ฝ้ายดูว่าพี่รักฝ้ายแบบคนรักจริงๆ..ไม่ได้พูดเล่น..ขอแค่ฝ้ายให้โอกาสพี่แค่นั้น...ได้มั้ย"ดินถาม "เอ่อ!..ฝ้ายว่าอย่าดีกว่าค่ะ"ฝ้ายบอก "ทำไมล่ะหรือฝ้ายรังเกียจพี่"ดินมองหน้าเธอ "ป่าวค่ะ...แต่ฝ้ายว่าพี่ดินกลับไปคิดทบทวนดูอีกทีจะดีกว่านะคะ.... ว่าจริงๆแล้วพี่ดินคิดกับฝ้ายแบบไหนกันแน่"ฝ้ายมองหน้าเขาตรงๆ "ไม่ต้องหรอก..พี่มั่นใจและก็รู้ใจตัวเองมานานแล้วว่าพี่รู้สึกกับฝ้ายยังไง..ขอแค่ฝ้ายให้โอกาสพี่ได้แสดงให้ฝ้ายเห็นเท่านั้น ว่าไงได้หรือป่าว"ดินถาม เขามองจ้องเธอ "ขอฝ้ายคิดดูก่อนก็แล้วกันนะคะ"ฝ้ายบอก เธอหลบสายตาของเขา ฝ้ายเขินจนหน้าเริ่มจะแดงหน่อยๆและนั่นทำให้ดินอมยิ้มออกมา "แล้วเมื่อไหร่จะให้คำตอบพี่ล่ะ"ดินถามยิ้มๆ "แล้วฝ้ายจะบอกเองค่ะ"ฝ้ายบอก "ไม่ได้...พี่ให้เวลาฝ้ายคิด2วัน..แล้วต่อจากนั้นพี่จะเริ่มจีบฝ้ายนะ"ดินยิ้ม "เอ่อ!..เรื่องนั้นเอา