ตอนที่11

ฝ้ายแวะส่งเปี๊ยกที่บ้านพักคนงานแล้วก็พาฝ่างกับดินไปที่สวนกุหลาบกับสวนกล้วยไม้จากนั้นก็กลับบ้าน

"มาถึงกันแล้วเหรอลูก..หิวกันมั้ย"แม่ถามเมื่อเห็นฝ้าย ฝ่างกับดินเดินเข้าบ้านมา

"ยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ค่ะแม่"ฝ้ายบอก

"แม่ไม่ได้ถามเรา แม่ถามตาฝ่างกับตาดิน สำหรับเราน่ะคงชินแล้วแต่พี่ๆเขาไม่เคยอดเหมือนเรานะ..เป็นลมกันหมดแล้วมั้ง"แม่พูด

"ผมกับฝ่างยังไม่หิวหรอกคับแม่"ดินพูด

ฝ้ายหันไปมองหน้าดิน เธอแปลกใจที่เขาเรียกแม่เธอว่าแม่เพราะเมื่อวานเขายังเรียกน้าอยู่เลย แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร

"หิวหรือไม่หิวก็พากันมากินเถอะ..ยายฝ้ายมากินข้าวเลย..เรายังต้องเข้าห้องทดลองอีกกว่าจะเสร็จเดี๋ยวจะยิ่งดึก"แม่บอก

"ค่ะแม่..ไปค่ะพี่ฝ่าง พี่ดิน"ฝ้ายยิ้ม

ทุกคนจึงพากันเดินไปที่โต๊ะกินข้าวในครัว

"แล้ววันนี้จะมีใครมาหาเราอีกมั้ยเนี่ยยายฝ้าย"ฝ่างถาม

"ฝ้ายก็ไม่รู้หรอกค่ะ...แต่ถ้ามีใครมาก็บอกว่าฝ้ายอยู่ห้องทดลองคงกลับดึกๆแค่นั้นล่ะค่ะ"ฝ้ายบอก

"พี่ว่าเราจะหลบแบบนี้ไปตลอดไม่ได้หรอกนะ"ฝ่างบอก

"ก็แล้วจะให้ฝ้ายทำยังไงล่ะคะ...จริงๆพวกเขาก็น่าจะรู้นะคะ..ฝ้ายหลบขนาดนี้แล้ว"ฝ้ายพูด

"แต่พี่มีวิธีนะ ว่าแต่เราจะทำมั้ยล่ะ"ฝ่างพูด

"วิธีอะไรคะ..บอกมาก่อนถึงจะรู้ว่าจะทำมั้ย"ฝ้ายถาม

"เราก็มีแฟนจริงๆเสียทีสิ..พี่ว่าถ้าเขารู้ว่าเรามีแฟนแล้วก็คงจะหายไปเองนั่นแหละ"ฝ่างบอก

"พี่ฝ่างพูดเหมือนว่าแฟนมีขายในตลาดนะคะ..ถึงจะหาได้ง่ายขนาดนั้นค่ะ"ฝ้ายมองหน้าฝ่าง

"ถ้าแฟนจริงๆมันหายาก..เราก็หาใครมาแสดงเป็นแฟนเราสักคนสิ..น่าจะหาง่ายกว่ามั้ย"ฝ่างว่า

"แม่ก็เห็นด้วยกับฝ่างนะ...ดีกว่าเราจะหนีไปเรื่อยๆแบบนี้"แม่บอก

"ก็แล้วฝ้ายจะไปหาใครที่ไหนล่ะ..ใครเขาจะยอมมาเล่นเป็นแฟนให้ฝ้าย..เพราะมันคงต้องเล่นอีกนานและตัวเขาเองก็จะมีแฟนจริงๆไม่ได้ด้วย...อีกอย่างถ้าหาคนแถวนี้พวกเขาก็ต้องรู้อยู่ดีเพราะสังคมที่นี่มันแคบ แล้วฝ้ายก็ไม่มีเพื่อนสนิทอยู่ที่นี่เลยสักคน"ฝ้ายบอก

เธอรวบช้อนเพราะอิ่มแล้วและยกแก้วน้ำมาดื่ม

"ก็พี่ไง..ให้พี่ช่วยก็ได้"ดินพูด

"แค่ก แค่ก" ฝ้ายสำลักน้ำทันที

"เออ!พี่ก็ว่าดีนะ..ที่นี่ไม่มีใครรู้จักไอ้ดินและอีกอย่างเราก็สนิทกับไอ้ดินอยู่แล้วจะได้เล่นได้แบบสบายใจด้วย"ฝ่างบอก

"แม่ก็เห็นด้วยนะ..อย่างน้อยดินก็ไว้ใจได้มากกว่าคนอื่น"แม่สนับสนุน

"เอ่อ!..แต่หนูว่าอย่าดีกว่าค่ะ"ฝ้ายลังเล

เธอคิดว่ามันน่าจะเป็นการทำร้ายหัวใจตัวเองมากเกินไปถ้าจะให้ดินมาเล่นเป็นแฟนของเธอ

"ทำไมล่ะ..พี่ไม่ดีพอจะแสดงเป็นแฟนของฝ้ายหรือว่าฝ้ายรังเกียจพี่"ดินมองหน้าเธอตรงๆ

"ไม่ใช่ค่ะ..แต่พี่ดินอาจจะต้องลำบากใจมากกว่าที่จะต้องมาเล่นเป็นแฟนกับน้องสาวอ่ะค่ะ"ฝ้ายพูด

เธอเห็นดินจ้องมองเลยหยิบแก้วน้ำมาดื่มอีกครั้ง

"พี่ไม่ลำบากใจหรอก..หรือถ้าฝ้ายกลัวจะให้พี่เป็นแฟนจริงๆก็ได้นะ"ดินพูดหน้าตาเฉย

"แค่ก แค่ก"ฝ้ายสำลักน้ำอีกครั้ง

เธอมองหน้าดินทันที แต่พอเห็นสายตาที่ดินมองมาก็เลยหลบตาเขา

"เอ่อ!..."ฝ้ายพูดไม่ออก

มีเสียงรถยนต์มาจอดที่หน้าบ้าน

"ใครมานะ..ตอนนี้"ฝ่างบอก

"เดี๋ยวแม่ไปดูเอง"แม่บอกแล้วลุกขึ้นยืน

"เสียงรถคุณพนาค่ะแม่..งั้น..ฝ้ายไปห้องทดลองก่อนนะคะ..ที่เหลือฝากแม่ด้วยค่ะ"ฝ้ายพูด

เธอรีบวิ่งตรงไปทางประตูหลังบ้านทันที

"ยายฝ้ายยังคุยกันไม่จบเลย"ฝ่างบอก

"ไม่ทันแล้วค่ะ...ฝ้ายไปก่อน แล้วจะเก็บไปคิดดูนะคะ"ฝ้ายเปิดประตูออกไป

"เฮ้อ!เลยคุยกันไม่จบเลย ทำไมต้องมาตอนนี้ด้วยวะ"ฝ่างบ่น

"ไม่เป็นไร..ยังมีเวลาอีกมาก"ดินพูด...เขารู้ว่าฝ้ายหาทางเลี่ยงที่จะตอบมากกว่า

"ใครมาคับแม่..ใช่นายพนาหรือป่าว"ฝ่างถามแม่ที่เดินกลับเข้ามา

"ใช่..ยายฝ้ายจำเสียงรถแม่นมาก"แม่บอก

"แล้วทำไมเขาไม่เข้ามาล่ะคับ"ดินถาม

"แม่บอกเขาว่ายายฝ้ายเข้าห้องทดลอง เขาก็กลับเลยเพราะรู้ว่าถ้ายายฝ้ายเข้าห้องทดลองกว่าจะออกมาได้ก็ดึกน่ะ"แม่พูด

"แล้วพวกลูกจะเอายังไงต่อล่ะ..ยายฝ้ายทำเหมือนจะไม่อยากตกลงนะ"แม่ถาม

"เดี๋ยวผมจะหาเหตุผลไปคุยกับฝ้ายเอง..รับรองว่าตกลงแน่ๆ"ฝ่างยิ้ม

ฝ้ายเข้ามาที่ห้องทดลองแล้วก็มานั่งคิดถึงเรื่องที่คุยกับแม่ ฝ่างและดินเมื่อกี้ จริงๆแล้วมันก็เป็นความคิดที่ดี...แต่การที่จะให้ดินมาแสดงเป็นแฟนทำให้เธอลังเล เพราะเธอกลัวว่าความลับในใจที่ถูกเก็บเอาไว้มานานจะถูกเปิดออกมา อีกอย่างก็กลัวว่าจะยิ่งชอบเขามากขึ้นและจะยิ่งตัดใจยากขึ้นไปอีก เฮ้อ!ช่างมันก่อนก็แล้วกันเดี๋ยวค่อยคิดอีกทีตอนนี้ทำงานก่อนดีกว่าฝ้ายคิด แล้วเธอก็ลงมือทำงานต่อ

ฝ้ายเดินออกจากห้องทดลองก็เกือบๆจะ4ทุ่ม เธอเข้ามาในบ้านแล้วเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน

เมื่อถึงห้องโถงข้างบน ฝ้ายก็เดินไปนอนแล้วหลับตาลงที่เก้าอี้ตัวยาว เธอมีปัญหาที่แก้ไม่ได้นิดหน่อยในห้องทดลอง

"อ้าว!ยายฝ้ายเพิ่งออกมาเหรอ"ฝ่างถาม

"ค่ะ..พี่ฝ่าง"ฝ้ายพูด เธอยังหลับตาอยู่

"ทำไมถึงดึกนักล่ะ'ฝ่างถาม

"พอดีมีปัญหาที่แก้ไม่ได้นิดหน่อยค่ะ"ฝ้ายบอก

"มีอะไรล่ะ..เผื่อพี่จะช่วยได้"ฝ่างพูด

"ฝ้ายกำลังเพาะเชื้อกล้วยไม้อยู่น่ะค่ะ..พยายามทำแทบจะทุกวิธีแล้วแต่ก็ไม่ได้ผล..ถ้าเราเพาะเชื้อเองได้ก็จะลดต้นทุนในการซื้อต้นกล้วยไม้ได้ค่ะ"ฝ้ายบอกแต่ยังหลับตา

"ถ้าอย่างนั้นเราก็ลองปรึกษาไอ้ดินดูสิ.. มันเก่งเรื่องการเพาะเชื้อพืชนะ ตอนเรียนที่อเมริกาอาจารย์ที่นั่นยังชมมันเลย"ฝ่างบอก

"จริงเหรอคะ"ฝ้ายลืมตาแล้วลุกขึ้นนั่ง

"จริงๆฝ้ายให้พี่ช่วยก็แล้วกันนะ"ดินพูด

เขานั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับที่เธอนอนอยู่

"อ้าว!พี่ดินอยู่ด้วยเหรอคะ..ฝ้ายนึกว่าพี่ฝ่างออกมาคนเดียวเสียอีก..แล้วนี่พี่ฝ่างไปไหนแล้วคะ"ฝ้ายพูด เธอหันมองหาฝ่าง