“จะ 5 โมงแล้วฉันกลับก่อนนะทุกคน” ฉันบอกทุกคนแล้วรีบเก็บของเพราะตอนนี้ 4 โมงกว่าจะ 5 โมง แล้วฉันมัวแต่หาข้อมูลในการทำโปรเจ็คเพลินจนลืมดูเวลา
“กลับดีๆ นะมึง” เอลลี่พูดขึ้นพร้อมกับเมลเบิร์นที่พยักหน้ารับแล้วก็ก้มหน้าก้มตาหาข้อมูลกันต่อ “เดียวฉันรวบรวมข้อมูลเสร็จฉันส่งไปให้ในไลน์นะ” นิวตันเอ่ยขึ้น “โอเคจ๊ะ เป็นบุญของฉันจริงๆ ที่ได้คู่กับนาย” ฉันเอ่ยตอบนิวตันพร้อมทำหน้าทราบซึ้งพร้อมทำตาปริบๆ “ไปได้แล้วเดียวก็ไปสายหรอก” นิวตันยิ้มบอกพร้อมทำมือไล่ฉันให้รีบๆ ไปทำงานเพราะตอนนี้อีก 15 นาทีจะ 5 โมงแล้ว ดีที่ร้านอาหารกับมหาลัยไม่ค่อยไกลกันมากนั่งพี่วินไม่ถึง 10 นาที ก็ถึงแล้วแต่ปกติแล้วฉันมักจะเดินไปมากกว่าประหยัดเงิน แต่วันนี้ถ้าฉันเดินคงไม่ทันแล้วคงต้องเดินเลยไปหางานใหม่เลยแน่ๆ แล้วก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเจองานที่ให้ค่าจ้างเด็กพาร์ทไทม์เยอะขนาดนี้ “ไปก่อนนะทุกคน” ฉันโบกมือบ๊ายบายทุกคนแล้วรีบใส่เกียร์หมาวิ่งลงตึกไปหาพี่วินหน้ามหาลัยอย่างทันที ณ ร้านอาหารฝรั่งเศสหรู “สายน้ำ ที่เคยถามพี่ว่ามีงานพาร์ทไทม์ให้ทำเพิ่มไหมอะยังอยากทำอยู่รึป่าว” พี่รินเอ่ยถามฉันที่กำลังเก็บถ้วยจานอยู่ที่ในครัว “ทำค่ะๆ งานอะไรหรอคะพี่ริน” ฉันรีบตอบกลับพี่รินทันทีตอนนี้ยิ่งร้อนเงินอยู่มีงานอะไรที่ทำให้ได้เงินเพิ่มฉันต้องรีบคว้าไว้ก่อน “เด็กดริ้ง VIP ที่คลับ AS รุ่นน้องพี่ทำงานที่นั้นเขาหาคนเห็นว่าวันนึงได้หลายพันเลยนะบางวันก็ได้เป็นหมื่น ทำ 5 ทุ่มครึ่งถึง ตี 2 ไหวไหม” “ร้านเราปิด 5 ทุ่ม ไปนั้นน่าจะทัน ทำค่ะทำ” “งานค่อนข้างจะเปลืองตัวหน่อยนะไหวแน่นะ” “ไหวค่ะ ช่วงนี้น้ำต้องรีบใช้เงินใกล้ถึงวันจ่ายค่าที่ของแม่แล้วไหนจะเจ้าหนี้รายวันอีกค่าเทอมน้องก็ใกล้จะมาแล้ว” ฉันเอ่ยตอบไปพร้อมกับถอนหายใจอย่างรู้สึกเหนื่อยเมื่อนึกถึงภาระมากมายที่ต้องแบกรับ แต่ฉันก็ไม่มีทางเลือกมากมายนักหรอก แม้ฉันจะวิ่งทำงานหนักมากแค่ไหนแต่มันก็แทบไม่พอกับค่าใช้จ่ายของที่บ้านเลย เนืองจากภาระหนี้สินของที่บ้านฉันค่อนข้างหนักหน่วงไหนจะหนี้รายวันที่ต้องจ่ายและดอกที่แสนจะโหดไหนจะจ่ายดอกค่าที่ของแม่ บางที่ฉันก็คิดว่ามันเป็นเวรกรรมอะไรของฉันกับแม่แล้วก็น้องที่ต้องมาลำบากหาเงินใช้หนี้ที่พวกเราไม่ได้ก่อขึ้น หนี้ทั้งหมดมันมาจากพ่อแท้ๆ ของฉันคนเดียวที่ไปหลงเมียน้อยจนโงหัวไม่ขึ้น ทั้งแอบเอาที่ของแม่ไปจำนองทั้งไปกู้หนี้นอกระบบเอาเงินไปปรนเปรอเมียน้อยแล้วหนีไปกับเมียน้อยที่อายุแก่กว่าฉันเพียงไม่กี่ปีทิ้งภาระทุกอย่างไว้ให้ฉันกับแม่แล้วก็น้อง ลำพังแค่เงินขายขนมไทยของแม่ที่ตลาดก็แทบไม่พอใช้กันอยู่แล้วถ้าฉันไม่หางานเพิ่มหลายๆ งานไม่มีทางเลยที่จะจ่ายหนี้พวกนั้นได้ “เอาน่า พี่เชื่อว่าชีวิตคนเราฝนมันไม่ตกตลอดไปหรอกสู้ๆ งานเริ่มวันนี้เลยนะเดียว 5ทุ่มไปเลยก็ได้พี่จัดการที่เหลือให้เอง” พี่รินพูดกับฉันแล้วเอามือตบแขนฉันเบาๆ อย่างให้กำลังใจ “น้ำขอบคุณพี่รินมากๆ นะคะ” ฉันเอ่ยด้วยความรู้สึกขอบคุณพี่รินจริงๆ เพราะฉันคอยได้เขาคอยช่วยไว้หลายอย่าง ณ คลับAS เวลา 23.30 น. หลังจากเลิกงานที่ร้านอาหารฉันก็รีบตรงมาที่คลับหรูนี่ทันทีอย่างเร่งรีบ “เธอหรอที่ชื่อสายน้ำที่พี่รินแนะนำมา” เสียงของหญิงสาวอายุราวๆ สามสิบต้นๆ แต่งตัวเซ็กซี่แต่ก็ดูหรูหราและภูมิฐานเอ่ยขึ้น “ใช่ค่ะ” “ฉันชื่อเกดเป็นคนคุมเรื่องการบริการที่นี้ ส่วนมากจะเรียกฉันว่าเจ๊กัน” “ค่ะ เจ๊” ฉันเอ่ยเรียกเจ๊เกดด้วยน้ำเสียงประจบอย่างที่คิดว่าเธอน่าจะชอบ “ถือว่าอยู่เป็น เธอสวยดีหนิหุ่นก็ดีเคยทำงานแบบนี้มาก่อนไหม” “ไม่เคยค่ะ” “ที่นี้จะมีเด็กดริ้งสองส่วน ส่วนแรกพวกนั้นจะมาตั้งแต่ช่วงเย็นๆ ส่วนพวกเธอจะเป็นตัวท๊อปของร้านจะเริ่มงานตั้งแต่ 5 ทุ่มครึ่ง ถึง ตี 2 ละอย่าไปยุ่งกับพวกแขกของโซลธรรมดาล่ะเดียวจะเจอพวกมันตบเอาแล้วถ้าจะต่อเวลาก็เรียกเงินจากแขกเอาเองถ้าจะไปต่อกับแขกฉันก็ไม่ว่าอะไรยังสาวยังสวยอยู่ก็กอบโกยไปเยอะๆ ” “แล้วเดียวเธอไปแต่งตัวแต่งหน้าแล้วไปโต๊ะ vip1 กับกีกี้เลยแล้วกันเดียวยัยนั้นก็สอนเองนี้ป้ายชื่อเธอติดไว้แล้วจำไว้นะว่าอย่าทำให้ลูกค้าไม่พอใจ” “ค่ะ” ฉันเอ่ยตอบพร้อมกับรับป้ายชื่อของตัวเองมา “มาพอดี กีกี้มานี้สิ” เธอแผดเสียงพร้อมกวักมือเรียกสาวสวยหน้าตาจัดจ้านที่พึ่งเข้ามาให้มาหาดูแล้วอายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน “ค่ะเจ๊เกด” สาวสวยหน้าตาจัดจ้านเอ่ยขึ้น “นี้สายน้ำพึ่งมาทำงานวันแรกเดียวให้ไปโต๊ะเดียวกับเธอเลยสอนงานนางด้วย” “ได้ค่ะเจ๊ ปะฉันจะพาไปห้องแต่งตัว” กีกี้เอ่ยตอบเจ๊เกดแล้วมาจูงมือฉันไปที่ห้องแต่งตัวที่ตอนนี้ในห้องมีสาวๆ สวยๆ กำลังง่วนอยู่กับการแต่งหน้าแต่งตัวกันอย่างสุดฤทธิ์สุดเดช “เธอรีบไปเปลี่ยนชุดแล้วก็แต่งหน้าสะเดียวต้องไปแล้วลูกค้าโต๊ะนี้กระเป๋าหนักมากเป็นเจ้าของคลับนี้ด้วยโกยได้ก็โกยนะ” กีกี้หันมาแนะนำฉันด้วยท่าทางเป็นมิตร “อื้มๆ” ฉันพยักหน้ารับแล้วรีบไปเลือกชุดที่ราวแต่ละตัวคือไม่แหวกหน้าก็แหวกหลังไม่ก็แหวกทั้งหลังทั้งหน้าอ่อยเยื่อสุดๆ นี้เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันรับทำงานกลางคืนแนวนี้ถ้าไม่ร้อนเงินจริงๆ ฉันคงไม่ทำงานที่เปลืองตัวขนาดนี้หรอก “เอาวะ สู้เค้าสายน้ำท่องไว้ว่าเงินๆๆ ” ฉันพูดให้กำลังใจตัวเองหน้ากระจกที่ตอนนี้เปลี่ยนมาใส่ชุดเดรสเกาะอกสีแดงที่เผลอให้เห็นเนินอกอวบอิ่มขับกับผิวขาว ตาถูกแต่งเติมด้วยสีเบสขนตางอนยาวอยู่แล้วถูกปัดเพิ่มริมฝีปากอวบอิ่มที่ตอนนี้ถูกทาด้วยสีแดงสด “เสร็จรึยังลูกค้าตามแล้วนะ” กีกี้ที่พึ่งเติมสีปากเสร็จเอ่ยถามฉัน “อืมๆ เสร็จแล้ว” ฉันตอบกลับกีกี้ไปด้วยท่าทางประมาท “ไม่ต้องเกร็งหรอก คิดสะว่าทำเพื่อเงินฉันเองก็ต้องส่งเงินให้ที่บ้านเหมือนกัน” ทั้งสองสาวเดินออกจากห้องแต่งตัวไปยังโซล vip ของคลับหรูที่ตอนนี้เปิดเพลงดังกระหึ่มและแสงไฟสาดส่องวิบวับไปทั่วทั้งคลับ “สาวๆ ตัวท๊อปมาแล้วครับคุณลูกค้า” เสียงพนักงานหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมโค้งให้แขกแล้วหันมายื่นขวดเหล้าราคาแพงให้กับฉันถือไว้ “ไปนั่งกับแขกกันเถอะ แล้วจำไว้นะว่าอย่าขัดใจแขก” กีกี้ย้ำกับฉันพร้อมสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินไปที่โต๊ะ VIP สุดหรูซึ่งแต่ละโต๊ะของโซล VIPค่อยข้างจะเว้นระยะห่างกันพอสมควรไม่เหมือนกับโซลปกติที่โต๊ะติดกันจนแทบจะขี่คอ “สวัสดีค่าาาา คุณดีเดย์คิดถึงกีกี้ไหมคะ” กีกี้ปรับสีหน้าเป็นสดใสเรียกแขกเสียงหวานแต่เดียวนะ ดีเดย์ คงไม่ใช่มั้งโลกมันคงจะไม่กลมขนาดนั้นหหรอก “มาแล้วหรอที่รัก ทำไมวันนี้มาช้าจังมานั้งตักฉันมา” ดีเดย์เอ่ยขึ้นพลางตบตักตัวเอง “พอดีกีกี้มัวเทรนเด็กใหม่อยู่ค่ะพึ่งมาทำงานวันแรก สายน้ำมานี้สิ” กีกี้เดินไปนั้งตักดีเดย์แล้วกวักมือเรียกฉันให้เดินเข้าไป “เธอ เพื่อนเมลเบิร์ดนิ” พี่ธามเอ่ยขึ้นแล้วชี้มาที่ฉัน โอ้ยยทำไมชีวิตฉันมันถึงได้ซวยขนาดนี้ “สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือสวัสดีพี่ธามอย่างเขิลๆ และกวาดสายตาไปมองหาใครบางคนอย่างระแวงแต่ก็โล่งอกที่ไม่เห็นเขา “ว้าวว ใส่ชุดนักศึกษาฉันว่าแจ่มแล้วใส่แบบนี้ยิ่งแจ่มเข้าไปอีก” ดีเดย์เอ่ยขึ้นพร้อมใช้สายตาดูฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า “คุณดีเดย์ ดูแต่เด็กใหม่จะเทกีกี้แล้วหรอคะกีกี้เสียใจนะ” กีกี้ที่นั้งกอดคออยู่บนตักของดีเดย์เอ่ยขึ้นแสร้งทำหน้านอย “โอ๋ๆๆ ฉันเทเธอไม่ลงหรอกเบบี้ฉันติดใจลีลาเธอ เธอก็รู้ไม่น้อยใจนะ” ดีเดย์ตอบกลับพร้อมลูบไล่เรือนร่างของเธอ “เธอไปนั้งกับไอโรมก็ได้ไอนี้หื่นน้อยสุดแล้ว” ธามเอ่ยขึ้นพร้อมชี้ไปที่โรมที่กำลังมองมาที่สายน้ำแล้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตร “มานั่งนี้สิ พึ่งมาทำงานวันแรกหรอ” โรมเอ่ยถาม “อืม ใช่พี่โรมกินเหล้าแบบไหนฉันจะได้ชงให้” “ผสมโซดา” โรมเอ่ยขึ้นแล้วส่งแก้วเหล้ามาให้ฉันณ งานแต่งงานที่โรงแรม Patson Tara"สวยมากเลยเพื่อนรักของกู" เอลลี่เอ่ยขึ้นอย่าตื่นตันใจพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้าเมื่อเห็นสายน้ำอยู่ในชุดเจ้าสาวเปิดไหล่กระโปรงฟูฟ่อง"เริศสุดๆ งานทีไม่มีใครสวยกว่ามึงแน่" เมลเบิร์นก็เอ่ยขึ้นมาอยากรู้สึกตื้นตันที่เห็นสายน้ำในชุดเจ้าสาวเช่นกัน"อีน้ำสวยมาก กูจะได้ใส่ชุดแต่งงานกับเขาบ้างไหมเนี้ย" แอจจี้เอ่ย"มึงโยนช่อดอกไม้มาให้กูนะกูรอรับเอง" บุ้งกี้เอ่ย"โอ้ยอีบุ้งกี้หาผัวก่อนไหม" แมนนี่เอ่ย"อีนี้อย่ามาดับฝันกูได้ไหมเผื่อกูจะได้พบรักกับฝรั่งในงานก็ได้กูเห็นนักธุรกิจต่างชาติเยอะเลย""ตื่นเถอะค่ะอีดอก" เอลลี่เอ่ยขึ้นอย่างหยอกล้อพร้อมกับเสียงหัวเราะมีความสุขของทุกคนในห้องที่ดังขึ้นแกร็ก~"แต่งตัวเสร็จรึยังจ๊ะสาวๆ " เอลิสอยู่ในชุดราตรีที่ดูสง่างามเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเอ่ยขึ้น"เสร็จแล้วค่ะพี่เอลิซ" เมลเบิร์นเอ่ยขึ้น"เดียวพี่จะฝากน้องคนหนึ่งมาแต่งตัวด้วยนะจ๊ะน่าจะรุ่นเดียวกันกับพวกเธอ""ได้ค่ะพี่" สายน้ำเอ่ยแกร็ก~"มาแล้วมั้ง" เอลิสเอ่ยและหันไปทางเสียงประตูที่กำลังเปิดออกปรากฎเป็นหญิงสาวที่ดูรุ่นราวคราวเดียวกับพอร์ชที่ดูสวยสง่าและผิวพรรณดีหุ่นเพียวสูงโปร่
4 เดือนต่อมาแอสตันและสายน้ำวางดอกไม้ตรงริมฟุตบาทที่รถของพอร์ชตกลงไปก่อนจะทอดสายตามองน้ำทะเลและฟังเสียงคลื่นที่กำลังซัดเข้าฝั่ง"สวยจังเลยเนาะ" สายน้ำเอ่ยขึ้นและหันมามองแอสตันที่ดูเหม่อลอยมองไปยังท้องทะเล"นี้ก็ครบ 1 ปีแล้ว" แอสตันเอ่ย"คิดถึงหรอ""อืม หนูว่าพอร์ชจะอยู่ส่วนไหนของทะเลตอนนี้หรอ"คงจะสบายดีอยู่ที่ไหนสักแห่งแหละ""เรากลับกันเถอะ" แอสตันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าใกล้จะเย็นแล้วและวันนี้เขามีนัดกินข้าวกับพ่อที่บ้านด้วยณ บ้านอัครกิจภูริสกุลเวลา 18.00 น"สวัสดีครับ/ค่ะ" แอสตันกับสายน้ำที่เดินเข้ามาภายในบ้านเอ่ยขึ้น"มาแล้วหรอลูกไปไหนกันมา" นางภัสสรเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่างลูกชายและว่าที่ลูกสะใภ้เดินเข้ามาในบ้าน"ไปทะเลมากันครับแม่กำลังทำอะไรอยู่" แอสตันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าแม่ของตนกำลังดูแฟ้มอะไรสักอย่างอยู่"กำลังดูรายชื่อแขกที่จะมาร่วมงานแต่งขอลูกอยู่จ๊ะ""แล้วหนูเลือกชุดเจ้าสาวได้รึยังจ๊ะอีก 3 เดือนเองนะ""ได้แล้วค่ะ" สายน้ำเอ่ยขึ้น"แล้วคุณพ่อไปไหนหรอครับ""อยู่ห้องทำงานเดียวก็คงลงมา""คุณแม่กลับมาแล้วค่า เอลิสแวะไปซื้อกระเป๋าคอลเล็กชั่นใหม่คุณแม่มาให้ด้วยจะได้สะพายคู่กันไงคะมีฝากส
วันเสาร์ณ บ้านของสายน้ำที่เชียงรายเวลา 13.30 น.รถตู้สีดำคันหรูเข้ามาจอดภายในบริเวณหน้าบ้านสวนของสายน้ำสายน้ำที่เดินนำทุกคนเข้ามาก็เอ่ยเรียกสายฝนน้องสายของเธอทันทีที่เห็นว่าเธอกำลังนั่งเก็บดอกอัญชันให้แม่ไปทำขนม"สายฝน""พี่! มาได้ไงจ๊ะเนี้ย" สายฝนที่เห็นสายน้ำก็เอ่ยถามออกมาอย่างดีใจที่เห็นพี่ของตนมาแบบไม่บอกไม่กล่าวและไม่รู้เรื่องที่พี่ของเธอนั้นจะแต่งงานด้วยสายฝนเป็นเด็กที่ไม่ค่อยจะเล่นโซเชียลสักเท่าไหร่จะเล่นแค่ต้องหาความรู้เท่านั้นบวกกับแม่ของเธอที่วันๆ แทบจะไม่เปิดทีวีเลยจะเปิดแค่ตอน 2 ทุ่มครึ่งที่ละครหลังข่าวมาเพราะต้องการประหยัดไฟถึงสายน้ำจะส่งเงินมาให้เยอะแค่ไหนแม่ของเธอก็ยังคงดำเนินชีวิตเหมือนเดิมแต่แค่ไม่ลำบากเช่นเดิมแล้ว"พี่แอสตันสวัสดีค่ะนั้นคงจะเป็นคุณพ่อคุณแม่พี่แอสตันใช่ไหมจ๊ะส่วนคนสวยๆ คือพี่เอลิส สวัสดีค่ะหนูชื่อสายฝนเป็นน้องพี่สายน้ำ" สายฝนเอ่ยสวัสดีทุกคนด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสจนทุกๆ คนเห็นแล้วก็เอ็นดู"สวัสดีจ๊ะหน้าตาดีทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ" แม่ของแอสตันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"ขอบคุณจ๊ะคุณป้าก็สวยมากเลยค่ะ""ปากหวานสะด้วย" พ่อของแอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอ
7 เดือนต่อมาหลังจากที่สายน้ำเรียนจบก็มาช่วยงานของแอสตันที่บริษัทเพราะว่าหลังจากช่วงที่มีข่าวเรื่องนายอภิวัฒน์ออกไปก็ทำให้ของแอสตันกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งและยิ่งใหญ่กว่าเดิมด้วยเพราะตัดคู่แข่งทางการค้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ของนายอภิวัฒน์ออกไปเลยทำให้เขาเป็นเจ้าใหญ่เจ้าเดียวในประเทศบริษัท HIHG CAR ตอนนี้ก็มีแค่แอสตันที่บริหารงานคนเดียวเพราะเขาอยากให้พ่อเขาพักผ่อนด้วยเรื่องสุขภาพด้วยส่วนเอลิสเองก็ไปดูแลโรงแรมที่กำลังขยายสาขาทั่วประเทศจนงานล้นมือไม่มีเวลามาช่วยส่วนพอร์ชนั้นทุกคนก็ยังคงส่งคนออกตามหาถึงจะไร้วี่แววแต่ทุกคนก็ยังคงเชื่อว่าพอร์ชยังคงมีชีวิตอยู่และแอสตันเองก็ไม่ยอมขึ้นรับตำแหน่งประธานบริษัทเพราะหวังลึกๆ ว่าพี่ชายอันเป็นที่รักเขาจะกลับมาในสักวันณ ห้องทำงานของแอสตัน"เหนื่อยไหม" สายน้ำเอ่ยถามร่างสูงที่พึ่งกลับมาจากการไปคุยกับลูกค้า"นิดหน่อย" แอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมกับทิ้งตัวนั่งที่โซฟาตัวยาวภายในห้องและหันมามองสายน้ำที่กำลังเอาน้ำมาเสิร์ฟให้เขา"คิดอะไรอยู่" สายน้ำเอ่ยถามแอสตันเมื่อเห็นเข้าจ้องมองเธออยู่"คิดจะไปสู่ขอเธอวันเสาร์นี้" แอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งคว้าเอวบางของสายน้ำให้มานั่งต
1 เดือนผ่านไปตับ ตับ ตับ"อร๊ายย พี่แอสตัน" สายน้ำครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อเธอถูกร่างสูงพาไปเเตะขอบสวรรค์ในยามเช้าร่างบางในที่อยู่ในชุดนอนที่ตอนแรกกำลังเตรียมอาหารเช้าให้คนตัวสูงแต่ตอนนี้ถูกชายหนุ่มถลกกระโปรงนอนขึ้นมาเหนือเอวแล้วอัดกระแทกแก่นกายมหึมาใส่ซอยถี่ยิบใส่รูสวาทจากด้านหลังอย่างเร้าร้อนในเวลายามเช้าจนเธอเเตะขอบสวรรค์ไปแล้วแต่คนตัวสูงไม่มีทีท่าว่าใกล้จะเสร็จสักที"ครางเรียกพี่อีกที่รัก" แอสตันเอ่ยขึ้นเสียงกระเส่าพร้อมทั้งขยำหน้าอกของเธออย่างมันมือตับ ตับ ตับ"พี่แอสตัน อ้ะๆๆ " ร่างบางครางออกมาพร้อมกับเอามือเกาะขอบเคาน์เตอร์ทำอาหารไว้แน่นเพื่อยึดเหนี่ยว"เอาเธอกี่ทีก็ยังมันเหมือนเดิมเลย ซี๊ด~" ร่างแกร่งครางออกมาพร้อมขบกรามแน่นก่อนจะกระเเทกเข้าออกรูสวาทของเธอให้เร็วและแรงขึ้นตับ ตับ ตับ"อ้ะๆๆๆๆ เร็วอีกน้ำจะเสร็จแล้ว" สายน้ำครางออกมาพร้อมกับเอ้ยขึ้นเสียงกระเส่าให้แอสตันเร่งจังหวะขึ้นเพราะเธอใกล้จะเสร็จสมแล้ว"พึ่งเสร็จไปเองจะเสร็จอีกแล้วหรอ" แอสตันเอ่ยขึ้นเสียงกระเส่าพร้อมทั้งรั้งเอวของร่างบางไว้แน่นเเละเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นตับ ตับ ตับ!!!"พูดมาก บอกให้กระแทกมาแรงอีกก็กระแท
คนตัวสูงที่ได้ยินคำอนุญาติจากคนตัวเล็กก็ยิ้มออกมาทั้งทีก่อนจะประกบปากจูบร่างบางและใช้มือหนาปลดเสื้อผ้าของเธอจนออกหมดและรีบปลดเสื้อผ้าของตัวเองตามทันที"อื้อ~ " สายน้ำครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อถูกปากหนาของแอสตัดดูดยอดลูกเกดของเธอพร้อมกับมือหนาของเขาที่คลึ่งติ่งคริสตัลของเธอไปมาจนรูสวาทเปียกแฉะไปด้วยน้ำเมือกใส"ยังไม่ทันไรแฉะสะแล้วคิดถึงพี่เหมือนกันใช่ไหม" แอสตันเอ่ยกระซิบข้างหูของร่างบางก่อนจะเอนตัวนอนราบลงไปกับโซฟาสายน้ำดันตัวเองลุกออกมาจากโซฟาอย่างรู้งานก่อนจะคร่อมตัวของแอสตันเอาไว้โดยเอาด้านหัวมาจ่อตรงแก่นกายมหึมาของเขาที่ตอนนี้แข็งชูชันของเขาและตรงของสงวนที่เปียกแฉะของเธอจ่อที่หน้าเขาเธอมองไปที่แก่นกายของแอสตันที่มีน้ำเยิ้มออกมาจากหัวเห็ดอย่างคนหิวกระหายมือบางของสายน้ำชักแก่นกายของแอสตันที่มันชี้หน้าเธอขึ้นลงไปมาก่อนจะค่อยๆ"อ่าส์ ที่รักแบบนี้แหละ" แอสตันเอ่ยเสียงกระเส่าทันทีที่สายน้ำเริ่มชักแก่นกายของก่อนจะใช้ปลายลิ้นเรียวเลียติ่งคริสตันของเธอรัวๆ อย่างเสียวซ่านพร้อมกับใช้มือหนาเอื้อมไปบีบขยำหน้าอกเธออย่างมันมือแจ๊ะๆๆปากบางของสายน้ำก็ไม่อยู่นิ่งใช้เรียวลิ้นเลียวนรอบหัวเห็ดของแ