ชมรมถ่ายภาพนู้ด

“สายน้ำเธอมีคู่รึยังหรอ” นิวตันเอ่ยถามฉัน

“ยังจ๊ะ ยัยน้ำยังว่างมากก” เมลเบิร์นรีบตอบแทนฉันแถมยังทำหน้าตาเจ้าเล่ห์พร้อมส่งซิกให้กับยัยเอลลี่อีก

“ใช่ๆ น้ำมึงกำลังหาคู่อยู่นิพอดีเลยคู่กับนิวตันเลยสิ” เอลลี่รีบเสริมทันทียัยสองคนนี้เข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย

“งั้นเธอคู่กับฉันไหม” นิวตันเอ่ยถามฉันด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนที่ใครเห็นก็ต้องใจเต้นแรง

“ได้สิ ฉันขอเกาะนายหน่อยนะ”

“เกาะอะไรเธอเก่งจะตาย” นิวตันพูดพลางเอามือยีผมฉันอย่างเอ็นดูฉันกับนิวตันค่อนข้างสนิทกันเพราะตอนเทอมแรกฉันกับนิวตันได้เป็นตัวแทนของคณะไปแข่งวิ่งเพื่อที่จะหาตัวแทนของมหาลัยเราเลยได้คุยกันบ่อย เอาจริงๆ ตอนเทอม 1 ฉันเคยแอบชอบนิวตันด้วยเขาทั้งหน้าตาดีเรียนเก่งอ่อนโยนเอาใจใส่ทุกคน แต่ตอนนั้นนิวตันมีแฟนอยู่แล้วฉันเลยได้แค่แอบปลื้มแต่ตอนนี้เหมือนจะเลิกกันไปแล้วสักพักมั้ง

“งั้นเดียวตอนบ่ายว่างเราเจอกันที่ห้องชมรมฉันไหม หรือสายน้ำต้องไปทำงานพิเศษที่ร้านไอศกรีมหน้ามหาวิทยาลัยหรือเปล่า”

“ได้สิ บ่ายนี้ฉันว่างวันนี้ร้านหยุดแต่ฉันต้องกลับก่อน 5 โมงนะต้องไปทำงานพิเศษอีกที่ต่อ”

“’ โอเค งั้นฉันไปก่อนนะ”

“นี่ๆ กูว่าจะนิวตันชอบอีน้ำชัว” ยัยเอลลี่หันไปพูดกับยัยเมลเบิร์นทันทีที่นิวตันเดินกลับไปได้ไม่นาน

“กูก็คิดงั้นแหละ คนนี้กูเชียร์สุดตัวเลยกูว่าบ้านนิวตันก็รวยอยู่นะนางอยู่คอนโดเดียวกับกูด้วยรสนิยมไม่เลวถ้ามึงคบกับนิวตันมึงจะได้สบายไม่ต้องวิ่งทำงานพิเศษตัวเป็นเกรียวขนาดนี้” ยัยเมลเบิร์นพูดด้วยสีหน้าดูจริงจังว่าอยากให้ฉันคบกับนิวตันยัยนี้คงจะสงสารฉันอยากให้ฉันสบายเพราะพวกมันเห็นฉันทำงานพิเศษมาตั้งแต่ม.ปลายแล้ว

ณ ตึกชมรมของมหาวิทยาลัย

“มึงรู้จักห้องชมรมของนิวตันใช่ไหมอีน้ำ กูก็พอรู้นะว่ามหาลัยเรามีชมรมถ่ายภาพเยอะแต่กูไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้”

ยัยเอลลี่ถามฉันด้วยหน้าตาที่กังวลกับทางแยกข้างหน้าที่มีห้องของชมรมถ่ายภาพถ่ายวิดีโอที่แยกแขนกเต็มไปหมด ต่างจากชมรมของพวกฉันที่เป็นชมรมวิ่งที่ห้องชมรมของพวกฉันจะอยู่ในโรงยิมซึ่งมีแค่ห้องเดียว

“กูเคยมาครั้งหนึ่งตอนเทอมที่แล้ว จำได้ว่าอยู่ชั้น 5 นี่แหละสุดทางเดินมั้งนะ” ฉันตอบไปเท่าที่จำได้อย่างไม่ค่อยแน่ใจนักเพราะตอนนั้นที่ฉันมาฉันเอาแต่เดินตามหลังนิวตันเลยไม่ได้สังเกตแต่พอจำได้ลางๆ ว่าขึ้นลิฟมาชั้น 5 แล้วห้องชมรมนิวตันอยู่สุดทางเดิน

“พวกมึงกูปวดฉี่ เดียวกูตามไปนะไม่ไหวแล้ววว” ยัยเมลเบิร์นพูดพร้อมรีบวิ่งไปห้องน้ำทันที

แกร๊ก~ (เสียงเปิดประตู)

“มีใครอยู่ไหมคะ” ฉันค่อยๆ เปิดประตูห้องแล้วชะโงกหน้าไปถามแต่ปรากฎว่าภายในห้องไม่มีใครอยู่เลย

“มึงทำไมมันเงียบจังวะ มึงลองโทรหานิวตันดิกูว่าเรามาผิดห้องแน่ๆ ”

“กูลืมเอาโทรศัพท์มา แหะๆ -///-”

“โอ้ยยยย อีน้ำ”

"พวกเธอเป็นใคร" คลาร์กที่เดินมาถึงหน้าประตูทางเข้าห้องชมรมคนแรกถามขึ้น

"แล้วนายล่ะเป็นใครฉันมาหาเพื่อน" เอลลี่ถามกลับ

“ดูแล้วพวกเธอน่าจะเด็กกว่าฉัน พูดจาให้มันมีหางเสียงกับรุ่นพี่หน่อย”

“ฉันจะพูดยังไงมันก็เรื่องของฉัน” เอลลี่เอ่ยกลับไปอย่างไม่สนใจว่าเขาจะอายุมากกว่าหรือไม่

"มีไรกันวะ" แอสตันที่เดิมตามมาพร้อมธามแล้วก็โรมถามขึ้น

"เธอ! "

"นาย! " สายน้ำเบิกตากว้างทันทีเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเป็นใคร

"รู้จักกันหรอวะ" คลาร์สเอ่ยถามเพื่อนสนิทของเขา

"รู้จักหรอน้ำ" เอลลี่เอ่ยถามเพื่อนสาวด้วยความงุ่นงงเพราะว่าเพื่อนสนิทของเธอคนนี้วันๆ แทบไม่สุงสิงกับใครนอกจากทำงานพิเศษ

"เคยเจอที่ร้าน" สายน้ำเอ่ยตอบเอลลี่ด้วยหน้าตาไม่สู้ดีที่จะเล่าให้เพื่อนฟัง

"เธอเรียนที่นี้หรอ" แอสตันเลิกคิ้วถามสายน้ำ

"เรื่องของฉัน"

"มาแล้ววว มีไรกันวะเสียงดังไปถึงบันได" เมลเบิร์นที่พึ่งไปเข้าห้องน้ำมาถามขึ้น

"เมลเบิร์น! " ธามเอ่ยเรียกชื่อสาวสวยที่พึ่งมาใหม่

“พี่ธาม!”

“สองคนนี้เป็นเพื่อนของเมลหรอ”

“ใช่เพื่อนเมลเองเอลลี่กับสายน้ำ มีเรื่องอะไรกันหรอ”

“พี่สิต้องถามว่าพวกเมลมาทำไมที่ห้องชมรมของพวกพี่”

"นี้ไม่ใช่ห้องชมรมถ่ายภาพสัตว์ปีกหรอคะ" สายน้ำเอ่ยถามขึ้น

"ฮ่าๆ ไม่ใช่หรอกชมรมถ่ายภาพสัตว์ปีกอยู่ห้องตรงข้ามนู้น" ธามเอ่ยตอบแล้วชี้นิ้วไปยังประตูห้องตรงข้าม

"นี้น่ะ ชมรมถ่ายภาพนู้ดหรือเธอสนใจจะมาเป็นแบบให้ฉัน"แอสตันเดินเข้ามากระสิบข้างหูสายน้ำแต่เสียงกระสิบก็ดังพอให้ทุกคนได้ยินทั้งเอลลี่และเมลเบิร์นต่างทำหน้าเลิกลักแล้วมองไปรอบๆ ห้องซึ่งก็มีทั้งรูปภาะนู้ดแล้วก็รูปปั้น

"ไอบ้า ไอทุเรศไปใครจะเป็นแบบให้นาย" สายน้ำตอบพร้อมเดินถอยออกมาจากเขา

“โอ้โห ทำไมวันนี้สาวสวยที่ชมรมเราเยอะจังวะมาเป็นแบบให้พวกเราหรอ”

“แล้วพวกมึงเป็นอะไรกันมายืนคุยอยู่หน้าห้องไม่ปิดประตูวะ” ดีเดย์ที่พึ่งมาเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัยเพราะตอนนี้ทั้งสามสาวและเพื่อนๆ ของเขายืนออกันอยู่หน้าประตูห้องไม่มีใครยอมเข้าไป

“พอดีน้องเขามาผิดห้องว่ะ แต่ถ้าสนใจเป็นแบบให้พวกพี่ก็ยินดีต้อนรับเสมอนะจ๊ะ” โรมเอ่ยขึ้นพร้อมทำสายตาเจ้าเล่ห์

“พวกมึงก็อย่าไปแกล้งน้องกันดิวะ นี้ไอโรม ไอแอสตัน ไอดีเดย์ อยู่คณะเดียวกับพี่ส่วนนี้ไอหมอคลาร์สเรียนหมอ” ธามเอ่ยดุเพื่อนก่อนจะแนะนำทุกคนให้เมลเบิร์นรู้จัก

"อ้าวสายน้ำอยู่นี้เอง ฉันก็ลงไปรอรับข้างล่างโทรหาเธอแล้วเธอไม่รับคิดไว้อยู่แล้วว่าเธอต้องไปผิดห้อง ห้องชมรมฉันอยู่ฝั่งนี้" นิวตันที่กำลังจะเดินมาห้องชมรมเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นพวกฉัน

"ฉันลืมเอาโทรศัพท์มาน่ะโทษทีนะ ไปกันเถอะนิวตันอยู่ตรงนี้นานแล้วเหมือนผื่นจะขึ้น" สายน้ำพูดแล้วเดินไปดึงแขนนิวตันไปยังห้องชมรมฝั่งตรงข้าม

"เมลไปก่อนนะ พี่ธาม"เมลเบิร์นโบกมือบ๊ายบายธามแล้วดึงแขนเอลลี่ให้เดินไปด้วยกัน

"เด็กมึงหรอวะไอธาม" ดีเดย์ถามธามแต่สายตายังคงมองตามหลังสามสาวอย่างเสียดาย

"ไม่ใช่ไอสัส ลูกของเพื่อนแม่กู"

"แจ่มชิปหาย ขาวโป๊ะเลยวะ"

"คนนี้มึงอย่ายุ่ง ถ้ามึงยุ่งกูเอามึงตายแน่" ธามพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบแต่แววตากับดุดัน

"หวงหรอวะคนนี้ เออก็ได้ๆ" ดีเดย์ยักไหล่อย่างไม่สนใจแล้วเดินเข้าห้องชมรมไป

"แล้วคุณพวกมึงจะยืนออหน้าห้องกันอีกนานไหม เข้าห้องดิไอสัส" โรมพูดขึ้นแล้วดันหลังเพื่อนๆ ให้เข้าไปในห้องชมรม