เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 32 ความลับที่ล่วงรู้มานาน
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-10 20:15:57ฟู่ซูหนิงเห็นฉืออิ้งเทียนกลับมาเร็วดังว่า ก็เผลอฉีกยิ้มกว้างอย่างนึกลืมตัว "ท่านอ๋อง มาแล้วหรือเพคะ"
"หนิงเอ๋อร์ ข้ามีเรื่องรบกวนเจ้า ไปกับข้าครู่เดียวได้หรือไม่"
"เรื่องใดเพคะ"
ฉืออิ้งเทียนเหลียวมองเสี่ยวไป๋ซึ่งนั่งอยู่ข้างกายฟู่ซูหนิง แม้เขาไว้ใจเด็กหนุ่ม กระนั้นเรื่องนี้ควรรู้น้อยคนที่สุดจึงนับว่าดี เสี่ยวไปผินหน้ามองฟู่ซูหนิง นางพยักหน้าเบาเสี่ยวไป๋ก็ทราบความประสงค์ของอาจารย์ทันใด เด็กหนุ่มจึงออกไปรอกับองครักษ์ที่ด้านนอก
"พระองค์ตรัสมาเถิดเพคะ"
"เสด็จพ่อประชวรหนัก ข้าไม่กล้าเดาส่งเดชว่าเสด็จพ่อโดนพิษ กระทั่งหมอหลวงของที่นี่ยังตรวจไม่พบ ทุกคนเข้าใจว่าเกิดจากโรคระบาด"
ฟู่ซูหนิงครุ่นคิด เมื่อชาติก่อนฟู่ซูหนิงไม่ได้รับอนุญาตให้ตรวจสอบอาการของฮ่องเต้แต่อย่างใด จึงไม่รู้ว่าฮ่องเต้ถูกพิษอะไรกันแน่ ยามนี้นางได้เข้าวังหลวงอีกครั้งก็ดีเช่นกัน หากฮ่องเต้ถูกพิษจริง นางจะต้องลากคอคนผู้นั้นมารับโทษที่ตนก่อเสีย
"เพคะ หม่อมฉันจะลองดู"
.
.
ณ ตำหนักกุ้ยเฟย
"กุ
บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 33 เอาเปรียบ (1)
ภายในห้องทำงานของชินอ๋องซึ่งมีการจุดโคมไฟเพื่อให้ความสว่างขึ้นแล้ว เพราะอยู่ในช่วงยามฮ่าย [1] ร่างกำยำเปลื้องอาภรณ์ส่วนบนออก เผยให้เห็นแผ่นหลังกว้าง ภายใต้ความองอาจกลับปรากฏบาดแผลฉกรรจ์ขนาดกว้างทั้งรอยเก่าและใหม่เกาซีละเลงยาสมานแผลลงบนรอยบากที่ปริออกจนโลหิตซึมด้วยสีหน้าคร่ำเคร่ง ส่วนเติ้งเหวยยืนมองอย่างห่วงใยอยู่ไม่ห่างเกาซี "ท่านอ๋อง เหตุใดจึงไม่บอกท่านหมอฟู่ว่าพระองค์ถูกพิษตอนช่วยนางในวันก่อนเดินทางพ่ะย่ะค่ะ"ฉืออิ้งเทียนนั่งปรับลมปราณในกาย "เรื่องเล็กน้อยเพียงนี้ ข้าตั้งใจปกป้องนางเอง อีกอย่างข้าไม่อยากให้หนิงเอ๋อร์ต้องลำบากใจเพราะข้า""แต่บาดแผลนี่ลึกมาก ดูเหมือนจะยิ่งลุกลามเพราะติดเชื้อ ถึงได้รับการถอนพิษแล้วก็ยากจะหายในเร็ววัน ไม่เช่นนั้นเราตามหมอหลวงดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ""ไม่ต้อง ข้าไม่เป็นไร พวกเจ้าทำราวกับข้าจะตายวันตายพรุ่ง ข้าไม่อยากให้เป็นเรื่องเอิกเกริกบานปลายหากศัตรูล่วงรู้ว่ายามนี้ข้าบาดเจ็บก็จะเกิดช่องโหว่ให้พวกมันหาทางเข้ามาเล่นงานได้ ในวังหลวงไม่ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-11แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 33 เอาเปรียบ (2)
ฉืออิ้งเทียนอึ้งงันชั่วขณะ มือของเขาไพล่อยู่ทางเบื้องหลังด้วยท่วงท่าสบายอารมณ์ ริมฝีปากได้รูปยกขึ้นจาง ๆ "บาดแผลเล็กน้อย เจ้าไม่ต้องกังวล ไม่กี่วันก็คงหาย""แต่เมื่อครู่ หม่อมฉันได้ยินว่า พระองค์ได้บาดแผลตั้งแต่อยู่ที่หมู่บ้านฮุ่ยเหอเพราะช่วยเหลือหม่อมฉัน พระองค์กำลังมีเรื่องปิดบังหม่อมฉันหรือเพคะ"ฉืออิ้งเทียนถอนหายใจแผ่ว เดิมทีเขาไม่คิดให้นางล่วงรู้เรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ เขาไม่อยากให้ฟู่ซูหนิงต้องใช้ชีวิตด้วยความหวาดระแวง เรื่องคอขาดบาดตายนี้ให้เป็นหน้าที่ของเขาที่ปกป้องคุ้มครองนางแต่เพียงผู้เดียวก็พอ"บาดแผลเล็กน้อยจริง ๆ"ฟู่ซูหนิงเริ่มหน้างอ นางสับเท้าเข้ามาใกล้เขา มือเรียวปลดผ้าคลุมไหล่ลง จากนั้นเขย่งปลายเท้าตวัดคลุมให้บุรุษร่างสูงดังเดิม "ท่านคิดว่าตนเองเป็นเทพเซียนหรืออย่างไร ท่านเจ็บไม่ได้ร้องไห้ไม่เป็นงั้นหรือ ไปเพคะ เข้าไปด้านในหม่อมฉันขอดูบาดแผลพระองค์หน่อย หากเล็กน้อยจริง ผ่านมาเนิ่นนานเพียงนี้ทำไมถึงยังไม่หายอีก"นัยน์ตาคมลดมองสตรีตัวเล็กซึ่งกำลังออกคำสั่งกับเขา ยังไม่เคยมีผู้ใดกล้ากระทำกิริยาเช่นนี้กับเขามาก่อน กระนั้นมันก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-12แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 34 แม่สวามีเมื่อชาติก่อน (1)
แม้ฟู่ซูหนิงรู้สึกโมโหที่ถูกฉืออิ้งเทียนขโมยจูบ แต่เพราะนางก็เผลอใจไปกับเขาจึงไม่อยากติดใจเอาความ ถือเสียว่าตอบแทนที่เขาช่วยชีวิตก็แล้วกัน อย่าหวังได้ใจว่าจะมีครั้งต่อไปฟู่ซูหนิงกลับมาสนใจบาดแผลซึ่งเรื้อรังมานานบนแผ่นหลังกว้าง คาดไม่ถึงว่ารอยกลางหลังของเขาจะใหญ่โตจนน่าหวาดผวา ระหว่างนั่งทำแผลก็มิได้มีบทสนทนาใดเพิ่ม ทว่าความเงียบงันกลับเป็นเหตุให้คนทั้งสองได้ยินเสียงหัวใจของตนที่กำลังกระเพื่อมขึ้นลงอย่างบ้าระห่ำ ฉืออิ้งเทียนไม่อยากคาดคั้นฟู่ซูหนิงไปมากกว่านี้ เขาเพียงเดินมาส่งนางกลับหอนอนอย่างเงียบ ๆ ก็เพียงเท่านั้นต้นยามเหม่า [1] ร่างระหงนอนกระสับกระส่ายบิดกายไปมาไม่เป็นอันหลับนอนเพราะฟู่ซูหนิงเอาแต่นึกถึงคำพูดที่ฉืออิ้งเทียนสารภาพว่าชมชอบนางตลอดทั้งคืน หนำซ้ำเขายังฝากรสสัมผัสจากริมฝีปากเอาไว้เสียจนฟู่ซูหนิงเจียนคลั่ง พลันเลิกผ้าคลุมผ้าราวคนเสียสติตลอดทั้งราตรีก๊อก ก๊อกเช้าแล้วหรือนี่ เฮ้อ...ยังไม่ได้นอนเลย ขอบตาคงดำเป็นหมีแพนด้าไปแล้วแหงฟู่ซูห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-13แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 34 แม่สวามีเมื่อชาติก่อน (2)
"ฟู่ซูหนิงถวายพระพรกุ้ยเฟยเพคะ"ซิ่วกุ้ยเฟยกวาดสายตามองฟู่ซูหนิงตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า พลางเหลือบมองนางกำนัลคนสนิทที่ยามนี้ส่งยิ้มแหยด้วยความจนใจ"หมอฟู่ ข้าไม่คิดมาก่อนว่าเจ้าจะเป็นเพียงสตรีตัวเล็ก ๆ ซ้ำอายุยังน้อย การแต่งเนื้อแต่งตัวสกปรกมอมแมม แต่สามารถรักษาดวงตาของโอรสข้าได้จนหายดี""เดิมทีเป็นเพียงความบังเอิญ ท่านอ๋องชะตายังไม่ถึงฆาตเท่านั้นเพคะ คงนับว่าเป็นโชคดีของท่านอ๋องเองกระมัง""เหอะ! ก็ดี ชินอ๋องมีบุญญาธิการสูงส่ง เจ้าคงรู้ว่าที่ฝ่าบาทเรียกเจ้าเข้าวังเพราะเรื่องใด อย่าได้คิดเอาเต้าไต่เพื่อให้ได้เคียงข้างลูกชายข้า หรือคิดอยากนั่งกินนอนกินบนกองเงินกองทองด้วยทางลัดเล่า"ฟู่ซูหนิงงุนงง นางมาได้เพียงวันเดียวก็ถูกกล่าวหาว่าจะใช้เต้าไต่แล้วงั้นหรือ ฟู่ซูหนิงแหงนหน้าขึ้นแช่มช้า กระทั่งเห็นสีหน้ากุ้ยเฟยซึ่งยังจ้องนางเขม็งราวจะกินเลือดกินเนื้อก็พลันฉีกยิ้มกว้าง"กุ้ยเฟยไม่ต้องกังวลพระทัยไปเพคะ หม่อมฉันเป็นหมอ ก็ต้องทำหน้าที่หมอ หาได้มีเต้าให้ไปไต่ผู้ใดเพื่อเงินทองและความสบาย"คิดว่าเป็นชายาชินอ๋องจะได้อยู่อย่างผาสุกงั้นหรือ ทั้งศึก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-14แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 35 สตรีผู้สูงศักดิ์ถูกล่วงเกิน (1)
ฟู่ซูหนิงและซิ่วกุ้ยเฟยมาถึงที่เกิดเหตุก็พบว่าเสี่ยวไป๋ถูกผู้ติดตามรั่วรั่วสองนางพันธนาการแขนเอาไว้คนละฝั่ง ใบหน้าของเสี่ยวไป๋เหยเก เพราะรู้สึกอึดอัดและเจ็บปวดเป็นอย่างยิ่ง เข่าของเขาถูกบังคับให้คุกเข่าลงจนปวดหนึบไปหมด"เสี่ยวไป๋!""ทะ...ท่านอาจารย์"ฟู่ซูหนิงถลาเข้ามา หมายประคองเสี่ยวไป๋ด้วยความเร่งร้อน "ปล่อยศิษย์ของข้าเดี๋ยวนี้!"สาวรับใช้สองนางซึ่งยืนขนาบข้างคุมแขนเสี่ยวไป๋มองหน้ากันหลุกหลิก ก่อนผินมองสีหน้าบอกบุญไม่รับของรั่วรั่วเสียงแหลมโพล่งขึ้น "อ้อ...เด็กนี่เป็นศิษย์ของเจ้าสินะ คนทำผิดก็ต้องได้รับโทษ เจ้าอย่าได้มายุ่ง"ฟู่ซูหนิงตวัดตามองฉับ "ผิดรึ ศิษย์ของข้าทำผิดเรื่องใด หากเขาผิดจริงพวกเรายินดีรับโทษโดยไร้ข้อกังขา""ศิษย์ของเจ้า เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ กล้าชนข้าไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ" รั่วรั่วเชิดคอตั้งตรง ทว่าเมื่อเห็นกุ้ยเฟยยืนไม่ห่าง นางจึงสาวเท้าเข้าหาจากนั้นยอบกายอย่างนอบน้อม"ถวายพระพรกุ้ยเฟยเพคะ"ซิ่วกุ้ยเฟยพยักหน้า "ไปอย่างไรมาอย่างไร จึงได้เกิดเรื่อง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-15แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 35 สตรีผู้สูงศักดิ์ถูกล่วงเกิน (2)
เสี่ยวไป๋ซึ่งนิ่งเงียบอยู่นานก็พลันเบิกตากว้าง เด็กหนุ่มส่ายศีรษะพัลวัน "ท่านอาจารย์ ไม่ขอรับ ทั้งหมดเป็นความผิดของข้า ข้ายินดีรับมันแต่เพียงผู้เดียว"ฟู่ซูหนิงกระซิบ "เสี่ยวไป๋ไม่ต้องกังวล อาจารย์เจ้าหลบแส้เก่งยิ่งกว่าอะไรเจ้าก็รู้"เสี่ยวไป๋หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก อาจารย์ของเขาถึงกับยกเรื่องที่มักถูกท่านตาทำโทษ แล้ววิ่งหลบเป็นกระต่ายมาปลอบใจเขา"ท่านอาจารย์แต่..."ฟู่ซูหนิงส่ายหน้า "ไม่ต้องแต่...ข้าจัดการได้ รับรองเราไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน"ที่นางมั่นใจเพียงนี้เพราะฟู่ซูหนิงรู้ดีว่าฉืออิ้งเทียนไม่มีทางปล่อยนางและศิษย์ให้คลาดสายตาเป็นแน่ ยิ่งอยู่ในตำหนักเขาแล้ว ราวกับมีกล้องวงจรปิดจากยุคที่นางจากมาติดไว้ทั่วตำหนักเชียวล่ะ"กุ้ยเฟยเพคะ นางกำลังท้าทายอำนาจของท่าน หากปล่อยนางไปก็จะยิ่งเหิมเกริมไม่เชื่อฟัง เพิ่งมาวันเดียวก็ปีกกล้าขาแข็ง อยู่ในวังหลวงแท้ ๆ แต่งกายยังไม่เคารพสถานที่เลย นางเข้ามาในสถานะหมอของชินอ๋อง แต่งกายมอซอเช่นนี้รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น"ฟู่ซูหนิงแค่นยิ้ม "ก็พวกข้าเป็นหมอบ้าน ๆ มาจากบ้านนอกไร้เงินทองและอำนาจ ท่านหญิงหวั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-16แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 36 ผู้ต้องสงสัย (1)
เพราะรั่วรั่วสั่งจับกุมผู้อื่นโดยพลการและไร้การไต่สวน คนกระทำความผิดย่อมต้องรับโทษ"หนิงเอ๋อร์ เจ้าต้องการลงทัณฑ์เช่นไรเล่า"รั่วรั่วหน้าเผือดสี ในเมื่อฉืออิ้งเทียนเข้าข้างผู้อื่น ยามนี้ที่พึ่งหนึ่งเดียวของนางก็เหลือเพียงซิ่วกุ้ยเฟยแล้ว"กุ้ยเฟยเพคะ รั่วรั่วเป็นฝ่ายถูกกระทำเหตุใดจำต้องรับโทษด้วยเพคะ ท่านพี่อิ้งเทียนไม่ยุติธรรม""เรื่องนั้นได้รับการตัดสินแล้วมิใช่หรือ ท่านหญิงโปรดแยกแยะ" ฟู่ซูหนิงเหนื่อยหน่ายกับท่าทีงอแงดั่งเด็กไม่ประสาของท่านหญิงผู้นี้เต็มทน"เทียนเอ๋อร์ เจ้าจะให้นางลงโทษน้องจริงหรือ""ท่านแม่ เมื่อครู่รั่วรั่วทำให้เสี่ยวไป๋บาดเจ็บหากไม่ลงโทษนาง แล้วต่อไปผู้ใดจะเชื่อมั่นและยำเกรงชินอ๋องพ่ะย่ะค่ะ คนผิดก็ต้องว่าไปตามผิด"แม้ซิ่วกุ้ยเฟยขุ่นเคืองเพียงใด ทว่าฉืออิ้งเทียนเอ่ยมาล้วนมีเหตุผล ซิ่วกุ้ยเฟยทอดถอนใจ จากนั้นตบมือเปาะแปะลงบนหลังมือขาวเนียนที่เอาแต่เกาะแขนของตนเฉกเช่นปลิงตัวหนึ่ง"รั่วรั่ว นางอยากลงโทษเจ้าก็ให้ทำดูสักครา ข้าอยู่ตรงนี้ทั้งคนดูสิว่านางจะลงโทษ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 36 ผู้ต้องสงสัย (2)
"หมอฟู่ นี่เจ้ากล้าดีอย่างไร จึงลงโทษข้าด้วยวิธีโง่เง่าเช่นนี้ แน่จริงเจ้าก็ท่องให้ข้าฟังสิ สตรีบ้านป่าเมืองเถื่อนเช่นเจ้าเก่งแต่เรื่องยาผีบอก ริอาจนำสี่คุณธรรมสามคล้อยตามของสตรีผู้สูงศักดิ์มาใช้เป็นบทลงโทษข้า ไร้ยางอายไปหน่อยกระมัง"ฟู่ซูหนิงใช้นิ้วก้อยแคะหูของตนหมายยียวนอีกฝ่าย ซิ่วกุ้ยเฟยเห็นยังมิอาจรับได้กับกิริยาเสื่อมทราม ทว่าฉืออิ้งเทียนกลับมองฟู่ซูหนิงตาเป็นประกาย ซิ่วกุ้ยเฟยสังเกตเห็นสีหน้าโอรสของตนเคลิบเคลิ้มเพียงนั้นก็อยากกรีดร้องนัก ไม่รู้ว่าถูกเสน่ห์มนตราหมอหญิงเถื่อนเข้าหรือไร"ท่านหญิง หากข้าท่องได้ ท่านจะให้ข้าเพิ่มบทลงโทษท่านหรือไม่เจ้าคะ"รั่วรั่วเชิดหน้าด้วยความมั่นอกมั่นใจ นี่เป็นบทเรียนของสตรีสูงศักดิ์เท่านั้น คนเช่นฟู่ซูหนิงน่ะหรือสามารถท่องได้ อย่ามาข่มขู่นางเสียให้ยาก นางไม่มีทางหลงกลอุบายตื้นเขินนี้หรอก "ก็เอาสิ เจ้าว่ามาเลย หากเจ้าท่องได้ครบไม่ตกหล่นสักคำ ข้ายินดีทำตามบทลงโทษของเจ้า"ทุกอย่างลงรอยราวจับวาง ฟู่ซูหนิงอยากได้ยินคำนี้อยู่พอดี ฉืออิ้งเทียนมองดูอยู่ไม่ห่าง เขาแทบไม่ละสายตาจากฟู่ซูหนิงเลยดูเหมือนนางจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-18
บทล่าสุด
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 43 อดีตที่เสมือนกระจกสะท้อนความจริง (2)
จู่ ๆ ฟู่ซูหนิงก็ถูกควบคุมตัวให้คุกเข่าลง "นี่เรื่องใดกัน อยู่ ๆ ก็มาจับกุมข้า อยากหัวขาดงั้นรึ"บุรุษผู้หนึ่งย่างกรายมาเบื้องหน้าของนาง พร้อมย่ามสุดรักในมือ เขาชูของสิ่งนั้นขึ้น ครั้นเห็นกระจะตาว่าเป็นผู้ใดนางก็เบิกตากว้าง"หมอชุย!"ชุยว่านเหวินเหยียดยิ้ม "พระชายา นี่ของท่านใช่หรือไม่"ฟู่ซูหนิงเมียงมองครู่หนึ่ง "ของข้า แล้วไปอยู่กับเจ้าได้อย่างไร""เป็นชายาชินอ๋องไม่ผิดแน่ นางสารภาพแล้วว่าคือของนาง"คิ้วสวยขมวดฉับ "หมายความว่าอย่างไร""พระชายา ท่านแสร้งทำตาใสเรื่องใดงั้นหรือ ลอบวางยาพิษฝ่าบาทรู้หรือไม่ว่ามีโทษสถานใด""ลอบวางยาพิษ! ไร้หลักฐานไยคิดปรักปรำข้า อีกอย่างข้าเป็นชายาชินอ๋อง ควบคุมตัวข้าทั้งที่ยังไม่ไต่สวน ทำเช่นนี้นับว่าถูกต้องแล้วรึ หากชินอ๋องรู้เข้า อย่าหมายว่าศีรษะของเจ้าจะยังอยู่บนบ่า"เสียงทุ้มหัวเราะร่วน "พระชายา หลักฐานคาตา ทุกคนก็เห็นกันหมด และนี่..." เขาเทของออกจากย่ามใบโปรดของฟู่ซูหนิง ยาพิษหลากชนิดร่วงกราวดั่งใบไม้แห้ง "ของพวกนี้ ยาพิษใช่หรือไม่""ก็ใช่ แต่นั่นข้าเอาไว้ศึกษาทดลอง และย่ามของข้
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 43 อดีตที่เสมือนกระจกสะท้อนความจริง (1)
รถม้าของราชวังเคลื่อนมาจอดที่หน้าตำหนักชินอ๋อง ฟู่ซูหนิงและเสี่ยวไป๋กำลังจะออกเดินทาง นัยน์ตาดอกท้อกวาดมองตำหนักชินอ๋องอย่างนึกอาลัย ชาติก่อนฟู่ซูหนิงอาศัยอยู่ในฐานะพระชายา ส่วนตอนนี้นางได้อาศัยบังแดดบังฝนในฐานะหมอแม้ใจไม่อยากจากไปแต่นางและเขาล้วนเลือกเดินคนละเส้นทางตั้งแต่แรกแล้ว"หมอฟู่"สตรีผู้สวมอาภรณ์งามสง่ากำลังมุ่งหน้ามาหานาง ฟู่ซูหนิงยอบกายค้อมศีรษะ"ถวายพระพรกุ้ยเฟยเพคะ"ขนาบข้างกุ้ยเฟยยังมีรั่วรั่วซึ่งยืนทำหน้าบอกบุญไม่รับประคองอยู่ไม่ห่าง"กุ้ยเฟย ดูนางสิเพคะ รั่วรั่วบอกนางแล้วให้รอท่านพี่อิ้งเทียนฟื้นก่อนหมอฟู่ก็ไม่ฟัง"ฟู่ซูหนิงหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก รั่วรั่วถึงขั้นไปเชิญกุ้ยเฟยเพื่อมายื้อนางเชียวหรือ ช่างขัดกับรั่วรั่วในเมื่อก่อนยิ่งนัก"หมอฟู่ เจ้าเป็นหมอติดตามลูกของข้ามิใช่หรือ ยามนี้เขายังไม่ได้สติ เจ้านึกจะไปก็ไปนึกจะมาก็มาง่ายดายปานนี้เชียวหรือ" ซิ่วกุ้ยเฟยเปล่งวาจาวางอำนาจ แท้จริงในใจของซิ่วกุ้ยเฟยต้องการขอบคุณฟู่ซูหนิงมากกว่า แต่เพราะตนเป็นคนใหญ่คนโตก็ต้องวางท่าใ
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 42 บทสรุปที่เลือก (2)
เสียงแหลมเล็กดังจากทางเบื้องหลัง ฟู่ซูหนิงหมุนกายกลับตามเสียงร้องเรียก ส่วนองครักษ์ทั้งสองไม่อยากสอดมือเข้ายุ่งจึงขอตัวผละจาก"ท่านหญิงรั่วรั่ว มีเรื่องใดหรือเจ้าคะ"รั่วรั่วรู้สึกประดักประเดิดเล็กน้อย นางหันรีหันขวาง ท่าทีวางไม้วางมือรู้สึกเก้งก้างไปหมด "เอ่อ...ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้า สะดวกสักครู่หรือไม่"ฟู่ซูหนิงเลิกคิ้วด้วยความฉงน นางไม่เคยเห็นรั่วรั่วในมุมของสาวน้อยขี้กังวลเช่นนี้มาก่อน "มีสิ่งใดก็ว่ามาเถิดเจ้าค่ะ"จู่ ๆ สตรีผู้สูงศักดิ์หน้าตาจิ้มลิ้มก็เดินเข้ามาจับมือฟู่ซูหนิงทั้งสองฝั่ง รั่วรั่วพยายามรวบรวมความกล้า "หมอฟู่ ข้ามาวันนี้ ก็เพียงอยากขอโทษเจ้า ที่เมื่อก่อนข้าริษยาและชอบต่อว่าเจ้า"เปลือกตาบางกะพริบถี่อย่างไม่เชื่อสายตารั่วรั่วเอียงคอมอง "เป็นอะไรไปเล่า เจ้าไม่เชื่อข้าหรือ ข้ามิได้มีอุบายใดนะ""ท่านหญิง ท่านกินยาผิดขนานหรือ"รั่วรั่วหน้างอง้ำ ใบหน้าของนางจิ้มลิ้มน่าเอ็นดูยิ่ง หากนางมิใช่ท่านหญิงผู้เอาแต่ใจก็คงจะดีไม่น้อย "เหตุใดพูดจาเช่นนี้กัน ข้าอุตส่าห์สำนึกได้แล้วเชียว"ฟู่ซูหนิงเลิกคิ้ว "อะไรเจ้าคะ
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 42 บทสรุปที่เลือก (1)
การจับกุมหลิวเฟยเกือบทำให้เกิดความเสียหายครั้งใหญ่ นับว่าโชคดียิ่งที่ฉืออิ้งเทียนเตรียมกำลังทหารปิดล้อมโรงน้ำชาแห่งนั้นเอาไว้ แม้เขาได้รับบาดเจ็บจนหมดสติ ทว่าองครักษ์ทั้งสองและไท่จื่อ และฉือเจิ้นหยู่สามารถกวาดล้างเหล่ากบฏ ได้จนสิ้นซาก ทุกอย่างล้วนเป็นการวางแผนอย่างรอบคอบของชินอ๋องหลิวเฟย เย่อ๋อง และหัวหน้าหมอหลวงชุยว่านเหวิน ถูกคุมขังอยู่ในคุกหลวงสามวันเพื่อทำการไต่สวนต่อเรื่องราวทั้งหมด ทั้งสองคนร่วมกันวางแผนเพื่อขุดบ่อน้ำมันท้ายหมู่บ้านฮุ่ยเหอมาช้านาน หนำซ้ำยังทำร้ายผู้บริสุทธิ์โดยเฉพาะผู้ที่ล่วงรู้ถึงแหล่งขุดเจาะ เพราะเหตุนี้บุรุษในหมู่บ้านฮุ่ยเหอ ที่มักออกหาของป่าเพื่อเลี้ยงชีพ หากบังเอิญพบสถานที่มรณะนั้นเข้าก็ถูกปลิดชีวิตตายทั้งหมดทำให้หลงเหลือเพียงสตรีอ่อนแอ คนแก่ชรา และเด็ก เย่อ๋องจึงวางแผนให้หมู่บ้านเกิดโรคระบาด หากชาวบ้านล้มตายจนหมด หมู่บ้านฮุ่ยเหอก็จะถูกทิ้งร้างและไม่มีรายงานส่งเข้าวังหลวง จนถูกหลงลืมในที่สุดแผนการทั้งหมดพังครืนไม่เป็นท่า เพราะอยู่ ๆ ก็มีหมอเช่นฟู่ซูหนิงยื่นมือเข้าช่วย ครั้นจะเร่งกำจัดก็เกรงจะเกิดเรื่องใหญ่ ก
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 41 ข้าขอโทษ
ฮ่องเต้ฉือเจียฉีใจเต้นระส่ำ ร่างกายสั่นเทา ดวงตาแดงก่ำ อารมณ์ยามนี้ทั้งโกรธแค้นและเจ็บปวดฉือเจิ้นหยู่คุกเข่าค้อมศีรษะ "เสด็จพ่อ องค์ชายสามคิดกบฏยึดบัลลังก์มังกร หมายช่วงชิงลัญจกรของพระองค์ เขาสังหารทหารกล้าไปนับร้อยชีวิต ทว่าชินอ๋องระแคะระคายเกรงว่าวังหลวงจะเกิดจลาจล จึงได้วางกองกำลังเพื่อดูสถานการณ์โดยให้ลูกเป็นทัพหน้า เพราะองค์ชายสามกระทำความผิดฐานก่อกบฏ การประหัตประหารนี้ก็นับว่าสมควรแล้ว ถูกต้องหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ"ฮ่องเต้ฉือเจียฉีอึ้งงัน การที่เขามากภรรยาหลายบุตรมันช่างยุ่งเหยิงและแสนเจ็บปวดนักมือหยาบระคายเอื้อมลูบศีรษะฉือเจิ้นหยู่แผ่วเบา "เจิ้นหยู่ เป็นพ่อที่ละเลยเจ้า ทั้งที่เจ้าปกป้องบ้านเมืองมาโดยตลอด ข้าไม่รู้เลยว่าเจ้าจะรู้จักรักผองพี่น้อง ลูกพ่อ..." ฮ่องเต้เหลียวมองรัชทายาท และฉืออิ้งเทียนร่วมด้วย "พวกเจ้าล้วนแล้วแต่เหมาะสมกับการเป็นโอรสของข้า เจิ้นหยู่ อิ้งเทียน พวกเจ้าตัดสินใจได้อย่างชาญฉลาดและเฉียบขาดยิ่ง เรื่องวันนี้คนเลวจะต้องถูกลงทัณฑ์โทษทัณฑ์ที่ลู่ถงได้รับก็สาสมแล้ว"ฮ่องเต้ฉือเจียฉีกัดฟันกรอด "จับตัวพวกมันไปตัดหัวให้หมด!"
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 40 เปิดโปง (2)
ทุกคนต่างให้ความสนใจฟู่ซูหนิง และแน่นอนฉืออิ้งเทียนทราบว่าฟู่ซูหนิงลอบให้การรักษาซีผินอย่างลับ ๆ กระทั่งเขาสืบทราบความจริงว่าซีผินมิใช่ศัตรูตัวจริง ซีผินก็แค่ริษยาแต่ไม่เคยคิดกระทำการชั่วช้าหมายเอาชีวิตเขาแต่อย่างใด ทว่าคนที่สุขุมเยือกนิ่งกลับร้ายกาจที่สุด ฉืออิ้งเทียนจึงทราบว่าทั้งหมดเป็นแผนของหลิวเฟยและโอรสของเขา องค์ชายสามฉือลู่ถงซีผินเอ่ยต่อ "ขอบคุณหมอฟู่ หากไม่ได้ท่าน ข้าคงตายไปนานแล้ว"ฟู่ซูหนิงหลุกหลิก แท้จริงนางก็มิได้ต้องการให้ใครมาขอบคุณ นางเองก็อยากรู้ว่าคนร้ายตัวจริงจะใช่คนที่นางคิดหรือไม่หลิวเฟยตวัดตามองฟู่ซูหนิงฉับ "เจ้านี่มัน! หอกข้างแคร่ของข้าทุกเรื่อง"ฉืออิ้งเทียนสาวเท้าเข้ามาบังหน้าฟู่ซูหนิงไว้ในบัดดล ฟู่ซูหนิงเอ่ยเสียงแผ่ว "ท่านอ๋องกังวลมากเกินไปแล้วเพคะ""ข้าไม่อนุญาตให้ใครทำร้ายเจ้า กระทั่งสายตาก็ไม่ได้!!"นัยน์ตาดอกท้อแดงก่ำ ฟู่ซูหนิงมองตามแผ่นหลังกว้างของบุรุษเบื้องหน้าด้วยจิตใจสับสน เสียงใสเปล่งวาจาเบาหวิว "ขอบพระทัยเพคะ"ซีผินบอกเล่าวีรกรรมต่ำช้าของหลิวเฟยต่อไป "วันนั้นที่ฝ่าบาทประชวรหนัก ข้าเข้าไปยังห้องบร
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 40 เปิดโปง (1)
ห้องรับรองพิเศษของโรงน้ำชา ณ ย่านกลางเมือง เดิมทีใช่ใครจะเข้าออกสถานที่แห่งนี้ได้โดยง่าย ทว่าคนเฝ้าทางเข้าเพียงหยิบมือไหนเลยจะสู้ทหารกล้าผู้เจนสนามรบ ขณะที่ด้านในมิได้ระแคะระคายใด พวกเขาก็แฝงกายเข้าไปอย่างง่ายดาย"นายหญิง พวกเราได้วางกู่พิษชนิดพิเศษไว้ในห้องเครื่องของตำหนักชินอ๋องเป็นที่เรียบร้อย ทุกคนที่นั่นจะยอมรับว่าตำหนักชินอ๋องก่อกบฏทุกประการ"การรับพิษกู่เข้าสู่ร่างกายจะส่งผลให้ทุกคนกลายเป็นหุ่นเชิด หากผู้สั่งการประสงค์ให้ทำสิ่งใดคนเหล่านั้นก็จะทำตามโดยไร้สติ ฟู่ซูหนิงลอบฟังก็กำหมัดแน่น หากยามนั้นผู้อาวุโสฟางซินไม่ยื่นมือเข้าช่วย ชาวบ้านคงไม่ต่างจากศพเดินได้ ประหนึ่งผีดิบดี ๆ นี่เอง โชคดีที่นางยังเก็บจินฉานเอาไว้ [1] เพราะต้องการศึกษาต่อ ไม่เช่นนั้นจวนชินอ๋องต้องถึงกาลวิบัติแน่แท้ก่อนออกมาฟู่ซูหนิงย้อนกลับไปเก็บกวาดของสกปรกเหล่านั้นทั้งหมด เพราะนางลอบมองการกระทำของมือสังหารอยู่นานจึงเห็นว่าเขาลอบวางกู่พิษในห้องเครื่องจริงฉืออิ้งเทียนยังแอบชื่นชมฟู่ซูหนิงเป็นมิได้ ขณะที่เขาเป็
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 39 ทรยศหัวใจตน (2)
ฟู่ซูหนิงใจเต้นโครมคราม นางกลัวเหลือเกิน กลัวตัวเองจะตัดใจจากเขาไม่ได้ข้าไม่อยากคุยกับท่าน ข้าขี้เกียจรบกับแม่สามี กับสตรีนับสิบ ท่านไม่เข้าใจบ้างหรือ ฉืออิ้งเทียนฟู่ซูหนิงทำได้เพียงระบายความอัดอั้นภายในใจ ฉืออิ้งเทียนหัวรั้นเพียงนี้ หากนางไม่เต็มใจอยู่กับเขา เขาเองก็คงตามตื๊อนางไม่เลิกรา ฟู่ซูหนิงไม่รู้ควรทำเช่นไร ครั้นคิดจะมีสามีให้จบ ๆ ไป แต่ใครจะสามารถแต่งงานกับบุรุษที่ตนไม่ได้รักลงกันเล่า ตลกร้ายเกินไปหน่อยแล้วมือสังหารสองนายมีระแคะระคายอยู่บ้างที่การคุ้มกันของตำหนักฮ่องเต้หละหลวม แต่ด้วยความเร่งร้อนหวังจบภารกิจของตนโดยเร็ว จึงมิได้จับสังเกตใดอีกย่ามคู่ใจของฟู่ซูหนิงถูกวางทิ้งไว้ข้างเตากำยาน มือสังหารทั้งสองลอบวางยาพิษชนิดที่ว่าสูดดมเข้าไปภายในครึ่งชั่วยามก็สามารถคร่าชีวิตคนได้ทันที โชคดีที่ทุกคนได้รับยาสลายพิษของฟู่ซูหนิง กระทั่งทุกอย่างเป็นไปตามแผนการที่วางไว้ มือสังหารทั้งสองก็กระโจนหายไปท่ามกลางความมืดมิดเติ้งเหวยและเกาซีรับหน้าที่ติดตามมือสังหารทั้งสอง ส่วนฟู่ซูหนิงและฉืออิ้งเทียน รุดเข้ามาในห้องบรรทม ทั้งสอ
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 39 ทรยศหัวใจตน (1)
บทสนทนาอ้างถึงของสำคัญที่ฟู่ซูหนิงพกติดกาย ฟู่ซูหนิงครุ่นคิด เดิมนางมิได้มีของล้ำค่าใด ก็คงมีเพียงย่ามสะพายข้างที่พกติดกายเสมอ"ท่านอ๋อง ย่ามพกยังอยู่ที่ห้องหม่อมฉันเพคะ"ฉืออิ้งเทียนพยักหน้า เขาเร่งร้อนจะพานางกลับไปเอา แต่ฟู่ซูหนิงส่ายศีรษะ ฉืออิ้งเทียนงุนงง "ทำไมถึงห้ามข้า""เราตามพวกเขาไปเถิดเพคะ หนามยอกต้องเอาหนามบ่งมิใช่หรือ เช่นนั้นก็ให้พวกเขาเอาไป เราตามไปเงียบ ๆ ก็เพียงพอแล้ว"ฉืออิ้งเทียนจึงพาฟู่ซูหนิงลอบตามชายผู้บุกรุกไป และแน่นอนฟู่ซูหนิงจงใจเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายกระทำตามอำเภอใจ ถุงผ้าของฟู่ซูหนิงถูกสับเปลี่ยน นัยน์ตาดอกท้อหรี่ลงพิจารณาบุรุษที่สวมอาภรณ์สาวใช้ทั้งสองแล้วจึงจิ๊ปาก"สองคนนี้แอบแฝงตัวเข้ามากับขบวนนางกำนัลซีผินเมื่อช่วงบ่ายเพคะ""เมื่อบ่ายข้าก็เห็นความผิดปกติ ดูเหมือนตอนนั้นพวกมันยังไม่คิดลงมือ ข้าต้องการรู้ว่าแท้จริงนายพวกมันเป็นใคร จึงเล่นละครตามน้ำไปก่อน"ฟู่ซูหนิงตัวแข็งทื่อ แท้จริงเขาก็รู้ทุกเรื่อง แสร้งเป็นหมูเพื่อหลอกกินเสื้อจริงงั้นหรือ"ท่านอ๋อง ท่านคงมิได้สงสัยซีผินกระมังเพคะ"
