บทที่ 314

"ฮึ่ม ใครกันที่เป็นห่วงนาย? ฉันไม่ได้ร้องไห้สักหน่อย นายอย่ามาหลงตัวเองเสียหน่อยเลย!"

จ้าวลู่ลู่รีบกลั้นน้ำตาเอาไว้อย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าตัวเองจะไม่สวยขึ้นมาจริงๆ

"แหะๆ พี่ลู่ลู่สวยที่สุด จะมองอย่างไรก็ไม่พอ!"

คำพูดฉอเลาะของหลินเฟยเพียงไม่กี่คำ กลับทำให้จ้าวลู่ลู่และพวกถังรั่วเสวี่ยหัวเราะคิกคักด้วยความยินดีขึ้นมาได้

"เจ้าหมอนี่...ผู้หญิงเยอะจริงๆ...ฮึ่ม!"

ลู่หลีเห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ และเธอก็รู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาในใจ แต่กลับไม่กล้าพูดอะไรออกมา

เมื่อเทียบกับเสียงหัวเราะทางด้านของหลินเฟยแล้ว

ทางด้านของหลินชุ่ยและคนอื่นๆ กลับมีสีหน้าที่ทรมานราวกับกินอุจจาระเข้าไปอย่างไงอย่างงั้น!

"มันจะเป็นไปได้อย่างไร เขาตกลงไปในอ่างเก็บน้ำตั้งสามวันแล้วนะ ทำไมถึงยังมีชีวิตรอดกลับมาได้อีกล่ะ?"

"นี่มันผีชัดๆ!"

"แม่งเอ๊ย ทำไมไอ้เด็กคนนี้มันช่างดวงแข็งจริงๆ?"

"เขารอดมาได้ยังไง?"

เซี่ยหยวนเฮ่ากัดฟันอย่างไม่เต็มใจ!

เพราะการที่หลินเฟยสามารถมีชีวิตรอดกลับมาได้ แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะได้รับเงินของหลินเฟย

แม้ว่าพวกหลินชุ่ยจะพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบามาก แต่มันก็ยังทำให้หลินเฟย จ้าวลู่ลู่