บทที่ 353

"อืม…"

และหากฉนวนกันเสียงของรถคนนี้ไม่ค่อยจะดีนัก น่ากลัวว่าด้วยเสียงกรีดร้องที่ดังสนั่นของจ้าวลู่ลู่ คงจะทำให้ใครต่อใครคิดว่าเกิดอะไรขึ้นเป็นแน่

ความถี่ของรถยนต์ยังคงสั่นอยู่ตลอดเวลา บางครั้งก็เร็วบางครั้งก็ช้า

หลังจากผ่านไปสักพัก จ้าวลู่ลู่ก็ไม่อาจต้านทานการจู่โจมของหลินเฟยได้อีกต่อไป

เนื้อตัวของเธออ่อนปวกเปียกไปหมด พร้อมกับทรุดตัวลงบนเบาะนั่งราวกับโคลนเละๆ

ภายในรถยนต์ก็ระเกะระกะไปหมด

ร่างกายของจ้าวลู่ลู่ยังคงสั่นเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว พร้อมกับหรี่ตาลงมา

หลังจากสูญเสียพลังกายและความแข็งแกร่งไปมาก จ้าวลู่ลู่ก็ไม่สามารถทนไหวอีกต่อไป

และเธอก็ค่อยๆ ผล็อยหลับลงไป

หลินเฟยคว้าตัวจ้าวลู่ลู่ที่แทบจะหมดสติไปเอาไว้

"ผมใช้พลังไปไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์เองนะ คุณก็จะล้มลงไปแล้วงั้นเหรอ?"

หลินเฟยนึกถึงความรู้สึกอิ่มเอมในเมื่อครู่นี้ ซึ่งมันทำให้หมกมุ่นเอาเสียมากๆ

ในครั้งนี้ จ้าวลู่ลู่ร่วมมือและว่าง่ายอย่างแปลกๆ คงเป็นเพราะเด็กสาวคนนี้อดกลั้นความคิดนี้มาตลอดทางอย่างแน่นอน

เพียงแต่ว่า หลินเฟยยังคงไม่ถึงขั้นจุดสุดยอดก็เท่านั้นเอง

เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้จ้าวลู่ลู่ และปล่อยให้เธอพักผ่อนให้เต็มที