LOGINShare
บทที่16
Last Updated:
2025-05-18 23:03:04
Latest chapter
แพ้ทาง... LOST WAY บทที่18
“นายไม่ไปทำงานทำการหรือไง ไหนว่าจะรีบไปเข้าเวรไม่ใช่เหรอ" ฉันถามเขาก่อนหย่อนสะโพกลงนั่งเก้าอี้ แล้วปอกผลไม้ใส่จานพร้อมปรายตามองนายเวย์กำลังจัดเอาของสดเข้าในตู้เย็น“เดี๋ยวฉันเลื่อนเป็นเวรดึก"“นายไม่จำเป็นต้องทำตามที่พ่อฉันขอหรอก นายไปทำงานเถอะ เดี๋ยวฉันอธิบายให้พ่อฟังเอง"“พ่อเธอคงอยากถามฉันมากกว่าเธอ""__" ก็คงจะใช่อย่างที่นายนี่พูดแหละ พ่อคงอยากจะถามเกี่ยวเรื่องส่วนตัวของนายเวย์มั้ง เช่น พ่อแม่พี่น้องเขาเป็นใครอะไรทำนองนี้“เธอท้องกับฉันจริงๆ ใช่ไหม " นายเวย์หันมาถามฉันด้วยสีหน้าที่จริงจังพอๆ กับน้ำเสียงที่เอ่ยถามฉัน“ฉันไม่เคยมีแฟนแล้วไม่เคยมีอะไรกับใคร นอกจากนาย ถ้านายไม่เชื่อ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนายหรอกนะ เพราะฉันเหนื่อยที่จำซ้ำคำเดิมหลายรอบ "นายเวย์มองหน้าฉันนิ่งแล้วถอนหายใจออกมา สักพักพ่อฉันก็เดินเข้ามาในครัว แต่ฉันดูสีหน้าพ่อที่มองฉัน เหมือนอยากให้ออกไปจากตรงนี้มากกว่าที่จะให้ฉันอยู่ฉันหันไปมองหน้านายเวย์แว๊บนึงก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะ พร้อมถือจานผลไม้ออกมาจากครัวแล้วมานั่งเล่นที่โซฟา“นี่ก็ค่ำแล้ว ป่านนี้พี่อิงฟ้าจะเป็นไงบ้างนะ"ฉันมองออกไปที่ด้านนอกของบ้าน ผ่านหน้าต่างกร
แพ้ทาง... LOST WAY บทที่17
หมอเวย์ “เธอเดินให้มันเร็วๆ กว่านี้ได้ไหม " ” นี่! ถ้านายรีบมากนัก แล้วจะพาฉันมาที่นี่ทำไม " “คิดว่าฉันอยากพาเด็กแก่นกะโหลกอย่างเธอมานักหรือไง ถ้าไม่ใช่คำสั่งของม๊า ฉันก็ไม่มาให้เสียเวลาทำงานทำการฉันหรอก" “เป็นเด็ก5ขวบกลัวโดนก้านมะยมตีก้นหรือไง " ผมหยุดเดินแล้วหมุนตัวหันกลับไปหายัยนั่นที่มัวเเต่เดินก้มหน้าก้มตาต่อปากต่อคำกับผม หัวเหม่งๆ ของเธอเลยชนเข้าที่แผ่นอกของผมเข้าเต็มแรง ปึก!! “โอ๊ะ..งื้ออ " เธอยกมือขึ้นลูบเหม่งตัวเอง แล้วเงยหน้างอแงมองหน้าผม “หยุดทำไมไม่บอก" “ใครจะไปรู้ นึกว่าเธอจะมีตาที่สาม" “นี่นาย!! " “หยุดต่อปากต่อคำกับฉัน แล้วเดินแบบเงียบๆ " “นายก็เงียบปากสิ เดินแบบเงียบๆ ไม่หาเรื่องฉันคงไม่ตายหรอก " เธอเบะปากแล้วชนไหล่ผมไป “เด็กห่าอะไร แม่ง ปากดีชะมัด"ผมยืนถอนหายใจมองแผ่นหลังเธอเดินดุ๊กดิ๊กแวะโซนนั้นโซนนี้เลือกของไปมา ก่อนจะหันกวนมือเรียกผมไปหา ผมเท้าเอวขมวดคิ้วยุ่งแล้วเดินไปหาเธอตรงโซนพวกขนม “มีไร? " “ฉันกินพวกเยลลี่กับมาชเมลโล่ได้ไหม "เธอหยิบห่อขนมขึ้นมาให้ผมดู “ไม่ได้ มันจะทำให้ท้องอืด" “เคี้ยวละเอิียดก่อนกลืนไม่อืดหรอก" “มันทำให้ย่อยยาก เอาไปเก็บ" เธ
แพ้ทาง... LOST WAY บทที่16
"___" นายนั่นมองหน้าฉันเเล้วแอบยกมือขึ้นชี้หน้าฉันพร้อมทำปากยุกยิกๆเหมือนจะว่าอะไรฉันสักอย่าง อ่านออกแต่คำว่า ฝากไว้ก่อน"ขอโทษน้องเขาซะตาเวย์" “ม๊า!! แต่ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ" โวยวาย “ม๊าบอกให้ขอโทษน้องเขาเดี๋ยวนี้ " คุณน้าเค้นเสียงเข้มเอ่ยสั่งลูกชายของเขาอีกครั้ง นายนั่นมองหน้านิ่งพลางถอนหายใจฟึดฟัดออกมาแบบไม่พอใจที่จะขอโทษฉัน “ตาเวย์!!" “จิ้! ขอโทษ พอใจยัง" “แกนี่มัน..เฮ้อ!! " คุณน้าถอนหายใจออกมาหนักๆคงนึกปวดประสาทกับลูกชายตัวเอง ถ้าเป็นฉัน ฉันคงอกแตกตายวันละร้อยรอบที่มีลูกชายปากร้ายขนาดนี้“จะไปได้ยัง ฉันต้องเข้าเวรตอน6โมงเย็น" น้ำเสียงเริ่มอ่อนลงเหมือนหมาหงอย “คุณน้าค่ะ งั้นหนูกลับก่อนนะคะ" "จ้ะ.. ถ้าหากพี่เขาทำอะไรหนูอีก น้าอนุญาตฟาดกบาลได้เลยนะ " “ม๊าา" “อ่อ นี่ตาเวย์ แกอย่าลืมพาน้องเขาไปซื้อพวกผลไม้และก็พวกอาหารเสริมบำรุงหนูน้ำขิงกับหลานฉันด้วยนะ แล้วอย่าลืมถ่ายรูปส่งมาเป็นหลักฐานให้ม๊าดูด้วยเข้าใจ๊! " “ ครับ!! คุณหญิงทับทิม..เฮ้ออ " นายนั่นกระแทกเสียงเข้มก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเซ็ง แล้วยื่นมือหนาของเขาจะคว้าดึงแขนฉันขึ้นไปบนรถ “นี่นาย!! เดี๋ยวสิ ฉันยังไม่ได้ลาคุณน้า
แพ้ทาง... LOST WAY บทที่15
“หนูจะไม่ค้างกับน้าที่นี่จริงๆเหรอ ಥ╭╮ಥ หนูเป็นลูกสะใภ้น้าแล้วนะย้ายมาอยู่วันนี้ไม่ได้เหรอ ” หลายชั่วโมงก่อนหน้านี้ หลังจากพวกเราทานข้าวเสร็จคุณน้าทับทิมก็เอาแต่เร้าหรือให้ฉันมาอยู่ที่นี่ แถมวันนี้จะให้ฉันอยู่ค้างกับเขาที่นี่อีก “ไม่ได้หลอกค่ะคุณน้า หนูเป็นห่วงพ่อกับแม่ ตอนนี้แม่หนูกำลังป่วยหนัก พ่อคนเดียวคงดูแลไม่ไหว" “บ้านน้าออกจะใหญ่โต ย้ายมาที่นี่หมดเลยก็ได้น้าไม่ว่าน้ายินดีนะน้ำขิงที่จะเอาพ่อแม่กับพี่สาวของเธอมาอยู่ที่นี่ " “แบบนั้นหนูยิ่งเกรงใจคุณน้านะคะ เอาอย่างนี้ไหมคะหนูจะคอยแวะมาหาคุณน้าบ่อยๆ" คุณน้าทับทิมทำหน้างอแงพลางส่ายหน้าไปมาก่อนจะคลี่ยิ้มบางให้ฉัน “ไม่ได้หลอก คนกำลังท้องกำลังไส้จะมานั่งรถเทียวไปเทียวมาบ่อยๆได้ยังไง ถ้าไม่สะดวกที่จะอยู่ที่นี่น้าก็ไม่ว่าอะไร งั้นถ้าวันไหนน้าว่างน้าจะเข้าไปหาเอง..แล้วพรุ่งนี้น้าจะเข้าไปคุยเรื่องแต่งงานกับพ่อแม่ของหนูที่บ้านหวังว่าหนูคงไม่ปฏิเสธความเอ็นดูของน้าเป็นรอบที่ร้อยหรอกนะ " "___" ฉันคลี่ยิ้มมุมปากบางๆพร้อมพยักหน้าตอบตกลงแทนคำพูด ต่อให้ฉันจะยืนกร้านว่าไม่เอาลูกชายของคุณน้าเป็นครั้งที่เท่าไหร่ สุดท้ายฉันก็ต้องพ่ายแพ้กับความพยา
แพ้ทาง... LOST WAY บทที่14
“อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย..คนอย่างนายต่อให้แก้ผ้าให้ฉันดู ฉันก็ไม่มีวันคิดถึงนายหลอก ไอ้โรคจิต"“หว่าา..แย่จัง แต่ฉันคิดถึงเธอนะ คิดถึงเอวบางกับตรง... [ปึก!!!] อ๊ะ!! นี่เธอ!!”“ตาเวย์เป็นอะไร ร้องซะตกใจหมด" คุณน้าทับทิมหันมาถามลูกชายของเขา.ที่ถูกฉันใช้เท้าเล่นงานกระทืบและเหยียบเท้าของตานี่เข้าอย่างจัง และตอนนี้ฉันก็ยังเหยียบไว้อยู่ ...หมั่นไส้!“ม ไม่มีอะไรหลอกม๊า พอดีหมาเหยียบเท้า" พูดแล้วก็เหลือบตามามองฉันอย่างเคือง แถมทำตาขวางใส่ฉันอีก“ว่าแต่ตาแม็กซ์ ไหนว่าจะมีเซอร์ไพรส์อะไรน้างั้นเหรอ "“ครับ! เซอร์ไพรส์สุดๆ รับรองคุณน้าต้องร้องหาคุณพระช่วยแน่นอน""___" ไม่นะ! นี่พี่เขาจะไม่ได้คิดจะบอกว่าฉัน..“ท้อง! ""___" แค่คำว่าท้อง ทุกคนต่างพากันเงียบแล้วจ้องหน้าที่พี่เขาคนนั้น ฉันมองหน้าพี่เขาพร้อมส่ายหน้าให้เขาไปมา เชิงเป็นว่าอย่าบอกเรื่องนี้ ฉันขอเถอะ แต่พี่เขากลับยักคิ้วให้ฉันพร้อมรอยยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ของเขา“ว่าที่ลูกสะใภ้ของคุณน้า...เธอท้องครับ"“ห๊ะ!!! ท้อง " คุณน้าทับทิมถึงกับขวับมามองหน้าฉันกับดวงตาที่เบิกขึ้นกว้างจนต้องวางช้อนแล้วกลืนน้ำลายลงคอ “นี่หนู..."“เธอท้องกับไอ้เวย์ครับ "
แพ้ทาง... LOST WAY บทที่13
20นาทีต่อมา...เวลาผ่านไปไม่นานมากนัก'รถสปอร์ตสีดำคันหรูที่ฉันนั่งอยู่ ได้แล่นเข้ามาในบ้านหลังใหญ่..ไม่สิ มันคือคฤหาสน์เหมือนที่ฉันเคยเห็นอยู่ในละครเป๊ะสักพักรถที่วิ่งอยู่ก็ได้หยุดจอดตรงที่หน้าประตูทางเข้าบ้าน ซึ่งจะมีบอดี้การ์ดหนุ่มยืนเฝ้าตรงประตูสามสี่คน“ลงสิ จะรอให้ฉันปูพรมแดงให้เธอรึไง"“ที่นี่ที่ไหน แล้วทำไมคุณถึงพาฉันมาที่นี่ คุณพาฉันมาขายให้พวกเสี่ยงั้นเหรอ "“ปัญญาอ่อน เด็กท้องโตอย่างเธอใครเขาจะซื้อไปสืบพันธุ์ นอกจากคลอดก่อนถึงจะจำหน่ายขาย " เขาพูดแล้วขำเบาๆ เหมือนจะติดตลก แต่ฉันนี่สิไม่ตลกกับเขาเลยสักนิด"____"สุดท้ายฉันก็ต้องยอมเปิดประตูลงจากรถอย่างกล้าๆ กลัวๆ ความคิดในหัวฉันตอนนี้มีแต่คิดหาวิธีที่จะหนีออกจากที่นี่และตอนนี้น่าจะเป็นจังหวะที่ดีที่สุดทว่า..ฉันต้องล้มเลิกความคิดนั้นทันทีเมื่อเห็นปืนเหน็บอยู่ที่เอวของพี่คนนั้นตอนที่เขาสะบัดชายเสื้อขึ้น“เดินตามฉันมา แล้วอย่าคิดที่จะหนีละ'ไม่เธอจะได้กินเจ้านี้เป็นอาหารมื้อกลางวันแทนข้าว " เขาคงรู้ว่าฉันเห็นปืนของเขาที่เหน็บอยู่ตรงเอว เขาเลยพูดแบบไม่เปิดเสื้อขึ้นโชว์ให้ฉันดูฉันได้แต่ก้มหน้ารับชะตากรรมเดินตามพี่เขาเข้าไปข้างใน
แพ้ทาง... LOST WAY บทที่12
.....แต่น้องฉันท้องอยู่นะ!!!“พี่อิงฟ้า! "“น้ำขิง!!! " ฉันกับพี่อิงฟ้าต่างพากันวิ่งเข้าสวมกอดกันทันทีที่เห็นหน้า“น้ำขิงเป็นอะไรไหมเจ็บตรงไหนหรือเปล่า!! "“น้ำขิงไม่เป็นอะไร พี่อิงฟ้าเป็นอะไรไหม" ฉันเอ่ยถามพลางตวัดตาสำรวจมองตามร่างกายของพี่สาวว่ามีรอยขีดควรฟกช้ำหรือโดนทำร้ายร่างกายหรือเปล่า“ไม่ พี่ไม่เป็นไร" พี่อิงฟ้าเอามือลูบหน้าลูบตาแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แววตาที่สั่นระริกมองหน้าฉันด้วยความเป็นห่วง...ไอ้สิงห์มึงมานี่ดิ!! " ผู้ชายหน้าตาอีกคน เดินมาดึงแขนผู้ชายที่มีรอยสักเต็มตัวคนที่ยืนเถียงกับพี่อิงฟ้า เมื่อกี้ไปกระซิบกระซาบอะไรกันสักอย่าง แล้วก็หันมามองฉันกับพี่อิงฟ้าเป็นระยะจนสักพัก2คนนั้นก็เดินมาทางฉันกับพี่สาว แล้วผู้ชายคนที่ดึงพี่คนนั้นไปกระซิบ เดินดิ่งเข้ามาจับแขนฉัน เเล้วพยายามลากฉันออกไปข้างนอก...เธอมานี่!!!“พี่อิงฟ้าช่วยน้ำขิงด้วย! "“นี่นายจะทำอะไรกับน้องสาวฉัน!! "พี่อิงฟ้าพยายามจะสะบัดแขนออกจากผู้ชายคนนั้นมาหาฉัน แต่ก็โดนล็อกตัวไว้ไม่ให้มาหาฉัน“ปล่อยน้ำขิงนะ!! ปล่อย!! พี่อิงฟ้าช่วยน้ำขิงด้วย" ฉันหันไปตะโกนขอความช่วยเหลือจากพี่สาว ถึงแม้ตอนนี้เราทั้งคู่ต่างโดนลากไ
แพ้ทาง... LOST WAY บทที่11
...ไม่ต้องมาขอเวลากับกู!! เซ็นซ่ะ!!! “แต่!! " ผว๊ะ!!!!! ผว๊ะ!!! มันต่อยเข้าที่หน้าพ่อสองสามทีแรงๆ ก่อนจะชักปืนจ่อที่หัวพ่อ เชิงเป็นการบังคับให้พ่อยอมเซ็นเอกสารนั้น แกร๊ก ...เซ็นซ่ะ!!! อย่ามาลีลากับกู!!! นายกูรอนานล่ะ!! ถ้ายังลีลาชักช้ากูยิงเมียกับลูกมึงตายแน่ พ่อหันมามองพวกฉันสักพักแล้วหยิบปากกาขึ้นมาเซ็นทั้งๆ ที่ฝืน ..มึงยังเหลือหนี้ที่ต้องจ่ายอีก2ล้าน กูให้เวลา1เดือนถ้าไม่มีเงินมาให้นายกู ลูกสาวมึงทั้ง2คนได้ไปขัดดอกนายกูแน่!!! อ้อ!! กูให้เวลา7วันให้ย้ายออกจากบ้านหลังนี้ซ่ะ!! ถ้าครบ7วันแล้วยังไม่ย้ายออกพวกกูจะจับพวกมึงเผ่าพร้อมกับบ้านหลังนี้ พูดจบ พวกนั้นก็เดินออกไป “ฮึก!! พ่อเจ็บมากไหม" พ่อส่ายหน้าให้พี่อิงฟ้าที่เอ่ยถามเพราะความเป็นห่วง “:เราจะไปหาเงินที่ไหนมาใช้พวกมันเวลาแค่เดือนเดียว เฮ้อออออ!!!” พ่อถอดหายใจออกมาเฮือกใหญ่ “นั้นละสิเงิน2ล้านเวลาแค่เดือนเดียวเราจะไปหาที่ไหนทัน!! "พี่อิงฟ้าเอ่ยมากอย่างหมดหวัง ฉันมองสีหน้าทุกคนตอนนี้ไม่ต่างอะไร กับคนที่สิ้นหวังไม่เห็นหนทางข้างหน้าเลยว่าจะไปทางไหน ____________วันต่อมา “อ้วก~อ้วก~ แค่กๆ อ้วก~" ทุกเช้าที่ฉันต้องตต
แพ้ทาง... LOST WAY บทที่10
@โรงพยาบาล เช้านี้พี่อิงฟ้าก็็พาฉันมาที่โรงพยาบาลเพื่อมาทำการฝากท้อง แต่ดูเหมือนว่าพี่อิงฟ้าจะไม่ซีเรียสเรื่องนี้กับฉันซะเท่าไหร่ ดูๆ เหมือนมีแต่ฉัน ที่เครียดอยู่คนเดียว ส่วนพ่อกับแม่ก็รับรู้ทุกอย่างแล้ว พวกท่านก็แอบผิดหวังในตัวฉันนิดๆ แต่ก็ไม่ต่อว่าอะไร มีแต่ปลอบใจว่าไม่เป็นไรแค่นั้น “เชิญ น.ส.สุนิตา กลิ่นเกสร ที่ห้องตรวจค่ะ " เสียงหมอเอ่ยเรียกทำให้ฉันต้องรีบลุกขึ้นยืนอัตโนมัติ แล้วหันไปหาพี่อิงฟ้าพลางเอานิ้วสะกิดแขนเขา ว่าถึงคิวฉันแล้ว จากนั้นฉันกับพี่อิงฟ้าก็เข้าไปในห้องตรวจแล้วสอบประวัติทำนั้นทำนี้กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปครึ่งวัน “ช่วงนี้น้ำขิงแพ้ท้องมากไหม " “ก็มีแพ้บ้างคะ แต่ก็ไม่หนักตอนช่วงแรกๆ " “อืม งั้นดูเเลตัวเองดีๆ นะรู้ไหม เราไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้วนะ แล้วก็อย่าเครียดอย่าคิดมากมันจะมีผลต่อลูก" เรียวมืออุ่นๆ ของพี่สาวฉันวางบนหัวฉันแล้วลูบเบาๆ พร้อมรอยยิ้มที่ส่งมาให้ฉันคอยเป็นกำลังใจให้ฉันเสมอ และความห่วงใยจากพี่สาวที่มีให้น้องสาวคนอย่างฉัน ฉันโชคดีจังที่มีเธอคนนี้เป็นพี่สาวที่แสนดีขนาดนี้.....น้ำขิงรักพี่นะ (◜‿◝) ♡ __________✂️บ้าน ไม่นานรถแท็กซี่ก็ได้หยุดจอดที่
You may also like
เมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก26.7K viewsวิศวะร้อนรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์13.6K viewsห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน110.8K viewsดวงใจอันธพาล NC25+
ฅนบนดอย26.8K viewsมาเฟียร้าย..พ่ายรัก(แอล)
Yurial466 viewsไร่รักกับดักวิวาห์
baiboau-เนื้อนวล137 viewsพ่อสามีนางร้ายจะอุ้มท้องให้ลูกท่านเอง
บ้านเขมปัณณ์4.7K viewsรอยกัดอันตรายคุณแวมไพร์ที่รัก
นิ่งเฟยหรง20 views
