4

EP4 - แพ้รัก(ดินแดน)

หลังจากที่พาเพลินวิ่งร้องไห้ออกจากตรงนั้นไป ดินแดนกลับได้แต่ยืนมองแผ่นหลังของเธอที่ค่อยๆลับตาไป ผู้หญิงที่รู้ว่าเขามีคนรักอยู่แล้ว แต่ยอมจะไปแอบลักกินขโมยกินแบบนั้น มันใช่ผู้หญิงดีแบบนั้นเหรอ ถึงเขาจะเคยควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า แต่ทุกคนที่เขานอนด้วย ทุกคนกลับโสดทั้งหมด ไม่ได้มีเจ้าของ แต่ถ้ารู้อยู่เต็มอกมาเขามีเจ้าของ แต่ยังฝืนที่จะะก้าวขาลงนรก ไม่น่าจะใช่คนดีอ่อนหวานเหมือนที่เธอกำลังสร้างภาพในตอนนี้แน่

"สร้างภาพ!!!"

พาเพลินที่ถูกคำพูดทำร้ายจิตใจของดินแดนวิ่งออกมาจนถึงหน้ามหาลัย แต่กลับเจอเข้ากับเพื่อนเพียงคนเดียวที่มีในตอนนี้ “จอมขวัญ”

“อ้าวเพลิน จะไปไหน นั่นแกร้องไห้ทำไม”

“เพลินไม่ค่อยสบายน่ะจอม เพลินกลับก่อนนะ” พาเพลินเอ่ย

“ไปหาหมอมั้ย เดี๋ยวจอมพาไป”

“ไม่เป็นไรจอม เพลินกลับไปนอนสักพักก็น่าจะดีขึ้น”

“แต่วันนี้มีสอบนะเพลิน แต่เดี๋ยวจอมขออาจารย์ให้” จอมขวัญเอ่ย

“นั่นซิ งั้นเพลินอยู่สอบก่อนก็ได้ค่อยกลับ” พาเพลินเอ่ย

“งั้นเดี๋ยวจอมพาไซื้อยาแล้วค่อยเข้าเรียนกัน”

หลังจากซื้อยาแก้ปวดหัวแล้วกินมันเข้าไป จอมขวัญพา พาเพลินเข้าห้องสอบจนกระทั่งจบคลาสในช่วงบ่ายสอง ทุกคนกำลังจะแยกย้ายแต่กลับมีเสียงเรียกรวมตัวของคณะเรียกขึ้นจึฝทำให้ทั้งคู่ต้องไปตามเสียงเรียกนั่น แต่เพราะออกจากห้องสอบช้ากว่าทุกคน ทั้งคู่เลยได้นั่งหลังแถวสุดที่ใต้ตึกคณะ

“ไหวมั้ยเพลิน” จอมขวัญเอ่ย

“ไหว เพลินไม่เป็นไร”

“น้องคนนั้นน่ะ พี่พูดทำไมไม่ฟังครับ เชิญออกมาด่้านหน้าด้วย!”

เสียงนั่นเป็นเสียงของดินแดน ซึ่งเป็นประธานรุ่นและดาวคณะปี4 เอ่ยเรียกพาเพลินขึ้น เธอค่อยๆลุกเดินออกไปหาเขาที่ด้านหน้า

“พี่พูดทำไมน้องไม่ธงครับ” ดินแดนเอ่ย

“เพลินฟังอยู่ค่ะ”

“ก็พี่เห็นน้องไม่ได้ฟังเลย แถมเถียงรุ่นพี่อีก เพราะฉะนั้นคนที่ทำผิดต้องถูกลงโทษ!” ดินแดนเอ่ย

“......” พาเพลินเม้มปากเข้าหากันก่อนก้มหน้าลงเล็กน้อย

“วิ่งรอบสนามหน้าคณะ 10รอบ!!! ไป!!!”

“ไอ้เหี้ยแดน!! สั่งเหี้ยอะไรเนี่ย น้องจะไปวิ่งไหวได้ยังไง มันร้อนนะเว้ย” เพื่อนคนนึงของดินแดนเอ่ยขึ้น

“กูไม่สน! ไปซิ จะยืนบื้อทำไม!”

“คะ..ค่ะพี่แดน”

พาเพลินได้แต่กระชับสายกระเป๋าที่สะพายก่อนออกวิ่งไปตามที่ดินแดนสั่ง แสงแดดยามบ่ายที่ร้อนระอุขั้นสุดของวันแผดเผาผิวขาวนวลจะเริ่มขึ้นผื่นแดง สนามที่เธอกำลังวิ่งมันใหญ่ามากจนเธอไม่คิดว่าจะรอดเกิน5รอบแน่ๆ แต่เขากลับสักเธอถึง10รอบ

พาเพลินวิ่งเข้าสู่รอบที่5 ขาเรียวเริ่มสั่น เหงื่อออกจนเสื้อเปียก ใบหน้าแดงกร่ำจากพิษแดด สายตาเริ่มเลือนลางเต็มทน

พรึ่บ!!!! พาเพลินทรุดตัวลงกับพื้นร้อนๆของถนนที่กำลังวิ่ง กลิ่นคาวเลือดลอยคละคลุ้งเมื่อหัวเข่าของเธอกระแทกพื้นเต็มแรงจนเลือดอาบ

“เพลิน!!!” จอมขวัญรีบสิ่งมาหาพาเพลินทันที

“พะ..เพลินไหว ฮืกกกกก ฮึก!”

“เพลิน!!! แกเป็นอะไร เพลิน!!!!!”

จอมขวัญเอ่ยร้องลั่นเรียกชื่อเพื่อนสาวอยู่แบบนั้นเมื่อเธอมีอาการแปลกๆคล้ายคนกำลังชัก

“เอาเพื่อนไปโรงพยาบาลก่อนเถอะน้อง”

รุ่นพี่ปี4เพื่อนของดินแดนคนนึงรีบวิ่งมาช่วยพยุงพาเพลินไปส่งโรงพยาบาล ก่อนจะเดินไป จอมขวัญได้พูดบางอย่างกับดินแดนที่ยืนมองด้วยท่าทีที่ไม่สะทกสะท้าน

“พี่มันไม่ใช่คน!!! เพลินตัวเล็กแค่นั้น สั่งไปได้ยังไงกัน10รอบ!!!” จอมขวัญเอ่ย

“.........”

🔥🔥🔥🔥🔥

มึงร้ายไปแล้วค่ะผัว เลวววววว