บทสี่

บทที่ 4.ภาพบาดตา

มิรินเอ่ยถามเพื่อนสนิทของเธอเหมือนทุกครั้ง ก่อนที่เฌอเบลล์จะสวมกอดแขนของเธอ

"โอ๊ย!"

มิรินเอ่ยร้องขึ้น เมื่อเฌอเบลล์บีบเข้าที่แผลของเธออย่างตั้งใจ

"ริน ฉันขอโทษนะ ฉันลืมตัวอะ"

"ริน มีเลือดออกด้วยอะ ไปห้องพยาบาลก่อนไหม"

นานะเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเลือดของเธอไหลออกมาเป็นจำนวนมาก มาร์ตินยังคงจับจ้องไปที่มิรินด้วยสายตาดุดันไม่ต่างจากเดิม

"เหอะ!" เสียงเจเลอร์เอ่ยขึ้น ด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน เมื่อเห็นว่ามาร์ตินยังคงยืนมองนิ่ง เพราะถ้าเป็นเมื่อก่อนมาร์ตินคงอุ้มเธอไปที่ห้องพยาบาล

"ไม่เป็นไรนานะ เรามีเอาอุปกรณ์ทำแผลมา"

มิรินค่อย ๆ หยิบ ๆ ยาล้างแผลและผ้าก็อซออกมาทำความสะอาดบาดแผลด้วยตัวเอง

"ฉันช่วยไหมจะได้ไวขึ้น

“ไม่เป็นไร ฉันทำเองดีกว่าเดี๋ยวมือเธอเหม็น"

"ฉันขอโทษจริง ๆ นะยัยริน ฉันไม่ได้ตั้งใจ แล้วแบบนี้ใครจะเป็นคนไปซื้อข้าวให้ฉันล่ะ"

"เธอยังมีอารมณ์จะกินข้าวอยู่เหรอยัยเบลล์ มิรินเจ็บอยู่นะ"

นานะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เมื่อเฌอเบลล์งอแงจะกินข้าวอย่างเดียว

"เบลล์จะกินอะไรล่ะ เดี๋ยวเราไปซื้อให้"

" จริงนะ งือ ตินน่ารักที่สุดเลย ขอบคุณนะ”

คำพูดของชายหนุ่มที่เปล่งออกมา ทำเอามิรินลืมความเจ็บปวดที่บาดแผลไปชั่วขณะ ในขณะที่เธอบาดเจ็บ แต่มาร์ตินกลับเป็นห่วงเพื่อนสนิทของเธอ ว่าจะหิวไปมากกว่านี้ ขวดน้ำยาแอลกอฮอล์

สีฟ้า ถูกเทราดลงบนแผลเป็นจำนวนมาก ก่อนที่มาร์ตินจะปัดขวดยาออกจากมือของเธอ

"ยัยริน เธอเป็นไรรึเปล่า พวกเราเรียกเธอตั้งนานแล้วนะ แล้วเทยาลงแผลสดขนาดนั้น ไม่แสบเหรอ"

เมื่อได้สติอาการแสบซ่านบริเวณบาดแผลก็เข้าเล่นงานเธอทันที

"อ่อ ไม่เป็นไรหรอก"

มิรินเอ่ยตอบนานะออกไปด้วยน้ำเสียงปกติ ก่อนที่เพื่อน ๆ จะจ้องท่าทีแปลกไปของเธอ มิรินทำแผลให้ตัวเองเรียบร้อย ก่อนจะขอตัวจากเพื่อนไปล้างมือ โดยไม่รู้ว่ามีชายหนุ่มอีกคน เดินตามออกมา

"มิริน!"

เฮือก! มิรินสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เมื่ออยู่ ๆ มาร์ติน ก็ยืนอยู่ข้างหลังเธอ

"ติน นายเข้ามาในนี้ได้ยังไง นี่มันห้องน้ำผู้หญิงนะ"

ปึง! เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออก ก่อนจะตามด้วยร่างของเฌอเบลล์ที่เดินออกมาจากห้องน้ำ

"เบลล์บอกแล้วไง ว่ามาคนเดียวได้"

มิรินเข้าใจในทันที มาร์ตินคงเป็นห่วงเฌอเบลล์ที่เดินมาเข้าห้องน้ำคนเดียว

"ริน ฉันกับตินจะไปหาอะไรกินกันอะ เธอเอาอะไรปะ"

เฌอเบลล์เอ่ยถามเพื่อนสนิทขึ้น ก่อนจะเดินจูงมือชายหนุ่มออกไป

"ไม่เป็นไรอะ ฉันจะเข้าห้องน้ำก่อน พวกเธอไปก่อนเลย"

หลังจากที่เพื่อนสนิททั้งสองเดินออกไป มิรินก็เปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำทันที ก่อนที่หยาดน้ำตา ที่พยายามกลั้นไว้จะค่อย ๆ ร่วงหล่นลงมาบนแก้มใสของเธอ มาร์ตินคงรู้สึกแบบเดียวกับเฌอเบลล์ แล้วเธอก็คงไม่มีสิทธิ์ ทำตัวสนิทสนมกับมาร์ตินเหมือนเมื่อก่อนได้อีกแล้ว

เป็นเวลาหลายนาทีกว่าหญิงสาวจะออกมาจากห้องน้ำ แต่ก็ต้องสะดุ้งขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อเห็นเจเลอร์ เพื่อนสนิทในกลุ่มอีกคน ยืนรอหน้าห้องน้ำ

"เธอเข้าไปทำอะไรข้างในนั้นตั้งนาน"

"ก็เข้าทำธุระไง มาถามอะไรเนี่ยหลบไปเลยนะเจ"

"ยัยริน แกมีปัญหาอะไร ที่ไม่ได้บอกพวกเราใช่ไหมวะ"

"ปัญหาอะไรของเจ หลบไปเลย เพื่อนรออยู่นะ"

มิรินแสร้งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง เมื่อเห็นว่าเจเลอร์แสดงท่าทีจับผิดเธออย่างเห็นได้ชัด มิรินเดินไปกลับที่โต๊ะอีกครั้ง ทว่าที่นั่งของเธอกลับถูกแทนที่โดยมาร์ติน มิรินจึงเดินไปนั่งข้าง ๆ ไวน์ ทั้งที่ข้างมาร์ตินก็ว่างอยู่ เธอไม่อยากถูกมองว่าเป็นส่วนเกินของเฌอเบลล์และมาร์ตินอีกแล้ว เจเลอร์กระตุกยิ้มมุมปากด้วยท่าทีสะใจ ก่อนที่มาร์ตินจะเช็ดมุมปากให้เฌอเบลล์เมื่อเห็นว่าเธอกินเลอะ

"โอ๊ย! อะไรจะดูแลกันดีขนาดนั้น ถามจริง ถ้าฉันกับยัยรินกินเลอะแบบนี้ ไม่ทราบว่าแกจะเช็ดให้ฉันแบบนี้ไหมวะ ติน"

นานะเอ่ยแซวเพื่อนทั้งสองขึ้น ก่อนจะจ้องมองไปที่มิรินอย่างจับผิด ก่อนที่ไวน์จะเอ่ยแทรกขึ้น

"ไม่ได้ชื่อเบลล์ ก็เหนื่อยหน่อยนะพวกแกอะ แต่ถ้าอยากมีคนเช็ดให้ เดี๋ยวฉันเช็ดให้เองก็ได้ แต่เช็ดด้วยตีนนะ"

ไวน์เอ่ยขึ้น ก่อนจะส่งสายตาเย้ยหยันไปที่มิรินและนานะ

"มีคนเคยบอกไวน์ไหม ว่าเป็นคนที่พูดจาไม่เคยผ่านสมองเลย"

"ว้าย!!! ไอ้ไวน์โดนมิรินด่า ฮ่าฮ่าฮ่า"

นานะเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีสะใจก่อนที่เพื่อน ๆ ในกลุ่มจะหัวเราะออกมาเสียงดัง รวมถึงพวกเขาทั้งคู่ มิรินเพียงยิ้มบาง ๆ ก่อนจะนั่งฟังเพื่อน ๆ พูดคุยกัน เฌอเบลล์และมาร์ตินยังคงหยอกล้อกันอยู่ตลอดเวลาโดยมีเพื่อน ๆ เอ่ยแซวเป็นระยะ

มิรินพยายามแสร้งทำเป็นมองไม่เห็น เพื่อที่หัวใจของเธอจะได้ไม่รู้สึกอะไรกับภาพที่เห็น แต่มันก็เลี่ยงไม่ได้ ในเมื่อพวกเรายังคงต้องอยู่กลุ่มเดียวกัน

"มิริน เป็นอะไรรึเปล่าหน้าแกดูซีด ๆ นะ"

เจเลอร์เอ่ยขึ้น ก่อนจะเอาหลังมืออังที่หน้าผากของเธอ

"เห้ย!! เธอป่วยหนิ"

"เปล่านะ เมื่อเช้าเรายังโอเคอยู่เลย อากาศมันร้อนอะ เราเลยตัวร้อน"

มิรินพูดตัดบทเพื่อนสนิททันที เพราะไม่อยากให้เพื่อน ๆ รับรู้ถึงอาการของเธอ

"เธอล้างแผลที่ไหน หมอให้ยามารึเปล่า"

เจเลอร์ยังคงเอ่ยถามเพื่อนสนิทด้วยท่าทีเป็นห่วง ร่วมถึงไวน์ที่รู้สึกถึงอาการแปลก ๆ ของเพื่อนตั้งแต่เดินกลับมาจากห้องน้ำแล้ว

"แผลแค่นี้เอง พ่อเราล้างให้"

"แผลแค่นี้งั้นเหรอ!"

มาร์ตินโพล่งขึ้นด้วยท่าทีเดือดดาล ทำเอาคนร่างเล็กสะดุ้งขึ้นด้วยความตกใจ

"ไอ้ตินเป็นเหี้ยอะไรของมึง ตวาดมิรินทำไม แหม! พอไม่ใช่เฌอเบลล์หน่อย ก็เสียงแข็งเลยนะ"

คำพูดของไวน์ ทำเอาหัวใจของมิรินจุกจนแทบพูดไม่ออก แต่มันก็จริงเหมือนที่ไวน์เอ่ยมาทั้งหมด มาร์ตินมักจะพูดคุยกับเฌอเบลล์ด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานอยู่เสมอ อาจเป็นเพราะทั้งคู่สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก เลยทำให้มาร์ตินรู้ว่าต้องเอาใจเฌอเบลล์ยังไง

"ตรงนี้มันร้อนอะ ฉันขอตัวไปรออาจารย์ที่ห้องนะ"

มิรินเอ่ยขึ้นก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายตัวเองลุกไปในทันที เจเลอร์จ้องมองมาร์ตินด้วยสายตาไม่พอใจ ที่มาร์ตินนั้นตวาดใส่เธอ ก่อนที่เจเลอร์จะเดินตามร่างมิรินออกไปด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์