共有

บทที่ 125

作者: อี้ซัวเยียนอวี่
เฟิ่งจิ่วเหยียนเม้มริมฝีปาก ท่าทางสงบนิ่ง เผยกลิ่นอายความเยือกเย็นออกมา

นี่เป็นสิ่งที่กุ้ยเฟยทำได้ฉลาดมาก

เฟิ่งหมิงเซวียนติดสินบนลู่ซิน เพื่อขอตำแหน่งจริง ๆ

ดังนั้น แม้นความผิดถูกเปิดโปง ก็ไม่นับว่าลู่ซินพูดปด ทั้งยังโยนความผิดส่วนหนึ่งมาที่เฟิ่งหมิงเซวียนและฮองเฮาได้อีก

หากไม่ใช่เพราะนางส่งคนไปสืบรู้ชัดตั้งแต่แรก ก็คงไม่คาดคิดว่าคนวางแผนของเรื่องนี้คือกุ้ยเฟย——ใช้ประโยชน์จากความปรารถนาอยากได้ตำแหน่งของเฟิ่งหมิงเซวียน สร้างสถานการณ์นี้ขึ้นมา

เรื่องนี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ได้โต้แย้งอะไร

“หม่อมฉันอาจจะอบรมสั่งสอนแบบผิด ๆ จึงทำให้น้องชายกระทำการบุ่มบ่ามเช่นนี้

“หม่อมฉันน้อมรับผิด เชิญฝ่าบาทลงทัณฑ์”

นางรับผิดอย่างไม่อิดออด กลับทำให้เซียวอวี้ประหลาดใจ

แต่คำว่า “อาจจะ” ฟังดูเป็นคำส่วนเกิน ราวกับกำลังประชดประชัน

เซียวอวี้จ้องเขม็งมาที่นาง

“กลับไปสำนึกผิดที่ตำหนักหย่งเหอก่อน ถึงคราวที่เราควรพิจารณาแล้ว ว่ายังสามารถให้เจ้าครอบครองตราประทับทองต่อหรือไม่!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนโค้งคำนับราวกับยอมรับผลสรุปนี้ได้อย่างง่ายดาย

“เพคะ ฝ่าบาท”

ทันทีที่นางออกไป เฟิ่งหมิงเซวียนพลันตื่นตระหนก และเกิดค
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター
コメント (7)
goodnovel comment avatar
Kamonwan Tipaksorn
รอตอนที่พระเอกฉลาดอีกนานไหมที่จะไม่เป็นคนโง่เขาโง่งมหลงสตรีไม่ลืมหูลืมตาเช่นนี้ จะมีตอนนั้นไหมน้อหรือพระเอกตายก็ได้ไม่มีประโยชน์ขนาดนี้มีนางเอกคนเดียวก็พอ
goodnovel comment avatar
สุภาพร วิเศษกุล
นานเกินวนๆที่เดิมไม่ขับเคื่อนความเป็นไปได้
goodnovel comment avatar
Sawarost Sontijai
ฮ่องเต้ใจโลเล พอกุ้ยเฟยอ้อนเข้าหน่อยก็ใจอ่อนอีก ถ้าเนเรานะ ให้พระราชสังล่มจมชิปหายไปเลย
すべてのコメントを表示

最新チャプター

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1695

    เหตุใดอาลี่ถึงร้องไห้กับเซียวอวี้ เพราะถึงแม้เขาอายุยังน้อย แต่ก็รู้วิธีจัดการที่เหมาะสมกับเสด็จพ่อและเสด็จแม่มานานแล้วเสด็จแม่ดูเหมือนจะรักและเอ็นดูเขามาก แต่หากเสด็จแม่ตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าเขาจะร้องไห้หรืออ้อนวอนเพียงใด เสด็จแม่ก็จะไม่เปลี่ยนใจอย่างแน่นอนเสด็จพ่อไม่เหมือนกันเสด็จพ่อดูเหมือนจะดุและเข้มงวด แต่แค่เขาร้องไห้ ไม่ว่าเรื่องใดเสด็จพ่อจะรับปากเขาทุกเรื่อง“เสด็จพ่อ! เสด็จพ่อ!” อาลี่น้ำมูกน้ำตาไหลเป็นทาง ส่งเสียงสะอึกสะอื้น ร้องไห้ได้น่าสงสารยิ่งนักเสียงร้องไห้นั้น ทำเอาเซียวอวี้ที่ได้ยินถึงกับขอบตาแดงเล็กน้อยเขาอุ้มอาลี่ขึ้นมาโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น สายตาที่มองไปยังเฟิ่งจิ่วเหยียน เต็มไปด้วยความวิงวอน“จิ่วเหยียน เราเข้าใจเป็นอย่างดีว่า การใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวอ้างว้างบนภูเขา ความเป็นอยู่นั้นยากลำบากเพียงใด อาลี่ยังเด็กนัก ต่อให้เจ้าตัดใจได้ แต่เราไม่อาจตัดใจได้“ช่างเถอะน่า พวกเราอย่าไปบังคับเขาเลย ต่อให้เขาไม่สามารถทำอะไรสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอัน ต่อให้เขาโตขึ้นจะเป็นคนไร้ประโยชน์ พวกเราก็สามารถดูแลเขาให้มีชีวิตสุขสบายได้“การที่พวกเรารวมแผ่นดินเป็นหนึ่ง ก็ไม่ใช่เพื

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1694

    พอเสวียนหลิงเฟิงเห็นเงาแผ่นหลังของเสียวอู่ ตรงขมับถึงกับเต้นตุบ ๆเจ้าศิษย์ตัวแสบ วิ่งเร็วกว่ากระต่ายเสียอีกเฟิ่งจิ่วเหยียนตามเซียวอวี้มาที่ภูเขาหวูหยา หนึ่งคือคิดจะถามให้ชัดเจนต่อหน้า เกี่ยวกับเรื่องราวในอดีตของอดีตฮ่องเต้กับหยวนเฟย และสองคือ ก่อนหน้านี้ที่พวกเขาติดอยู่ในแคว้นตงซาน โชคดีที่เสวียนหลิงเฟิงมองการณ์ไกล อาศัยความสัมพันธ์ระหว่างเสียวอู่กับตระกูลหยวนเป็นจุดเริ่มต้น โน้มน้าวท่านผู้เฒ่าหยวนมาเข้าร่วมในทางอ้อม และช่วยเหลือพวกเขาไว้ได้ ดังนั้นจึงตั้งใจมาขอบคุณโดยเฉพาะแน่นอนว่า ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญยิ่งกว่า...อาลี่ถูกเสด็จพ่อและเสด็จแม่จูงมือไว้ กำลังมีความสุขกับช่วงเวลาที่ไม่เคยได้ครอบครองเพียงลำพังมาก่อนเขาถามด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา“เสด็จพ่อ! เสด็จแม่! พวกท่านไม่ต้องการพี่ชายกับน้องชาย ต้องการลูกคนเดียวแล้วใช่หรือไม่?”มิเช่นนั้นเหตุใดถึงพาเขาออกมาเที่ยวเล่นเพียงคนเดียว?เฟิ่งจิ่วเหยียนกับเซียวอวี้สบตากันแวบหนึ่ง ไม่รู้จะบอกกับอาลี่อย่างไร—พวกเขามาหาอาจารย์สอนวรยุทธ์ให้เขาลูกศิษย์ของภูเขาหวูหยาพาพวกเขามายังเรือนหลักก่อนเข้าประตู เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้วเล็ก

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1693

    เสวียนหลิงเฟิงรู้ถึงจุดประสงค์ในการมาของท่านผู้เฒ่าหยวน จึงมีท่าทีสุขุมเยือกเย็น“หากเพื่อเรื่องของหยวนเฟย เกรงว่าการเดินทางมาครั้งนี้ของท่านทั้งสองคงเสียเที่ยวแล้ว”คิ้วสองข้างของท่านผู้เฒ่าหยวนขมวดเข้าหากันส่วนหยวนจั้นกลับจ้องมองที่เสวียนหลิงเฟิง พร้อมประสานมือคำนับอย่างนอบน้อม“ท่านผู้เฒ่า พวกเรา...”เสวียนหลิงเฟิงยกมือขึ้นเล็กน้อย “ไม่จำเป็นต้องทำความเคารพข้ามากถึงเพียงนี้ ข้าเลิกยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลกมานานแล้ว คำตอบที่พวกท่านต้องการ ข้าไม่อาจให้พวกท่านได้”หยวนจั้นยังคิดจะซักถามต่อ แต่ถูกท่านผู้เฒ่าหยวนห้ามไว้“ไม่รู้กาลเทศะ! ในเมื่อท่านผู้เฒ่าเสวียนบอกว่าไม่รู้เรื่อง เจ้าจะยังถามต่อไปไย?”หยวนจั้นก้มหน้าลง “ขอรับ ท่านปู่”เสียวอู่รู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่ไม่ปกติ จึงคลี่คลายสถานการณ์“ท่านอาจารย์ เมื่อครู่มิใช่บอกว่าจะไปกินข้าวหรือ? ข้าหิวจะแย่แล้ว!”เสวียนหลิงเฟิงมองเสียวอู่ด้วยสายตาที่เมตตา“เจ้านี่นะ อยู่ข้างนอกตั้งนาน เหตุใดกลับอ้วนขึ้นเล่า?”เสียวอู่ไม่กล้าที่จะบอกว่า ถึงแม้เขาจะถูกจับตัวไปบ่อย ๆ แต่เรื่องการกินไม่เคยบกพร่องอาจารย์และศิษย์สองคนเดินไปข้างหน้า

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1692

    ในจดหมายของถานไถเหยี่ยน ระบุไว้ชัดเจนว่า ก่อนที่หยวนเฟยจะเข้าวัง ก็ได้ให้กำเนิดบุตรคนหนึ่งเซียวอวี้มีสีหน้าเหม่อลอย สำหรับชาติกำเนิดของตัวเอง มีความสงสัยเพิ่มขึ้นมาหลายส่วนมารดาแท้ ๆ ของเขา ไม่ใช่ซูเฟยจริงหรือเมื่อคิดอย่างถี่ถ้วน ดูเหมือนว่าทุกสิ่งจะมีร่องรอยให้ติดตามได้เขาเคยถามคนเก่าแก่ในวังในตอนนั้นเสด็จแม่ได้นำทารกที่อยู่ในห่อผ้าเข้ามาในวังครอบครัวมารดาของนางเสื่อมอำนาจ หลังเผชิญโรคระบาดก็เหลือนางเพียงคนเดียว จนได้รู้จักกับอดีตฮ่องเต้ที่นอกวัง หลังจากได้รับความโปรดปรานจากอดีตฮ่องเต้และถูกพาเข้าวัง ในเวลาไม่กี่เดือนก็ถูกแต่งตั้งเป็นซูเฟย...“ฝ่าบาท?” เฟิ่งจิ่วเหยียนเรียกเขา ดึงความคิดของเขากลับมาเซียวอวี้เพ่งมองไปที่นาง ริมฝีปากบางเปิดขึ้นเล็กน้อย“หากหยวนเฟยให้กำเนิดบุตรของอดีตฮ่องเต้ตั้งแต่แรก เหตุใดจึงไม่อาศัยโอกาสนี้เข้าวัง? ตอนนั้นนางถูกส่งมายังแคว้นหนานฉี ไม่ใช่เพื่อจะเข้าใกล้อดีตฮ่องเต้ และวางแผนลอบทำร้ายเขาหรอกหรือ”เฟิ่งจิ่วเหยียนแววตาสงบนิ่ง“ท่านผู้เฒ่าหยวนเคยกล่าวว่า เรื่องที่ให้หยวนเฟยใช้กลยุทธ์สาวงามนั้น ไม่มีการบังคับ แต่เป็นความสมัครใจของหยวนเฟย“ใ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1691

    รุ่ยอ๋องห้ามหลิวหวาอีกครั้งขอเพียงหลิวหวาลงมือ องครักษ์เหล่านั้นก็จะพากันจัดการกับเลี่ยอู๋ซินด้วยในดวงตาของเลี่ยอู๋ซิน ราวกับปกคลุมด้วยน้ำค้างแข็งรุ่ยอ๋องมีสีหน้าอ่อนโยน พร้อมเกลี้ยกล่อมเขา“เรื่องราวในใต้หล้านี้ มิใช่มีแค่ขาวกับดำเสมอไป“เซียวเหิงทำชั่วมามากมายก็จริง แต่ก็หาใช่ว่าไม่เคยทำความดี“ท่านพี่เลี่ย ท่านล้างแค้นให้สหายรัก ทำเรื่องมากมายที่ท่านคิดว่าชอบธรรม แต่ท่านบอกได้หรือไม่ว่า ท่านเป็นคนดีโดยสมบูรณ์ได้หรือไม่?“ท่านสามารถฆ่าเซียวเหิงเพื่อล้างแค้นได้ แต่การที่ท่านทรมานเขาไม่สิ้นสุดเช่นนี้ ก็ไม่ต่างจากการทรมานตัวท่านเอง“คนที่ข้าเห็นใจ ไม่ใช่เขา แต่เป็นคนนับหมื่นนับพันที่ต้องจำยอม และไม่อาจต่อกรกับสวรรค์ได้ต่างหาก”เลี่ยอู๋ซินมีสีหน้าบึ้งตึง“พูดได้น่าฟังจริง ๆ “รุ่ยอ๋อง ท่านแสร้งทำเป็นมีเมตตาเช่นนี้มาตลอด ไม่เหนื่อยหรือ?”ดวงตาคู่นั้นของเลี่ยอู๋ซิน ราวกับมองทะลุจิตใจคนได้ในดวงตาของรุ่ยอ๋องฉายแววความเย็นชาดุดันวูบหนึ่ง“ท่านพี่เลี่ย ข้าเคารพและนับถือท่าน...”“ข้าไม่มีความสนิทสนมกับท่าน ไม่ต้องมาเอ่ยคำพูดรักษามารยาทเหล่านี้กับข้า!” เลี่ยอู๋ซินเอ่ยด้วยน้ำเส

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1690

    รอยยิ้มของหร่วนฝูอวี้ดูเยือกเย็น“ท่านกลับห้องไปชำระกาย รอจี๋เอ๋อร์หลับแล้ว ข้าค่อยไปหาท่าน แล้วหารือเรื่องนี้อย่างจริงจัง”รุ่ยอ๋องเข้าใจโดยไม่ต้องพูดพอก้มศีรษะลงมอง กลับเห็นจี๋เอ๋อร์ยังคงลืมตาอยู่ ไม่มีท่าทางง่วงนอนแม้แต่น้อยรุ่ยอ๋องยิ้มอย่างอ่อนโยน โน้มตัวลงมาแตะไหล่บุตรชายเบา ๆ และกระซิบข้างหูเขา“จี๋เอ๋อร์ หากไม่ยอมนอนอีก พ่อจะทำให้เจ้าสลบไปเลยนะ”จี๋เอ๋อร์สะดุ้งเล็กน้อย......จากแคว้นหนานเจียงมายังเมืองหลวง อย่างน้อยต้องใช้เวลาหนึ่งเดือนรุ่ยอ๋องต้องเดินทางมาทั้งครอบครัว และยังต้องทำตามคำสั่งของฮ่องเต้ คุมตัวเซียวเหิงส่งกลับมาตลอดการเดินทาง เลี่ยอู๋ซินก็ติดตามพวกเขาอยู่ท้ายขบวนเลี่ยอู๋ซินคล้ายกับภูติผีดุร้ายตนหนึ่ง ล่องลอยอยู่ด้านหลัง ดวงตาทั้งคู่จับจ้องที่เซียวเหิงอย่างไม่วางตารุ่ยอ๋องรู้สึกขบขัน จึงเล่าให้หร่วนฝูอวี้ฟังไม่น้อย“...ที่จริงตอนนี้เซียวเหิงก็หมดแรงที่จะต่อต้านแล้ว เลี่ยอู๋ซินทำเช่นนั้น มีแต่จะทำให้คนอื่นหวาดกลัว อย่างเช่นจี๋เอ๋อร์“สองวันนี้ จี๋เอ๋อร์ฝันร้ายอยู่บ่อย ๆ”หร่วนฝูอวี้มุมปากกระตุกเบา ๆ“ลูกชายข้าแค่ดูเหมือนขี้กลัว แต่ความจริงแล้วใจ

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status