LOGINShare
บทที่ 1275
Latest chapter
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1282
เฟิ่งเวยเฉียงอยากไปยังแคว้นซีหนี่ว์ เพราะมีเพียงแคว้นซีหนี่ว์ ที่ทำให้นางรู้สึกเป็นอิสระ ปราศจากการถูกพันธนาการจากอดีตอันเจ็บปวดอยู่แคว้นซีหนี่ว์ ต่อให้นางถูกดูหมิ่นเหยียดหยาม ก็แทบไม่มีใครตำหนินางทว่าอยู่แคว้นหนานฉี แทบทุกคนคิดว่านางเป็นฝ่ายผิดนางบอกความคิดนี้กับเฟิ่งจิ่วเหยียน เฟิ่งจิ่วเหยียนก็เข้าใจได้ และหวังว่าเวยเฉียงจะได้พบที่พักพิงอันสงบสุข เยียวยาบาดแผลในใจอย่างช้า ๆด้วยเหตุนี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงเห็นด้วยกับการที่นางจะไปแคว้นซีหนี่ว์แต่ก็ได้เตือนนาง ให้ปรึกษากับซ่งหลีให้ดีเสียก่อนในวันเดียวเกิดเรื่องมากมายขนาดนี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนอ่อนล้าทั้งกายและใจเซียวอวี้จึงพานางกลับวังก่อนเมื่อเห็นลูกชายที่ยังคงเฝ้ารอนางอยู่ นางรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูกอุ้มลูกชายตัวน้อยทั้งที่ง่วงแทบลืมตาไม่ขึ้น แต่ยังฝืนลืมตาโตคอยนางอยู่ เฟิ่งจิ่วเหยียนก้มลงจูบที่ผมของเขาเบา ๆเซียวอวี้ยืนอยู่ด้านข้างนาง พร้อมพูดปลอบ“อาการของเฟิ่งเวยเฉียงไม่ได้หนักหนาขนาดนั้น อีกอย่างก็ยังมีซ่งหลีอยู่กับนาง”เฟิ่งจิ่วเหยียนผงกศีรษะอีกด้านจวนตระกูลเฟิ่งเมื่อรู้ว่าเวยเฉียงจะไปแคว้นซีหนี่ว์ แม้นซ่งหลีจ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1281
การเตะครั้งนี้ของเฟิ่งจิ่วเหยียน กลับปลุกสติของเฟิ่งเหยียนเฉินให้ตื่นขึ้นมาได้โดยพลันเขาคุกเข่าอยู่บนพื้น เก็บสมุดบันทึกที่โจวซื่อเขียนตอนยังมีชีวิตอยู่ พลางเก็บ พลางหลั่งน้ำตา“เป็นความผิดของข้า...ล้วนเป็นความผิดของข้า”เขาเก็บสมุดบันทึกนั้นจนหมด ด้วยมือสั่นเทา เมื่อเงยศีรษะขึ้นมา ก็เห็นลูกสาวยืนอยู่ตรงข้างประตู มองเขาด้วยสีหน้าโศกเศร้า“ท่านพ่อ...ท่านแม่ล่ะ?”เฟิ่งเหยียนเฉินยกมือกุมหน้า หัวไหล่สั่นสะท้านเขาไม่รู้จะสู้หน้าลูกสาวอย่างไรเขาจะมีหน้าบอกลูกสาวได้อย่างไร เป็นเพราะเขาเลอะเลือน ทำให้แม่ของนางต้องตาย...เฟิ่งจิ่วเหยียนหันตัวไป อุ้มเด็กน้อยวัยสี่ห้าขวบขึ้นมาด้วยตนเอง แล้วก้าวตรงไปยังร่างของโจวซื่อ“เฉียวเอ๋อร์ ท่านแม่ของเจ้านอนหลับแล้ว และจะหลับยาวนานมาก”เฉียวเอ๋อร์มองท่านแม่ที่มิไหวติงอย่างนิ่งงัน ทันใดนั้นก็เปล่งเสียงร่ำไห้ระงมออกมานางยังเด็กนัก มิเข้าใจวัฏฏะแห่งความเป็นความตาย ทว่าคำลวงของผู้ใหญ่ ก็มิอาจตบตานางได้นางพอเข้าใจ ท่านแม่จะไม่มีวันตื่นขึ้นมาอีกแล้วเสียงร่ำไห้ของลูก ยิ่งทำให้เฟิ่งเหยียนเฉินใจสลายมากขึ้นเขากับโจวซื่อ แต่งงานกันด้วยความเห็นช
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1280
จวนพลตรีทหารฮองเฮาเสด็จมาด้วยพระองค์เอง บรรดาบ่าวรับใช้คุกเข่าบนพื้นต้อนรับเฟิ่งจิ่วเหยียนเดินตรงไปยังเรือนหลัก นายหญิงเฟิ่งยืนคอยอยู่หน้าประตู ประหนึ่งรู้ล่วงหน้าว่าเฟิ่งจิ่วเหยียนจักมา จึงเตรียมตัวรอตั้งแต่แรก“ฮองเฮา...”เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่พูดอะไรมาก “ให้หมอหลวงตรวจอาการพี่สะใภ้ก่อน”นางพาหมอหลวงมาด้วยนายหญิงเฟิ่งดั่งได้พบที่พึ่ง ผงกศีรษะต่อเนื่อง “ดี ดี ควรให้หมอหลวงตรวจดู หมอที่มาก่อนหน้านี้บอกว่า พี่สะใภ้ของเจ้าไม่มีทางรักษาแล้ว...”หลังจากหมอหลวงเข้าไปแล้ว นายหญิงเฟิ่งพาเฟิ่งจิ่วเหยียนไปยังห้องด้านข้าง หลังจากปิดประตู นายหญิงเฟิ่งค่อยบอกนาง“ขณะเกิดเหตุ เวยเฉียงเห็นกับตา ได้รับความสะเทือนใจ ตอนนี้หมดสติยังไม่ฟื้นเลย ซ่งหลีเฝ้าอยู่ข้างกายนาง เขาบอกว่าเวยเฉียงไม่เป็นอะไรมาก ให้ข้ามายังจวนพลตรีทหารก่อน”เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้ว มิได้แสดงความโกรธ ทว่าเปล่งรัศมีองอาจ หลังจากนั้น อู๋ไป๋ก้าวเข้ามารายงาน“ฮองเฮา กระหม่อมได้สืบทราบกระจ่างแล้ว คนร้ายคือภรรยาน้อยของใต้เท้าพลทหาร กล่าวกันว่านางเคียดแค้นที่ถูกใต้เท้าพลทหารทอดทิ้ง ทิ้งแม่เอาแต่ลูก ด้วยความจนตรอก จึงล้าง
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1279
ตามด้วยเสียงร้องเรียกของอิงเอ๋อร์ดังขึ้น ชายหนุ่มผู้หนึ่งวิ่งออกมาด้วยเหงื่อไหลท่วมกาย อาภรณ์เก่าเกรอะกรัง เปื้อนไปด้วยรอยน้ำเต้าหู้เขาก็คือเฟิ่งหมิงเซวียนบ่าวรับใช้เห็นร่างกายซูบผอมของคุณชายรอง แทบจะจำไม่ได้“ดึกดื่นเช่นนี้ มีเรื่องอันใด? หรือเกิดเรื่องกับท่านพ่อของข้าที่อยู่เจียงโจว?”เฟิ่งหมิงเซวียนพูดเช่นนี้ หาได้มีความกังวลแม้แต่น้อยเขาคาดการณ์ไว้แล้ว หากมิใช่เพราะความเป็นความตาย คนตระกูลเฟิ่งคงมิคิดมาหาเขาแน่ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้เขาก็เคยแข็งกร้าวมาก่อน เพื่อขับไล่บ่าวรับใช้ที่ท่านแม่ส่งมา เขาจึงเอ่ยตรง ๆ...“หากมิใช่ท่านพ่อสิ้นชีพ อย่าได้มารบกวนข้า!”บ่าวรับใช้พูดอย่างยิ้มแย้ม “คุณชายรอง อี๋เหนียงให้ข้ามาแจ้งท่าน คุณหนูเวยเฉียงกลับมาแล้ว ในจวนจักจัดงานเลี้ยง หวังอยากให้ท่านกลับไปร่วมงานเลี้ยง”เฟิ่งหมิงเซวียนแค่นเสียงเย้ยหยัน“เฟิ่งเวยเฉียงกลับมาแล้ว? เกี่ยวข้องอันใดกับข้า! ไป ไปไป! วันพรุ่งนี้ข้ายังต้องตื่นแต่เช้าเพื่อขายเต้าหู้!”ครั้นสิ้นถ้อยคำ เขาก็ดึงมือภรรยาให้เข้ารั้วเรือน พร้อมปิดประตูเสียงดังโครมบ่าวรับใช้ถูกปฏิเสธ ได้แต่ตะโกนผ่านประตู“คุณชายรอง คุณหนู
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1278
หลังจากเวยเฉียงออกจากวัง ก็กลับไปพักที่จวนตระกูลเฟิ่งชั่วคราวพร้อมกับซ่งหลี นางล่วงรู้เหตุการณ์ที่เคยถูกลักพาตัวเมื่อปีนั้นแล้ว จึงไม่หวาดกลัวการเผชิญหน้าอีกดังนั้น ซ่งหลีไม่ได้ห้ามนางทว่านายหญิงเฟิ่งหย่าร้างไปนานแล้ว ไม่สะดวกที่จะไปยังจวนตระกูลเฟิ่ง จึงไปพักที่จวนพลตรีทหาร อยู่กับบุตรชาย จะได้ใช้โอกาสนี้กล่อมบุตรชาย มิควรหมางเมินภรรยาหลวงเพื่อหญิงที่อยู่ข้างนอกหากแต่ ถ้อยคำพร่ำบ่นของนายหญิงเฟิ่ง ทำให้เฟิ่งเหยียนเฉินรำคาญใจนักเขาพูดตามตรง “ท่านแม่ พูดไปแล้ว ข้าก็เพียงอยากมีบุตรชายสักคนหนึ่ง “สายโลหิตตระกูลเฟิ่งต้องสืบทอดต่อไป” นายหญิงเฟิ่งย้อนถามทันควัน “เจ้าอยากได้บุตรชาย แล้วลูกสะใภ้ไม่อาจให้กำเนิดได้หรือ? ไยต้องไปหาหญิงอื่นข้างนอก” เห็นได้ชัดว่าเป็นเพียงข้ออ้างในการเสพสุขของเขาเท่านั้นเฟิ่งเหยียนเฉินนิ่งเงียบไปนาน แล้วตอบอย่างจนใจ “ตลอดหลายปีมานี้ นางตั้งครรภ์ยากมาตลอด หาหมอตรวจก็แล้ว และได้จ่ายใบสั่งยาให้นางมากมาย แม้นกระทั่งข้าเองก็ดื่มยากับนางด้วย ล้วนไร้ผล “หากมิใช่เพราะเหตุนี้ ข้าจักเก็บหญิงข้างนอกคนนั้นไว้ได้อย่างไร? “ท่านแม่ ข้ารู้ว่าหญิงข้างนอ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1277
เมื่อฟังคำอธิบายนี้จบ เฟิ่งจิ่วเหยียนเหมือนกับครุ่นคิดข่าวลือในวังเหล่านั้น นางก็เคยได้ยินเช่นกันทว่าแต่ไหนแต่ไรมานางก็ไม่เคยเอามาใส่ใจฮ่องเต้ยิ่งแล้วใหญ่เขามีงานราชกิจมากมายให้จัดการในแต่ละวัน เมื่อครู่หลังลงจากเตียงของนาง ก็รีบเสด็จไปตรวจฎีกาที่ห้องทรงพระอักษรทันที ยุ่งเหยิงเช่นนี้ ไม่มีทางที่จะไปสนใจข่าวลือเหล่านั้น“หนิงเฟยคิดมากไป เจ้าก็คิดมากไปเช่นกัน” เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยปากพูด“ทว่า...”เฟิ่งจิ่วเหยียนวางมือลงบนบ่าของนาง เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“เวยเฉียง ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุด ก็คือเจ้า เจ้าได้รู้ความจริงของเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้นแล้ว ข้ากับท่านแม่ รวมถึงซ่งหลีที่อยู่นอกวัง พวกเราต่างก็เป็นห่วงเจ้า แทบอยากจะอยู่เคียงข้างเจ้าทุกเวลา“หากเจ้าออกจากวัง และสามารถอยู่กับซ่งหลีได้ แน่นอนว่าย่อมเป็นการดี“แต่ข้าขอถามเจ้าหนึ่งประโยค เจ้าพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับเขาแล้วใช่หรือไม่?”หลังจากเฟิ่งเวยเฉียงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก็พยักหน้า“อืม สามีข้าแต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยรังเกียจข้าเพราะเรื่องนั้น เขายังช่วยรักษาข้ามาตลอด ข้าจะทำให้เขาผิดหวังได้อย่างไรกัน?“ข้าพยายามเผชิญหน้ากับค
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1276
สองสาวพี่น้องตระกูลเฟิ่งเป็นฝาแฝดกัน ทว่านิสัยแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงหนิงเฟยมองสำรวจคนตรงหน้าผู้นี้ เอ่ยตามตรงโดยไม่อ้อมค้อม“ข่าวลือในวังเกี่ยวกับเจ้ากับฝ่าบาท ห้ามปรามแล้วก็ยังไม่หยุดกระจายข่าว แม่นางเวยเฉียงไม่เคยได้ยินแม้แต่น้อยเลยหรือ?”เฟิ่งเวยเฉียงรู้สึกแปลกใจอย่างมาก“ข้ากับฝ่าบาท?”ไม่น่าแปลกใจที่นางไม่เคยได้ยิน นางแทบจะอยู่แต่ในตำหนักหย่งเหอ น้อยครั้งที่จะออกมาภายนอก ส่วนข้าหลวงในตำหนักหย่งเหอนี้ ก็มิใช่พวกปากมาก ยิ่งไม่มีใครกล้านินทาอะไรต่อหน้านาง ยิ่งไปกว่านั้น หลายวันมานี้นางจะอยู่นอกวังเป็นส่วนใหญ่ จึงมิได้สนใจข่าวลือในวังหนิงเฟยเห็นว่านางไม่รู้อะไรเลยเช่นนี้ จึงบอกให้นางรู้ไปเลยฟังจบ เฟิ่งเวยเฉียงสีหน้าแดงก่ำ มีแต่อารมณ์โกรธเท่านั้น“พวกเขา พวกเขาพูดเช่นนี้ได้อย่างไร!“ข้าก็แต่งงานแล้ว การที่อยู่ในวัง เพียงเพราะคิดถึงพี่หญิง อยากจะพูดคุยกับนางมากขึ้น และอยากมาดูองค์ชายน้อยทั้งสองด้วยก็เท่านั้น...”หนิงเฟยโบกมือ“เจ้าไม่จำเป็นต้องอธิบายกับข้าหรอก คำพูดของคนนั้นน่ากลัว ข้าขอแนะนำเจ้า ให้รีบออกไปอยู่นอกวังเสียแต่เนิ่น ๆ“แม่นางเวยเฉียง หากเจ้าไม่มีที่พัก ข้าก
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1275
ณ พระราชวังเซียวอวี้เดินเข้ามาในตำหนักหย่งเหอ คำพูดประโยคแรกก็คือการซักถามข้าหลวง“ฮองเฮาเสด็จกลับมาแล้วหรือยัง?”“ทูลฝ่าบาท ฮองเฮาทรงประทับอยู่ด้านในกับองค์ชายทั้งสองเพคะ”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เซียวอวี้ที่เดิมทีไม่มีความหวังกลับมีรอยยิ้มขึ้นมาทันทีเขารีบเร่งฝีเท้า เดินเข้าไปตำหนักชั้นใน “จิ่วเหยียน เจ้า...”ไม่คาดคิดว่า ไม่เพียงแค่ฮองเฮาอยู่ที่นี่ เฟิ่งเวยเฉียงก็อยู่ด้วยเช่นกัน เซียวอวี้เก็บอารมณ์ทันที เพียงชั่วพริบตาก็เปลี่ยนกลับมาเป็นจักรพรรดิที่เคร่งขรึมเฟิ่งเวยเฉียงลุกขึ้นทันที “ถวายบังคมฝ่าบาท”นางเคยเป็นถึงประมุขแคว้นมาแล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับฮ่องเต้ จึงไม่หวาดกลัวเหมือนตอนแรก ทว่าอย่างไรก็เป็นผู้ที่มีอำนาจในฐานะโอรสสวรรค์ ก็ไม่อาจล่วงเกินได้เวยเฉียงหันไปพูดกับเฟิ่งจิ่วเหยียน: “พี่หญิง เช่นนั้นข้าไปเตรียมตัวก่อน”เฟิ่งจิ่วเหยียนพยักหน้าเบา ๆ ให้นางหลังจากเฟิ่งเวยเฉียงออกไปแล้ว เซียวอวี้แทบรอไม่ไหวโอบกอดเฟิ่งจิ่วเหยียน พลางจุมพิตที่หน้าผากนาง พร้อมกับจุมพิตที่แก้ม และริมฝีปากนาง“วันนี้ออกไปนอกวังมาอีกหรือ?“เอาแต่ไปเที่ยวเล่นเป็นเพื่อนน้องสาวเจ้า ไม่อยู่เป็นเพ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1274
ณ จวนพลทหารเฟิ่งเหยียนเฉินกำลังดื่มสุราเพื่อคลายทุกข์เขาเป็นห่วงเวยเฉียง และเกลียดความไร้ประโยชน์ของตัวเองภรรยาโจวซื่อเข้ามาใกล้ ๆ เขา และแย่งจอกสุรามาจากในมือเขา“นี่ท่านกำลังทำอะไรอยู่?”ในฐานะสามีภรรยา ในใจนางก็ยังคงห่วงใยเขาเมื่อเห็นเขากลัดกลุ้มเพียงนี้ นางก็ทุกข์ใจตามไปด้วยจู่ ๆ เฟิ่งเหยียนเฉินก็กอดนางไว้ สองคนนี้คนหนึ่งนั่งคนหนึ่งยืน ศีรษะของเขาซบที่ท้องของนาง ราวกับเด็กน้อยเรียกร้องการปลอบโยน ดูอ่อนแอและบอบบาง“ข้าทำผิดอย่างร้ายแรงไปแล้ว...”หลังจากโจวซื่อชะงักไปครู่หนึ่ง ก็ยกมือขึ้นและตบหลังเขาเบา ๆนางปลอบเขาอย่างเงียบ ๆ และอยู่เป็นเพื่อนเขาจนกระทั่งเขาค่อย ๆ หลับไปภายในวังเฟิ่งจิ่วเหยียนรับปากเวยเฉียงว่า จะบอกนางเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตนายหญิงเฟิ่งลำพังแค่การนึกถึงเรื่องเหล่านั้น ก็รู้สึกเจ็บปวดแล้ว จึงรีบออกไปทันทีเพื่อไม่ให้เวยเฉียงรับรู้เรื่องราวมากเกินไปในคราวเดียว จนไม่อาจทนรับไหว เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงพูดไปพลาง สังเกตอารมณ์ของเวยเฉียงไปพลาง หากเวยเฉียงมีอาการหวาดกลัวและตื่นตระหนก นางก็จะหยุดเล่าเวยเฉียงแข็งแกร่งกว่าที่นางคิดไว้ หลังจากรู้ว่าตนเอง
You may also like
หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.02
ชาไทยเย็น12.0K viewsทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
จี้เวยเวย388.9K viewsหลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก
จิ้งซิง313.4K viewsชะตารักฮูหยินจำเป็น
Shine-Month6.9K viewsบุตรชายข้าเป็นประมุขพรรคมาร
ซูเมี่ยวหลิง68 viewsเมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70)
ซูเจิน1.3K viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น16.7K viewsพ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่
บ้านเขมปัณณ์3.1K views
