Share

บทที่ 1318

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
“ทางตำหนักฉือหนิงเกิดอะไรขึ้น?” เฟิ่งจิ่วเหยียนนึกถึงองค์หญิงใหญ่

สีหน้าของเซียวอวี้เคร่งขรึม

“วันนี้เซียวฉีไปอธิบายกับไทเฮา ไทเฮาทนแรงกระทบเทือนมิได้ โมโหจนเกือบหมดสติไป”

“เราจึง รีบออกจากวังมาบอกเรื่องนี้กับเจ้า”

เฟิ่งจิ่วเหยียน: ...

หากไทเฮามีเรื่องอะไรจริง ๆ ส่งคนมาแจ้งก็พอแล้ว ไฉนจำเป็นต้องให้เขามาเองเช่นนี้

ดูเหมือนว่าน่าจะไม่มีอะไรมากแล้ว

เซียวอวี้เห็นนางไม่ตอบ ทั้งยังไม่แสดงท่าทีใด ๆ จึงทำเป็นถามอย่างกังวล

“พวกเราควรจะไปเยี่ยมไทเฮาหรือไม่? แม้นคนจะไม่ได้ไป ก็ควรจะส่งของไปหน่อยก็ยังดี เพื่อปลอบใจคนแก่ชราอย่างนาง เจ้าคิดว่าอย่างไรบ้าง?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนปรายตามองเขา

“ท่านยังคิดว่าวุ่นวายไม่พออีกหรือ?”

เซียวอวี้โอบเอวของนาง วางคางลงบนไหล่ของนางอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ต่างอะไรกับหมาป่ากำลังส่ายหางออดอ้อน

“นั่นสินะ ทำไมเราคิดไม่ได้ เรื่องของสองแม่ลูกอย่างไทเฮากับเซียวฉี ให้พวกนางจัดการเองก็พอ”

เฟิ่งจิ่วเหยียนผลักเขาออกด้วยสีหน้าจริงจัง

“เมื่อวานก็ได้มีฏีกาค้างเป็นกองแล้วกระมัง

“แล้ว วันนี้ยังคิดจะเกียจคร้านต่อหรือ?”

แม้นสามีภรรยาจะรักกันมากเพียงใด ก็ไม่ควรปล่อยให้งานสำคัญ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Laa Laa
เป็นคู่ผีผลักอีกคู่แล้วใช่ไหม
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1322

    นายหญิงเฟิ่งพาเฟิ่งเหยียนเฉินมาที่แคว้นซีหนี่ว์ เพื่อทำให้เขาร่าเริงขึ้นนี่เป็นการมาเยือนแคว้นซีหนี่ว์ครั้งแรกของเฟิ่งเหยียนเฉินทุกสิ่งที่ได้เห็นระหว่างทาง ล้วนทำให้เขาประหลาดใจ และยากที่จะเข้าใจได้ยินมาว่า แคว้นซีหนี่ว์เคารพนับถือสตรี ส่วนบุรุษเป็นบริวารของสตรีทว่าต้องประสบกับตัวเองเท่านั้น ถึงจะสามารถสัมผัสความแปลกใหม่นี้ได้ครั้นมาถึงเขตแดนของแคว้นซีหนี่ว์ ก็เห็นผู้หญิงรูปร่างบึกบึนกำยำทั่วทุกที่พวกนางไม่ได้บอบบางเหมือนผู้หญิงที่แคว้นหนานฉี เฝ้าเมืองได้ ทั้งยังลากของหนักได้ถึงขนาดที่ว่า เขาเห็นสตรีคนหนึ่งแบกหาม อยู่บนท่าเรือ ทั้งยังเย้ยหยันผู้ชายร่างกายบอบบางว่าไม่มีประโยชน์ละแวกพระราชวัง มีสตรีใส่เครื่องแบบของพระราชวังพวกนางพูดคุยกันอย่างสบายใจ หัวเราะเสียงดังกังวาน ไม่สนใจว่าการกระทำจะดูไม่สง่า และไม่เรียบร้อยความมั่นใจแบบนั้น ไม่ค่อยเห็นในตัวสตรีแคว้นหนานฉีนายหญิงเฟิ่งเคยมาอยู่แคว้นซีหนี่ว์ระยะหนึ่ง จึงถือว่าคุ้นเคยกับที่นี่นางยังเกิดความรู้สึกเป็นมิตร จึงกำชับเฟิ่งเหยียนเฉิน“พวกเราเข้าวังไปคารวะน้องสาวเจ้าก่อน จากนั้นค่อยไปเซ่นไหว้ป้าของเจ้าที่สุสาน”เฟ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1321

    เซียวอวี้รู้มาโดยตลอด เฟิ่งจิ่วเหยียนทำอะไรอย่างเคร่งครัดเสมอ โดยเฉพาะเรื่องในกองทัพ ไม่มีการลำเอียงเด็ดขาดเรื่องของจั่วเฟิง ไม่มีโอกาสย้อนคืนแล้วใครจะไปคาดคิด เพียงเพราะคำโกหกของเซียวฉี จะสร้างเรื่องมากมายถึงเพียงนี้ทว่าจะโทษนางทั้งหมดก็ไม่ได้คนตระกูลจั่ว ตั้งใจแน่วแน่ไม่ยอมให้จั่วเฟิงมีโอกาสลงสนามรบชีวิตของจั่วเฟิงจึงถูกกำหนดให้มีชะตากรรมเช่นนี้เซียวอวี้ดูออกว่าเฟิ่งจิ่วเหยียนอารมณ์ไม่ดี จึงป้อนผลไม้แช่อิ่มเข้าปากของนางรสชาติหวานปานน้ำผึ้งของมัน ช่วยปลอบประโลมรอยขมวดระหว่างคิ้วของนางปมคิ้วของนางคลายออกหลายส่วน หันไปมองทางถุงผลไม้แช่อิ่มบนโต๊ะ“ซื้อมาตั้งแต่เมื่อไร?”“ให้เฉินจี๋ไปซื้อมาโดยเฉพาะ ประเดี๋ยวจะมีของโปรดของเจ้าอีกด้วย”เขาจงใจเก็บไว้ไม่ยอมพูดทว่า ปิดบังเฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ได้อยู่ดี“ขนมเกาลัดสินะ” นางมีสีหน้าราบเรียบเซียวอวี้ไม่รู้ว่าต้องต่อบทสนทนาอย่างไรขึ้นมาชั่วขณะ“เจ้ารู้ได้อย่างไร?”เฟิ่งจิ่วเหยียนแตะที่จมูก“ได้กลิ่น”ริมฝีปากของเซียวอวี้ยกโค้งเป็นรอยยิ้ม“เดิมคิดว่าจะทำให้เจ้าแปลกใจ ใครเล่าจะรู้ว่าเจ้าเก่งถึงเพียงนี้”พูดจบพลางล้วงขนมเกาล

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1320

    หลังจากที่หมอหลวงตรวจบาดแผลของจั่วเฟิงเสร็จ ก็ขมวดคิ้ว“แผลสาหัสมาก ชักช้าไม่ได้”องค์หญิงใหญ่เองก็มา นางได้ยินคำพูดนี้ ในใจเกิดวุ่นวาย“รีบรักษาให้เขา!”“รับทราบ องค์หญิง”หมอหลวงรักษาแผลให้จั่วเฟิงในห้อง ส่วนสองผู้เฒ่าตระกูลจั่วเดินวนไปวนมาอยู่นอกห้ององค์หญิงใหญ่เห็นพวกเขา ก็รู้สึกเจ็บใจนางเจ็บใจแทนจั่วเฟิงเป็นผู้มีความสามารถทางการทหารอยู่ดี ๆ ต้องมาถูกทำลายด้วยน้ำมือของพ่อแม่แท้ ๆ บาปกรรมยิ่งนัก!นางหวังเพียงว่า อาการบาดเจ็บของจั่วเฟิงจะหายดีผ่านไปครึ่งชั่วยาม หมอหลวงก็ออกมาองค์หญิงใหญ่กับสองผู้เฒ่าตระกูลจั่วต่างจ้องมาที่เขา ต่างคนต่างคิดไปมากมายหลายอย่างหมอหลวงโค้งคารวะองค์หญิงใหญ่“องค์หญิง กระดูกของคุณชายจั่วเชื่อมต่อกันแล้ว ตอนนี้ไม่เป็นอะไรมาก”องค์หญิงใหญ่ถอนหายใจอย่างโล่งอกได้ไม่ทันไร ก็ได้ยินหมอหลวงกล่าวอีกว่า“ทว่า กล้ามเนื้อของเขาถูกทำลาย ต่อไปจะไม่สามารถยกของหนักได้อีกแล้ว”นายท่านจั่วรีบสอบถาม“ส่งผลต่อการฝึกในค่ายทหารของเขาหรือไม่?”หมอหลวงส่ายหน้าแล้วถอนหายใจออกมา“ไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไปแล้ว”ได้ยินเช่นนั้น นายท่านเฟิ่งพลันรู้สึกโล่งอก

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1319

    องค์หญิงใหญ่ไปหาสองผู้เฒ่าแห่งตระกูลจั่ว บอกให้พวกเขาปล่อยตัวจั่วเฟิง ไฉนเลยจะรู้ว่าพวกเขาดื้อด้าน ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมส่งบุตรชายไปตายครั้นได้รู้ว่าพวกเขาลงมือทำร้ายจั่วเฟิงเองกับมือ องค์หญิงใหญ่ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ“ใต้หล้านี้ไยจึงมีพ่อแม่จิตใจอำมหิตเช่นพวกเจ้าอยู่ด้วย!”นายหญิงจั่วน้ำตาไหลพร้อมอธิบาย “องค์หญิง พวกข้าเองก็ไม่ได้อยากทำเช่นนี้ แต่พวกข้าทนเห็นลูกชายเป็นอะไรไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้”องค์หญิงใหญ่นั่งลงบนที่นั่ง สีหน้าเครียดเกร็ง“ข้าได้บอกแล้ว ว่าจะไม่ให้เขาเป็นราชบุตรเขย พวกเจ้า…พวกเจ้ากลับไม่สนใจความเป็นความตายของลูก เพื่อบังคับเขาแต่งงาน คิดจะขายลูกแลกเกียรติยศหรืออย่างไร!”นายหญิงจั่วรีบปฏิเสธ“ไม่ใช่ องค์หญิง ไม่ใช่เพื่อบีบบังคับให้แต่งงาน พวกเรา พวกเราไม่อยากให้เขาลงสนามรบต่างหาก”องค์หญิงใหญ่ระเบิดอารมณ์ทันที“อะไรนะ? เหตุผลนี้เองหรือ?“หากทุกคนต่างรักตัวกลัวตายเหมือนพวกเจ้ากันหมด แล้วผู้ใดจะไปสู้รบ?”นายท่านจั่วยังคงดื้อดึงยิ่งนัก“แคว้นหนานฉีมีกำลังพลทหารมากมายถึงเพียงนั้น ขาดลูกข้าไปเพียงคนเดียวย่อมไม่ใช่ปัญหา“แต่ตระกูลจั่วของพวกเรามีทายาทเพียงคนเดี

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1318

    “ทางตำหนักฉือหนิงเกิดอะไรขึ้น?” เฟิ่งจิ่วเหยียนนึกถึงองค์หญิงใหญ่สีหน้าของเซียวอวี้เคร่งขรึม“วันนี้เซียวฉีไปอธิบายกับไทเฮา ไทเฮาทนแรงกระทบเทือนมิได้ โมโหจนเกือบหมดสติไป”“เราจึง รีบออกจากวังมาบอกเรื่องนี้กับเจ้า”เฟิ่งจิ่วเหยียน: ...หากไทเฮามีเรื่องอะไรจริง ๆ ส่งคนมาแจ้งก็พอแล้ว ไฉนจำเป็นต้องให้เขามาเองเช่นนี้ดูเหมือนว่าน่าจะไม่มีอะไรมากแล้วเซียวอวี้เห็นนางไม่ตอบ ทั้งยังไม่แสดงท่าทีใด ๆ จึงทำเป็นถามอย่างกังวล“พวกเราควรจะไปเยี่ยมไทเฮาหรือไม่? แม้นคนจะไม่ได้ไป ก็ควรจะส่งของไปหน่อยก็ยังดี เพื่อปลอบใจคนแก่ชราอย่างนาง เจ้าคิดว่าอย่างไรบ้าง?”เฟิ่งจิ่วเหยียนปรายตามองเขา“ท่านยังคิดว่าวุ่นวายไม่พออีกหรือ?”เซียวอวี้โอบเอวของนาง วางคางลงบนไหล่ของนางอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ต่างอะไรกับหมาป่ากำลังส่ายหางออดอ้อน“นั่นสินะ ทำไมเราคิดไม่ได้ เรื่องของสองแม่ลูกอย่างไทเฮากับเซียวฉี ให้พวกนางจัดการเองก็พอ”เฟิ่งจิ่วเหยียนผลักเขาออกด้วยสีหน้าจริงจัง“เมื่อวานก็ได้มีฏีกาค้างเป็นกองแล้วกระมัง“แล้ว วันนี้ยังคิดจะเกียจคร้านต่อหรือ?”แม้นสามีภรรยาจะรักกันมากเพียงใด ก็ไม่ควรปล่อยให้งานสำคัญ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1317

    จื้อจ้ายจวีเซียวอวี้อยู่ที่นี่ไม่ยอมไป เฟิ่งจิ่วเหยียนจะไล่อย่างไรก็ไร้ประโยชน์เขายังใช้ลูกมาเป็นไม้กันหมา“อาหลิ่นกับอาลี่ไม่อยากให้เสด็จพ่อไป”ใช่ว่าเฟิ่งจิ่วเหยียนใจไม้ไส้ระกำ นางเป็นห่วงว่าเขาจะไม่สนใจเรื่องบ้านเมืองยามค่ำ เซียวอวี้ค้างแรมที่จื้อจ้ายจวีเฟิ่งจิ่วเหยียนเห็นเขาแล้วรำคาญ“ในฐานะฮ่องเต้ผู้นำแคว้น จะเอาแต่ใจเช่นนี้ได้อย่างไร?”เซียวอวี้โน้มเข้ามาใกล้ อุ้มนางเอาไว้บนตัก“ข้าเองก็เป็นเพียงชายทั่วไป ต้องการภรรยาและลูกอยู่เคียงข้าง เล่าเรื่องเมื่อกลางวันมาสิ เซียวฉีพูดอะไรกับเจ้า? สีหน้าเจ้าตอนกลับมาไม่สู้ดีนัก?”เฟิ่งจิ่วเหยียนครุ่นคิดแล้วกล่าว“เรื่องของจั่วเฟิงไม่แน่นอนสักที หม่อมฉันกลัวจะมีการเปลี่ยนแปลง”เซียวอวี้ทำหน้าไม่ใส่ใจ“แต่งตั้งรองหัวหน้าไว้ล่วงหน้า เมื่อใดที่จั่วเฟิงไม่อาจไปหนานเจียง ก็เลื่อนตำแหน่งรองหัวหน้า”เฟิ่งจิ่วเหยียนพยักหน้า“นี่เป็นวิธีที่ดี”“แต่น่าเสียดายจั่วเฟิง”สุดท้ายแล้ว นางก็ยังทำใจไม่ได้ใช่ว่าใครก็เป็นนักรบอัจฉริยะเซียวอวี้เห็นนางขมวดคิ้ว จึงถามอย่างห่วงใย“หากเจ้าอยากเก็บจั่วเฟิงไว้จริง พรุ่งนี้ข้าจะส่งคนไปตำหนักฉื

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status