บทที่ 1487

แตกต่างจากการทดลองยาครั้งก่อน ๆ ปฏิกิริยาของเลี่ยอู๋ซินครั้งนี้รุนแรงเป็นพิเศษ

เขานอนชักเกร็งอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับแผดเสียงร้อง

ราวกับว่ามีบางสิ่งกำลังฉีกทึ้งร่างกายของเขา เขาต้องการที่จะหลุดพ้น

เหล่าองครักษ์เข้ามาควบคุมตัวเขาไว้ และพยายามทำให้เขาหมดสติ

แต่เขาไม่เคยหมดสติเลย ดูเหมือนความเจ็บปวดนั้นยังคอยกระตุ้นอยู่ แม้จะทำให้เขาวูบไปเพียงชั่วครู่ แต่หลังจากนั้นก็จะตื่นขึ้นมาอย่างรวดเร็วด้วยความเจ็บปวด

เหล่าหมอเทวดารู้แต่การปรุงยา ไม่รู้เรื่องการต่อสู้

ตอนนี้พวกเขาพากันยืนอยู่ทางด้านหนึ่งไกลออกไป

สุดท้าย เหล่าองครักษ์ร่วมแรงกัน ถึงจะจับเลี่ยอู๋ซินมัดไว้ได้อีกครั้ง

แต่เขาทรมานเช่นนี้ เส้นเลือดที่คอเริ่มนูนขึ้นมา แต่เส้นเลือดเหล่านั้นที่เดิมทีควรจะเป็นสีเขียว ตอนนี้แทบจะกลายเป็นสีดำ

นี่เหมือนพิษวารีสวรรค์อย่างมาก!

เฟิ่งจิ่วเหยียนสั่งการด้วยน้ำเสียงดุดัน

“คลายเชือกออก กดเขานอนลงกับพื้น และเปิดเสื้อออก!”

องครักษ์ใช้แรงทั้งหมดควบคุมมือและเท้าของเลี่ยอู๋ซิน จับให้เขานอนหงายอยู่บนพื้น

เฉินจี๋รีบใช้โอกาสที่มีอยู่อย่างจำกัด ดึงเสื้อของเลี่ยอู๋ซินออก

จากส่วนอกของเลี่ยอู๋