แชร์

บทที่ 1543

ผู้เขียน: อี้ซัวเยียนอวี่
เฟิ่งจิ่วเหยียนมองถานไถเหยี่ยนด้วยสายตาเหยือกเย็น

“เจ้ารู้ที่อยู่ของมหาเสนาบดีเหิงได้อย่างไร?”

ถานไถเหยี่ยนยิ้มอย่างเหม่อลอย

“ฮองเฮา คงไม่ได้สงสัยว่าข้าร่วมมือกับเขาหรอกใช่หรือไม่?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนไร้สีหน้าใด ๆ แม้แต่รอยยิ้มยังไม่มี

จะว่านางเข็ดหลาบก็ได้ หรือจะว่านางระมัดระวังเกินไปก็ได้

กับคนอย่างถานไถเหยี่ยน นางไม่เคยเชื่อใจเต็มร้อย

ต่อให้เขาจะอยู่ในคุกหลวงก็ตาม

ห้องขังที่ถานไถเหยี่ยนอยู่ กำแพงด้านหนึ่ง มีแผนที่แขวนไว้

แผนที่นั้นมีแคว้นหนานฉีเป็นจุดศูนย์กลาง คลอบคลุมแคว้นทั้งหลายในใต้หล้า

เขาเดินไปหยุดอยู่หน้าแผนที่ ชี้ไปที่มันพลางพูดกับเฟิ่งจิ่วเหยียน

“การคาดเดาว่ามหาเสนาบดีเหิงอยู่ที่ไหน ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

“เขาไม่ใช่คนยอมจำนนต่อชะตากรรม

“ทิศตะวันออกของแคว้นตงซานติดทะเล ทิศตะวันตกติดแคว้นหนานฉี รัฐเหลียงกับเป่ยเยี่ยนที่อยู่ทิศเหนือก็ถูกควบคุมโดยแคว้นหนานฉี สามทิศนี้ไปต่อไม่ได้ จึงหนีตายลงใต้ได้เพียงทางเดียว

“แคว้นต้าเซี่ยที่อยู่ทางใต้ มีเจตนาต่อต้านแคว้นหนานฉี แม้นจะเคยดูตัวกับองค์หญิงใหญ่ และผูกพันธมิตรกับแคว้นหนานฉี ดูภายนอกอาจจะสนิทกันดีแต่ความจริงแล้วกลับไม่ใช่ พ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Kitti Kaero
ขอให้เพิ่มจำนวนตอนในแต่ละวันได้ไหมคะ
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1548

    หนานเจียงอ๋องทุกรัชสมัยเฝ้าพิทักษ์เขตแดน เพราะมีเพียงสถานที่แห่งนี้เท่านั้น ที่สามารถสร้างหมอกพิษได้ ดวงตาของหร่วนฝูอวี้เต็มไปด้วยความผิดหวัง “ตอนนี้ท่านอ๋องจะขยายอาณาเขตออกไปอย่างไม่หยุด เท่ากับว่าตั้งใจละทิ้งหมอกพิษ” ยังไม่ต้องเอ่ยถึงต้าเซี่ย แม้แต่สภาพอากาศเช่นที่เผ่าสุยเหอ ก็ไม่สามารถสร้างหมอกพิษได้ สีหน้าของหนานเจียงอ๋องมืดครึ้ม “เจ้ากำลังคิดตื้นเขินแบบสตรี! “ตราบใดที่พวกเราพิชิตต้าเซี่ยได้ นั่นก็จะเป็นดินแดนของหนานเจียง! “ส่วนเรื่องหมอกพิษ ขอเพียงรับประกันว่าอาณาเขตเดิมยังถูกปกคลุมด้วยหมอกพิษ และรับประกันราชสำนักอ๋องกับเมืองหลวง...” “หมายความว่า ท่านอ๋องจะซ่อนตัวอยู่ในหมอกพิษตลอดไปหรือ? แล้วจะมั่นใจได้อย่างไรว่า ดินแดนที่ยึดครองได้นั้น จะยอมสวามิภักดิ์ภายใต้การปกครองของท่านตลอดไป? ท่านทำเช่นนี้ เป็นการสิ้นเปลืองทหารเท่านั้น” กษัตริย์ที่ไม่สามารถก้าวออกจากพื้นที่คุ้มครองของหมอกพิษได้ ย่อมไม่น่าเกรงกลัว หร่วนฝูอวี้โกรธจนหัวเราะออกมาเพราะความโง่เขลาของเขา นางยื่นมือออกไป สอดนิ้วเข้าไปในตารางตาข่าย “ผู้ใดสอนให้ท่านทำเช่นน

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1547

    สำหรับเรื่องของราชาพิษหนอนกู่ หนานเจียงอ๋องระมัดระวังเป็นพิเศษ ความภาคภูมิใจของเขาที่พุ่งทะยานเสียดฟ้า ถูกดึงลงมาด้วยสติทันที “ไม่ได้ ราชาพิษหนอนกู่จะแตะต้องไม่ได้” นี่คือรากฐานความมั่นคงของชายแดนทั้งสี่ของหนานเจียง อย่างน้อยตอนนี้ก็เป็นเช่นนั้น ก่อนที่หนานเจียงจะแข็งแกร่งพอที่จะต้านทานศัตรูจากภายนอกได้ ราชาพิษหนอนกู่จะต้องไม่เกิดข้อผิดพลาด เซียวเหิงหาได้บีบบังคับไม่ เขานั่งกลับไปที่โต๊ะอาหารของตนเอง จิบสุรา แล้วแสร้งทำเป็นพูดด้วยท่าทีผ่อนคลาย “ดูเหมือนว่า สิ่งที่หนานเจียงได้มาตอนนี้ ท่านอ๋องก็พอพระทัยแล้ว เช่นนั้น วันนี้กระหม่อมควรจะถอนตัว” หนานเจียงอ๋องขมวดคิ้วเป็นปม แน่นอนว่าเขาไม่พอใจ! เมื่อเห็นหนานเจียงก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ข่าวชัยชนะจากชายแดนส่งมาไม่ขาดสาย ทำให้เขามีความสุขมากในทุก ๆ วัน สันติสุขและชนเผ่าเล็ก ๆ เหล่านั้น ไม่เพียงพอที่จะให้เขาอิ่มท้อง ยิ่งกว่านั้นเมื่อครู่เซียวเหิงบอกว่า เป้าหมายต่อไปคือต้าเซี่ย ถึงแม้ความแข็งแกร่งของต้าเซี่ยจะสู้หนานฉีและแคว้นตงซานไม่ได้ แต่เทียบได้กับแคว้นซีหนี่ว์ในตอนนี้ ทั้

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1546

    เซียวอวี้เอ่ยอย่างตรงไปตรงมา “จิ่วเหยียน เรารู้ว่าแคว้นซีหนี่ว์มีความหมายกับเจ้าต่างจากที่อื่น “เราเองก็กำลังมองหาวิธีที่จะอยู่ร่วมกัน “เจ้าอย่าเพิ่งกังวล หากวันนั้นมาถึงจริง ๆ เราจะหารือกับเจ้าก่อน “แน่นอนว่า จะอย่างไรก็ตาม เราไม่อยากให้เรื่องไปถึงขั้นนั้นเหมือนกัน “ตราบใดที่แคว้นซีหนี่ว์ไม่กระทำเหมือนหนานเจียง ที่ถูกผู้อื่นหลอกใช้ และคุกคามพรมแดนหนานฉีของเรา เราจะไม่ลงมือใด ๆ “ส่วนแคว้นตงซาน มันไม่ใช่แคว้นเล็กเช่นหนานเจียง ถึงแม้เราอยากจะทำสงครามด้วย ก็จะไม่ทำอย่างวู่วาม” เฟิ่งจิ่วเหยียนผงกศีรษะ “หม่อมฉันเข้าใจแล้ว หม่อมฉันจะไม่แทรกแซงเรื่องของหนานเจียง” นางดูใจเย็นมาก ดูเหมือนจะไม่ตำหนิที่เขาปิดบัง เซียวอวี้ยังคงรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย เขาโอบไหล่ของนางอย่างอ่อนโยน กอดนางไว้ “จิ่วเหยียน เจ้าคุยกับเราอีกหน่อยเถิด เจ้ายังคิดว่าเราทำผิดหรือไม่?” เฟิ่งจิ่วเหยียน กล่าวอย่างช้า ๆ “เรื่องนี้ไม่มีถูกหรือผิด มีเพียงความแตกต่างระหว่างการพิจารณามากน้อย และการยอมเสียสละฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง “ท่านคือฮ่องเต้ผู้ประทับบนบัลลั

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1545

    วังหลวง ตกกลางคืน เซียวอวี้ออกจากห้องทรงพระอักษรตรงไปยังตำหนักหย่งเหอ บุตรชายทั้งสองเข้านอนไปแล้ว เฟิ่งจิ่วเหยียนนั่งอยู่ที่โต๊ะ ดูเหมือนกำลังรอเขาอยู่ เซียวอวี้นั่งลงข้าง ๆ จับมือนางไว้แน่น สีหน้าละอายใจเล็กน้อย นางไม่ได้ดิ้นรนขัดขืน เพียงเงยหน้าขึ้น มองเขาอย่างสงบนิ่ง “เรื่องของหนานเจียง ท่านวางแผนจะทำอย่างไร” เซียวอวี้พูดเรื่องอื่นเพื่อเลี่ยงไม่ตอบ “กินมื้อเย็นหรือยัง? ไยวันนี้พวกอาหลิ่นถึงเข้านอนเร็วนัก?” เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ตอบคำถามนี้ของเขา นางวกกลับมาที่เรื่องเดิม “ท่านปิดบังไม่ได้หรอก” เซียวอวี้ถอนหายใจเบา ๆ ใช้นิ้วหัวแม่มือลูบไล้ฝ่ามือของนางสองสามครั้ง เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เราได้เขียนจดหมายไปถึงรุ่ยหลินแล้ว ให้เขาส่งสายลับเข้าไปในหนานเจียง “ไม่ได้ซับซ้อนอย่างที่เจ้าคิด แค่รอให้เซียวเหิงทำลายหมอกพิษในหนานเจียงจนหมดสิ้น กองทัพชายแดนใต้ก็จะบุกเข้าสู่หนานเจียง “เราก็ได้เตือนพวกเขาอย่างเป็นทางการ ให้พยายามหลีกเลี่ยงการนองเลือด จับโจรต้องจับหัวก่อน ด้วยการควบคุมราชสำนักอ๋อง ก็จะสามารถยึดครองหนานเจียงทั้งหมด

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1544

    เมื่ออารมณ์สงบลงได้บ้าง เฟิ่งจิ่วเหยียนถึงเอ่ยขึ้น“เป็นหม่อมฉันที่พูดพลั้งไป“สิ่งที่หม่อมฉันต้องการจะพูดคือ หากหยุดพัก เราก็จะสามารถใช้การเสียสละที่น้อยที่สุด แลกกับผลประโยชน์ที่มากที่สุด“ดังนั้น หม่อมฉันจึงไม่เห็นด้วยที่จะบุกโจมตีหนานเจียงในตอนนี้“และยิ่งไม่คิดว่า การทำให้หนานเจียงยอมศิโรราบเป็นการกระทำที่ฉลาด“แทนที่จะให้พวกเขายอมศิโรราบ สู้ให้พวกเขาเป็นพันธมิตรกับแคว้นหนานฉีที่พึ่งพากันเหมือนลิ้นกับฟันย่อมจะดีกว่า เช่นนี้หนานเจียงถึงจะยอมร่วมมือกับแคว้นหนานฉีอย่างเต็มใจ หากถูกบังคับให้ศิโรราบ ก็คงมีแต่จะผิดใจกัน กันไว้ดีกว่าแก้ย่อมดีกว่า”เซียวอวี้มองนางอย่างจริงจัง“จิ่วเหยียน เจ้าเข้าใจผิดแล้ว“การที่หนานเจียงทรยศแคว้นหนานฉี ก็อธิบายได้แล้วว่า ลิ้นกับฟันก็มีโอกาสสู้กันได้”ต่อมา ไม่รอให้นางพูดอะไรต่อ เซียวอวี้ก็หันหลัง แล้วพูดกับนาง“เรื่องหนานเจียง เราตัดสินใจแล้ว เจ้าสนใจแค่เรื่องกำจัดสายลับแคว้นตงซานในวังก็พอ ถือว่าเห็นแก่พวกอาหลิ่น เราไม่อยากให้พวกเขาเป็นเหมือนเรา มีฐานะเป็นฮ่องเต้ แต่ยังต้องออกศึกเองตลอด”เฟิ่งจิ่วเหยียนได้ยินถ้อยคำนี้ของเขาพลันนึกขึ้นมาได้

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1543

    เฟิ่งจิ่วเหยียนมองถานไถเหยี่ยนด้วยสายตาเหยือกเย็น“เจ้ารู้ที่อยู่ของมหาเสนาบดีเหิงได้อย่างไร?” ถานไถเหยี่ยนยิ้มอย่างเหม่อลอย“ฮองเฮา คงไม่ได้สงสัยว่าข้าร่วมมือกับเขาหรอกใช่หรือไม่?”เฟิ่งจิ่วเหยียนไร้สีหน้าใด ๆ แม้แต่รอยยิ้มยังไม่มีจะว่านางเข็ดหลาบก็ได้ หรือจะว่านางระมัดระวังเกินไปก็ได้กับคนอย่างถานไถเหยี่ยน นางไม่เคยเชื่อใจเต็มร้อยต่อให้เขาจะอยู่ในคุกหลวงก็ตามห้องขังที่ถานไถเหยี่ยนอยู่ กำแพงด้านหนึ่ง มีแผนที่แขวนไว้แผนที่นั้นมีแคว้นหนานฉีเป็นจุดศูนย์กลาง คลอบคลุมแคว้นทั้งหลายในใต้หล้าเขาเดินไปหยุดอยู่หน้าแผนที่ ชี้ไปที่มันพลางพูดกับเฟิ่งจิ่วเหยียน“การคาดเดาว่ามหาเสนาบดีเหิงอยู่ที่ไหน ไม่ใช่เรื่องยากอะไร“เขาไม่ใช่คนยอมจำนนต่อชะตากรรม“ทิศตะวันออกของแคว้นตงซานติดทะเล ทิศตะวันตกติดแคว้นหนานฉี รัฐเหลียงกับเป่ยเยี่ยนที่อยู่ทิศเหนือก็ถูกควบคุมโดยแคว้นหนานฉี สามทิศนี้ไปต่อไม่ได้ จึงหนีตายลงใต้ได้เพียงทางเดียว“แคว้นต้าเซี่ยที่อยู่ทางใต้ มีเจตนาต่อต้านแคว้นหนานฉี แม้นจะเคยดูตัวกับองค์หญิงใหญ่ และผูกพันธมิตรกับแคว้นหนานฉี ดูภายนอกอาจจะสนิทกันดีแต่ความจริงแล้วกลับไม่ใช่ พ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status