แชร์

บทที่ 160

ผู้เขียน: อี้ซัวเยียนอวี่
เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่คาดคิดว่า เซียวอวี้จะมาหานางในเวลากลางคืนเช่นนี้

นกพิราบสื่อสารบินออกจากตำหนักหย่งเหอ โดยปกติไม่ส่งเสียงเคลื่อนไหวมากนัก

ทว่าเซียวอวี้ และราชองครักษ์ที่อยู่รอบกายเขา ทั้งหมดล้วนเป็นปรมาจารย์ด้านกำลังภายในขั้นสูง การเคลื่อนไหวใด ๆ มิอาจเล็ดลอดหูตาของพวกเขาได้

เฟิ่งจิ่วเหยียนรีบซ่อนจดหมายลับไว้ และกวาดสายตามองไปยังทิศทางที่นกพิราบสื่อสารบินจากไป

เรื่องเร่งด่วนในตอนนี้คือ ต้องส่งเสียงดังเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ...

เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงร้องตะโกนทันที

“มีนักฆ่า!”

เหลียนซวงก็ตอบสนองได้ว่องไว จึงช่วยตะโกน

“ทหาร! คุ้มครองฮองเฮา!”

ทันใดนั้น เซียวอวี้และราชองครักษ์ก็เข้ามาในตำหนัก

เซียวอวี้เดินตรงเข้าสู่ตำหนักชั้นใน

ทว่าสิ่งแรกที่เขาสนใจ มิใช่ความปลอดภัยและอันตรายของเฟิ่งจิ่วเหยียนผู้เป็นฮองเฮา

“นักฆ่าอยู่ที่ใด!”

หรือว่านักฆ่าหญิงผู้นั้นก่อเรื่องอีกแล้ว

นางเพิ่งจะขับพิษวารีสวรรค์ทั้งหมดให้เขา พลังภายในยังไม่ฟื้นฟู กลับกล้ามาก่อความวุ่นวายในวัง!

ทว่า นั่นอาจจะมิใช่นาง

เฟิ่งจิ่วเหยียนชี้ไปทางหน้าต่างท
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก
ความคิดเห็น (5)
goodnovel comment avatar
Pim Pimpimol Keawpina
จะรักกันตอนไหนน
goodnovel comment avatar
Kamonwan Tipaksorn
คิดเหมือนกันหน้ายิ้มๆโกงทุกเรื่องๆ
goodnovel comment avatar
Warinkarn Kaew
คิดเหมือนกันเลย...
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1577

    ณ ตำหนักจื้อเฉินทันทีที่เฟิ่งจิ่วเหยียนมาถึง บุตรชายทั้งสองก็โผเข้ามาในอ้อมแขนของนางแต่ทันใดนั้นด้านหลังก็มี “กรงเล็บปีศาจ” ยื่นออกมา คว้าคอเสื้อด้านหลังของพวกเขาไว้ แล้วดึงพวกเขากลับไป“มาวุ่นวายอะไรกันอยู่ตรงนี้ เสด็จแม่พวกเจ้ามาหาเสด็จพ่ออย่างเราต่างหาก” เซียวอวี้ส่งเด็กทั้งสองคนไปให้แม่นม ให้พวกนางพาเหล่าองค์ชายไปที่ตำหนักด้านข้างเฟิ่งจิ่วเหยียนมองสำรวจเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความเป็นห่วงเขาเอาแต่ส่ายศีรษะ“ผู้ใดตื่นตระหนกไม่ดูตาม้าตาเรือ จนทำให้เจ้าต้องตกใจ?”“ไม่ได้รับบาดเจ็บหรือเพคะ?” เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้วเซียวอวี้หัวเราะเสียงใส: “เราดูอ่อนแอเพียงนั้นเชียวหรือ? วางใจเถอะ เราปลอดภัยดี”ขณะพูดยังหมุนตัวรอบหนึ่งต่อหน้านาง และเอ่ยด้วยท่าทีหยอกล้อ“หรือจะให้เราถอดเสื้อผ้าออก ให้เจ้าตรวจดูอย่างละเอียดสักรอบดีหรือไม่?”เมื่อเฟิ่งจิ่วเหยียนมั่นใจว่าเขาไม่เป็นอะไร จิตใจก็สงบลงเขาจับมือนางให้นั่งลง “นักฆ่าพวกนั้นไม่สามารถเข้าใกล้ตัวเราได้ ตอนนี้กำลังถูกสอบสวนอยู่ แต่เป็นไปได้ว่าจะเป็นคนที่เซียวเหิงส่งมา เจ้านั่นเริ่มจะอยู่ไม่นิ่งแล้ว”เฟิ่งจิ่วเหยียนย้อนถาม: “เพราะเหต

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1576

    ในท้องพระโรง เหล่าขุนนางตกใจเป็นอย่างมาก“หนานเจียงมิใช่กำลังโจมตีต้าเซี่ยอยู่หรือ? แล้วอ้อมมาโจมตีแคว้นตงซานตั้งแต่เมื่อใด?!”“หรือว่าต้าเซี่ยถูกยึดครองจนหมดแล้ว?”“ไม่ใช่! น่าจะเป็นหนานเจียงอ้อมมาทางทิศตะวันออกของต้าเซี่ย แล้วโจมตีชายแดนใต้ของเรา!”ทหารที่มารายงานข่าวคุกเข่าอยู่บนพื้น เอ่ยด้วยน้ำเสียงร้อนใจ“ฝ่าบาท! โปรดส่งกำลังทหารไปโดยเร็วเถิด! หากช้ากว่านี้จะไม่ทันการแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”บนบัลลังก์มังกร ฮ่องเต้ทรงมีสีหน้าคร่ำเคร่ง พลางตะคอกด้วยความโมโห“ทหารชายแดนสืบข่าวสถานการณ์ของศัตรูประสาอะไร! พวกเขาจึงบุกมาถึงหน้าประตูได้! ถึงแม้เราจะส่งกำลังเสริมไปตอนนี้ ก็สายเกินไปแล้ว!”ทหารผู้นั้นมีสีหน้าทุกข์ใจ“ขอกราบทูลฝ่าบาท ตั้งแต่ต้าเซี่ยถูกโจมตีเมืองจนแตกพ่ายติดต่อกัน แม่ทัพก็ได้ส่งสายลับไปแล้ว เพียงแต่...เพียงแต่ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่า กองทัพศัตรูที่เห็นชัดว่ายังอยู่ในเขตแดนต้าเซี่ย จู่ ๆ จะมาปรากฏตัวในแคว้นตงซานของพวกเราอย่างไม่มีที่มาที่ไป พวกสายลับจึงไม่อาจสืบหาต้นตอได้เลย...”เสนาบดีผู้หนึ่งในนั้นก้าวมาข้างหน้า“ฝ่าบาท ต้องเป็น ‘ใยแมงมุม’! ชาวหนานเจียงเหล่านั้น จะต้องใช้เส้น

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1575

    ณ แคว้นตงซานตอนที่หยวนจั้นฟื้นขึ้นมา ก็อยู่ในคุกหลวงแล้วมือและเท้าของเขาถูกล่ามด้วยโซ่ตรวน ราวกับว่าเขาเป็นอาชญากรร้ายแรงอะไรทำนองนั้นภายในห้องขังนี้มีเขาอยู่เพียงคนเดียวสีหน้าของเขาดูเหม่อลอย ดวงตาไร้ชีวิตชีวา คล้ายกับถูกดูดวิญญาณออกไป เหลือเพียงร่างที่ว่างเปล่า นั่งพิงอยู่มุมกำแพงอย่างเลื่อนลอยเมื่อรัชทายาทมาเยี่ยมเขา และเห็นภาพนี้ ก็รู้สึกเจ็บปวดใจอย่างที่สุดแม่ทัพใหญ่แห่งกองทัพที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ของแคว้นตงซาน ด้วยความบริสุทธิ์ไร้ความผิด กลับกลายเป็นนักโทษที่ถูกจองจำ“หยวนจั้น...” รัชทายาทเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบแห้งหยวนจั้นค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น มองไปยังรัชทายาทที่อยู่นอกประตูห้องขังทันทีที่เห็นรัชทายาท ก็นึกถึงบิดามารดาที่ตายอย่างน่าอนาถที่ลานประหาร รวมถึง ชาติกำเนิดของตัวเขาเองความเจ็บแค้น ความอับยศ และความสับสน...ความรู้สึกมากมายที่อัดแน่นอยู่ ทำให้น้ำตาเขาเอ่อคลอ และกลายเป็นหยดน้ำตาเม็ดใหญ่ ร่วงหล่นจากหางตาเขาเอ่ยออกมาช้า ๆ ทีละคำ“ฆ่า ข้า เถอะ”สำหรับเขาในตอนนี้ การมีชีวิตอยู่ทรมานยิ่งกว่าการตายเสียอีกรัชทายาทมีสีหน้าเคร่งขรึม“การมีชีวิตอยู่ สำคั

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1574

    หร่วนฝูอวี้ชะงักไปชั่วขณะ เพิ่งจะได้สติกลับมา จากคำพูดที่รุ่ยอ๋องกล่าวเมื่อครู่ นางรู้แต่เพียงว่า ท่านอ๋องถูกเซียวเหิงยุยง ให้แย่งชิงกู่ราชาที่อยู่ในตัวนาง แต่ไม่เคยคิดอย่างถี่ถ้วนว่า เป้าหมายของเซียวเหิงคืออะไรก่อนหน้านี้ นางคิดไปเองโดยด่วนสรุปว่า ยาถอนพิษมนุษย์โอสถก็ถูกทำขึ้นมาแล้ว ดังนั้นมนุษย์โอสถนี้จึงไม่มีอะไรน่ากลัวอีกต่อไปแต่ไม่เคยคิดมาก่อนว่า ความทะเยอทะยานของเซียวเหิง หาใช่ว่าจะหายไปพร้อมกับการปรากฏตัวของยาถอนพิษไม่ยิ่งไม่ได้คิดอย่างถี่ถ้วนว่า ความเร็วในการแพร่กระจายของพิษมนุษย์โอสถนั้น รวดเร็วกว่าการทำยาถอนพิษอย่างมาก ดังนั้น เซียวเหิงจึงยังคงเหนือชั้นกว่าและเพื่อป้องกันไม่ให้นางทำลายแผนการดี ๆ ของเขา เขาถึงต้องจัดการนางหร่วนฝูอวี้สะบัดมือของรุ่ยอ๋องที่จับนางไว้ พลางหัวเราะเยาะซ้ำ ๆ “บอกมาเถอะ พวกท่านวางแผนจะทำเช่นไร”เซียวเหิงเป็นศัตรูคนเดียวกันของพวกเขา การร่วมมือกันจึงเป็นผลลัพธ์ที่เลี่ยงไม่ได้รุ่ยอ๋องส่งจดหมายลับของฮ่องเต้ให้นางดู ในนั้นเขียนไว้ชัดเจนแล้วว่า จะตอบโต้ถานไถเหยี่ยนกับเซียวเหิงและพรรคพวกเช่นไร“สิ่งที่ต้องทำเป็นอย่างแรกคือ ขัดขวางไม่ให้ถานไ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1573

    หยวนจั้นเพิ่งตระหนักได้ว่า วันนี้คืองานเลี้ยงหงเหมิน ในเมื่อรัชทายาททราบว่าตระกูลหยวนของเขาสืบเชื้อสายมาจากราชวงศ์ต้าโจว แล้วจะไม่เตรียมการได้อย่างไร? เขายิ้มอย่างขมขื่น จากนั้นปลดอาวุธออกเองโดยสมัครใจ กางมือสองข้างออก “รัชทายาท ข้าภักดีต่อแคว้นตงซานอย่างสุดหัวใจ “หากท่านสงสัยว่าข้าและเสียวอู่ สมรู้ร่วมคิดกับถานไถเหยี่ยน และพยายามกอบกู้ต้าโจว ก็จับข้าขังไว้ได้เลย “ส่วนคนอื่น ๆ ในตระกูลหยวนล้วนบริสุทธิ์ โดยเฉพาะ...ภรรยาที่ยังไม่ได้แต่งเข้ามาของข้าผู้นั้น ขอรัชทายาทได้โปรด ยกเลิกการแต่งงานครั้งนี้ด้วยพ่ะย่ะค่ะ!” หยวนจั้นไม่ต้องการลากใครเข้ามาเกี่ยวข้องแม้แต่คนเดียว เซี่ยหวั่นเฉินถอนหายใจ พลางส่ายศีรษะเบา ๆ “หยวนจั้น ข้ารู้จักเจ้ามานานหลายปีแล้ว ยังจะไม่เข้าใจเจ้าอีกหรือ? “ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะสมรู้ร่วมคิดกับกากเดนของต้าโจว แต่เกรงว่าถานไถเหยี่ยนจะตามล่าเจ้า จึงต้องลำบากเจ้าแล้ว เพียงส่งเจ้าไปที่คุกหลวงสักพัก นี่ก็เพื่อปกป้องเจ้าเช่นกัน” หยวนจั้นยังข้องใจ “ถานไถเหยี่ยนจับตัวเสียวอู่ไปแล้ว เหตุใดยังต้องมาหาข้าอีก?” เซี่ยหวั่นเฉินเอ่ยอย่

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1572

    ราชทูตส่ายศีรษะ “ฝ่าบาท แผนการโดยละเอียดของฮ่องเต้ฉีนั้น กระหม่อมไม่ทราบแน่ชัด แต่ฮ่องเต้ฉีมั่นใจอย่างมาก คิดว่าไม่ใช่การล้อเล่นกับพวกเราพ่ะย่ะค่ะ” ฮ่องเต้ที่นั่งบนบัลลังก์ สีหน้าเปลี่ยนแปลงครั้งแล้วครั้งเล่า คำพูดประเภทนี้ ฟังอย่างไรก็เหมือนเป็นการล้อเล่น! เหตุใดเขาถึงส่งคนโง่เช่นนี้ไปเป็นราชทูต? อีกด้านหนึ่ง ณ ฐานที่มั่นของกองทัพหนานเจียง ในกระโจมทหาร ถานไถเหยี่ยนได้รับรายงาน แม่ทัพหนานเจียงคนหนึ่งขอคำแนะนำเร่งด่วน “ท่านกุนซือ คิดไม่ถึงว่าหนานฉีจะเข้ามาแทรกแซง ยามนี้ ยาถอนพิษมนุษย์โอสถ ได้ถูกส่งไปที่วังหลวงต้าเซี่ยเรียบร้อยแล้ว นี่ไม่เป็นผลดีกับพวกเราเลย! ขอให้ท่านกุนซือตัดสินใจ ควรจะส่งคนแทรกซึมเข้าไปในเมืองหลวง เพื่อขโมยยาถอนพิษมาหรือไม่!” ถานไถเหยี่ยนวางตัวสงบนิ่ง ยกถ้วยชาขึ้น ทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรเลย “เป็นของปลอม” “ท่านกุนซือ ท่านบอกว่าอะไรเป็นของปลอม?” ถานไถเหยี่ยนกระตุกมุมปากเล็กน้อย “ยาถอนพิษนั้น เป็นของปลอม” แม่ทัพผู้นั้นตกใจไม่น้อย “เป็นไปได้อย่างไร? ท่านกุนซือ ท่านรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?” ถา

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status